ជំនឿឃាត់ទឹកភ្លៀង តាមទម្លាប់ចាស់បុរាណ

2017-05-28 03:05:11
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

កាលពីសម័យមុន ដូនតាយើងបានបន្សល់ជំនឿជាច្រើន ហើយមកដល់បច្ចុប្បន្នមានអ្នកខ្លះជឿ អ្នកខ្លះមិនជឿ ហើយក៏គ្មានឯកសារណាដែលបញ្ជាក់អំពីជំនឿទាំងអស់នោះដែរ។ ជំនឿចាស់ៗសម័យមុនអាចជារឿង ដែលស្តាប់ទៅមិនសូវសមហេតុផលក្នុងផ្នត់គំនិតរបស់មនុស្សសម័យឥឡូវ ពិសេសយុវវ័យ។

ស្ត្រីមេម៉ាយធ្វើការបួងសួង៖ ក្នុងពេលប្រារព្ធពិធីអ្វីមួយបើមើលមេឃខ្មៅរកកលនឹងភ្លៀងនោះ គេត្រូវឲ្យម្ចាស់កម្មវិធីនោះឈរបាំងឆ័ត្រឲ្យស្ត្រីមេម៉ាយណាម្នាក់ និងឲ្យនាងនិយាយថា “ឱ! ភ្លៀងអើយ! បើចង់ភ្លៀងក៏ភ្លៀងឲ្យខ្លាំងមកចុះតែបើភ្លៀងមិនខ្លាំងទេ ពុំចាំបាច់ភ្លៀងទេ”។ វិធីម្យ៉ាងទៀតគឺឲ្យស្ត្រីមេម៉ាយឈរកាន់កន្ក្រកធ្មេញឈាវនៅកណ្តាលវាល ហើយនិយាយដូចពាក្យខាងលើនេះដែរ។

ឆ្អើរអង្រែ៖ នៅពេលដែលឃើញមេឃរកកលនឹងភ្លៀង តាមចាស់ៗពីសម័យមុនគឺគាត់តម្រូវឲ្យមនុស្សម្នាក់ទៅលួចអង្រែបុកគ្រឿងរបស់មេម៉ាយស្ត្រីប្តីស្លាប់យកទៅឆ្អើរនៅលើភ្លើងដែលកំពុងក្តៅខ្លាំង ដោយធ្វើដូចកំពុងឆ្អើរអ្វីម្យ៉ាង ធ្វើបែបនេះនឹងធ្វើឲ្យទេវតាក្តៅក្រហាយនៅមិនសុខ មិនធ្វើឲ្យភ្លៀងធ្លាក់ទេ។

ដាំបាយបញ្ឆោតទេវតាៈ ពេលមានភ្លៀងធ្លាក់ ដើម្បីឃាត់ភ្លៀងចាស់បុរាណឲ្យពុះអុសដាក់ចង្ក្រានធ្វើដូចជារៀបចំបង្កាត់ភ្លើងដាំបាយ (ពុំចាំបាច់បង្កាត់ភ្លើងមែនទែនទេ) ហើយយកឆ្នាំងសម្រាប់ដាំបាយទៅដាក់លើចង្ក្រាន ឫធ្វើដូចជាអង្គុយអាំងភ្លើង ឫផ្លុំភ្លើង ដើម្បីបញ្ឆោតទេវតាឲ្យបញ្ឈប់ភ្លៀង។

រាំថ្វាយទេវតា៖ ដើម្បីឃាត់ភ្លៀងគេត្រូវយកស្លាបព្រា និងវែកទៅព្យួរនៅផ្នែកខាងលើបង្អស់នៃទ្វារផ្ទះ។ នៅពេលដែលមានខ្យល់មក់មករបស់ទាំងនោះក៏ទង្គិចគ្នាលាន់ដូចចង្វាក់ភ្លេងហើយម្ចាស់ផ្ទះក៏ត្រូវរាំទៅតាមចង្វាក់ភ្លេងនេះដែរ ដើម្បីឲ្យទេវតាសប្បាយព្រះទ័យធ្វើឲ្យភ្លៀងរាំ។ ឯតំបន់ខ្លះទៀតគេប្រើវិធីឃាត់ភ្លៀងដោយវាយប៉ោត ធុង គម្រប់ឆ្នាំង និងស្រែកថា វាយអាគាំង រាំងភ្លៀង វាយអាគកបើកថ្ងៃ។

ទប់ខ្យល់ ឫចាក់ខ្យល់៖ នៅពេលដែលមានខ្យល់ខ្លាំង ចាស់ៗឲ្យយកកាំបិតទៅសៀតនៅមាត់ទ្វារផ្ទះ ឫជញ្ជាំងផ្ទះ ដើម្បីទប់ខ្យល់ ឫយកកាំបិតទៅចាក់ស្នាមប្រេះរបស់ជញ្ជាំងផ្ទះ ឫក៏យកកាំបិតទៅចាក់ដើមចេករួចទុកចោលនៅទីនោះ ដែលវិធីទាំងនេះគេជឿថា អាចទប់ខ្យល់បាន។

ហាលខោអាវ៖ វិធីនេះគេប្រើដើម្បីបញ្ឈប់ភ្លៀង ដែលកំពុងធ្លាក់ក្នុងពេលប្រារព្ធពិធីបុណ្យសព គេតម្រូវឲ្យស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់យកសម្លៀកបំពាក់របស់អ្នកស្លាប់ទៅហាលនៅលើដំបូលផ្ទះ ឫកន្លែងវាលស្រឡះណាមួយដោយនិយាយថា ទេវបុត្រ ទេវតា ព្រះភិរុណ ពេលនេះ (និយាយឈ្មោះអ្នកស្លាប់) នឹងត្រូវទៅកាន់លោកខាងមុខ នៅអំឡុងពេលមួយថ្ងៃពីរ នេះទៀតហើយ ប៉ុន្តែសម្លៀកបំពាក់នៅពុំទាន់ស្ងួតនៅឡើយ ហើយសម្លៀកបំពាក់មានតែមួយសម្រាប់នេះឯង៕

(ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ជំនឿ និង ហ៊ុងស៊ុយ)

អត្ថបទ៖ ហេង នាង (CCJ)