ចេតិយ​ស្រោប​មាស​ Shwedagon ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​របស់​មីយ៉ាន់ម៉ា​​ ដែល​​មិន​សូវ​មាន​អ្នក​ដឹង​ប្រវត្តិ

  • 2021-06-02 04:10:29
  • ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

​ជនជាតិ​មន​រាមញ្ញ នៃ​អាណាចក្រ​ហង្សា​វតី​បានរួមគ្នាកសាង​ចេតិយ​ដ៏​ធំ​មួយ នោះគឺចេតិយ​ស្វេដាហ្គន (Shwedagon) ខណៈមហាចេតិយនេះកំពុងមានភាពល្បីល្បាញ​យ៉ាងខ្លាំង​នាពេលបច្ចុប្បន្ន។​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​ ចេតិយស្វេដាហ្គន គឺជាមហាចេតិយដ៏ខ្ពស់សន្លឹមមួយស្រោបទៅដោយមាសជុំជិត មានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងវត្ត​ស្វេដាហ្គនដែលសង់នៅលើភ្នំសិង្ហគោត្តរៈ​ នៃទីក្រុងយ៉ាងហ្គន ប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា។​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

យោងតាមពង្សាវតាវត្តស្វេដាហ្គនបានបង្ហាញថា ចេតិយស្វេដាហ្គននេះត្រូវបានកសាងឡើងតាំងពី ២,៦០០ ឆ្នាំមុនមកម្ល៉េះ ដើម្បីតម្កល់ព្រះពុទ្ធកេសា ៨ សរសៃ និងព្រះសារីរិកធាតុនៃព្រះពុទ្ធគោត្តម ដែលដើមឡើយ​ចេតិយ​នេះបាន​សាងឡើងអំពីមាស ប្រាក់ សំណប៉ាហាំង ទង់ដែង សំណ ថ្មម៉ាប និងដែក បន្ទាប់មកគេក៏បាន​រៀបឥដ្ឋពីលើមានកម្ពស់ត្រឹមតែ ៩ ម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ។​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

ចំណេរកាលក្រោយមក សភាពចេតិយក៏ចាស់ទ្រុឌទ្រោមទៅតាមធម្មជាតិ ទើបមានព្រះមហាក្សត្រមន​រាមញ្ញ​នៃអាណាចក្រហង្សាវតី ​បានចូលរួមសាងសង់ចេតិយនេះឡើងវិញឱ្យខ្ពស់​ជាងមុន ក្នុងនោះមានដូចជាព្រះចៅពញាអ៊ូ (១៣៤៨-១៣៨៤) ព្រះមហាក្សត្រី ស៊ីន​​សាវប៊ូ (១៤៥៤-១៤៧១) ព្រះចៅធម្មាចេតិយ (១៤៧១-១៤៩២) ជាដើម។​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

ក្នុងរជ្ជកាលព្រះមហាក្សត្រី ស៊ីន​សាវប៊ូ ដែលបានឡើងនៅសោយរាជ្យនៅក្រុង​ហង្សាវតី​ចាប់ពីគ្រិស្ដសករាជ ១៤៥៤-១៤៧១ ព្រះនាងបានសាងសង់ពង្រីកចេតិយបន្ថែមដែលមានទទឹង ២៥០ ម៉ែត្រ និងបណ្ដោយ ៣០០ ម៉ែត្រ។ រូបរាងរបស់ចេតិយថ្មីនេះបានផ្លាស់ប្ដូរពីរូបរាងដើម ពោលគឺដូចរូបរាងដែលយើង​ឃើញនាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ព្រះមហាក្សត្រី ស៉ីនសាវប៊ូ បានចំណាយមាសដែលមានទម្ងន់ស្មើនឹង​ព្រះកាយ​របស់​ទ្រង់ យកទៅស្រោបពីលើចេតិយស្វេដាហ្គន។​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

ទ្រង់ក៏បានចេញព្រះរាជឱង្កាឱ្យគេសាងសង់ព្រះរាជវាំងនៅក្បែរចេតិយនេះ រួមទាំងព្រះរាជទីនាំងមួយសម្រាប់​ឱ្យព្រះនាង​ទតមើលព្រះមហាចេតិយ ហើយគង់ប្រថាប់ក្នុងព្រះរាជវាំងនេះរហូតដល់សោយទិវង្គត។ នៅពេល​ព្រះមហាក្សត្រីស៉ីនសាវប៊ូសោយទិវង្គតទៅ ព្រះរាជសន្និសារបស់ព្រះនាង គឺព្រះចៅធម្មាចេតិយ ​បានឡើងសោយរាជ្យបន្តចាប់ពីគ្រិស្ដសករាជ ១៤៧១-១៤៩២។ ព្រះអង្គក៏បាន​ចំណាយ​មាស​ដែលមានទម្ងន់ស្មើនឹងព្រះកាយទ្រង់ដូចគ្នា យកទៅស្រោបពីលើចេតិយ​ស្វេដាហ្គននេះបន្ថែមទៀត៕