យុវជនម្នាក់ចាប់ជំនាញសិក្សាពីព្រះពុទ្ធសាសនា ទោះរៀនចប់ក៏មិនស្ដាយក្រោយ

2015-05-20 17:45:39
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

លោក ឈុន សំណាង បានជ្រើសរើសជំនាញរៀនផ្នែកពុទ្ធសាសនវិជ្ជាកម្រិតអនុបណ្ឌិត ដែលសិក្សាពីទ្រឹស្ដីព្រះពុទ្ធ និងទស្សនវិជ្ជា ដោយទើបបញ្ចប់ការសិក្សារបស់ខ្លួនថ្មីៗ កាលពីថ្ងៃទី ២ ខែឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ នៅប្រទេសឥណ្ឌា ពីសាកលវិទ្យាល័យ Savitribai Phule Pune ។ អំឡុងពេលរៀន ក្រុមគ្រួសារ រួមទាំងមិត្តភ័ក្ដិមិនសូវសាទរនឹងការជ្រើសរើសនេះទេ ព្រោះពួកគាត់យល់ថា មុខវិជ្ជានេះសម្រាប់តែព្រះសង្ឃសិក្សា។

ប៉ុន្តែ យុវជនវ័យ ២៥ ឆ្នាំនេះ បានបង្ហាញពីឆន្ទៈយ៉ាងមុតមាំថា មិនស្ដាយក្រោយឡើយ និងត្រូវតែធ្វើឲ្យមុខជំនាញមួយនេះល្បីល្បាញឲ្យបាននៅថ្ងៃណាមួយ បើទោះជាឥលូវ វាជាមុខវិជ្ជាមួយដែលនិស្សិតទូទៅមិនចាប់អារម្មណ៍ក៏ដោយ។

យុវជនមានស្រុកកំណើតនៅស្រុកបារាយណ៍ ខេត្តកំពង់ធំ រូបនេះ បានផ្ដល់បទសម្ភាសជាមួយ Sabay អំពីមូលហេតុ និងការសិក្សាអំពីមុខវិជ្ជានេះ៖

Sabay ៖ មូលហេតុអ្វីទើបសំណាងចង់រៀនជំនាញទាក់ទងនឹងព្រះពុទ្ធសាសនា? សំណាង៖ ដោយសារខ្ញុំស្រទ្បាញ់ព្រះពុទ្ធសាសនាតាំងពីក្មេង។ ជីតារបស់ខ្ញុំបួសជាព្រះសង្ឃ ខ្ញំទទួលការអប់រំតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនាយ៉ាងច្រើនពីព្រះអង្គ ខ្ញុំបានរៀនសូត្រធម៌ថ្វាយបង្គំតាំងពីក្មេងៗមកម្ល៉េះ។ ខ្ញុំដើរបិណ្ឌបាត្រតាំងពីថ្នាក់បឋមរហូតដល់មហាវិទ្យាល័យ។ ពេលយប់ខ្ញុំតែងទៅសម្រាកនៅវត្ត ដើម្បីមើលថែរក្សាព្រះអង្គ ។

កត្តានេះធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រទ្បាញ់ព្រះពុទ្ធសាសនាយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលថ្នាក់ទី ១០ ខ្ញុំតែងមើលមុខសៀវភៅព្រះពុទ្ធសាសនាស្ទើររាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំតែងយកព្រះពុទ្ធជាគោលក្នុងការសម្រេចចិត្ត ។ ម្ល៉ោះហើយ ធ្វើឲ្យខ្ញំតាំងចិត្តថា ពេលចូលរៀនសកលវិទ្យាល័យ ខ្ញុំត្រូវតែរៀនផ្នែកនេះឲ្យបាន ទោះបីជាត្រូវលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានចាប់ជំនាញទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនានៅពុទ្ធិកសាកលវិទ្យាល័យព្រះសីហនុរាជពេលរសៀល ហើយរៀនបរិញ្ញាបត្រសិក្សាអន្តរជាតិ នៅ IFL ពេលយប់ ។

