ធ្វើការជាមួយគ្រឿងម៉ាស៊ីន បំបាត់រឿងតូចចិត្តព្រោះខ្លួនពិការ

2018-11-13 03:41:13
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ការធ្លាក់ខ្លួនពិការតាំងពីកុមារភាព ធ្វើឲ្យបុរសម្នាក់ពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរ និងទទួលបានការអប់រំ ដើម្បីស្វែងរកជំនាញវិជ្ជាជីវៈណាមួយសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត។ ទោះយ៉ាងណាដោយសេចក្តីព្យាយាម មិនបោះបង់ការតស៊ូបានធ្វើឲ្យបុរសពិការជើងខាងឆ្វេងរូបនេះទទួលបាន ចំណេះជាជាងជួសជុលម៉ាស៊ីនយ៉ាងជំនាញ។

(លោក ហង់ អោក កំពុងជួសជុលម៉ាស៊ីននៅគេហដ្ឋានរបស់លោក)

កើតក្នុងសម័យសាធារណរដ្ឋខ្មែរ លោក ហង់ អោក បច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងស្រុកគិរីវង់ ខេត្តតាកែវ បានលើកឡើងថានៅមុនខ្មែរក្រហមឡើងកាន់អំណាចនៅឆ្នាំ១៩៧៥ លោកបានធ្លាក់ខ្លួនស្វិតជើងម្ខាង។ ស្វិតជើងលោកថាដោយសារពេលនោះឧបករណ៍ធ្វើនំបញ្ចុកធ្លាក់ត្រូវជើងលោក ហើយក៏មិនបានទទួលការព្យាបាលតាមបែបវេជ្ជសាស្រ្តទំនើបអ្វីដែរក្រៅពីប្រើឱសថបុរាណខ្មែរ។

លោកឲ្យដឹងថា៖ «ចេះតែសោកស្តាយដែរ មិនគួរកើតឡើងទេ កាលនៅតូចមិនសូវតូចចិត្តប៉ុន្មានទេ តែដល់ពេលវ័យកាន់តែធំមានអារម្មណ៍តូចចិត្តកាន់តែច្រើន...តែបានធ្វើការងារសព្វថ្ងៃហ្នឹងក៏លែងសូវអី»។

ឆ្លងកាត់របបខ្មែរក្រហមជិតបួនឆ្នាំ លោកមិនបានធ្វើការធ្ងន់ដូចកុមារដទៃនោះទេ ពោលគឺលោកនៅជាមួយជីដូនចាស់រហូតដល់ថ្ងៃរំដោះឆ្នាំ១៩៧៩ ដោយសារតែលោកពិការជើងម្ខាងនេះឯង។

ក្រោយថ្ងៃរំដោះ៧ មករា ឆ្នាំ១៩៧៩ លោកបានចូលរៀនត្រឹមកម្រិតបឋមសិក្សាតែប៉ុណ្ណោះ ដោយសារសាលានៅឆ្ងាយ និងពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរដោយសារតែជើងស្វិតម្ខាងផង។

មុននឹងមានគំនិតស្វែងវរកអាជីពសម្រាប់ជីវិតដូចសព្វថ្ងៃបុរសវ័យ៤៧ឆ្នាំរូបនេះត្រូវចំណាយពេលនៅផ្ទះជាមួយនៅជាមួយឳពុកម្តាយរហូតដល់ឆ្នាំ២០០០ ទើបលោកបានចាកចេញពីស្រុកកំណើតមកភ្នំពេញដើម្បីរៀនជំនាញជួសជុលម៉ាស៊ីនបូមទឹក ម៉ាស៊ីកិនស្រូវ និងគោយន្តជាដើម។

មិនមែនចេះតែចង់រៀន បានចូលរៀននោះទេ ដោយសារតែលោកស្វិតជើងបែបនេះមានកន្លែងជាច្រើនបានបដិសេធរូបលោក។ លោកបញ្ជាក់ថាមិនតិចជាងបីដងទេដែលកន្លែងជួសជុលគ្រឿងម៉ាស៊ីនបដិសេធរូបលោក ដោយថាលោកស្វិតជើងមិនអាចលើកដាក់គ្រឿងម៉ាស៊ីនធ្ងន់ៗបានពិបាកបង្រៀន។

ដោយសេចក្តីព្យាយាម និងមានការជ្រោមជ្រែងពីអ្នកស្គាល់គ្នាផងលោកបានចូលរៀនជាមួយជាងគ្រឿងម៉ាស៊ីនម្នាក់នៅភ្នំពេញ។ ទោះបីជាស្វិតជើងម្ខាងមែន តែលោកថាលោកបានព្យាយាមរៀនសូត្រ និងធ្វើបានដូចមនុស្សធម្មតាដែរ។ ចំណាយពេលវេលារៀនសូត្រអស់បីឆ្នាំ និងថ្លៃសិក្សាជាមាសអស់ប្រាំជី លោកបានទទួលជំនាញ មួយយ៉ាងពិតប្រាដក សម្រាប់ចិញ្ចឹម ជីវិតដល់សព្វថ្ងៃ។

លោកបន្ថែមថា៖ « ដំបូងបើយើងចាប់ផ្តើមធ្វើម្នាក់ឯងភ្លាមមិនសូវមានអ្នកស្គាល់ទេដូច្នេះខ្ញុំត្រូវដើរតាមជាងម៉ាស៊ីនជើងចាស់រយៈពេលមួយឆ្នាំទៀត..ម៉្យាងយើងអាចទទួលបានបទពិសោធន៍ថ្មីៗពីគាត់បន្ថែមទៀតផង»។

សម្រាប់ពេលនេះវិញលោកថាលោកមិនសូវចេញក្រៅទេ ដោយសារកម្លាំងចុះខ្សោយ និងយូរៗចេញម្តងម្កាលប៉ុណ្ណោះក្នុងករណីដែលចាំបាច់៕

អត្ថបទដោយ៖ ជិន វេន