កូនប្រឡងជាប់ហើយ អ្នកម្ដាយអើយវិលវិញបានទេ?

2016-09-27 16:49:16
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

“ម៉ាក់កូនប្រឡងជាប់បាក់ឌុបហើយ...!!!” គឺជាពាក្យដែលខ្ញុំទន្ទេញទាំងថ្ងៃទាំងយប់ រង់ចាំឱកាសមកដល់ បង្ហើរប្រាប់អ្នកម្ដាយឲ្យសប្បាយរីករាយជាមួយគ្នា។ នឹកឃើញដល់ស្នាមញញឹមពព្រាយរបស់គាត់ពេលនោះ ខ្ញុំពិតជាមានក្ដីសុខណាស់ ព្រោះធ្លាប់តែធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកចិត្តអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែវាសនាមិនប្រណី អ្វីៗក៏មិនដូចបំណង ចិត្តប៉ងនិយាយផ្ទាល់មាត់ បានត្រឹមខ្សឹបប្រាប់តាមផ្សែងធូប ទាំងមិនដឹងថាគាត់ទទួលបានឬអត់។

នេះជារឿងដែលខ្ញុំសោកស្ដាយបំផុតក្នុងមួយឆាកជីវិតតាំងពីកើតមក ទាំងមិនអាចវិលត្រលប់ដូចដើមវិញបាន បើទោះកែប្រែខ្លួនស្ទើរទាំងស្រុង។ រំឭកឡើងវិញ ពិតជាគួរឲ្យខឹងខ្លួនឯងណាស់ ព្រោះខ្ញុំមិនធ្លាប់ធ្វើឲ្យម្ដាយរបស់ខ្ញុំសប្បាយចិត្តម្ដងណាទេ ហើយគ្រប់ពេលមានតែពាក្យថាបារម្ភ ទាំងខ្លួនឯងធំដឹងក្ដីទៅហើយ។

មានពួកម៉ាកច្រើន ដើរលេងសប្បាយហ៊ឺហា មិនសូវចូលផ្ទះ គឺជាទម្លាប់របស់ខ្ញុំ មុនពេលប្រឡងបាក់ឌុបក្នុងឆ្នាំ២០១៥។ ហ៊ឹម!!! មើលទៅអ្នកផ្សេងពេលនោះ ហាក់ខំរៀនភ្លេចបាយ ភ្លេចទឹក ព្រោះដឹងថាប្រឡងតឹង តែខ្ញុំវិញមិនដែលខ្វល់ឡើយ ហើយសម្ដីម្ដាយខំនិយាយរាល់ថ្ងៃ ដូចចាក់ទឹកលើក្បាលទា។

ព្រហ្មលិខិតពិតជាមិនប្រណីមនុស្សខូចមែន ហើយសំណាងក៏គ្មានសម្រាប់អ្នកមិនខំជួយខ្លួនឯងដែរ។ ថ្ងៃចេញលទ្ធផលគេសើចសប្បាយ ឯខ្ញុំវិញទឹកភ្នែកហូរខ្ចាយទន់ជង្គង់ងើបមុខមិនរួច។ ណាមួយខ្មាសពួកម៉ាក ណាមួយមិនដឹងប្រឈមមុខនឹងម្ដាយដូចម្ដេច។ ខ្ញុំគិតម្នាក់ឯងថា៖ "អញទៅដល់ផ្ទះវិញ ដឹងតែម៉ាក់ជេរស្លាប់ហើយ...”។

ឱអ្នកម្ដាយដ៏មានព្រហ្មវិហារធម៌ ឮថាកូនប្រឡងធ្លាក់ គ្មានបន្ទោសមួយម៉ាត់ ក្រៅពីលើកទឹកចិត្តឲ្យកូនខំរៀនឡើងវិញ។ តើម្ដាយលើលោកសុទ្ធតែបែបនេះ មែនទេ? ខ្ញុំស្ទើរស្រក់ទឹកភ្នែក រំភើបចិត្តពេក ព្រោះមិននឹកស្មានថា ប្រតិកម្មតបមកវិញពោរពេញដោយក្ដីស្រលាញ់ និងភាពកក់ក្ដៅបែបនេះទេ។

ឆ្នាំ២០១៦ ឈានចូលមកដល់ ខ្ញុំប្ដេជ្ញាថាប្រឹងឡើងវិញ ដើម្បីតបស្នងក្ដីស្រលាញ់ដ៏បរិសុទ្ធរបស់អ្នកម្ដាយ។ ឈប់ដើរលេង នៅក្បែរគាត់ឲ្យបានច្រើន ប៉ុន្តែពេលនោះក៏ជាវេលាដែលគាត់ចាប់ផ្ដើមធ្លាក់ខ្លួនឈឺជាទម្ងន់។ រយៈពេល ៤ខែមុនពេលខ្ញុំប្រឡងបាក់ឌុប គាត់ងើបលែងរួច បានត្រឹមសម្រាកលើគ្រែ ប៉ុន្តែគាត់ហាក់ដូចជារីករាយខ្លាំង ពេលឃើញខ្ញុំនៅក្បែររាល់ថ្ងៃ ខុសពីមុន។