Sabay ៖ ពេលរៀនផ្នែកទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនា ក្រុមគ្រួសារ និង មិត្តភ័ក្ដិ យល់យ៉ាងណា? សំណាង៖ ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំពុំបានជំទាស់នឹងការជ្រើសជំនាញនេះឡើយ គាត់ផ្ដល់ឯករាជ្យនិងសេរីភាពពេញលេញក្នុងការរើស។ តែយ៉ាងណា គ្រួសារនិងមិត្ររបស់ខ្ញុំ ក៏នៅហាក់មិនសប្បាយចិត្តជាមួយមុខវិជ្ជានេះដែរ។

គ្រួសារខ្ញុំតែងសួរខ្ញុំថា តើរៀនមុខវិជ្ជាហ្នឹងធ្វើអ្វី? ប្រយ័ត្នមិនល្អ ហើយចប់ទៅធ្វើអ្វី? ពួកគាត់តែងបារម្ភចំពោះការរៀនជំនាញនេះ។ ទោះបីជាគ្រួសារខ្ញុំជាអ្នកប្រតិបត្តិព្រះពុទ្ធសាសនាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ក៏ដោយ អ្នកទាំងអស់ហាក់មិនបានលើកទឹកចិត្តឲ្យខ្ញុំយកជំនាញនេះទេ តែអ្នកទាំងអស់គ្នាក៏មិនបានរារាំង ឫស្ដីបន្ទោសអ្វីនោះដែរ ព្រោះគ្រួសារខ្ញុំឲ្យតម្លៃទៅលើសេរីភាពនិងឯករាជ្យភាព ។

ចំពោះមិត្រទាំងទ្បាយជុំវិញខ្លួន ក៏មិនខុសពីគ្រួសារខ្ញុំប៉ុន្មានដែរ។ ពួកគេតែងសួរខ្ញុំថា ហេតុអ្វី ទៅរៀនជំនាញព្រះពុទ្ធសាសនា? ហើយមិត្តខ្ញុំថា ខ្ញុំចូលចិត្តធ្វើអ្វីប្លែកៗ ព្រោះគេយល់ថាជំនាញនេះសម្រាប់តែព្រះសង្ឃនោះទេ ។

Sabay ៖ នៅពេលគ្រប់គ្នាមិនលើកទឹកចិត្តចំពោះមុខវិជ្ជាពុទ្ធសាសនានេះ តើសំណាងធ្លាប់មានគំនិតបោះបង់ចោលឬទេ?

សំណាង៖ មិនធ្លាប់ឡើយ។ ខ្ញុំរៀនជំនាញនេះដោយសារឆន្ទៈផ្ទាល់ខ្លួនតែម្ដង ហើយមុខវិជ្ជានេះខ្ញុំរើសដោយខ្លួនឯង ពុំមានអ្នកណាដាក់សម្ពាធឲ្យជ្រើសរើស ឬផ្ដល់យោបល់ឡើយ។ ទោះបីពុំមានការលើកទឹកចិត្តពីមនុស្សជុំវិញខ្លួន ឫមានការនិយាយមិនល្អពីជំនាញនេះយ៉ាងណា ក៏ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តលើទេពកោសល្យ និងការសម្រេចចិត្តលើតម្លៃជីវិតខ្លួនឯងដែរ។

ក្នុងអំទ្បុងពេលសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រខ្ញុំមិនត្រឹមតែមិនអស់សង្ឃឹមនោះទេ ខ្ញុំថែមទាំងតាំងចិត្តបន្តទៀតថា ខ្ញុំនឹងបន្តថ្នាក់អនុបណ្ឌិតផ្នែកព្រះពុទ្ធសាសនានៅបរទេសឲ្យបាន ទោះបីត្រូវចំណាយពេលប៉ុន្មានឆ្នាំ ដើម្បីប្រទ្បងឲ្យជាប់ក៏ដោយ ។ សំណាងល្អឆ្នាំ ២០១៣ ខ្ញុំបានជាប់អាហារូបករណ៍ទៅសាកលវិទ្យាល័យ Savitribai Phule Pune ប្រទេសឥណ្ឌា តាមគោលដៅដូចគ្រោងទុក ។

