មិត្តវិទ្យាល័យ ដែលខ្ញុំបំភ្លេចមិនបាន
- 2017-05-08 08:22:46
- ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0
មិត្តវិទ្យាល័យ ដែលខ្ញុំបំភ្លេចមិនបាន
ចន្លោះមិនឃើញ
រយៈពេលជាង ៧ឆ្នាំហើយ ដែលខ្ញុំបែកគ្នាជាមួយមិត្តសម្លាញ់ របស់ខ្ញុំមិនដឹងថា ពេលនេះគេនៅទីណា ធ្វើការអ្វីនោះទេ សូម្បីតែឈ្មោះហ្វេសប៊ុករបស់គេ ក៏ខ្ញុំរកមិនឃើញដែរ។ រាល់អនុស្សាវរីយ៍ ទាំងឡាយ នៅតែដក់ជាប់ក្នុងអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ មិនដែលបំភ្លេចនោះទេ ទោះជាខ្ញុំទៅដល់ទីណា នៅកន្លែងណា តារា នៅតែមនុស្ស ដែលខ្ញុំចង់ជួប និងត្រឡប់មកធ្វើជាមិត្តភក្ដិស្លាប់រស់ដូចពីមុនវិញ។
ពួកយើងទាំងពីរនាក់ បែកគ្នាត្រឹមថ្នាក់ទី ១១ ពេលដែល តារា ត្រឡប់ទៅរស់នៅរាជធានីភ្នំពេញវិញ ហើយក៏បាត់ដំណឹងសូន្យតែម្ដង។ ក្រោយពេលខ្ញុំប្រឡង បាក់ឌុបជាប់ ខ្ញុំក៏បានចាកចេញពីស្រុកកំណើត ក្នុងខេត្តកំពង់ស្ពឺ មកភ្នំពេញ ដើម្បីបន្តការសិក្សា ហើយខ្ញុំតែងតែនឹកដល់ តារា ជានិច្ចខំតាមរក សួរនាំមិត្តភក្ដិរបស់គេ ប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាដឹងថា តារា នៅម្ដុំណា រៀននៅឯណាឡើយ។
រំឭកទៅកាន់អតីតកាល ខ្ញុំ និងគេ គឺជាមិត្តល្អបំផុត រាប់អានគ្នា តាំងពីថ្នាក់ទី ៩ ដល់ថ្នាក់ទី ១១។ តារា ជាកូនអ្នកភ្នំពេញ តែមករស់នៅជាមួយលោកយាយរបស់ ក្នុងខេត្តរបស់ខ្ញុំ ហើយមូលហេតុដែលខ្ញុំ និងគេក្លាយជាមិត្តល្អ គឺមកពីធ្មេញ។ និយាយដល់ចំណុចនេះ នៅតែអាណិត គេនៅឡើយ តារា គ្រហុប ធ្មេញទាំងពីរ ខាងលើ ខណៈដែលគេ ពេញកំឡោះស្ដូកទៅហើយ ដោយសារមានឧបទ្ទវហេតុគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។ ដូច្នេះហើយ បានជាមិនសូវមានអ្នកណារាប់អានគេទេ គ្រប់គ្នាគិតថា តារា ជាកូនក្មេង ព្រោះមុខគេក្មេងស្រាប់ ហើយបាក់ធ្មេញបែបនេះទៀត។