អំឡុងពេលនេះ ខ្ញុំជាអ្នកបញ្ចុកបាយគាត់ គេងជិតគាត់ ហើយប្រាប់គាត់ថា "ម៉ាក់ឆាប់ជាណា កូនឈប់ដើរលេងខូចខិលទៀតហើយ"។ ចំណែកម៉ាក់ខ្ញុំវិញ បង្ហាញទឹកមុខញញឹម រួចប្រាប់ថា "ម៉ាក់ចង់ឃើញកូនប្រឡងជាប់ផ្ទាល់ភ្នែក នេះម៉ាក់ចង់បានចុងក្រោយ"។ គាត់និយាយនេះ ព្រោះដឹងថាមិនអាចនៅយូរទៀតឡើយ។

មុនពេលប្រឡងបាក់ឌុប២០១៦ មួយខែ គាត់ក៏បានធ្វើទុក្ខខ្លាំង រហូតផុតដង្ហើមនៅមុខខ្ញុំ។ "ហេតុអី! ហេតុអី! ហេតុអី ម៉ាក់មិនចាំកូនប្រឡងជាប់សិន...”។ ពេលនោះ គាត់បានចាកចោលខ្ញុំមែន តែពាក្យសម្ដីដែលគាត់បានផ្ដាំថាឲ្យខ្ញុំខំរៀន ប្រឡងឲ្យជាប់ នៅលាន់ឮពេញត្រចៀកខ្ញុំគ្រប់ពេល។ ធ្វើបុណ្យចប់សព្វគ្រប់ ខ្ញុំក៏បន្តខំរៀនតាមបណ្ដាំគាត់ អុចធូបប្រាប់គាត់រាល់ថ្ងៃ ថានឹងប្រឡងឲ្យជាប់។

ថ្ងៃប្រកាសលទ្ធផលបាក់ឌុប ខ្ញុំក៏មិនខុសពីសិស្សដទៃទៀតដែរ គឺលោតកញ្ជ្រោលពេលដឹងថាប្រឡងជាប់។ ប៉ុន្តែលោតផុតពីដី ហាក់ស្រមៃនឹកឃើញដល់ម្ដាយភ្លាម រហូតធ្វើឲ្យអារម្មណ៍ដែលរំភើបនឹងលទ្ធផល ប្ដូរមកជាទុក្ខសោកត្រឹមមួយវិនាទី។ ទឹកភ្នែកចាប់ផ្ដើមរមៀលចុះ ក្នុងចំណោមសិស្សដែលកំពុងសប្បាយរីករាយ។

មិនបង្អង់យូរ ខ្ញុំក៏ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ ទាញធូបមកអុច រួចលើកដៃប្រណម្យពាំនាំដំណឹងតាមផ្សែងប្រាប់ទៅដល់ម្ដាយថា "កូនប្រឡងជាប់ហើយ ម៉ាក់ឮកូននិយាយទេ ម៉ាក់សប្បាយចិត្តទេ...”។ បើពេលនោះ គាត់នៅមានជីវិត តើពិភពលោកស្រស់បំព្រងយ៉ាងណាទៅ? ហេតុអ្វីមិនទុកឲ្យគាត់នៅសប្បាយចិត្តសម្រេចបំណងប្រាថ្នាមុនលាចាកលោក? ហេតុអ្វីក៏ព្រហ្មលិខិតដាច់ធម៌មេត្តាម្ល៉េះ?

កូនចង់ប្រាប់ម៉ាក់ថា ម៉ាក់កាចបន្តិច រអ៊ូច្រើនបន្តិច ស្ដីឲ្យច្រើនបន្តិច ប៉ុន្តែកូនដឹងហើយ គ្រប់យ៉ាងគឺដើម្បីឲ្យកូនល្អ។ សុំទោសដែលពីតូច កូនតែងខឹងម៉ាក់ មិនចូលផ្ទះ មិននិយាយរកម៉ាក់... សុំទោសគ្រប់យ៉ាង។ បើពេលនេះ ម៉ាក់នៅមានជីវិត កូននឹងនិយាយពាក្យនេះដោយផ្ទាល់ ប៉ុន្តែម៉ាក់មិនអាចវិលត្រលប់វិញបាន។ ចង់និយាយប្រាប់ម៉ាក់ម្ដងទៀតថា កូនពិតជានឹកម៉ាក់ ស្រលាញ់ម៉ាក់ណាស់...។ ពេលនេះកូនបានបំពេញបំណងម៉ាក់ហើយ សង្ឃឹមថាម៉ាក់សប្បាយចិត្តណា!៕

មានរឿងរ៉ាវចង់ចែករំលែកសូមផ្ញើទៅកាន់ e-mail: kong.chanvanneng@sabay.com

ឬទូរសព្ទទៅកាន់លេខ ០១០ ៧០០ ៧២៧

ចុចអានអត្ថបទ មនុស្សដែលខ្ញុំចងចាំ ទាំងអស់ដើម្បីដឹងពីរបៀបនៃការសរសេរផ្សេងៗគ្នា

អត្ថបទ៖ កូនប្រុសកម្សត់