កកស្ទះចរាចរណ៍ខ្លាំងពេក យុវជនខ្មែររៀននៅថៃចាប់ជំនាញវិស្វកម្មគមនាគមន៍សង្ឃឹមអាចកាត់បន្ថយ

2015-02-26 17:43:01
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

បញ្ហាកកស្ទះចរាចរណ៍ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពអាក្រក់ទាំងពេលព្រឹក និង ល្ងាច បង្កឲ្យខាតពេលវេលាធ្វើដំណើរសម្រាប់ប្រជាជន។ ដោយមើលឃើញនូវចរាចរណ៍ក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញកាន់តែចង្អៀតទៅៗពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ យុវជន អ៊ឹង ងួនសុង សម្រេចជ្រើសជំនាញវិស្វកម្មគមនាគមន៍ ពេលទទួលអាហារូបករណ៍ពីប្រទេសថៃ ទៅសិក្សាក្នុងសាកលវិទ្យាល័យជូឡាឡុងកន ដោយសង្ឃឹមថា អាចចូលរួមកាត់បន្ថយភាពកកស្ទះចរាចរណ៍នេះបាន។ Sabay បានសាកសួរយុវជន ដែលមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តសៀមរាបនេះ ទាក់ទងនឹងការសិក្សាដូចខាងក្រោម៖

sabay ៖ សួស្តី សុង! តើសុងបានអាហារូបករណ៍ដើម្បីបន្តការសិក្សានៅប្រទេសថៃក្នុងឆ្នាំណា? ធ្វើដូចម្ដេចទើបទទួលបានអាហារូបករណ៍នេះ?

សុង៖ បាទ សួស្តី! ខ្ញុំមកសិក្សាប្រទេសនេះ នៅឆ្នាំ ២០១៤ ជំនាញវិស្វកម្មគមនាគមន៍ (Transportation Engineering) ថ្នាក់អនុបណ្ឌិតរយៈពេល ២ ឆ្នាំ។ អាហារូបករណ៍នេះ ខ្ញុំទទួលបានតាមរយៈ AUN/Seed-Net Scholarship ដែលផ្ដល់ដោយ JICA សម្រាប់និស្សិតក្នុងប្រទេសសមាជិកអាស៊ានលើផ្នែកវិស្វកម្ម។

sabay៖ ហេតុអ្វីសុងចាប់ជំនាញវិស្វកម្មគមនាគមន៍?

សុង៖ កាលនៅស្រុកខ្មែរ ខ្ញុំសិក្សាជំនាញវិស្វករស្ថាបត្យកម្ម (Architectural Engineering) ជំនាញដែលខ្ញុំរៀនក៏មានបញ្ចូលផ្នែកនគរូបនីយកម្មដែរ។ ខ្ញុំគិតថា ការរៀបចំដែនដី និង ទីក្រុងទាក់ទងគ្នាខ្លាំងជាមួយការរៀបចំប្រព័ន្ធគមនាគមន៍។ ណាមួយខ្ញុំសង្កេតឃើញថាធនធានមនុស្សលើផ្នែកនេះនៅកម្ពុជាក៏មិនសម្បូរដែរ ខណៈដែលបញ្ហាចរាចរណ៍ពិសេសក្នុងក្រុងភ្នំពេញចេះតែមាន។

sabay៖ តើការរៀបចំប្រព័ន្ធគមនាគមន៍អាចកាត់បន្ថយការកកស្ទះចរាចរណ៍យ៉ាងដូចម្ដេច?

