ចេញពីរតនគិរីទៅរៀននៅកូរ៉េបំះចំពេលកូវីដ និស្សិតស្រីនៅជម្នះបញ្ហាធំៗបានយ៉ាងច្រើន

2021-03-08 01:00:00
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

កែវ ដាវី ជានិស្សិតខ្មែរដែលបានទទួលអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សានៅប្រទេសកូរ៉េ តែខណៈពេលកំពុងរៀនស្រាប់តែត្រូវប្រឈមនឹងស្ថានភាពជំងឺកូវីដ ដែលតម្រូវឲ្យកញ្ញាត្រូវផ្លាស់ប្តូររបៀបរបបរៀនភ្លាមៗតែម្តង។

និស្សិតមានដើមកំណើតពីខេត្តរតនគិរីនេះ បន្តថា នៅដើមឆ្នាំ២០១៩ កញ្ញាបានចាកចេញពីប្រទេសកំណើតមករៀននៅកូរ៉េ។ ដាវី បន្តថា ការមករៀននៅបរទេសជាក្តីស្រមៃតាំងពីកុមារភាពមកម្ល៉េះ ហើយកញ្ញាពិតជាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ដែលបានសម្រេចក្តីប្រាថ្នាមួយនេះ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលត្រូវប្រឈមនឹងការពិត វាមិនងាយស្រួលដូចការស្រមៃឡើយ។ ប៉ុន្តែ ទោះបីជាត្រូវជួបទុក្ខលំបាកយ៉ាងណា ក៏និស្សិតនៅសាកលវិទ្យាល័យ Inha រូបនេះ រីករាយនឹងទទួលយកនូវរាល់បទពិសោធន៍ទាំងអស់ ព្រោះនោះហើយគឺជាមេរៀនជីវិតសម្រាប់កញ្ញា។

ក្រោយពីសិក្សាថ្នាក់ភាសាកូរ៉េចប់ ក៏ឈានដល់ការចាប់ផ្តើមចូលរៀនជំនាញនៅសាកលវិទ្យាល័យ ប៉ុន្តែដោយសារការរីករាលដាលនៃជំងឺ Covid-19 សាលាបានចាត់វិធានការណ៍ឲ្យសិស្សទាំងអស់រៀនតាម Online តាមរយៈ Zoom និងការមើលវីដេអូ របស់គ្រូតាមរយៈ website របស់សាលាដែលបានរៀបចំ ។ លើសពីនេះ សិស្សទាំងអស់់មិនអនុញ្ញាតឲ្យចូលអគារផ្សេងៗ ព្រមទាំងហាមឃាត់ដាច់ខាតរាល់ការជួបជុំគ្នានៅសាលា និងទីសាធារណៈជាដើម។

ចំពោះការសិក្សានៅអំឡុងពេលកូវីដនេះដែរ ផលលំបាករបស់និស្សិតសិក្សាជំនាញគ្រប់គ្រងពាណិជ្ជកម្ម រូបនេះ គឺការផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើការសិក្សា។ ដោយសារតែបរិយាកាសសិក្សាវាមិនដូចនៅសាលានោះទេ ពិសេសទៀតនោះគឺការទំនាក់ទំនងជាមួយគ្រូ។ បើប្រៀបធៀបពីការសិក្សាពេលស្ថានភាពធម្មតាវិញ នៅពេលទៅសាលា សិស្សអាចមានឱកាសបានជួបសិស្សដទៃផ្សេងទៀតដែលចម្រុះជាតិសាសន៍ ការទំនាក់ទំនងពិភាក្សា ចែករំលែកផ្សេងៗឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកជាដើម។ ពិសេសទៀតនោះ នៅពេលស្ថានភាពធម្មតា សាលាមានកម្មវិធីសិក្សាប្លែកៗជាច្រើនដែលផ្តល់ឱកាសឲ្យសិស្សបានជួបជុំគ្នា ចែករំលែកចំណេះដឹងនិងអាចទទួលបានបទពិសោធន៍ល្អៗជាច្រើនផងដែរ។ ប៉ុន្តែទោះបីយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏សាលានិងលោកគ្រូអ្នកគ្រូខិតខំ រៀបចំកម្មវិធីសិក្សាបានយ៉ាងល្អសម្រាប់សិស្សទាំងអស់ ដែលធ្វើឲ្យសិស្សនៅតែអាចសិក្សាបានគ្រប់គ្រាន់។

ក្រៅពីនេះ ដាវីក៏ចែករំលែកបញ្ហាលំបាក គ្រាដែលកញ្ញាទើបមកសិក្សានៅកូរ៉េដំបូងៗ ថាដាវីពិតជាពិបាកធ្វើចិត្តខ្លាំង នៅពេលមានអារម្មណ៍នឹកផ្ទះម្តងៗ។ មួយវិញទៀត គឺពិបាកទំនាក់ទំនងភាសាកូរ៉េជាមួយមនុស្សជុំវិញខ្លួន ព្រោះមកដំបូងមិនទាន់ចេះនិយាយនិងស្តាប់បាននៅឡើយទេ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីរៀនបានរយៈពេល១ឆ្នាំមក ធ្វើឲ្យដាវីងាយស្រួលក្នុងការទំនាក់ទំនងជាងមុន។ ពិសេសការធ្វើដំណើរទៅណាម្តងៗ និងដូចជាពេលមានកិច្ចការត្រូវដោះស្រាយជាដើម។

បន្ទាប់ពីនេះ គឺការពិបាកសម្របខ្លួននឹងវប្បធម៍របស់កូរ៉េ ប្រទេសផ្សេងគ្នា វប្បធម៍ ទំនៀមទម្លាប់នៃការរស់នៅក៏ខុសគ្នាដែរ ដូច្នេះហើយដាវីត្រូវសិក្សាស្វែងយល់ និងរៀនសម្របខ្លួនទៅតាមបរិយាកាសដែលរស់់នៅ។

សម្រាប់ក្តីប្រាថ្នារបស់ដាវីនៅថ្ងៃអនាគត ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សាដោយជោគជ័យ កញ្ញាចង់បង្កើតជំនួញផ្ទាល់ខ្លួនមួយ។ បន្ទាប់ពីនេះ ក្តីស្រមៃមួយទៀតដែលមានតាំងពីក្មេងនោះ គឺកញ្ញាពិតជាចង់ធ្វើជានារីម្នាក់ដែលអាចផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតដែលគិតថា "ក្មេងស្រីមិនគួររៀនច្រើនពេក" ឬ "ក្មេងស្រីមិនអាចទៅណាឆ្ងាយពីផ្ទះ" ...។ ពិសេស ដាវីចង់ធ្វើជាគំរូនិងកម្លាំងចិត្តដល់ស្រ្តីទាំងឡាយ ពិសេសក្មេងស្រី និងស្រ្តីដែលរស់នៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ឬជនបទដែលមានក្តីស្រមៃរបស់ខ្លួន តែត្រូវរារាំងដោយរបាំងពាក្យថាជា "ក្មេងស្រី" ឬ "ស្រ្តី"៕