តំបន់ប្រវត្តិសាស្ត្រសំខាន់ទាំង១៤ នៅតំបន់កាន់កាប់ចុងក្រោយខ្មែរក្រហមអន្លង់វែង

2018-03-09 03:58:08
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

អន្លង់វែងជាស្រុកដាច់ស្រយាលមួយរបស់កម្ពុជា ដែលស្ថិតក្នុងខេត្តឧត្តរមានជ័យ ស្ថិតនៅតាមបណ្ដោយព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ។ អន្លង់វែងជាតំបន់កាន់កាប់ចុងក្រោយរបស់ខ្មែរក្រហម។

ក្រោមការគ្រប់គ្រង នៃរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ (១៩៧៥-១៩៧៩) អន្លង់វែង គឺជាតំបន់កាន់កាប់ចុងក្រោយរបស់មេដឹកនាំកំពូលរបស់របបនេះរួមមាន ប៉ុល ពត, ខៀវ សំផន, តាម៉ុក, ស៊ុន សេន។

សមរភូមិក្ដៅចុងក្រោយរបស់របបមួយនេះ បច្ចុប្បន្នបានប្រែក្លាយជាតំបន់ទេសចរណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលជាគោលដៅសំខាន់ប្រចាំតំបន់ និងជាតំបន់ទេសចរណ៍គោលដៅធំប្រចាំប្រទេសកម្ពុជានាពេលខាងមុខដ៏ខ្លី។

ខាងក្រោមនេះ ជាតំបន់ទេសចរណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រសំខាន់ទាំង១៤ របស់ស្រុកអន្លង់វែង៖

១. កន្លែងបូជាសព ប៉ុល ពត

ទីតាំងបូជាសព ប៉ុល ពត ស្ថិតនៅលើភ្នំដងរែក មានផ្ទៃដីសរុប ១ ២០៧ ហិកតា មានចម្ងាយ១៣ គីឡូម៉ែត្រ ពីរង្វង់មូលស្រុកអន្លង់វែង នៅតាមបណ្ដោយផ្លូវជាតិ៦៧ ជាប់ច្រកព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ ជាំសាងុំា។

២. កន្លែងកាត់ទោស ប៉ុល ពត

ទីតាំងកាត់ទោស ប៉ុល ពត មានចម្ងាយ១៤ គីឡូម៉ែត្រ ពីទីរួមស្រុក ស្ថិតក្នុងភូមិជើងភ្នំ ឃុំត្រពាំងប្រីយ៍ ស្រុក អន្លង់វែង មានផ្ទៃដី០.៤៤៨ហិតតា។ ទីតាំងនេះជាអតីតរោងដែល តាម៉ុក សាងសង់សម្រាប់ចតឡាន មុននឹងដឹកសម្ភារៈចេញចូលឆ្លងកាត់ប្រទេសថៃ និងជាកន្លែងសម្រាកបណ្ដោះអាសន្នសម្រាប់អ្នកធ្វើដំណើរ។

៣. ផ្ទះតាម៉ុក (លើខ្នងភ្នំដងរែក)

ផ្ទះនេះត្រូវបានសាងសង់នៅថ្ងៃទី៧ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៩៥ លើផ្ទៃដីទំហំ ៣,០២៥ ហិកតា ចម្ងាយ១៦,៥ គីឡូម៉ែត្រពីរង្វង់មូលទីរួមស្រុក។ ផ្ទះនេះជាទីតាំង តាម៉ុក ស្នាក់នៅជាប្រចាំ និងជាទីកន្លែង ជួបជុំជាមួយមេដឹកនាំកំពូលៗរបស់ខ្មែរក្រហម។ ក្រោយភ្លើងឆេះផ្ទះនេះបានក្លាយជាការិយាល័យរបស់ មជ្ឈមណ្ឌលសន្តិភាពអន្លង់វែង រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។

