ហេតុអ្វីបានជាស្រលាញ់ត្រូវការអាណិត?

2019-04-02 04:37:18
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ភាពខុសគ្នារវាងផ្នត់គំនិត២ដោយឡែកពីគ្នាបានញែកឲ្យយើងឃើញថា៖

មនុស្សវ័យចំណាស់ ស្នេហាកើតចេញពីចិត្ត អាណិតធំជាងស្រលាញ់។

យុវវ័យសម័យថ្មី ស្នេហាកើតចេញពីចិត្ត គេមិនដែលជ្រើសអ្នកអាណិតចោលអ្នកស្រលាញ់ទេ ពុំមានអ្វីខុសឆ្គងឡើយ ព្រោះផ្នត់គំនិតទាំងពីសម្ដែងឲ្យឃើញពីតម្លៃនៃស្នេហាផ្សេងគ្នា ហើយស្នេហាពួកគេប្រព្រឹត្តតាមលំហូរផ្សេងៗគ្នា។

ការស្រលាញ់តែមួយមុខមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ត្រូវមានសេចក្ដីអាណិតផងដែរ

តាមពិតទៅចំណងស្នេហាត្រូវការកត្តាទាំងពីរយ៉ាងសំខាន់ ពុំអាចខ្វះមួយណាបានឡើយ។ ដូចជាពាក្យដែលគេតែងពោលតាំងពីបុរាណកាលមកដល់បច្ចុប្បន្នថា **មេត្តា ករុណា** បានសេចក្ដីថា **ស្រលាញ់ និងអាណិត** ។ ក្ដីស្រលាញ់នឹងសាបសូន្យបន្តិចម្ដងៗ ប្រសិនជាខ្វះក្ដីអាណិត ព្រោះស្រលាញ់គ្រាន់តែជាប់ចិត្ត ចង់ស្និទ្ធស្នាលនៅក្បែរដោយ ក្លិន រស សំឡេង រូបកាយ ការប៉ះពាល់ និងចង់សាក ចង់ដឹង។ ប៉ុន្តែករុណាចិត្ត (សេចក្ដីអាណិត) ពុំដូច្នេះទេ គឺជាលក្ខណៈនៃចិត្តផ្សេង។ អាណិត ជាចិត្តចង់ជួយ ចង់យកអាសា សន្ដោសប្រោសប្រណី តែងលើកលែង និងជួយជ្រោមជ្រែង។

សុភាសិតរបស់អាមេរិកមួយ ដែលអ្នកមានស្នេហាតែងយកមកប្រើ គេនិយាយថា «There is no love wihtout forgiveness and there is no forgiveness without love» បានសេចក្ដីថា គ្មានក្ដីស្រលាញ់ណាដែលគ្មានការសន្ដោសប្រណីទេ ហើយក៏គ្មានការសន្ដោសប្រណីណាដោយគ្មានសេចក្ដីស្រលាញ់ដែរ។ សុភាសិតនេះលើកឡើងដោយលោក Bryant H. Mcgill ។

ជារួមស្រលាញ់ និងអាណិតគឺជាកោសិកាសំខាន់ ដើម្បីរក្សាសុខភាពស្នេហាឲ្យឋិតថេរយូរអង្វែងបាន។ខាងក្រោមនេះជាកំណាព្យមួយប៉ុន្មានឃ្លាពី Sabay ៖

បើស្រលាញ់ត្រូវអាណិត

ពាក្យចាស់លោកថា ស្រលាញ់ប៉ុណ្ណា មិនស្មើអាណិត

ស្រលាញ់មួយឆាវ មិនសូវថេរឋិត មិនដូចអាណិត

ពិតយូរអង្វែង។

ពាក្យចាស់ថាត្រូវ តែហាក់មិនសូវ ចូលចិត្តក្មេងៗ

ស្រលាញ់ពេញចិត្ត ពិតជាធំធេង អាណិតរឿងផ្សេង

មិនមែនជាស្នេហ៍។

បើជាជម្រើស គេពិតជាជ្រើស តម្រូវចិត្តគេ

យកក្ដីស្រលាញ់ មកថ្នាក់ថ្នមថែ គេមិនយកទេ

សេចក្ដីអាណិត។

ស្រលាញ់ស្នេហ៍ស្នង មានអាណិតផង ទើបស្ម័គ្រស្មោះពិត