តារាវី រៀបរាប់អារម្មណ៍ដំបូងនៃការជាន់ដី អាមេរិក

2015-01-29 18:08:18
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ចំណាយពេល៦ម៉ោងពីភ្នំពេញទៅដល់ក្រុង អ៊ីនឆុន កូរ៉េខាងត្បូង និងបន្តដំណើរលើវេហា១៤ម៉ោងទៀត នៅទីបំផុតអាកាសយានបាននាំអ្នកដំណើរទាំងឡាយទៅដល់ទីក្រុងញូយ៉ក ហើយក៏ជាវិនាទីដំបូងបំផុតដែលកញ្ញា ច័ន្ទ តារាវី បានទៅដល់ដែនដីមហាអំណាចនយោបាយនិងសេដ្ឋកិច្ចរួមរស់ជុំម្ដាយនិងគ្រួសារ។

តារាវី ត្រូវជិះឡានក្រុងពី ញូយ៉ក ៣ម៉ោងទៀត ដើម្បីទៅដល់រដ្ឋ Pennsylvania ទីដែលម្ដាយនិងក្រុមគ្រួសារនាងទទួលបានសញ្ជាតិអាមេរិកកាំង កំពុងរស់នៅ និងធានាកញ្ញាទៅ។

តើការទៅដល់ដីអាមេរិកដំបូង មានអារម្មណ៍បែបណា? តើការចូលទៅរស់នៅដែនបស្ចិមប្រទេសប្រទះអ្វីខ្លះ និងត្រូវបន្សាំខ្លួនបែបណា?

«វាជាលើកដំបូងដែលខ្ញុំជិះយន្តហោះ។ វារំភើប តែក៏គួរឲ្យខ្លាចព្រោះគ្មាននរណាអាចដឹងទេថាអ្វីៗក៏អាចកើតឡើងគ្រប់ពេលលើមេឃ»។ តារាវី វ័យ២៤ឆ្នាំរៀបរាប់អារម្មណ៍នៃការដំណើរពីភ្នំពេញទៅ ញូយ៉កកាល២០១១។

«ពេលចុះពីយន្តហោះ ភ្លាមខ្ញុំឃើញជនបរទេសជាច្រើនកំពុងតម្រង់ជួរនៅច្រកអន្តោប្រវេសន៍។ ខ្ញុំភ្ញាក់ថា Wow! សូម្បីជនបរទេសហើយ ក៏ចង់ទៅអាមេរិកដូចយើងដែរ? មែនហើយព្រោះអាមេរិកពិតជាមានរបៀបរៀបរយ មានច្បាប់ទម្លាប់មែន»។

តារាវី រំលឹកថាត្បិតតែរបៀបរស់នៅរវាងអាមេរិក និងភ្នំពេញខុសគ្នាដូចមេឃដី តែវាមិនលំបាកខ្លាំងពេកទេ ដោយសារម្ដាយនិងក្រុមគ្រួសារកញ្ញានៅទីនោះស្រាប់ ហើយការទៅរស់នៅទីនោះជាការចង់បានរបស់កញ្ញាទៅហើយ។

៣ថ្ងៃដំបូង តារាវី នៅក្នុងផ្ទះរហូត ដោយសារនឿយហត់ដំណើរវែងឆ្ងាយផង។ ហើយប្រមាណមួយខែ ពីរខែក្រោយទៅដល់ តារាវី នៅតែមានអារម្មណ៍ថាមិនស្និទ្ធសោះនឹងអ្វីៗជុំវិញខ្លួន។ ជាង៦ខែទើប តារាវី អារម្មណ៍ថាសមនឹងគ្រប់យ៉ាងបានខ្លះ អាចទៅណាមកណាដោយការជិះ ឡានក្រុង ឬរថភ្លើង។

ទោះជា តារាវី បានរៀនដល់ឆ្នាំទី៤ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រអង់គ្លេស តែនៅតែមានបញ្ហាខ្លះៗ ក្នុងទំនាក់ទំនង។ កញ្ញាពន្យល់៖ «ពួកគេនិយាយលឿនណាស់ ហើយរបៀបគេនិយាយ គឺមិនសូវដូចយើងរៀននៅសាលាសោះ គឺរបៀប Street Language ម៉េចមិនដឹងទេ។ អីចឹងហើយមួយរយៈទើបខ្ញុំស៊ាំ»។

កញ្ញាថាអ្វីដែលខុសគ្នាឆ្ងាយពីកម្ពុជាខ្លាំងនោះ គឺមនុស្សម្នា អាហារ វប្បធម៌ និងអាកាសធាតុតែម្ដង។ អាមេរិក គឺចម្រុះដោយរាប់រយជាតិសាសន៍ ប្រមូលផ្ដុំដោយវប្បធម៌គ្រប់ទិសទី។ ប៉ុន្តែមនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែរស់នៅដោយច្បាប់ទម្លាប់។ «អាមេរិកកាំង គេចូលចិត្តនិយាយអ្វីត្រង់ៗដោយចំហ។ គេប្រាប់ថាចូលចិត្តអី ស្អប់អី ។ គេជួយគ្នាឲ្យតែមានហេតុផល។ ដំបូងៗ ខ្ញុំថាវាលំបាកដែលរស់នៅទីនេះ ព្រោះត្រូវធ្វើការហត់ណាស់ តែពីម្ង៉ៃទៅម៉្ងៃចិត្តខ្ញុំផ្លាស់ប្ដូរ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមសម្របខ្លួនខ្លួន»។

«អ្វីដែលខ្ញុំឃើញគឺ អាមេរិកធំណាស់ និងពោរពេញដោយសេរីភាព។ វាជាកន្លែងដែលស្អេកស្កះដោយ សុទិដ្ឋិនិយម និងឱកាសសម្រាប់គ្រប់គ្នា។ បើពួកយើងមាន ក្ដីសុបិន ណាមួយ ត្រូវជម្នះដើម្បីវា គឺគ្មានអ្វីដែលមករកយើងស្រួលៗទេ គឺយើងត្រូវតែប្រឹង។ នៅទីនេះ ពួកយើងធ្វើការច្រើន តែក៏ទទួលបានអ្វីៗច្រើនមកវិញដូចគ្នា»។

«រស់នៅទីនេះ ខ្ញុំអាឡោះអាល័យ កម្ពុជាពិសេស មិត្តភ័ក្ដិខ្ញុំ។ ខ្ញុំត្រូវបង្កើតមិត្តថ្មី អ្នករួមការងារថ្មី និងអ្នកជិតខាង។ ប៉ុន្តែទាំងនេះវាមិនបញ្ហាធំទេ តែអារម្មណ៍ដិតដាមដែលខ្ញុំមាននៅកម្ពុជាទៅវិញទេ នៅតែ ធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹករលឹក គឺនៅតែមានអារម្មណ៍បែបហ្នឹង។ …. ខ្ញុំនឹកអាហារតាមផ្លូវនៅ ភ្នំពេញ ពងទាកូន ស្លាបមាន់ សាច់គោអាំង បាយស្រួប ផាក់ឡូវ និងច្រើនមុខទៀត។ ឯនេះ មាន BBQ លក់តាមសួនដែរនៅរដូវក្ដៅ តែវាមិនដូចនៅស្រុកយើងឡើយ»៕