៤. កន្លែងកែច្នៃគ្រាប់កាំភ្លើងលើភ្នំ២០០

ទីតាំងកែច្នៃគ្រាប់កាំភ្លើងភ្នំ២០០ មានចម្ងាយ១៤,៩ គីឡូម៉ែត្រ ពីរង្វង់មូលស្រុកអន្លង់វែង ស្ថិតនៅក្នុង ភូមិជើងភ្នំ ឃុំត្រពាំងប្រីយ៍ ស្រុក អន្លង់វែង ខេត្ត ឧត្តរមានជ័យ។

៥. ផ្ទះប៉ុល ពត និងខៀវ សំផន

ផ្ទះប៉ុល ពត និងខៀវ សំផន គឺជាផ្ទះដែល តាម៉ុក ជាអ្នកបញ្ជាឲ្យសាងសងសម្រាប់ ប៉ុល ពត ក្រោយផ្លាស់មកពីតំបន់ប៉ៃលិន។ ទីតាំងសាងសងផ្ទះនេះ ត្រូវបានហៅថា "ក្បាលទន្សោង" ទីនេះជាទីបញ្ជាការធំរបស់មេដឹកនាំកំពូលទាំងនេះ។ ផ្ទះនេះមានចម្ងាយ២៤គីឡូម៉ែត្រពីរង្វង់មូលទីរួមស្រុក។

៦.ឃ្លាំងដាក់សម្ភារៈជើងភ្នំ

ឃ្លាំងនេះមានចម្ងាយ១១,៩ គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមស្រុកនៅតាមបណ្ដោយផ្លូវជាតិលេខ៦៧ ផ្លូវទៅប៉ុស្តិ៍ត្រួតពិនិត្យជើងភ្នំ ស្ថិតក្នុងភូមិជើងភ្នំ។ ឃ្លាំងនេះកសាងសម្រាប់ដាក់គ្រឿងយុទ្ធភណ្ឌសង្គ្រាម ខោអាវ មួក មុង អង្រឹង និងស៊ីទែនប្រេង។

៧.កន្លែងបូជាសព សុន សេន

ទីតាំងនេះស្ថិតនៅក្នុងភូមិស្រះឈូក ឃុំត្រពាំងប្រីយ៍ ចម្ងាយ៨,៩ គីឡូម៉ែត្រ ពីទីរួមស្រុកអន្លង់វែង។ ទីតាំងបូជានេះមិនមែនមិនត្រឹមជាកន្លែងបូជាអគ្គមេបញ្ជាការ សុន សេន តែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះទេ កន្លែងនេះក៏ជាកន្លែងបូជាសាកសពសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ សុន សេន ១០នាក់ផ្សេងទៀតផងដែរ។

៨.ស្រែគំរូ

តាម៉ុក បានបង្កើតស្រែគំរូនេះសម្រាប់លាក់ខ្លួនរបស់ ប៉ុល ពត និងក្រុមមេដឹកនាំមួយចំនួនទៀតសម្រាប់រយៈពេលខ្លី។ ទីតាំងនេះមានតែមេដឹកខ្មែរក្រហមជាន់ខ្ពស់ទេដែលស្គាល់ទីនេះ។ ទីតាំងនេះមានចម្ងាយ ជាង១៣គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមស្រុក។

៩.ទីតាំងការដ្ឋានដឹកជញ្ជូនតាម៉ុក(ឃ្លាំងកណ្ដាល)

មានទីតាំងនៅក្នុងភូមិឃ្លាំងកណ្ដាល ឃុំត្រពាំងប្រីយ មានចម្ងាយ ៤,១ គីឡូម៉ែត្រពីរង្វង់មូលទីរួមស្រុក។ ឃ្លាំងនេះសាងសង់ក្នុងឆ្នាំ១៩៩២ លើផ្ទៃដីទំហំ ០,១២២ហិកតាធ្វើពីឈើ និងរៀបឥដ្ឋ មានរាងដូចរោងដាក់ឡាន។ ឃ្លាំងនេះជាឃ្លាំងបញ្ជាការចែកចាយសម្ភារៈ កាលពីសម័យនោះ។

