ពុទ្ធសាសនា៖ ពុទ្ធិកើតចេញពីហេតុ ៤យ៉ាង

2019-10-21 04:47:41
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

តើពុទ្ធិជាអ្វី? ពុទ្ធិ ជាប្រាជ្ញា ការយល់ដឹង នេះបើតាមវចនានុក្រមខ្មែរ។ ពុទ្ធិមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប ក្នុងការអប់រំកាយ វាចា ចិត្តឲ្យត្រឹមត្រូវ មានសណ្ដាប់ធ្នាប់ និងប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិត ដោយសេចក្ដីសុខ។

យោងតាមសៀវភៅមង្គលជីវិតរៀបរៀងដោយភិក្ខុ គូ សុភាព ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ពុទ្ធិ គឺចំណេះដឹងនេះ បានមកដោយហេតុ ៤ យ៉ាង៖

រូបភាពយកពីផេក Kou Sopheap

១- **ឆន្ទៈ៖** ពេញចិត្តនឹងកិច្ចការចំណេះវិជ្ជា បានន័យថា មនុស្សម្នាក់ៗទាល់តែចង់ចេះចង់ដឹង មាននិស្ស័យក្នុងការសិក្សាទើបរៀនបានល្អប្រសើរ ហើយព្យាយាមរៀនសូត្រ។ ឆន្ទៈ គឺការស្រលាញ់ពេញចិត្ត នឹងជំនាញ ឬអ្វីដែលខ្លួនចង់បាននេះ ជាដើមចមនាំឲ្យមនុស្សតស៊ូ ជម្នះគ្រប់ឧបសគ្គ ដើម្បីបានវា។

២- វីរិយៈ៖ ព្យាយាមរៀនសូត្រ។ ធម្មតាការសិក្សាទាល់តែមានការព្យាយាម អត់ធ្មត់ និងមានអង្គ៤គឺ ស្ដាប់ ពិចារណា សួរនាំ និងកត់ត្រាទុក។ ព្យាយាមជាកម្លាំង ខ្លាំងជាងដំរីទៅទៀត ព្រោះធ្វើឲ្យមនុស្សតាំងចិត្តស៊ុបទៅក្នុងកិច្ចការសិក្សាស្រាវជ្រាវ មានចិត្តរឹងមាំ មិនរាយមាយ។

៣- ចិត្តៈ៖ មានចិត្តរឹងប៉ឹង មានស្មារតីរវៀសរវៃ ចូលចិត្តគិតពិចារណា និងស្រាវជ្រាវ។ ចេះឆ្ងល់ ចេះសួរ ចេះរកចម្លើយ ចេះវិភាគរកខុសត្រូវ។

៤- វីមំសា៖ សាកល្បងនូវកិច្ចការ ចំណេះវិជ្ជា ដែលខ្លួនរៀនរួចហើយ។ ត្រង់ចំណុចនេះគឺចង់និយាយពីការអនុវត្តធ្វើជាក់ស្ដែង ដោយមានទ្រឹស្ដី ដែលបានរៀនជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ។ ការអនុវត្តនេះជួយឲ្យប្រាជ្ញាស្មារតី កាន់តែរីកចម្រើនរឹងមាំ ជួនកាលក៏អាចរកឃើញនូវពុទ្ធិថ្មីមួយទៀតដែរ។

អ្នកដែលអនុវត្តន៍នូវចំណុចទាំង ៤ ខាងលើបាន រមែងទទួលជោគជ័យក្នុងការសិក្សារបស់ខ្លួន និងមានវិជ្ជាជីវៈច្បាស់លាស់ដើម្បីបំពេញកិច្ចការចិញ្ចឹមជីវិត និងមានវិន័យ (សីលធម៌) ល្អក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។

អត្ថបទ៖ ឈិន ធារ៉ាត់