ចំពោះខ្ញុំខុសពីអ្នកដទៃ ខ្ញុំចូលចិត្ត តារា ត្រង់ធ្មេញ គ្រហុបនឹងហើយ បន្ទាប់មកខ្ញុំក៏បានសួរនាំគេ ពីរឿងហេតុទាំងឡាយ បណ្ដាលឱ្យបាក់ធ្មេញ តាំងពីថ្ងៃនោះមក យើងទាំងពីរនាក់ ក៏ផ្លាស់តុមកអង្គុយជាមួយគ្នាវិញ ពេលរៀនថ្នាក់ទី ៩។ តារា គេរៀនភាសាអង់គ្លេសពូកែ ណាស់ ព្រោះតាំងពីតូចឪពុកម្ដាយ គេយកទៅផ្ញើនៅសាលាភាសាអង់គ្លេស។ និយាយបន្តទៀត ខ្ញុំនិងតារា ចាប់ផ្ដើមដើរទៅណាមកណាជាមួយគ្នា ហើយចូលចិត្តទិញនំយកទៅញ៉ាំនៅលើអគារបាក់បែកមួយក្នុងសាលា ហើយនាំគ្នានិយាយពីរឿងនេះរឿងនោះហូរហែ។ ទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នាកាន់តែជិតស្និត ពេលគេខ្វះខាតលុយកាក់រៀន ខ្ញុំក៏ជួយគេ ពេលខ្ញុំខ្វះខាតគេក៏ជួយខ្ញុំវិញ។
យើងទាំងពីរសន្យានឹងគ្នាថា នឹងស្រឡាញ់គ្នាដូចបងប្អូន រួមសុខរួមទុក្ខជាមួយគ្នា។ អនុស្សាវរីយ៍ ដែលបំភ្លេចមិនបាននោះគឺ ថ្ងៃដែលតារាទៅលេងផ្ទះខ្ញុំ ហើយខ្ញុំជិះម៉ូតូ ចំណែកគេជិះកង់។ ដូច្នេះខ្ញុំក៏ត្រូវសណ្ដោងគេ ដោយឱ្យគេចាប់ដៃរបស់ខ្ញុំ ព្រោះផ្ទះខ្ញុំឆ្ងាយណាស់ ប្រហែលជា ១០គីឡូម៉ែត្រ ពីសាលា។ ទម្រាំទៅដល់ផ្ទះខ្ញុំ យើងទាំងពីរបែកញើសឡើងជោគ តែគេនៅតែញញឹម ចេញធ្មេញគ្រហុបរបស់គេ យ៉ាងសង្ហា។
មកដល់ថ្នាក់ទី ១០ទំនាក់ទំនងរវាងយើងទាំងពីរ នៅតែប្រសើរ និងកាន់តែជិតស្និទ្ធ តែពេលរៀនដល់ថ្នាក់ទី ១១ គេត្រូវផ្លាស់ប្ដូរមករៀននៅភ្នំពេញវិញ ធ្វើឱ្យយើងទាំងពីរនាក់ត្រូវបែកគ្នា ទាំងបង្ខំចិត្ត។ ក្រោយពេលបែកគ្នា ចំណងមិត្តភាពហាក់ត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ លេខទូរសព្ទគេធ្លាប់ប្រើ ក៏ខលមិនចូល។ ខ្ញុំតែងចង់ដឹងពីសុខទុក្ខរបស់គេ ជានិច្ចរហូតមកដល់ពេលនេះ។
ចុងក្រោយខ្ញុំសង្ឃឹមថា តារា នឹងមិនភ្លេចមិត្តម្នាក់ទេ ពេលនេះខ្ញុំរៀនចប់បរិញ្ញាបត្រហើយ ហើយកំពុងរស់នៅរាជធានីភ្នំពេញ សង្ឃឹមថាឯង នឹងបានអានអត្ថបទនេះ៕
មានរឿងរ៉ាវចង់ចែករំលែកសូមផ្ញើទៅកាន់ e-mail: thor.chanreth@sabay.com ឬទូរសព្ទទៅកាន់លេខ 015 828 595 ចុចអានអត្ថបទ មនុស្សដែលខ្ញុំចងចាំ
© រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Sabay ឆ្នាំ២០២៤
គោលការណ៍ភាពឯកជន | Privacy Policy
អាសយដ្ឋាន
អគារលេខ ៣០៨ មហាវិថីព្រះមុន្នីវង្ស
សង្កាត់បឹងរាំង ខណ្ឌដូនពេញ
Sabay Digital Corporation ជាក្រុមហ៊ុនព័ត៌មានឌីជីថល និងកម្សាន្តឈានមុខគេនៅកម្ពុជា។ ព័ត៌មានបន្ថែម
ផលិតផល និង សេវាកម្ម របស់ Sabay