សំណាង ជួបជាមួយអភិបាលរដ្ឋ Maharastra នៅទីក្រុងមុំបៃ

Sabay ៖ សម្រាប់សំណាងក្រោយសិក្សាមុខវិជ្ជានេះ យល់ថាទទួលបានអ្វីខ្លះ?

សំណាង៖ ក្រោយរៀនចប់ហើយ ខ្ញុំទទួលបាននូវចំណេះដឹងថ្មីៗជាច្រើនទាក់ទងនឹងទ្រឹស្ដីព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន ប្រភពនៃឯកសារព្រះពុទ្ធសាសនាជាដើម ។ អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺ ការសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនាជាភាសាអង់គ្លេស ហើយប្រភពនៃឯកសារមានទាំងសិលាចារឹកដើមរបស់ព្រះបាទធម្មាសោក ប្រភពមកពីតាមប្រាសាទល្បីៗ ថែមទាំងអាចទទួលបាននូវភូមិសាស្ត្រព្រះពុទ្ធសាសនាជាក់ស្ដែងតែម្ដង មានទាំងកន្លែងត្រាស់ដឹង សម្ដែងធម៌ និងកន្លែងបរិនិព្វានជាដើម ។

Sabay ៖ សំណាងសង្ឃឹមថា បន្ទាប់ពីរៀនចប់នឹងអាចយកទ្រឹស្ដីក៏ដូចជាចំណេះទាំងនេះជួយអ្វីខ្លះ?

សំណាង៖ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ជំនាញដែលខ្ញុំបានបញ្ចប់នេះនឹងជួយផ្សព្វផ្សាយទស្សនវិជ្ជាអហិង្សាដល់សង្គមខ្មែរ ។ ខ្ញុំនឹងយកចំណេះដឹងដែលខ្ញុំរៀន និង បទពិសោធទៅសម្រេចគោលដៅចំនួន៣យ៉ាងសំខាន់ៗ៖

១ សំយោគទ្រឹស្ដីព្រះពុទ្ធជាមួយទស្សនវិទូទូទៅដើម្បីធ្វើជាទ្រឹស្ដីដឹកនាំប្រទេសតាមបែបទស្សនវិជ្ជា។ ២ ប្រៀបធៀបឲ្យបានស៊ីជម្រៅចំពោះទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធជាមួយទស្សនវិជ្ជារបស់ទស្សនវិទូល្បីៗ រួមមានសូក្រាត ផ្លាតូ អារីស្តូតជាដើម។

៣ ដើម្បីស្រាវជ្រាវចងក្រងទស្សនវិជ្ជាខ្មែរតាំងពីសម័យបុរាណរហូតដល់សម័យទំនើប ព្រោះសព្វថ្ងៃ លំបាកក្នុងការរកសៀវភៅទស្សនវិជ្ជាខ្មែរ មកសិក្សាឲ្យបានច្បាស់លាស់ណាស់ សូម្បីតែស្វែងរកការសរសេររបស់បរទេសក៏មិនងាយរកបានដែរ។ មនុស្សខ្វះទស្សនវិជ្ជាគឺ មិនស្គាល់ខ្លួនឯង ការមិនស្គាល់ខ្លួនឯងនាំមកនូវបរាជ័យ និងគ្មានតម្លៃជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន។ ចំណែកឯប្រទេសមិនមានឬមិនស្គាល់ទស្សនវិជ្ជាខ្លួនឯង នាំឲ្យប្រទេសជាតិទន់ខ្សោយ បែកបាក់ អ្នកដឹកនាំមិនទុកចិត្តគ្នា រាស្ត្រខ្វះមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ពិចារណា ងាយនឹងសត្រូវឈ្លានពាន នឹងងាយធ្លាក់ចូលទៅក្នុងមនោគមវិជ្ជា និងការញុះញង់របស់មហាអំណាចណាមួយ ។ ដោយសារខ្មែរទទួលឥទ្ធិពលពីឥណ្ឌាយ៉ាងខ្លាំង ដូចនេះដើម្បីរកទស្សនវិជ្ជាខ្មែរឃើញ ត្រូវការចំណេះដឹងទាំងអស់នេះ។

