សង្ស័យថា ពូស្រឡាញ់ម្ដាយខ្លួន ចុងក្រោយទើបដឹង...!

2016-02-26 16:41:33
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ក្រោយពេលឪពុកលាចាកលោកដោយជំងឺថ្លើម សត្ថា រស់នៅកម្សត់កម្រជាមួយម្ដាយជាស្ត្រីមេម៉ាយ ពឹងពាក់លើការលក់ដូរតិចតួចនៅផ្ទះ គ្រាន់ដោះស្រាយជីវភាព។ សត្ថា ជាក្មេងសង្វាតរៀនសូត្រ តែមានចិត្តមានះ ហើយឆេវឆាវបន្តិច។ ឆ្នាំនេះគេត្រូវប្រលងបាក់ឌុប តែក៏ជាឆ្នាំសម្បូរដោយរឿងមិនល្អកើតឡើងចំពោះគេដែរ។ ពេលវ៉ាកងមុនចូលរៀនថ្នាក់ទី១២ ឪពុកគេបានស្លាប់ដោយជំងឺថ្លើម បន្សល់ទុកត្រឹមដីស្រែមួយអំពកឲ្យគ្រួសារ តែជិតចូលដល់ឆមាសទី១នេះ មីងធី ជាម្ដាយ ដែលជាទីពឹងចុងក្រោយរបស់ សត្ថា ប្រែជាឧស្សាហ៍ចេញទៅតាមខេត្ត ចោលផ្ទះ២-៣យប់ក៏មាន។

អ្វីដែលសត្ថា សង្ស័យជាងគេ គឺមុនពេលចេញពីផ្ទះម្ដងៗ ម្ដាយរបស់ខ្លួនតែងទូរស័ព្ទទៅរក ពូវណ្ណៈដែល ជាមិត្តភ័ក្ដិស្និទ្ធស្នាលកាលឪពុកគេនៅរស់ជានិច្ច។ ពូវណ្ណៈ ជាកំលោះចាស់ គាត់ជាមិត្តពូសេងឪពុកសត្ថា តាំងពីនៅរៀនជាមួយគ្នាម្ល៉េះ។

អ្នកភូមិនិយាយតៗគ្នាថា គាត់មានផ្ទុកមេរោគអេដស៍ផងក៏មិនដឹង ដោយសារគាត់មានរាងស្គមស្គាំងស្ទើរស្បែកដណ្ដប់ឆ្អឹង។

សត្ថា តែងឈ្លោះជាមួយម្ដាយជារឿយៗ ពេលមីងធីត្រលប់មកពីណាមិនដឹង ហើយតែងប្រាប់ថា មកពីមើលមុខរបរថ្មីតាមខេត្តជាមួយពូវណ្ណៈ។ មួយរយៈក្រោយប្រលងឆមាសទី១រួចនេះ សត្ថា ពុំដែលនិយាយរកម្ដាយសូម្បីមួយម៉ាត់ ដើម្បីបង្ហាញឲ្យម្ដាយដឹងថា ខ្លួនពុំពេញចិត្តនឹងទង្វើរបស់គាត់កំពុងធ្វើសព្វថ្ងៃនេះឡើយ។

ចូលឆមាសទី២ នៃឆ្នាំប្រលង យុវជនវ័យ១៨ឆ្នាំហាក់គ្មានការប្រមូលអារម្មណ៍រៀនសូត្រដូចឆ្នាំមុនៗទេ គេត្រូវរំខានដោយការនិយាយដើមម្ដាយ ពីសំណាក់អ្នកជិតខាង ហើយម្ដាយខ្លួន ក៏កាន់តែធ្វើដំណើរទៅខេត្តជាមួយពូវណ្ណៈញឹកទៅៗ ខែខ្លះ៣ដងក៏មាន។

សត្ថា កាន់តែចម្លែកចិត្តពេលឃើញ មីងធីហាក់ស្រកគីឡូ ស្បែករាងជ្រីវជ្រួញ ហើយចាស់ជាងមុន។ គេសង្ស័យថា ម្ដាយរបស់គេប្រហែលជាប្រព្រឹត្តិរឿងពុំគប្បីជាមួយពូវណ្ណៈ ហើយឆ្លងមេរោគកំណាចពីគាត់។