សុង៖ ការរៀបចំប្រព័ន្ធគមនាគមន៍មិនមែនគិតត្រឹមតែលំហូរចរាចរណ៍ទេ តែក៏គិតសុវត្ថិភាពចរាចរណ៍ និងផលចំណេញសេដ្ឋកិច្ច។ ការកកស្ទះចរាចរណ៍ធ្វើឲ្យយើងខាតសេដ្ឋកិច្ចច្រើន ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងពេលវេលា និង ឥន្ធនៈ ឬ ហ្គាសដែលយើងខ្ជះខ្ជាយចោល។ ប្រសិនបើ យើងគិតត្រឹមតែខ្លួនឯងម្នាក់ៗប៉ុណ្ណឹង អាចនឹងមិនច្រើនទេ តែធាតុពិតមានមនុស្សច្រើនទៀតដែលកំពុងកកស្ទះដូចយើងដែរ។ ហើយបើយើងបម្លែងគ្រប់យ៉ាងដែលយើងចំណាយពេលស្ទះហ្នឹង ទៅជាចំនួនលុយ យើងឃើញថា ក្នុងមួយឆ្នាំៗយើងខ្ជះខ្ជាយលុយទៅលើការស្ទះចរាចរណ៍មិនតិចទេ។ មួយវិញទៀត ការកកស្ទះហ្នឹងក៏រំខានដល់ការដឹកជញ្ជូនវត្ថុធាតុដើមទៅកាន់ផ្នែកផលិត និង ផលិតផលសម្រេចមកកាន់ទីផ្សារ។ និយាយឲ្យខ្លីទៅ ផ្នែកគមនាគមន៍មានទំនាក់ទំនងខ្លាំងជាមួយសេដ្ឋកិច្ច ប្រព័ន្ធគមនាគមន៍ល្អនឹងជំរុញឲ្យមានកំណើនសេដ្ឋកិច្ច ហើយកំណើនសេដ្ឋកិច្ចនឹងជួយឲ្យប្រព័ន្ធគមនាគមន៍រីកចម្រើនបន្តទៅមុខទៀត។ ទោះបីយ៉ាងណា វាក៏ទាមទារឲ្យមានការសហការពីអ្នកប្រើប្រាស់យានយន្តលើផ្លូវដែរ ដើម្បីកាត់បន្ថយបញ្ហានេះ។

Sabay៖ ការសិក្សានៅប្រទេសថៃមានលក្ខណៈយ៉ាងណាដែរ?

សុង៖ ការសិក្សានៅទីនេះធ្វើឡើងតាមប្រព័ន្ធក្រេឌីត ហើយសម្រាប់និស្សិតថ្នាក់អនុបណ្ឌិត យើងរៀន ១ ឆ្នាំ និង ១ឆ្ នាំទៀតសម្រាប់ធ្វើ Research។ មុខវិជ្ជាសិក្សាចែកចេញជា ២ ប្រភេទ គឺ Core Course ដែលតម្រូវឲ្យនិស្សិតត្រូវតែរៀន និង Elective Course ដែលនិស្សិតអាចជ្រើសរើសតែមុខវិជ្ជាដែលខ្លួនពេញចិត្តមករៀន។ ការរៀនមុខវិជ្ជានីមួយៗមិនចាំបាច់ឲ្យត្រូវតាមលំដាប់លំដោយទេ មានន័យថា យើងអាចរៀនមុខវិជ្ជាណាមុនក៏បាន ហើយមួយឆមាសប៉ុន្មានមុខក៏បាន។ ដើម្បីបញ្ចប់ការសិក្សាដោយជោគជ័យ និស្សិតត្រូវរៀនយ៉ាងណាឲ្យ Core Course និង Elective Course បំពេញគ្រប់ចំនួនក្រេឌីត សរសេរនិក្ខេបបទមួយ ព្រមទាំងបំពេញលក្ខខណ្ឌមួយចំនួនទៀតដែលសាលាតម្រូវ។ ទោះបីជាមុខវិជ្ជារៀនមិនសូវច្រើន តែ Homework និង Assignment មានរៀងរាល់អាទិត្យ ដែលចាំបាច់ត្រូវអាននិងស្រាវជ្រាវបន្ថែមច្រើន។

Sabay៖ បើ Homework និង Assignment ច្រើនស្ទើររាល់អាទិត្យដូច្នេះ តើការសិក្សាមានសម្ពាធខ្លាំងដែរទេ?

សុង៖ ការសិក្សានៅទីនេះមានសម្ពាធខ្លះដែរ ត្រង់ថា ការងារដែលគ្រូដាក់ឲ្យ និង ឯកសារដែលត្រូវអានបន្ថែមពិតជាច្រើន។ ចំពោះនិស្សិតអាហារូបករណ៍ ខាងអ្នកផ្ដល់អាហារូបករណ៍ឲ្យ គេតម្រូវឲ្យរៀនយ៉ាងណាឲ្យបាននិទ្ទេសល្អ។ ដោយឡែកអ្វីដែលល្អសម្រាប់ការសិក្សានៅទីនេះ គឺសាលាមានឯកសារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់និស្សិតធ្វើការស្រាវជ្រាវ ទាំងនៅក្នុងបណ្ណាល័យ និង តាមគេហទំព័រមួយចំនួនដែលសាលាបានទិញ។ ក្រៅពីនេះ ទាំងនិស្សិតបរទេស និង និស្សិតថៃមានការជួយគ្នាក្នុងការរៀនសូត្រដើម្បីទទួលបានពិន្ទុល្អទាំងអស់គ្នា។

Sabay៖ ការចុះសម្រុងជាមួយសិស្សបរទេស ពិសេសជនជាតិថៃយ៉ាងម៉េចដែរ?

