អត់ហ៊ានចូលផ្សារជាង ១ខែ ដោយសារអា Step សំណព្វហ្នឹង!

2018-07-16 11:29:00
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ដល់ទៀតហើយៗ... “នឹកឡើងហួសចិត្ត" យើងនាដើមសប្ដាហ៍នេះ បានលោក ថាដា ចែករំលែកជុំវិញម៉ូតូសំណព្វ Suzuki Step។ តោះ...តាមដានទាំងអស់គ្នា!

សួស្ដីខ្ញុំឈ្មោះថាដា មានរឿងហួសចិត្តមួយចង់បង្ហាញបងប្អូនទាំងអស់គ្នាស្ដាប់កម្សាន្តលេង។ គឺកំឡុងឆ្នាំ២០០០ ជាង ជំនាន់នោះបងប្អូនប្រាកដជាស្គាល់ហើយនូវម៉ូតូ១ប្រភេទម៉ាកSuzuki Step។ រឿងហ្នឹងវាកើតឡើងដោយកាលនោះ ខ្ញុំកំពុងនៅរៀនបណ្ដើរហើយធ្វើការបណ្ដើរ ហើយជំនាន់នោះ មានទូរសព្ទទំនើបប្រភេទ Sony Walkman អីគេនោះ តែដូចជាមិនចាំម៉ាកច្បាស់អីទេ គឺគ្រាន់តែនៅចាំថា វាជំនាញខាងចាក់តន្ត្រី។

រូបតំណាង

ស្រឡាញ់ណាស់ គ្រាន់តែបើកប្រាក់ខែហើយ បូកផ្សំនឹងប្រាក់សន្សំខ្លះមកក៏សម្រេចចិត្តទិញវាមកគ្រាន់ស្ដាប់ចម្រៀងលេងពេលជិះម៉ូតូមកធ្វើការ ព្រោះកន្លែងធ្វើការខ្ញុំវារៀងឆ្ងាយដែរ ពីភ្នំពេញដល់ព្រែកឯងវាជាង៨គីឡូដីដែរនោះ ចឹងសុខចិត្តស៊ីសៀងសិនទៅ ដើម្បីបានស្ដាប់បរិយាកាស។

ក្រោយពីបានជាចំណែកជីវិត ថ្ងៃមួយនោះរឿងដ៏ហួសចិត្ត ក៏បានកើតឡើងចំពោះរូបខ្ញុំមែន គឺម៉ូតូ Step សំណព្វចិត្តរបស់ខ្ញុំនោះវាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្មាសគេទាំងព្រឹកតែម្ដង។ គឺថានៅព្រឹកមួយ ខ្ញុំក្រោកពីព្រឹកមកធ្វើការ តឺនុយយ៉ាងសង្ហា ហើយទាញទូរសព្ទដាក់កាសនឹងត្រចៀកយ៉ាងហំហាន មើលទៅឡូយដែរ។ ខ្ញុំបើកចម្រៀងរ៉ុកលឺកប់ដល់១០០ភាគរយ ចង់អ្នកណានិយាយអី ស្រែកហៅអីក៏មិនលឺដែរ។

អស់មួយបទចូលមួយបទ ហ៊ឹស...ពីរោះដល់ក...ស្រាប់តែជិះមកដល់មុខផ្សារព្រែកឯង ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ថា អ្នកលក់ដូរតាមផ្លូវ និងប្រជាជននៅម្តុំនោះចេះតែសម្លឹងមកខ្ញុំដោយការងឿងឆ្ងល់ និងខ្លះទៀតអស់សំណើចជាពន់ពេក។ យ៉ាងណាក៏មិនចាប់អារម្មណ៍អីប៉ុន្មានចំពោះប្រតិកម្មរបស់បងប្អូនយើងឡើយ ហើយម៉ូតូក៏ចេះតែទៅមុខទៀតយ៉ាងឡូយដដែល។

រូបតំណាង

បន្តិចក្រោយមក ស្រាប់តែពូម៉ូតូឌុបម្នាក់គាត់ជិះមកតាមខ្ញុំ ពេលមកដល់ជិតគាត់ស្រែកប្រាប់ថា "អាអូនៗ ធ្លាក់កន្ទុយហើយ"។ អត់មានស្ដាប់គាត់និយាយអីបន្តិច ឃើញតែមាត់ម្ហបៗ។ អស់ចំណេះ គាត់លើកបំពង់ស៊ីម៉ាំងបង្ហាញ ទើបបានខ្ញុំភ្ញាក់ខ្លួនព្រើត លោកព្រះអើយ ម៉ូតូសំណព្វចិត្តខ្ញុំធ្លាក់កន្ទុយតាំងពីអង្កាល ម្ចាស់វារវល់តែតន្ត្រីរ៉ុក។

ដល់អីចឹង ទើបនឹកដល់ប្រតិកម្មរបស់បងប្អូននៅតាមផ្លូវម្ដុំផ្សារព្រែកឯង...តាមពិតគ្រប់គ្នាមើលមកខ្ញុំ ដោយសារខ្ញុំជ្រុះកន្ទុយ ហាសហា!!! ធ្លាក់អីធ្លាក់ទៅបើស្ដាប់មិនលឺផង អារម្មណ៍រវល់តែស្ដាប់តន្ត្រីរ៉ុកឡូយសឹងអី។

បងប្អូនប្រហែលជារឿងទេមើលទៅ ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍ខ្មាសគេខ្លាំងមែន។ ជា១ខែ ខ្ញុំអត់ដែលហ៊ានមកទិញបន្លែត្រីសាច់យកទៅធ្វើម្ហូបទេ សុខចិត្តពឹងគេឲ្យទិញជំនួស។ តែក៏មិនបន្ទោសអាសំណព្វចិត្តខ្ញុំដែរ ដែលវាធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្មាសគេទាំងព្រឹកនោះ ព្រោះតែវាតែងតែនាំខ្ញុំទៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលខ្ញុំចង់ទៅ រហូតដល់ខ្ញុំមានការងារថ្មីល្អ ហើយមានចំណូលច្រើនគួរសម។

រូបតំណាង

ដោយសារជាប់អនុស្សាវរីយជាមួយវាច្រើន ទោះប្ដូរម៉ូតូ ក៏ខ្ញុំមិនលក់ទៅណាដែរ គឺសំរេចចិត្តចែកវាឲ្យប្អូនប្រើវិញ។ តែមុនហ្នឹងឲ្យវា ខ្ញុំក៏មិនភ្លេចប្រាប់ដែរថា ជិះឲ្យប្រយ័ត្នប្រយែងខ្លះផង ប្រយ័ត្នវាធ្លាក់កន្ទុយខ្មាសគេដូចបងណា ហាហា! រឿងខ្ញុំចប់តែប៉ុណ្ណឹងហើយ បើខ្ញុំនឹកឃើញរឿងហួសចិត្តអីទៀតចាំខ្ញុំចែកជូនបងប្អូនស្ដាប់បន្ត។

*បងប្អូនមានអនុស្សាវរីយ៍ហួសចិត្ត សើចសប្បាយ ចង់ចែករំលែក សូមទាក់ទងលេខ ០១០ ៥៥៥ ៦៩៥ ឬផ្ញើសារជាសំឡេងមកប្រអប់សារនៃទំព័រ នឹកឡើងហួសចិត្ត ក៏បាន!!! *

អត្ថបទ៖ ទារិកា