លុយ ៥ ០០០ដុល្លារ កែប្រែវាសនាអតីតក្មេងកំព្រាម្នាក់ក្លាយជាថៅកែផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈសំណង់ដ៏ធំមួយ

2018-08-15 04:00:25
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ជាក្មេងកំព្រាឪពុក និងមានអតីតកាលរស់នៅក្នុងជីវភាពខ្សត់ខ្សោយជាងគេបំផុតនៅក្នុងភូមិ ប៉ុន្តែដោយការខិតខំប្រឹងប្រែងសិក្សារៀនសូត្រ ភាពអំណត់ និងការតស៊ូក្នុងជីវិត បច្ចុប្បន្នលោកបានវិវឌ្ឍខ្លួនជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈសំណង់ឈានមុខនៅកម្ពុជា ជាមួយនឹងដើមទុនដំបូងត្រឹម ៥ ០០០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ។ ទុន៥ ០០០ដុល្លារ មិនច្រើនឡើយ សម្រាប់អ្នកដែលចង់រកស៊ីក្នុងវិស័យនេះ។

លោក ហ៊ួត ជា

កើតនៅឆ្នាំ ១៩៨០ នៅភូមិសៃវ៉ា ឃុំព្រៃផ្តៅ ស្រុកព្រៃកប្បាស ខេត្តតាកែវ លោក ហ៊ួត ជា គឺជាកូនពៅ ក្នុងចំណោមបងប្អូន ៤នាក់ ដែលមានម្ដាយជាស្ត្រីមេម៉ាយ ប្រកបរបរធ្វើអ្នកស្រែ និងលក់ដូរតិចតួចដើម្បីចិញ្ចឹមកូន ខណៈលោកឪពុកបាត់បង់ជីវិតដោយសារចោរប្លន់កាលពីអំឡុងឆ្នាំ១៩៨០។

ថ្វីបើលោក កើតក្នុងគ្រួសារអ្នកក្រ ប៉ុន្តែឆន្ទៈចំពោះការរៀនសូត្ររបស់លោក គឺមិនដែលរាថយ ឬបាក់ទឹកចិត្តនោះទេ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះឆ្លៀតពេលទំនេរពីការសិក្សាកុមារា ហ៊ួត ជា រមែងចេះជួយអ្នកម្តាយ ដើរជញ្ជាត់ត្រី និងកំពឹសដើម្បីធ្វើម្ហូប ស៊ីឈ្នួលដកស្ទូង ច្រូតស្រូវ អូសរទេះដឹកទឹកលក់ ឱ្យអ្នកជិតខាង គ្រាន់បានប្រាក់ជួយសម្រាលទុក្ខលំបាកក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ កុមារា ហ៊ួត ជា បានចូលរៀននៅសាលាបឋមសិក្សា និងអនុវិទ្យាល័យភ្ញីមាស។ ដល់វិទ្យាល័យលោករៀននៅវិទ្យាល័យ ហេង សំរិន ព្រៃល្វា ។ ដើម្បីត្រៀមប្រលងបាក់ឌុប លោកបានប្តូរមករៀននៅវិទ្យាល័យទួលទំពូងរាជធានីភ្នំពេញ ខណៈពេលនោះម្ដាយលោកប្រកបរបរលក់បន្លែនៅផ្សារបឹងកេងកង និងបានជួលបន្ទប់តូចមួយស្នាក់នៅ។

“ពេលមកភ្នំពេញដំបូងពេលហ្នឹងខ្ញុំរស់នៅក្នុងសំណង់អនាធិបតេយ្យចំការមន ក្នុងជីវភាពមួយយ៉ាប់យ៉ឺនដោយសារយើងមកពីខេត្ត ហើយម្ដាយខ្ញុំគាត់លក់ដូរ បន្លែតិចតួចនៅផ្សារបឹងកេងកង ហើយអ្វីដែលខ្ញុំចងចាំជាងគេគឺខ្ញុំត្រូវដើរពីចំការមនទៅសាលាទួលទំពូងដោយចំណាយពេលជាងកន្លះម៉ោងទើបដល់សាលា។ ពេលចប់ម៉ោង១១ ខ្ញុំត្រូវដើរ រហូតជិតម៉ោង ១២បានដល់ផ្ទះ ហើយពេលខ្លះត្រូវទៅជួយលក់ម្ដាយ និងយកម្ហូបមកផ្ទះ។ រស់នៅផ្ទះតូចចង្អៀត កន្លែងគេងក្បែរបង្អន់”។ លោក ហ៊ួត ជា បន្ថែម។

