កូនអ្នកលក់បាយនៅម្តុំស្តុបទេពផន តស៊ូរហូតបានរៀនសាលាថ្លៃបំផុតនៅស្រុកខ្មែរ

2014-12-19 17:00:56
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ធំធាត់ក្នុងគ្រួសារមួយ ដែលមានម្តាយជាអ្នកលក់ដូរតិចតួច(លក់បាយ) ដើម្បីជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ យុវជន តាំង ប៊ុនហុង បានតស៊ូយ៉ាងស្វិតស្វាញ ដើម្បីសម្រេចបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន ក្រោយពីប្រលងជាប់សញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ(បាក់ឌុប) កាលពីឆ្នាំ២០១៣។ បច្ចុប្បន្ន ប៊ុនហុង គឺជានិស្សិតអាហារូបករណ៍នៅសាកលវិទ្យាល័យអាមេរិកកាំង ភ្នំពេញ។ សាកលវិទ្យាល័យនេះត្រូវបានចាត់ទុកជាសាកលវិទ្យាល័យល្អ និងថ្លៃបំផុតនៅស្រុកខ្មែរ។

ប៊ុន ហុង គឺជាអតីតសិស្សឆ្នើមទទួលបាននិទ្ទេស A ក្នុងការប្រលងសញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ(បាក់ឌុប) និងជាសិស្សពូកែគណិតវិទ្យាទូទាំងប្រទេស ទើបអាចទទួលបានអាហារូបករណ៍។ យុវជនរូបនេះបានរំលឹកថា ដើមឡើយខ្លួនមិនមែនជាសិស្សពូកែនោះទេ។ ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីថ្នាក់ទី៨ មកបានក្លាយជាសិស្សលេចធ្លោមួយរូបប្រចាំថ្នាក់ ហើយដល់ថ្នាក់ទី៩ ប៊ុនហុង ក៏ជាប់ជាសិស្សពូកែខ្មែរប្រចាំរាជធានីភ្នំពេញផងដែរ។ " ប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំតែង ដាស់តឿនឲ្យខិតខំរៀនសូត្រ ព្រោះគ្រួសារខ្ញុំគ្មានអ្វីជាទីពឹងទេ មានតែខិតខំរៀនសូត្រនេះហើយ ដើម្បីកុំឲ្យពិបាកដូចគាត់”។ ប៊ុនហុង បន្ថែម។

ក្នុងនាមកូនច្បងក្នុងចំណោមបងប្អូន៣ នាក់ និងជាមនុស្សឧស្សាហ៍ មិនសូវចូលចិត្តការដើរលេងច្រើនយុវជនវ័យ ប៊ុនហុង បានរៀបរាប់ថា ទោះជាឪពុកម្តាយ បានលើកទឹកចិត្ត និងផ្ដោតលើការសិក្សាយ៉ាងណា ខ្លួននៅតែឆ្លៀតជួយម្តាយ លើរបរលក់បាយ ដែលស្ថិតនៅម្តុំស្តុបទេពផនស្ទើររាល់ថ្ងៃ។

ជានិស្សិតឆ្នាំទី២ ជំនាញច្បាប់នៅសាកលវិទ្យាល័យអាមេរិកកាំង ភ្នំពេញ ដោយមានថ្លៃសិក្សាជាង ៩.០០០ ដុល្លារ ក្នុងមួយឆ្នាំ យុវជន ប៊ុនហុង រំពឹងថា ការចាប់យកជំនាញច្បាប់ នឹងអាចជួយខ្លួនឯងផង និងចូលរួមចំណែកជួយសង្គមបានច្រើនផង។ មែនទែនទៅ ប៊ុនហុង ស្រលាញ់ជំនាញវិស្វកម្ម និងផ្នែកភាសាវិទ្យា។ ប៉ុន្តែបញ្ហាសង្គម និងការយល់ដឹងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរផ្នែកច្បាប់នៅមានកម្រិត ជាឫសគល់ធំនាំឲ្យ ប៊ុនហុង ប្តូរចាប់យកជំនាញច្បាប់។

ថ្ងៃអនាគត ប៊ុនហុង មានបំណងប្រាថ្នាចង់ក្លាយជាមន្ត្រីរាជការ ឬជាផ្នែកមួយ នៃការអប់រំច្បាប់ និងប្រព័ន្ធអប់រំនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ប៊ុនហុង មិនបានដាក់ពាក្យស្នើសុំអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សានៅក្រៅប្រទេសនោះទេ។

ប៊ុនហុង បានចែករំលែកបទពិសោធន៍រៀនឲ្យពូកែថា ការចោទជាសំនួរ មិនផ្ដោតពេកទៅលើការចងចាំ ព្យាយាមគិតឲ្យបានច្រើន ដើម្បីឲ្យយល់ ចាំក៏ត្រូវចាំដែរ ប៉ុន្តែមិនមែនចាំដោយសារទន្ទិញទេ សុំឲ្យចាំដោយសារយល់។ ដូច្នេះនៅពេលយើងយល់ នឹងធ្វើឲ្យឆាប់ចាំ ហើយគិត ។ ពេលជួបបញ្ហាថ្មីៗ យើងអាចដោះស្រាយបញ្ហាបាន។ រឿងសាមញ្ញ ការស្តាប់គ្រូពន្យល់ គឺយើងដឹងទាំងអស់គ្នាហើយ ប៉ុន្តែបញ្ហាសំខាន់គឺយើងគិតនៅពេលដែលធ្វើអីមួយ ហេតុអីបានជាធ្វើអញ្ចឹង គ្រប់មុខវិជ្ជាទាំងអស់មិនថា មុខវិជ្ជាសាស្ត្រពិត ឬវិទ្យាសាស្ត្រសង្គមនោះទេ ហេតុអ្វីបានជាមានការបកស្រាយផេ្សងៗគ្នា?

ចុងក្រោយ ប៊ុនហុង បានលើកឡើងថា មនុស្សម្នាក់មានអ្វីៗ ផេ្សងៗគ្នា អ្នកខ្លះកើតមកមានគ្រួសារពេញលេញ ជីវភាពរស់នៅក៏អត់សូវលំបាក អ្នកខ្លះមានគ្រួសារពេញលេញតែមានបញ្ហាជីវភាព។ ដូច្នេះមនុស្សម្នាក់ៗ កើតមកមានផ្នែកផ្សេងគ្នាច្រើន។ ក្នុងនាមយុវជនម្នាក់ ត្រូវព្យាយាមយ៉ាងណាយកអ្វីដែលយើងមាន ហើយផ្លាស់ប្តូរទៅជាប្រយោជន៍។ អ្វីដែលយើងមាន និងអ្នកផេ្សងក៏មាន គឺខួរក្បាល ។យើងត្រូវប្រើខួរក្បាល ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ចំណេះដឹងរបស់យើង ដើម្បីជួយខ្លួនឯង និងប្រទេសជាតិរបស់យើង៕