ប្រទេសមហាអំណាចពីបុរាណតែងមានទស្សនវិជ្ជាឲ្យពិភពលោករៀន ប្រទេសចិនមានទស្សនវិទូខុងជឺ ស្ដេចសង្រ្គាមស៊ុន សឺ ម៉ុងហ្គោលមានចេនគីសខាន់ ឥណ្ឌាមានព្រះពុទ្ធ ចំណែកខ្មែរធ្លាប់ជាមហាអំណាចមួយក្នុងលោក។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃបាត់បង់ទស្សនវិជ្ជាអស់ជាច្រើន ហើយមិនមានទស្សនវិជ្ជាឲ្យពិភពលោកយកទៅសិក្សានោះទេ ។ ដូចនេះ ខ្ញុំត្រូវមានគោលដៅស្រាវជ្រាវ និងបោះពុម្ពសម្រាប់គោលដៅវែងឆ្ងាយរបស់ខ្ញុំនៅពេលអនាគត ។

sabay៖ ក្រោយរៀនចប់ សំណាងចង់ក្លាយជាអ្វី? សំណាង៖ ខ្ញុំចង់ក្លាយជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកទស្សនវិជ្ជា និង ផ្នែកព្រះពុទ្ធសាសនា ។ ខ្ញុំចង់ឲ្យនិស្សិតខ្មែរមកសិក្សាទស្សនវិជ្ជាឲ្យបានច្រើនជាងពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយសូមឲ្យនិស្សិតបោះបង់ចោលនូវពាក្យថា "រៀនទស្សនវិជ្ជាទៅឆ្កួត រៀនចប់ទស្សនវិជ្ជាទៅដើររាប់ស្លឹកឈើ" ព្រោះសង្គមខ្មែរសំបូរទៅដោយបញ្ហា និងជំនឿមិនសមហេតុផល ជាពិសេសការធ្វើអត្តឃាត ទាំងនេះសុទ្ធតែមកពីខ្វះទស្សនវិជ្ជា ដែលជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការពិចារណា ។

សំណាងបានបញ្ជាក់ថា ក្រោយពេលរៀនចប់ជំនាញពុទ្ធសាសនវិជ្ជានេះ លោកមិនបានស្ដាយក្រោយនោះទេ ព្រោះលោកបានគិតយ៉ាងច្បាស់លាស់មុនពេលជ្រើសរើស ទោះបីដឹងថា ជំនាញនេះ មិនពេញនិយមនៅប្រទេសខ្មែរ ទោះលំបាករកការងារធ្វើដែលមានប្រាក់ខែខ្ពស់យ៉ាងណា ក៏លោកបានតាំងឆន្ទៈយ៉ាងមុតមាំរួចហើយ ត្រូវតែខិតខំរកការងារល្អឲ្យបាន និងធ្វើឲ្យមុខវិជ្ជានេះល្បីល្បាញនៅថ្ងៃណាមួយ៕

សូមអាន ៖ យុវជនខ្មែរឈឺចិត្តគេមិនស្គាល់កម្ពុជា យកវប្បធម៌ទៅបង្ហាញមុខបរទេសជាង៨០ប្រទេស

អត្ថបទ៖ លឹម សុនា