ទោះយ៉ាងណាការជម្នះ និងឧបសគ្គគ្រប់បែបយ៉ាងមិនធ្វើឲ្យលោកខកបំណងទេ។ លោកបានជាប់សញ្ញាបត្របាក់ឌុបនៅឆ្នាំ ១៩៩៨ និងបានបន្តការសិក្សានៅវិទ្យាស្ថានជាតិគ្រប់គ្រង(សាកលវិទ្យាល័យជាតិគ្រប់គ្រង) លើជំនាញទីផ្សារ។

“មូលហេតុដែលខ្ញុំជ្រើសរើស ជំនាញទីផ្សារដោយសារតែអ្នកជោគជ័យមួយចំនួនផ្តើមចេញពីអ្នកចេះលក់។ នៅពេលដែលយើងចេះលក់ហើយទើបយើងអាចទៅធ្វើអីផ្សេងទៀតបាន។ឧទាហរណ៍ថា យើងទៅដណ្ដឹងកូនគេ គេសួរថា យើងចេះរកស៊ីអត់? ពាក្យរកស៊ីហ្នឹងហើយជាការលក់ដូរ”។

លោកបានប្ដូរមករៀនពេលយប់ និងឆ្លៀត រកការងារធ្វើ ដើម្បីបានប្រាក់កម្រៃខ្លះមកបន្តការសិក្សា។ លោកបានក្លាយជាបុគ្គលិកបើកបរឱ្យក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយ ដែលនេះត្រូវបានលោកចាត់ទុកថា ជាស្ពានចម្លង និងក្ដីសង្ឃឹមថ្មីមួយ ដើម្បីអាចនាំលោកឱ្យទទួលជោគជ័យលើការ នៅមហាវិទ្យាល័យ។

ដោយភាពឆ្លាតវាងវៃលើកិច្ចការងារ ជាពិសេសនៅពេលប្រជុំម្តងៗលោកតែងបានឡើងបញ្ចេញមតិកែ លម្អស្ថានភាពលក់របស់ក្រុមហ៊ុន រហូតដល់ប្រធានក្រុមហ៊ុនមើលឃើញ និងទទួលស្គាល់ថា លោកជាអ្នកមានសមត្ថភាពម្នាក់ និងមិនសមធ្វើជាអ្នកបើកឡានទៀតឡើយ ទើប បានដំឡើងឋានៈឱ្យក្លាយជាបុគ្គលិកទីផ្សារក្នុងក្រុមហ៊ុននោះតែម្តង ខណៈលោកធ្វើជាអ្នកបើកបរបានប្រហែលមួយខែតែប៉ុណ្ណោះ។

នោះហើយ គឺជាចំណុចចាប់ផ្ដើមនៃការងារជាអ្នក ទីផ្សារលើក ដំបូងរបស់លោក។ “កាលហ្នឹងបើយើងឧទាហរណ៍ថា យើងធ្វើការងារឱ្យគេប្រាក់ខែ ១០០ដុល្លារ តែគំនិតរបស់យើង និងការងាររបស់យើងហ្នឹងធ្វើដល់ប្រាក់ខែ ៣០០ដុល្លារ ទៅ៥០០ដុល្លារឯណោះ។ អញ្ចឹងមានឱកាសថៅកែគាត់ចាប់ផ្ដើមដំឡើងខ្ញុំជាបុគ្គលិកផ្នែកទីផ្សារ និងទទួលបានបទពិសោធន៍តៗមក”។ លោក ហ៊ួត ជា និយាយ។

លោកបានបំពេញការងារជាបុគ្គលិកធម្មតា រហូតក្លាយជាអ្នកគ្រប់គ្រងផ្នែកទីផ្សារនៅក្រុមហ៊ុនជាច្រើន បន្ទាប់ពីបាន បំពេញការងារប្រមាណ ៤ឆ្នាំ។ មែនទែនទៅការងារជាអ្នកបើកបរ មិនមែនជាការងារដំបូងរបស់លោកនោះទេ ពេលឡើងមកបន្តការសិក្សានៅភ្នំពេញដើម្បីត្រៀមប្រលងបាក់ឌុបលោកធ្លាប់បម្រើការងារជាអ្នកយាមសម្ភារសំណង់ឱ្យក្រុមហ៊ុនមួយផងដែរ។ ដោយពេលទៅសិក្សា និងពេលយប់យាមសម្ភារសំណង់ឱ្យគេ។

បន្ទាប់ពីទទួលបានជោគជ័យក្នុងអាជីពជាអ្នកគ្រប់គ្រងទីផ្សាររបស់ក្រុមហ៊ុនជាច្រើន និងបានដឹង ច្បាស់ថា ខ្លួនឯងមានបទពិសោធគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការដឹកនាំក្រុមហ៊ុនស្របពេលដែលវិស័យ សំណង់ កំពុង មានការរីកចម្រើននៅក្នុងប្រទេសផងនោះ លោកក៏បានសម្លឹងឃើញ ឱកាសនៅលើទីផ្សារកម្ពុជា។