សុង៖ សម្រាប់ជំនាញដែលខ្ញុំកំពុងសិក្សា មាននិស្សិតបរទេសតែ ២ នាក់ទេ គឺ ខ្ញុំ និង ជនជាតិហ្វីលីពីនម្នាក់ទៀត។ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមិត្តរួមថ្នាក់ សិស្សច្បង និង គ្រូមិនមានអ្វីជាបញ្ហាឡើយ។ ខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេស្អប់ រឺ រើសអើងខ្មែរទេ ព្រោះមើលទៅគេទទួលស្វាគមន៍និស្សិតខ្មែរដូចនិស្សិតបរទេសឯទៀតដែរ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេចាត់ទុកខ្ញុំជាសមាជិកម្នាក់របស់គេ តាំងពីថ្ងៃដំបូងដែលចូលក្នុងសាលាម្ល៉េះ។ មានសិស្សច្បងថៃនាំខ្ញុំទៅបង្ហាញខ្លួនដើម្បីឲ្យគ្រូស្គាល់ ប្រាប់ពីសម្ភារៈរបស់សាលាដែលយើងអាចប្រើប្រាស់បាន ហើយពួកគេក៏ឧស្សាហ៍សួរនាំពីការរស់នៅទីនេះដែរ ថា តើមានជួបការលំបាកអី្វខ្លះ មាននឹកផ្ទះ ជាដើម។

Sabay៖ ចំណែកការរស់នៅ និង ការប្រើប្រាស់ភាសាមានការលំបាកឬទេ?

សុង៖ ជីវិតប្រចាំថ្ងៃនៅទីនេះ មិនមានអ្វីដែលពិបាកសម្របទេ ព្រោះទាំងវប្បធម៌ និង របៀបរបបរស់នៅរបស់គេប្រហាក់ប្រហែលនឹងខ្មែរដែរ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលពិបាកបំផុតសម្រាប់ខ្ញុំគឺភាសាថៃ។ ការសិក្សាគ្រូប្រើភាសាអង់គ្លេសប្រសិនបើមាននិស្សិតបរទេសនៅក្នុងថ្នាក់ តែនៅពេលចេញក្រៅឬតាមផ្សារទំនើបមួយចំនួន វាពិតជាពិបាកក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយជនជាតិថៃដោយប្រើភាសាអង់គ្លេស។ សម្រាប់ប្រាក់ឧបត្ថម្ភប្រចាំខែក្នុងការមករៀនបានរួមបញ្ចូលគ្រប់យ៉ាង រួមមានការស្នាក់នៅ ការហូបចុក និង ការចាយវាយប្រចាំថ្ងៃទាំងអស់ ហើយយើងអ្នកចាត់ចែងការចំណាយទាំងអស់នោះដោយខ្លួនឯង។

Sabay៖ ក្រៅពីសិក្សានៅប្រទេសថៃ តើសុងមានធ្វើការងារក្រៅម៉ោងទេ?

សុង៖ ដោយសារការសិក្សានៅទីនេះជាការសិក្សាពេញម៉ោង ខ្ញុំមិនអាចធ្វើការបានទេ។ ប៉ុន្តែក្រៅពីសិក្សា ខ្ញុំបានចូលរួមសកម្មភាពផ្សេងៗដែលរៀបចំដោយក្រុមនិស្សិតខ្មែរនៅសាកលវិទ្យាល័យ ដូចជា ថ្នាក់រៀនភាសាថៃ ថ្នាក់រាំចង្វាក់ប្រពៃណីខ្មែរ និង សកម្មភាពកីឡាមួយចំនួន។

Sabay៖ ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សា សុងមានបំណងធ្វើអ្វី?

សុង៖ ពេលត្រលប់មកខ្មែរវិញ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់បានការងារសមរម្យមួយដែលអាចឲ្យខ្ញុំបានប្រើជំនាញនេះ អាចជាវិស្វករផ្នែកគមនាគមន៍ ឫក៏អាចជាគ្រូបង្រៀនលើឯកទេសនេះ៕

សូមអាន៖ ថី វីរៈ កូនខ្មែរក្រីក្ររៀននៅបរទេសតាំងពីអាយុ ១៤ ឆ្នាំ ចង់ក្លាយជាស្ថាបត្យករល្បីដូចវណ្ណម៉ូលីវណ្ណ

អត្ថបទ៖ លឹម សុនា រូបថត៖ ផ្តល់ឲ្យ