ពេលវេលាចេះតែរំកិល ការសង្ស័យលើម្ដាយមានកាន់តែច្រើន តែរាល់ពេល សត្ថា ទប់ចិត្តមិនជាប់ដាច់ចិត្តសួរជីកឫសជីកគល់ម្ដងៗ មីងធី តែងគេចវេសមិនឆ្លើយ ហើយប្រាប់ថា ខំតែរៀនទៅ ម៉ែដឹងខ្លួនឯងហើយ។

បញ្ហាចាក់ស្រេះក្នុងខួរក្បាល សត្ថា ពីក្មេងដែលគ្មាននរណាដណ្ដើមកៅអីលេខ១ក្នុងថ្នាក់បាន ប្រែជាធ្លាក់ចុះការសិក្សាយ៉ាងខ្លាំង រហូតប្រលងឆមាសទី២ស្ទើរមិនជាប់។ ងាកមកគ្រួសារវិញ មីងធីជាម្ដាយសម្រេចចិត្តលក់ដីកេរឪពុក ដោយគ្មានសួរយោបល់គេមួយម៉ាត់។

យប់មួយ សត្ថា លបស្ដាប់ម្ដាយនិយាយទូរស័ព្ទ ឮគាត់ណាត់គ្នាជាមួយពូវណ្ណៈ តែលើកនេះមិនមែនចុះខេត្តដូចគេធ្លាប់ដឹងរាល់ដងទេ គឺពួកគាត់ត្រៀមចេញទៅប្រទេសវៀតណាមនៅថ្ងៃស្អែក។

សត្ថា គិតក្នុងចិត្តថា នឹងទៅតាមដានម្ដាយខ្លួនដល់ព្រំដែនតែម្ដង ថាតើគាត់បម្រុងធ្វើអ្វីជាមួយពូវណ្ណៈ។ ព្រឹកឡើង ពួកគាត់ទៅជួបគ្នានៅបេនឡានក្រុង ហើយចេញដំណើរទៅវៀតណាមដូចការណាត់មែន ចំណែក សត្ថា ឡើងរថយន្តមួយផ្សេងទៀត តាមពីក្រោយចាំមើលសកម្មភាព។

ជិតដល់បាវិតទៅហើយ ចៃដន្យអាក្រក់ឡាន សត្ថា បានបែកកង់ត្រូវឈប់ដោះដូរអស់ពេលជិតកន្លះម៉ោង។ ទម្រាំទៅដល់ព្រំដែន ឡានម្ដាយរបស់គេជិះចូលដល់ដីវៀតណាមបាត់ ឯ សត្ថា ដែលគ្មានលិខិតឆ្លងដែនក៏សម្រេចដេកផ្ទះសំណាក់ជិតព្រំដែន ចាំមើលពេលម្ដាយត្រលប់មកវិញ នឹងនិយាយឲ្យដាច់ស្រេចម្ដង។

(រូបតំណាង)

លុយបានពីស៊ីឈ្នួលបង្រៀនកូនអ្នកមានទ្រព្យនៅជិតផ្ទះកន្លងមក ល្មមឲ្យ សត្ថា ស្នាក់នៅព្រំដែនត្រឹម២-៣យប់ប៉ុណ្ណោះ។ ទោះយ៉ាងណា ការព្យាយាមទៅចាំស្កាត់ផ្លូវម្ដាយនៅហាងបាយម៉ូយឡានក្រុងនោះ ពុំបានផលឡើយ ព្រោះម្ដាយគេ និងពូវណ្ណៈពុំទាន់ឃើញមកវិញសោះ។

ព្រឹកនេះ សត្ថា សម្រេចចិត្តចាកចេញពីផ្ទះសំណាក់ហើយ ត្បិតសល់លុយល្មមតែជិះឡានទៅផ្ទះវិញប៉ុណ្ណោះ។ គេដើរទាំងតូចចិត្ត ទៅអង្គុយសំកុកនៅច្រកទ្វារព្រំដែន។

