តើអ្នកមានធនធានតិចសម្រាប់ធ្វើបុណ្យបានផលបុណ្យតិចដែរឬយ៉ាងណា?

2017-09-05 04:43:37
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ដោយហេតុថាស្អែកនេះជាថ្ងៃកាន់បិណ្ឌទី១ ដូច្នេះ Sabay សូមលើកយកការពន្យល់ពីសំណាក់ព្រះសង្ឃចំពោះការធ្វើបុណ្យនេះ។ ពុទ្ធិបរិស័ទមួយចំនួនប្រហែលជាធ្លាប់គិតថាខ្លួនមានធនធានតិចតួចសម្រាប់ធ្វើបុណ្យ នោះប្រាកដជាបានបុណ្យមិនច្រើនដូចអ្នកដែលមានធនធានច្រើននោះទេ។

បើតាមវនានុក្រមសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជូន ណាត ពន្យល់ពាក្យបុណ្យថា ជាគ្រឿងជម្រះសន្តានចិត្ត កុសល អំពើល្អ និងសេចក្តីសុខជាដើម។ ធ្វើបុណ្យ មានន័យថា ការធ្វើសេចក្តីល្អខាងផ្លូវការវាចារចិត្តឲ្យកើតមានដោយកិច្ចឬទំនងផ្សេងៗ។

យ៉ាងណាមិញបើតាមការពន្យល់របស់ព្រះភិក្ខុ វ៉ង់ សុភស្ត សាស្រ្តាចារ្យផ្នែកទស្សនវិជ្ជានៅពុទ្ធិកសាកលវិទ្យាល័យព្រះសីហនុរាជ លើកឡើងថាការធ្វើបុណ្យគឺអាស្រ័យនៅលើទឹកចិត្តជ្រះថ្លារបស់អ្នកធ្វើបុណ្យខ្លួនឯងផ្ទាល់។ ព្រះអង្គមានសង្ឃដីកាបន្តថា ការធ្វើបុណ្យបានបុណ្យតិចឬច្រើនគឺមិនអាចនិយាយថាអាស្រ័យតែលើធនធានតិច ឬច្រើននោះទេ សំខាន់គឺអំពើបុណ្យកើតចេញអំពីចិត្ត។

ព្រះអង្គមានសង្ឃដីកាបន្តថាៈ «អ្នកមានលោកធ្វើទៅតាមធនទ្រព្យរបស់លោកទៅ ទៅតាមទ្រពសម្បត្តិរបស់លោកដែលលោកមានលោកធ្វើអ៊ីចឹងទៅ ហើយយើងអ្នកក្រ ឬជីវភាពមធ្យមធ្វើតាមកម្លាំងធនធានរបស់យើង ដូចបុរាណសុភាសិតយើងថា បង់បោយឲ្យមើលប្រាណ ដាំជើងក្រានឲ្យប្រមាណឆ្នាំង កុំឃើញដំរីជុះៗតាមដំរី ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់អត់មានបង្គាប់បញ្ជាថាទាល់តែធ្វើប៉ុណ្ណេះទើបបានបុណ្យ ឬធ្វើប៉ុណ្ណេះមិនបានបុណ្យគឺអត់ទេ... សម្ភារៈមិនមែនជាតួបុណ្យទេ សំខាន់គឺនៅលើផ្លូវចិត្ត ឲ្យតែមានចិត្តស្អាតចិត្តបរិសុទ្ធ ចិត្តសទ្ធាជ្រះថ្លា»។

(ព្រះភិក្ខុ វ៉ង់ សុភស្ត កំពុងពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃការធ្វើបុណ្យ)

ព្រះអង្គ វ៉ង់ សុភស្ត ពន្យល់បន្តថាការធ្វើបុណ្យមិនចំពោះតែមកលើព្រះសង្ឃនោះទេ ការឲ្យទានអ្នកក្រខ្សត់ អ្នកទុរគត ឬអ្នកខ្វះខាតក៏ជាអំពើបុណ្យ ដែលជាបុណ្យកើតចេញពីទឹកចិត្តបរិសុទ្ធចង់ឲ្យទានដូចគ្នា។

ព្រះអង្គបន្ថែមៈ «ការដែលយើងធ្វើទាន ជាការពិតហើយទៅតាមទំនៀមទំលាប់ប្រពៃណីយើងត្រូវយកចង្ហាន់មកប្រគេនព្រះសង្ឃ...(តែ)យើងអាចចែករំលែកធ្វើទានដល់អ្នកដែលក្រីក្រហ្នឹង គឺបានបុណ្យកុសលច្រើនណាស់គឺយើងធ្វើដោយទឹកចិត្តមេត្តា ករុណា...យកចង្ហាន់មកប្រគេនព្រះសង្ឃក៏យើងយកមក ហើយយើងក៏កុំភ្លេចជនរួមឈាមរបស់យើង»។

ការធ្វើបុណ្យដែលបាននូវអំពើល្អបរិសុទ្ធគឺជាការធ្វើបុណ្យឬទានដោយធនទ្រព្យដែលបានមកដោយធម៌ ដែលព្រះអង្គពន្យល់ថាគឺទ្រព្យដែលបានមកពីការខិតខំប្រឹងប្រែងរករបស់ម្ចាស់ទាន។

ព្រះអង្គបញ្ជាក់បន្ថែមថាៈ «បុណ្យគឺវានៅក្នុងចិត្ត ក្នុងបេះដូចឯណេះទេ មិននៅលើសម្ភារៈទេ អ្នកខ្លះគ្រាន់តែចំណាយទ្រព្យសម្បត្តិសម្រាប់ធ្វើបុណ្យ តែគាត់ធ្វើដោយការប្រមាថមើលងាយអ្នកដទៃ ហើយទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់សម្រាប់ធ្វើទានជាទ្រព្យមិនបរិសុទ្ធ...ជាទ្រព្យដែលបានពីការលួច ឆក់ប្លន់គេ...សរុបសេចក្តីមកចិត្តជាតួបុណ្យ ចិត្តជាតួបាប បុណ្យនៅក្នុងចិត្តរបស់យើង»។

ព្រះអង្គបានសរុបជារួមថាការធ្វើបុណ្យមិនប្រកាន់ថាមានធនធានតិចឬច្រើនោះទេ សំខាន់គឺចិត្តដែលម្ចាស់ទានជ្រះថ្លាទៅនឹងការឲ្យទានទៅអ្នកដទៃ។ មួយវិញទៀតធនធានទាំងឡាយសម្រាប់ធ្វើបុណ្យគឺត្រូវជាធនធានដែលកើតមកដោយធម៌ ហើយការធ្វើទានក៏មិនមានន័យថាទាល់តែធ្វើជាមួយព្រះសង្ឃទើបបានបុណ្យនោះដែរ៕

អត្ថបទ៖ ទូច សុខា