«នៅតែស្រលាញ់» ស្នាដៃនិពន្ធរបស់និស្សិត សាកល. ភូមិន្ទភ្នំពេញ

2015-08-28 13:00:29
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

«នរណាគេហ្នឹង? លោក… លោក…ជានរណា មកនៅក្នុងផ្ទះខ្ញុំអ៊ីចឹង?» ហើយបុរសនោះងាកមកញញឹម រួចបន្ដសារខោអាវទៀត តែសំឡេងឡាលីលាន់ឡើងស្ដីបន្ទោសឱ្យបុរសនោះ៖ «បងឯងមកផ្ទះខ្ញុំធ្វើអីទៀត? យើងចប់គ្នាយូរហើយ! ទៅ…ឆាប់ចេញទៅ! យើងគ្មានអ្វីទាក់ទងគ្នាទៀតទេ!» និយាយហើយ សុភ័ក្ដ្របានយកខោអាវទៅទុកក្នុងផ្ទះ ធ្វើដូចគ្មាននរណាកំពុងជេរអ៊ីចឹង។

ឡាលីដើរតាមពីក្រោយបណ្ដើរ ជេរបុរសចរិតស្វាបណ្ដើរ តែការស្រែកជេររបស់នាងមិនបានធ្វើឱ្យសុភ័ក្ដ្រមានប្រតិកម្មឆ្លើយ តបមកវិញទេ។ ទៅដល់ក្នុងផ្ទះ សុភ័ក្ដ្របានដាក់ខោអាវចុះ ហើយស្ទុះទៅឱបឡាលីដោយក្ដីស្រលាញ់៖ «បងស្រលាញ់អូន! បងដឹងខុសហើយ! ពេលនេះ បងនឹងមករស់នៅជាមួយអូនរហូត!» សម្ដីនេះធ្វើឱ្យឡាលីរុញច្រានវាយដំសុភ័ក្ដ្រ។ «ចេញទៅ! ចេញពីផ្ទះខ្ញុំទៅ!» ការខឹងសម្បាររបស់នាងកាន់តែខ្លាំងឡើង ធ្វើឱ្យនាងភ្ញាក់ដឹងខ្លួនពីការយល់សប្តិមួយរំពេច ញ័រខ្លួនអស់ទាំងប្រាណបែកញើសជោកខ្លួន។ «ឱព្រះអើយ! ជាសុបិនសោះ! ហេតុអ្វីបានជាចម្លែកម្ល៉េះ? ខ្ញុំនៅមានអារម្មណ៍ថានឹកដល់បងភ័ក្ដ្រទៀត! តែណ្ហើយ! យើងមិនមែនជាគូព្រេងនឹងគ្នាទេ! ឈប់គិតទៅឡាលី!» នាងថាឱ្យខ្លួនឯង។

ថ្ងៃនេះ ឡាលីបានយកចង្ហាន់ទៅប្រគេនព្រះសង្ឃនៅឯវត្តក្បែរផ្ទះ។ ឡាលីបានបើកឡានដែលឪពុកម្ដាយទិញឱ្យជាកាដូថ្ងៃខួបកំណើត។ នាងទៅឈប់ក្រោមដើមចំប៉ីធំមួយខាងកើតវិហារ។ ចុះពីឡានកាន់ចង្ហាន់ចូលទៅក្នុងសាលាកុដិ នាងភ្លេចកាបូបលុយនៅក្នុងឡាន នាងបែរត្រឡប់ក្រោយទៅប៉ះនឹងបុរសក្នុងសុបិន។ [...]

ចុចអានសាច់រឿងទាំងស្រុង!