នៅថ្ងៃទី១ ខែមករា ឆ្នាំ២០១០ លោកបានបង្កើតដេប៉ូលក់សម្ភារៈសំណង់ជាមួយនឹងដើមទុនប្រមាណ៥ ០០០ដុល្លារអាមេរិក ដោយមានបុគ្គលិកតែពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ គឺរូបលោក និងប្អូនជីដូនមួយម្នាក់ទៀត ក្នុងការរកទីផ្សារលក់ផលិតផល។ ដើមទុនប៉ុណ្ណឹងសម្រាប់ការរកស៊ីលើការផ្គត់ផ្គង់គ្រឿងសំណង់ ជាចំនួនដ៏តិចតួចស្តួចស្តើងបំផុត ប៉ុន្តែទីបំផុតលោកអាចជម្នះនឹងឧបសគ្គទាំងឡាយ រហូតទទួលបានការគាំទ្រខ្លាំងនៅលើទីផ្សារ។

លោកមិនមានដើមទុនរាប់លានដុល្លារ ដើម្បីបោះទុនវិនិយោគដូចក្រុមហ៊ុនឯទៀតនោះទេ ប៉ុន្តែមានជំនឿចិត្តយ៉ាងមុខមាំថា ការវិនិយោគប្រៀបដូចជាការដាំដើមឈើពីតូច ហើយខំប្រឹងថែទាំ ស្រោចទឹកដាក់ជី ដើមឈើនោះនឹងរីកលូតលាស់ឡើងធំមិនខាន ហើយការរកស៊ីដាក់ទុនធំតែម្តង ប្រៀបដូចជាការគាស់ដើមឈើធំមួយដើមទៅដាំដូច្នោះដែរ វានឹងមានលទ្ធផល២ ចេញមកវិញ គឺអាចងាប់ និងអាចរស់។

“ដើមទុន ៥ ០០០ដុល្លារល្មមទេ ប៉ុន្តែបើយើងមានសុចរិតភាព និងកត្តាស្មោះត្រង់ យើងអាចមានដើមទុនលើសពី៥ ០០០ដុល្លារ រហូតដល់រាប់ម៉ឺន រាប់សែនដុល្លារ។ អញ្ចឹងខ្ញុំបានទាញយកកត្តាស្មោះត្រង់ហ្នឹងជាដើមទុន”។ បន្ថែមលើនេះលោកបានឱ្យដឹងថា អ្វីដែលធ្វើឱ្យក្រុមហ៊ុនលោករីកចម្រើនឡើងនោះ គឺក្រុមហ៊ុន ផ្អែកទៅលើកត្តាសំខាន់ធំៗចំនួន៣

ទី ១ គឺអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ត្រូវមានភាពស្មោះត្រង់ជាមួយគ្នា។
ទី ២ កត្តាបុគ្គលិក សម្រាប់បុគ្គលិក គឺយើងមិនត្រឹមស្រលាញ់តែមាត់ទេ គឺយើងត្រូវផ្ដល់អត្ថប្រយោជន៍ និង លក្ខខណ្ឌល្អៗ ផ្ដល់ក្តីសង្ឃឹមដល់ពួកគេសម្រាប់ថ្ងៃអនាគតផង
ទី ៣ កត្តាអតិថិជន គឺនៅពេលដែលយើងមានផលិតផលគុណភាពល្អ តម្លៃល្អ ហើយមានបុគ្គលិក បម្រើសេវាកម្ម បានល្អហើយនោះ នឹងមានការគាំទ្រពីអតិថិជនមិនខាន។ បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុនដំណើរការហើយ អ្វីដែលយើងត្រូវប្រយ័ត្នឱ្យបានខ្លាំងបំផុតនោះគឺ ប្រាក់ចំណូលដែលរកបាន គឺយើងត្រូវធ្វើការ ចាយវាយដោយប្រយ័ត្នបំផុត បើសិនជាចាយខុសខ្ទង់ណាមួយ អាចនឹងធ្វើឱ្យក្រុមហ៊ុនខាតបង់ ពេលនោះភាពបរាជ័យកាន់តែខិតជិតមករកយើងហើយ។ មកដល់ពេលនេះ លោក ហ៊ួត ជា បានទទួលផ្លែផ្កាពីការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់លោកផ្ទាល់។ បច្ចុប្បន្នក្រុមហ៊ុន ហ៊ួត ជា ផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈសំណង់បានចុះបញ្ជីត្រឹមត្រូវនៅក្រសួងពាណិជ្ជកម្មកាលពីឆ្នាំ ២០១៥ និងបានបង្កើតសាខាបាន ២៣សាខា មាន៨សាខានៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងតាមខេត្ត មានសក្តានុពលមួយចំនួន និងបានផ្ដល់ការងារដល់បុគ្គលិកប្រមាណ ៣០០នាក់។ ទិសដៅនៅឆ្នាំបន្ទាប់ ក្រុមហ៊ុនមានបំណងសំខាន់បី៖
ទី១ពង្រីកសាខា ក្រោមស្លាកសញ្ញារបស់ក្រុមហ៊ុនឱ្យបាន២៥ រាជធានីខេត្តទូទាំងប្រទេស។
ទី២ ជាក្រុមហ៊ុនលក់សម្ភារៈសំណង់ចែកចាយធំជាងគេ។
ទី៣ ជាក្រុមហ៊ុន ដែលអាចចែករំលែកប្រាក់ចំណេញ២% ទៅជួយការងារសង្គម ខណៈកន្លងមកក្រុមហ៊ុនលោកបានចូលរួមសកម្មភាពសង្គមយ៉ាងច្រើន។

