មោទកភាពរបស់កូនស្រីម្នាក់ដែលមានឪពុកជំរុញឲ្យរៀនបានខ្ពស់

2016-06-17 16:53:01
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

«ពីមុនអាណាព្យាបាលតែងគិតថា កូនស្រីវិលចង្ក្រានមិនជុំ ហេតុនេះមិនចាំបាច់រៀនវែងឆ្ងាយទេ តែផ្ទុយទៅវិញប៉ាខ្ញុំតែងតែជំរុញនិងលើកទឹកចិត្តកូនស្រីឲ្យខំរៀនបានខ្ពស់» នេះជាការលើកឡើងរបស់អ្នកនាងសុវណ្ណដែន ដែលទើបតែបញ្ចប់ការសិក្សាមកពីប្រទេស New Zealand។

មូលហេតុដែលលោកឪពុករបស់សុវណ្ណដែនប្រឹងប្រែងជ្រោមជ្រែងកូនស្រីឲ្យរៀនបានច្រើន ទាំងជីវភាពខ្សត់ខ្សោយ ព្រោះលោកគិតថាមនុស្សស្រីមានកាយសម្បទាទន់ខ្សោយដែលជាផលលំបាកយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការចិញ្ចឹមជីវិតដោយប្រើកម្លាំង ប្រសិនបើគ្មានចំណេះជាប់ខ្លួន ។ «ប៉ាបានពន្យល់ខ្ញុំថា យើងមិនអាចពឹងផ្អែកតែលើវាសនាឡើយ អ្នកដែលមានស្វាមីល្អចាំផ្គត់ផ្គង់ រាប់ថានោះជាសំណាងរបស់គេ តែសំណាងមិនមែនកើតមានលើមនុស្សគ្រប់គ្នាឡើយ»។

ក្រៅពីចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូន លោកឪពុករបស់សុវណ្ណដែនតែងតែចំណាយពេលអប់រំប្រៀនប្រដៅកូនៗឲ្យមានទម្លាប់ល្អនិងឧស្សាហ៍ព្យាយាមតាំងពីក្មេង ។ «ខ្ញុំចាំបានថា ប៉ាបានបង្កើតពាក្យស្លោកមូយ ហើយតែងតែរំលឹកពួកយើងថា ទម្លាប់កើតមកពីការបង្ហាត់បង្រៀនខ្លួនឯង ទម្លាប់ល្អបានល្អ ទម្លាប់អាក្រក់បានអាក្រក់»។ ពីក្មេងស្រីម្នាក់ដែលមិនធ្លាប់សូម្បីតែគិតថាខ្លួននឹងមានឱកាសបានទទួលការសិក្សានៅបរទេស ប្រែក្លាយជានិស្សិតអាហារូបករណ៍ថ្នាក់អនុបណ្ឌិតនៅប្រទេស New Zealand នេះក៏ព្រោះតែការជំរុញលើកទឹកចិត្តរបស់ឪពុក។

គ្រាមួយស្របពេលដែលកំពុងសសេរនិក្ខេបបទបញ្ចប់ការសិក្សានៅបរទេស និស្សិតស្រីរូបនេះមានគ្រោះថ្នាក់គ្រិចកជើងធ្ងន់ធ្ងរមិនអាចដើរបាន ដែលតម្រូវឲ្យធ្វើការវះកាត់។ ការឈឺចាប់ ណាមួយនៅឆ្ងាយពីគ្រួសារទៀត ធ្វើឲ្យនាងបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែពេលនឹកឃើញសម្តីឪពុកដែលចង់ឃើញកូនជោគជ័យ សុវណ្ណដែនបានតស៊ូជំនះឧបសគ្គដ៏ធំមួយនេះ។ «កាលនោះខ្ញុំពិបាកទាំងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត ថ្ងៃណាក៏អង្គុយយំម្នាក់ឯង ខ្លាចធ្វើមិនបានល្អ បរាជ័យក្នុងការសិក្សានេះ តែខ្ញុំនឹកឃើញពាក្យប៉ាតែងប្រាប់ថា គ្មានអ្វីដែលមនុស្សយើងមិនអាចធ្វើបានទេឲ្យតែដាក់ចិត្តធ្វើឲ្យអស់លទ្ធភាព។ ជាកុសលខ្ញុំមិនត្រឹមតែអាចបញ្ចប់និក្ខេបបទបានប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងទទួលបានពិន្ទុល្អទៀតផង»។

ក្នុងចំណោមបងប្អូន៤នាក់ សុវណ្ណដែនជាកូនទី៣នៅក្នុងគ្រួសារ នាងនិងបងប្អូនសុទ្ធតែទទួលបានការសិក្សាល្អ។ ខ្ញុំមានមោទនភាពណាស់ដែលបងប្អូនរបស់ខ្ញុំបានទទួលការសិក្សាអប់រំល្អនិងចិញ្ចឹមជីវិតដោយប្រើប្រាស់ចំណះដឹងរបស់ពួកគាត់ ជាពិសេសប្អូនស្រីពៅដែលកំពុងបម្រើការងារជាអ្នកជំនាញការច្បាប់របស់ក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយនៅប្រទេសហ្វីលីពីន»។

ក្នុងវ័យ៣២ឆ្នាំសុវណ្ណដែនបានកាន់តួនាទីជាមន្រ្តីរាជការក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋមួយតាមបំណងប្រាថ្នាឪពុក តែជាអកុសលលោកបានលាចាកលោកនេះទៅហើយ ដោយមិនបាននៅឃើញភាពជោគជ័យរបស់កូនស្រីឡើយ។ សុវណ្ណដែននិយាយទាំងស្រពាប់ស្រពោនថា «ឆ្លងកាត់បទពិសោធទាំងនេះខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងមានស្រ្តីខ្មែរជាច្រើននាក់ទៀតត្រូវបានផ្តល់ឱកាសនិងជំរុញក៏ដូចជាលើកទឹកចិត្តឲ្យសិក្សាបានខ្ពស់ពីម៉ាក់ប៉ាដូចរូបនាងខ្ញុំដែរ»៕

អត្ថបទៈ លីដា រូបភាពៈ ផ្តល់ឲ្យ