អ្នកមគ្គុទ្ទេសក៍តូចៗរំលេចឆោមសម្រស់លើដែនសម្បត្តិវប្បធម៌ដូនតា

2014-09-12 18:00:16
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ផ្លិតធ្វើពី បន្ទោះឫស្សីលាបពណ៌ចម្រុះឆើត កាន់ជាប់ដៃ ឲ្យតែឃើញភ្ញៀវទៅដល់ជណ្ដើរជើងភ្នំ ក្មេងស្រីតូចៗទាំងនេះ ចាប់ផ្ដើមប្រញាប់ចូលទៅក្បែរបក់ផ្លិតឲ្យ កំដរអ្នកឡើងជណ្ដើរដែលកំពុងបែកញើសជោគខ្លួន ដើរឡើងភ្នំមួយកាំម្ដងៗ រហូតដល់ប្រាសាទលើកំពូល។

នេតយ៉ង់ វិទ្យាល័យដ៏ចំណាស់នៃក្រុងបាត់ដំបង

នេះជាទិដ្ឋភាពក្មេងតូចៗនៅឯរមណីយដ្ឋានប្រវត្តិសាស្ត្រ ភ្នំបាណន់ ដែលមានចម្ងាយប្រមាណ២៥គីឡូម៉ែត្រ ចេញពីក្រុងបាត់ដំបងទៅទិសខាងត្បូង។

តាមការសាកសួរ ក្មេងៗដែលមានលំនៅនៅភូមិក្បែរៗភ្នំទាំងនេះ តែងទៅបក់ផ្លិតឲ្យភ្ញៀវ ដើម្បីបានប្រាក់ខ្លះរាល់ពេលទំនេរពីរៀននៅសាលា។ បើថ្ងៃអត់រៀន ពួកគេនៅទីនោះពេញៗមួយថ្ងៃ។

ចាន់ណា ជាក្មេងស្រីម្នាក់ចំណោមក្មេងស្រីដែលតែងញញឹម និងតាមបក់ផ្លិតឲ្យនៅពេល អ្នកទេសចរណ៍ ទៅដល់ប្រាសាទមួយនេះ។ ក្មេងស្រីអាយុ១០ឆ្នាំរូបនេះ ភាគច្រើនមកភ្នំនៅថ្ងៃសៅរ៍និងអាទិត្យ ព្រោះសម្បូរភ្ញៀវមកលេង និងមិនរៀនផង។

ចាន់ណា ក៏ដូចជាក្មេងៗឯទៀតដែរ តែងសំដៅទៅរកភ្ញៀវ តែបើភ្ញៀវបដិសេធមិនឲ្យបក់ ពួកគេនឹងបកទៅរកភ្ញៀវផ្សេងទៀត ដោយសុភាពមិនមាត់កឡើយ។ ជាទូទៅក្មេងៗទាំងនោះ អាចរកប្រាក់បានពីភ្ញៀវប្រមាណមួយម៉ឺនរៀលក្នុងមួយថ្ងៃ ជាថ្នូរនឹងការតាមបក់ឲ្យត្រជាក់ ដោយត្រូវឡើងចុះជណ្ដើរភ្នំ៣៥០កាំមួយនេះ ៥បកក្នុងមួយថៃឬលើសនេះ អាស្រ័យថាភ្ញៀវច្រើនឬអត់។

តែបើថាថ្ងៃបុណ្យទានធំៗ ដូចជាចូលឆ្នាំ ឬ ភ្ជុំបិណ្ឌ ជាដើម ពួកគេអាចបានប្រាក់ដល់៤ឬ៥ម៉ឺន ព្រោះថាសម្បូរអ្នកទៅលេង តែហត់បន្តិចព្រោះជួនអីឡើងចុះៗជណ្ដើរមួយថ្ងៃវាល់ល្ងាច សឹមទៅផ្ទះវិញ។

ក្មេងស្រីទាំងនេះត្បិតតែតូចៗ តែពួកគេអាចបរិយាយប្រាប់អ្នកទេសចរណ៍ទាំងអំបាលម៉ានថាដើមកំណើតប្រសាទនេះមកពីណា ព្រះរាជរូបណាជាកសាង។ គេស្គាល់ភូមិសាស្ត្រកំពូលប្រសាទ ថាត្រូវថតរូបទីណាស្អាត ឈរនៅទីណាអាចមើលឃើញទេសភាពដ៏ដ៏ទាក់ទាញរបស់ភ្នំសំពៅ និងប្រាប់អ្នកទេសចរណ៍ ពីផ្លូវល្អាងភ្នំបាណន់ បើគេចាប់អារម្មណ៍ចង់ទៅ។