ទោះជាបច្ចុប្បន្ន លោកកំពុងទទួលបានភាពជោគជ័យលើមុខជំនួញក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែ សហគ្រិនវ័យក្មេងមានប្រភពមកពីខេត្តតាកែវរូបនេះ នៅតែចាត់ទុកថាខ្លួនមិនទាន់ជោគជ័យធំនៅឡើយទេសម្រាប់គោលដៅបច្ចុប្បន្ន។

លោកចង់ពង្រីកសាខាឱ្យកាន់តែច្រើន ដើម្បីអាចផ្ដល់ការងារដល់ពលរដ្ឋខ្មែរបានខ្ទង់ម៉ឺននាក់ឡើង ទើបលោកចាត់ទុកថា ជាភាពជោគជ័យសម្រាប់ខ្លួនឯង។ ដូច្នេះលោកត្រូវធ្វើដំណើរវែងឆ្ងាយបន្ថែមទៀតដើម្បីឈានទៅសម្រេចគោលដៅនេះ។ យ៉ាងណាមិញអ្វីដែលលោកសម្រេចបាន នាពេលបច្ចុប្បន្នមិនកើតឡើង ដោយចៃដន្យនោះទេ ពោលកើតឡើងពីការខិតខំប្រឹងប្រែង តស៊ូ អត់ធ្មត់ និងការគិតរបស់យើងផ្ទាល់។ រំលឹកដល់ចំណុចនេះលោក ហ៊ួត ជា បានឱ្យដឹងថា “ធ្លាប់មានថ្ងៃមួយខ្ញុំបានសួរទៅម្ដាយខ្ញុំថា ម៉ែ…ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវនៅរៀនផង ធ្វើការផង ធ្វើការបានលុយ…បានទៅរៀន…ហេតុអីជីវិតខ្ញុំខុសពីគេខ្លាំងម្ល៉េះ? កាលនោះខ្ញុំសួររបៀបដូចជាកូនក្មេង…សួររបៀបឆោត…ពេលនោះដំណក់ទឹកភ្នែកម្ដាយខ្ញុំចាប់ផ្តើមហូរស្រក់ចុះមក…គាត់អាណិតកូន ដែលកំព្រាឪពុកតាំងពីតូច ហើយគាត់មកភ្នំពេញអត់មានបងប្អូន និងសាច់ញាតិអីដែលត្រូវមានលុយឱ្យយើងរកស៊ីនោះទេ។ ទឹកភ្នែកអ្នកម្ដាយពេលនោះហើយ ដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំចេះគិត និងចេះតស៊ូ”។

ជាការពិតភាពក្រីក្រនេះហើយ ដែលធ្វើឱ្យលោកចេះគិត គឺគិតធំតែម្តង។ លោកថា បើក្រហើយគិតតួចនោះ យើងនឹងនៅតែក្រ តែបើគិតធំ ហើយធ្វើធំតាមផែនការនោះ គឺជាឱកាសមួយអាចឈានទៅ សម្រេចជោគជ័យបាន។ ដូច្នេះកូនអ្នកក្រីក្រក៏អាចជោគជ័យបានដែរ និងឈប់គិតចំណុចអវិជ្ជមាន គិតតែចំណុចវិជ្ជមាន និងគិតអ្វីដែលធំ។ ព្យាយាមសម្លឹងមើលផ្លូវដើរពីបុគ្គលជោគជ័យជាច្រើនឆ្លងកាត់កន្លងមក។

មួយវិញទៀតលោកជឿលើការប្រព្រឹត្តិអំពើល្អ អំពើល្អមិនចេះសាបសូន្យនោះទេ។ ផ្ទុយមកវិញបើយើងធ្វើអំពើអ្វីមួយបំផ្លាញដល់អ្នកដទៃ នោះអ្នកនឹងមិនជោគជ័យទេ៕

អត្ថបទ៖ សុផល