លើសពីមនុស្សធម្មតា! យុវជនពិការភ្នែកទាំងសងខាងម្នាក់នេះ ចេះលេងឧបករណ៍ភ្លេងជាង១០ប្រភេទ

2018-05-25 01:40:07
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ឧបករណ៍តន្ត្រីបុរាណមាន ស្គរសម្ភោរ ស្គរដៃ ស្គរធំ ខ្លុយ ចាប៉ី សាយដៀវ តាខេ ចំណែក ឯឧបករណ៍ សម័យមាន ម៉ុងដូលីន Saxophone ព្យាណូ ហ្គីតាគ្រប់ប្រភេទនេះគឺជាសមត្ថភាព ដែលយុវជនពិបាកភ្នែក ចាន់ រិទ្ធី ចេះ និងអាចលេងបាន។ មុននឹងទទួលបានចំណេះទាំងនេះ យុវជន ចាន់ រិទ្ធី បានឆ្លងកាត់ភាពលំបាករាប់មិនអស់ដោយជីវភាពលំបាក។

ចាន់ រិទ្ធី កាន់ឧបករណ៍ចាប៉ី

ជាជនពិការម្នាក់ដែលមកផ្ញើជីវិតក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញរស់នៅជាមិត្តភក្តិ ដើម្បីបន្តការសិក្សាផ្នែកតន្រ្តីដោយសង្ឃឹមថាជីវិតរស្មីប្រសើរជាងបច្ចុប្បន្ន។ ពេលនេះរិទ្ធីជានិស្សិតឆ្នាំទី៤ ជំនាញ ទ្រឹស្ដីតន្រ្តី នៃមហាវិទ្យាល័យតូរ្យតន្រ្តីនៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទចិត្រសិល្បៈ។

ពិការកាយតែចិត្តលោកមិនពិការឡើយ លោកថា ការរៀនតន្ត្រីនេះត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ទាំងស្ដាប់និងមើល តែលោកមិនអាចមើលឃើញនោះទេគឺបាត្រឹមតែស្ដាប់តែប៉ុណ្ណោះ ដែលធ្វើឲ្យកាន់តែពិបាកដល់លោកគ្រូអ្នកគ្រូក្នុងការបង្ហាព្រោះត្រូវចំណាយពេលច្រើន ដើម្បីបង្ហាត់។ ដោយសារក្ដីអាណិតចំពោះចិត្តចង់រៀនតន្ត្រីដ៏មោះមុតរបស់រិទ្ធី បានធ្វើឲ្យលោកគ្រូអ្នកគ្រូ ប្រឹងបង្ហាត់លោកទាំងលំបាក តែលោកមិនរា។

យុវជន រិទ្ធី ៖« លោកគ្រូលោកពិបាកណាស់ព្រោះខ្ញុំមើលមិនឃើញគាត់ត្រូវចំណាយពេលច្រើនដើម្បីខ្ញុំរៀនឲ្យទាន់គេ ហើយយើងត្រូវរៀនអក្សរភ្លេងដែលវាកាន់ពិបាកសម្រាប់ខ្ញុំ។»

លោកចាប់ផ្តើមចូលរៀនឧបករណ៍តន្ត្រីតាំងពីក្មេង គេជាសិស្សម្នាក់ដែលសង្វាតសិក្សា គេត្រូវបានលោកគ្រូ អ្នកគ្រូស្រលាញ់ចូលចិត្តច្រើន។ នៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យមិនទាន់អក្សរស្ទាបសម្រាប់ជនពិការរៀនអក្សរភ្លេងនោះទេ យុវជនរិទ្ធីបានព្យាយាម កែច្នៃអក្សរស្ទាបដោយខ្លួនឯង ដើម្បីជាការចំណាំផ្ទាល់ខ្លួន។ ទោះជំនាញសិល្បៈយុវជនរូបនេះចេះច្រើនប៉ុន្តែ លោកមិនទាន់អាចទទួលបានចំណូលសម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពខ្លួនឯងឲ្យបានល្អនោះទេ ! ក្នុងមួយខែលោកទទួលបានប្រមាណ ៣០ ទៅ ៥០ ដុល្លារប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយខែព្រោះលោកពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរទៅសម្ដែង និងមិនសូវមានការអញ្ជើញ ។លោកថា ខែខ្លះស៊យគ្មានមួយរៀលចូលសោះក៏មាន។ កត្តានេះតម្រូវឲ្យលោកត្រូវពឹងក្រុមគ្រួសារ ដែលផ្ដល់ឲ្យលោកប្រមាណ៦០ ដុល្លារក្នុងមួយខែសម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវភាពរស់នៅភ្នំពេញ និងការសិក្សា។

យុវជន រិទ្ធី« ម៉ែពុកលោកបានផ្ញើឲ្យត្រឹម ៦០ ដុល្លារឲ្យចាយក្នុងមួយខែព្រោះលោកក៏លំបាកដែរ លុយនេះខ្ញុំចំណាយចំពោះបន្ទប់ស្នាក់ ខ្លះ តែពេល ខ្លះមិត្តខ្ញុំគេមិនឲ្យខ្ញុំ មិនឲ្យចេញទេ មិត្តភក្តិខ្ញុំជួយចិញ្ចឹមនិងជួយដឹកដៃជាដើម្បី។»

ទោះជារស់ដោយត្រដាបត្រដួសក្នុងលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយក៏អ្នកកំពង់ធំរូបនេះមិនបោះចោលក្តីស្រមៃរបស់ខ្លួននោះឡើយ ព្រោះលោកសង្ឃឹម ក្រោយពីលោករៀនចប់លោកនិងទទួលបានការងារល្អមួយសម្រាប់ជីវិត។ លោកចង់ក្លាយជាគ្រូបង្ហាត់តន្ត្រីឧបករណ៍បុរាណខ្មែរមួយរូប ដល់ក្មេងជំនាន់ក្រោយ ។ ចាន់ រិទ្ធី ៖«ជីវិតខ្ញុំខ្លះគ្រប់យ៉ាង បើខ្ញុំខ្លះក្ដីសង្ឃឹមទៀតតើខ្ញុំរស់បានយ៉ាងមិចទៅ? ខ្ញុំសង្ឃឹមថានិងអាចក្លាយជាចំណែកមួយការថែរក្សាវប្បធម៌ខ្មែរ។»

ចាន់ រិទ្ធីកូន ច្បងក្នុងគ្រួសារដែលមានបងប្អូន៣នាក់១ម្នាក់ស្រី២នាក់ហើយមានឪពុកម្ដាយជាកសិករ លោក ធ្លាក់ខ្លួនពិការភ្នែក កាលពីអាយុ៣ឆ្នាំដោយជំងឺកញ្ជ្រិល។ មាន វ័យ ៣០ឆ្នាំយុវជនពិការរូបនេះអាចធ្វើដំណើរដោយមិនចាំបាច់មានអ្នកដឹកដៃនោះទេនៅក្នុងបរិវេណសាលារៀនព្រោះលោកជាចំណាំបាន ហើយសាលាដូចជាផ្ទះលោកទៅហើយ៕

អត្ថបទ៖ ច្រឹក ស្រីអូន

រូបភាពផ្តល់សិទ្ធិដោយ ចាន់ រិទ្ធី