១០.បឹងអន្លង់វែង

បឹងនេះស្ថិតនៅខាងកើតស្ពានតាម៉ុក មានចម្ងាយ២០០ម៉ែត្រពីរង្វង់មូលស្រុក។ ផ្ទៃបឹងសរុបមានចំនួន ៤១៧ ហិកតា។ បឹងនេះជាបឹងផ្ដល់ផលត្រីសំខាន់របស់ខ្មែរក្រហមសម័យឆ្នាំ១៩៩០។ បឹងនេះមានឈ្មោះ២ "បឹងអូរជីក" ឬ"បឹងអន្លង់វែង"។

១១.ផ្ទះតាម៉ុក៖សារមន្ទីរតាម៉ុក

ផ្ទះនេះសាងសង់ឡើងនៅថ្ងៃទី១៧ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៩៣ លើផ្ទៃដីសរុប ១,៦១៤ហិកតាដែលមានចម្ងាយ ២គីឡូម៉ែត្រពីរង្វង់មូលស្រុក។

១២. អតីតមន្ទីរពេទ្យតាម៉ុក

មន្ទីរពេទ្យនេះសាងសង់ឡើងដំណាលផ្ទះតាម៉ុក និងសាងសង់ឡើងសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺប្រជាជន និងយោធាខ្មែរក្រហមនៅសម័យនោះ។ ក្រោយឆ្នាំ១៩៩៨ មន្ទីរពេទ្យនេះបានក្លាយជាមន្ទីរពេទ្យបង្អែកប្រចាំស្រុកអន្លង់វែង រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។

១៣.អតីតសាលារៀនតាម៉ុក

អតីតសាលារៀនតាម៉ុកនេះមានចម្ងាយ៧០០ម៉ែត្រពីរង្វង់មូលស្រុក ស្ថិតនៅតាមបណ្ដោយផ្លូវពីអន្លង់វែងទៅខេត្តព្រះវិហារ។ សាលានេះមានកម្ពស់ ៣ជាន់ មាន១២ បន្ទប់ បង្រៀនចាប់ពីថ្នាក់ទី១ ដល់ទី៥ តែប៉ុណ្ណោះកាលសម័យនោះ។ បច្ចុប្បន្នសាលានេះបានក្លាយជា" វិទ្យាល័យអន្លង់វែង"។

១៤.ស្ពានតាម៉ុក

ស្ពានតាម៉ុក ឬស្ពានអូរជីក ត្រូវបានសាងសង់នៅថ្ងៃទី១ មករា ឆ្នាំ១៩៩៦។ ស្ពាននេះស្ថិតនៅតាមបណ្ដោយផ្លូវពីអន្លង់វែង ទៅ ព្រំដែនថៃ(ច្រកជាំសាងុំា)។ ស្ពាននេះធ្វើដើម្បីសម្រួលក្នុងការធ្វើដំណើរ និងដឹកស្បៀង គ្រាប់រំសេវ កាលសម័យនោះ។

សព្វថ្ងៃក្រៅពីតំបន់ទេសចរណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រសំខាន់ទាំង ១៤កន្លែងនេះស្រុកដែលជាតំបន់កាន់កាប់របស់ខ្មែរក្រហមអន្លង់វែង មួយនេះក៏នៅមានតំបន់ទេសចរណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រតូចៗមួយចំនួនផ្សេងទៀតផងដែរ។

ហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធនៅក្នុងស្រុក អន្លង់វែង ក៏មានការអភិវឌ្ឍកាន់តែកាន់តែច្រើនផងដែល។អន្លង់វែងមានប្រជាជនដែលរស់នៅសរុបមានជាង៥ម៉ឺននាក់ ក្នុងនោះភាគច្រើនជាអតីតកងទ័ព និងជាកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហម៕