រថយន្តតូចធំ បរចុះបរឡើងឆ្លងទៅឆ្លងមកឥតអាក់កាត់មុខ សត្ថា ដែលកំពុងអង្គុយត្របោមជង្គង់បិទភ្នែកសម្ងំដោយការហត់នឿយផ្លូវចិត្ត។ មួយសន្ទុះក្រោយមក មានដៃមួយអង្រន់ស្មាគេ សត្ថា ភ្ញាក់ព្រើតបើកភ្នែកមកឃើញមុខពូវណ្ណៈ ក៏កើតចិត្តក្ដៅឆេវ ចាប់ក្របួចកអាវបុរសដែលខ្លួនធ្លាប់ហៅថាពូៗពេញមាត់ ហើយគំហកសួររកម្ដាយ៖ «ហ្អែង នាំម៉ែអញទៅណាម៉ានង៉ៃហ្នឹង?»

ពូវណ្ណៈទម្លាក់ទឹកមុខ ហើយចង្អុលទៅឡានពេទ្យមួយនៅចតខាងស្ដាំដៃ។

«ម្ដាយ ឯងគាត់នៅក្នុងឡាននោះ»

សត្ថា ស្រឡាំងកាំង ហើយកាន់តែក្ដៅចិត្ត ដែលពូវណ្ណៈឆ្លើយឆ្កួតៗមកគេវិញ។ សត្ថា ស្រែកកាន់តែខ្លាំងជាងមុន៖ «អញគ្មានពេលនិយាយជាមួយហ្អែងទេ ប្រាប់ម៉ោម៉ែអញនៅណា?»

ពូវណ្ណៈស្រក់ទឹកភ្នែកច្រោក និយាយទាំងអួលដើមក៖ «ពូមិនបាននាំម្ដាយក្មួយទៅណាទេ ពូនាំគាត់ទៅពេទ្យ តែជំងឺគាត់ដល់ដំណាក់កាលចុងក្រោយហើយ ពេទ្យគេបញ្ជូនមកវិញ»

សត្ថា លែងកអាវពូ វណ្ណៈ រត់ទៅមើលម្ដាយកំពុងដកដង្ហើមដោយបំពង់អុកស៊ីហ្សែននៅក្នុងឡានពេទ្យ។ គេយំឱបម្ដាយ រៀបរាប់ទោសកំហុសកន្លងមកចំពោះម្ដាយ អង្វរកុំឲ្យគាត់ទៅណាចោលខ្លួន តែសំឡេងនេះពុំបានចូលត្រចៀកគាត់ឡើយ ដ្បិតពេលនេះ មីងធីនៅសល់តែដង្ហើមប៉ុណ្ណោះ ប្រសិនបើដកបំពង់អុកស៊ីហ្សែនពេលណា គាត់នឹងចាកចោល សត្ថា ហើយ។

ជំងឺថ្លើមអប្រិយមិនប្រណី ម្ដាយកូនពីរនាក់នេះឡើយ។ មីងធី បានស្លាប់ក្រោយមកដល់ផ្ទះបានមួយយប់។ ចំណែក សត្ថា ក្រោយរៀបចំបុណ្យសពម្ដាយរួចរាល់ គេត្រូវបានពូវណ្ណៈយកទៅចិញ្ចឹមទុកដាក់ឲ្យរៀនសូត្រ ទុកដូចកូនបង្កើត ព្រោះគាត់បានសន្យាជាមួយម្ដាយឪពុក សត្ថា ហើយថា នឹងទំនុកបម្រុងក្មេងម្នាក់នេះ រហូតរកអនាគតរឹងមាំបាន៕

អត្ថបទ៖ រស់ កាណាល់

ចុចអាន៖ តាមពិតខ្ញុំគិតតែម្នាក់ឯង

មានរឿងរ៉ាវចង់ចែករំលែក សូមផ្ញើមកកាន់ e-mail: kong.chanvanneng@sabay.com

ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទូរសព្ទទៅកាន់លេខ ០១០ ៧០០ ៧២៧