រៀល សុធារ៉ា ៨ឆ្នាំតស៊ូនៅប្រទេសមហាអំណាច បានទាំងចំណេះទាំងភាពរឹងមាំ

2015-08-14 12:30:59
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

យុវជនខ្មែរភាគច្រើន ដែលចូលទៅកាន់សាលាភាសា គឺដើម្បីបង្កើនឱកាសជ្រៀតខ្លួនទៅក្នុងទីផ្សារការ ងារ រកកន្លែងឈរជើងរឹងមាំដែលអាចបានចំណូល ស្ថិរភាព ហើយខ្លះទៀតគិតទៅដល់អាជីពជាក់លាក់មួយសម្រាប់អនាគតវែងឆ្ងាយ។ រីឯគោលបំណងបន្តសិក្សា ស្វែងរកសញ្ញាប័ត្រពីបរទេសភាគច្រើនកើតមានលើយុវជនពូកែៗដែលបានទទួលលទ្ធផលល្អ នៅក្នុងប្រវត្តិ សិក្សារបស់ខ្លួន។ ចំណែក រៀល សុធារ៉ា ដែលជាកូនប្រុសអ្នកជនបទ មកពីខេត្តកំពង់ធំ ក៏មិនដែលនឹកស្មានឡើយថា នឹងត្រូវចំណាយពេលវេលា វែងជាង១០ឆ្នាំសិក្សានៅបរទេស។

ចប់ថ្នាក់ទី១២ភ្លាម ចាកចេញពីគ្រួសារទាំងមិនមានការគាំទ្រ

នៅថ្ងៃទី ៣០ ខែ វិច្ឆិកា ២០០៧ យុវជនវ័យ២២ឆ្នាំ រៀលសុធារ៉ា បានសំពះលាឪពុកម្ដាយដើម្បីមកបន្តការសិក្សាបរិញ្ញាបត្រនៅក្រុងមូស្គូប្រទេសរុស្សី បើទោះបីជាមានការជំទាស់ពីអ្នកមានគុណនិងការបង្អាក់ មិនលើកទឹកចិត្តពី សាច់ញាតិដទៃទៀតដែលធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ក្នុងការចេញទៅរៀននៅបរទេស។

«គឺយើងទទួលព័ត៌មានមិនល្អច្រើនណាស់ ដូចជាខ្លះ ថា រុស្សីពុំមែនជាកន្លែងល្អសម្រាប់អ្នកមានជីវភាពពុំធូរធារយើង ទេ ហើយថាលក្ខខណ្ឌសិក្សាមានភាពតឹងតែងភាសារៀនមិនងាយចេះ អី ជាដើម ។ ទោះ យ៉ាងណាខ្ញុំនៅតែជម្នះត្រូវតែទៅ បំណាច់បាន ប្រលងជាប់ហើយ ដូច្នេះអនាគតនៅចំពោះមុខគឺជាការផ្សងព្រេងដែលមាន ឆន្ទៈជាដើមទុនសម្រាប់យកឈ្នះលើការភ័យខ្លាច និង ការបាក់ទឹកចិត្ត។

ចាប់ផ្ដើមចេញរកប្រាក់ខ្លួនឯង ហើយអ្វីក៏ធ្វើ អោយ តែសុចរិត

ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិតនឹង បន្តការសិក្សាដែលមានតែ ប្រាក់ឧបត្ថម្ភលុយរុស្សីតិចតួចមិនដល់៤០ដុល្លារអាមេរិកក្នុង១ខែ ដូច្នេះ សុធារ៉ាត្រៀមលក្ខណៈជាស្រេចក្នុងការទទួលយកការលក់ ពលកម្មគ្រប់សព្វបែបយ៉ាង ទោះបីជាខ្លួនមានសុខភាពមិនល្អតែងតែកោសខ្យល់ញឹកញាប់កាលពីនៅស្រុកខ្មែរជាមួយម្ដាយក៏ដោយ។

«ការងារជាអ្នកលាងឡាន ជាអ្នកធ្វើម្ហូប ជាអ្នកម៉ាស្សា ចុងក្រោយនេះជាគ្រូបង្រៀនភាសាខ្មែរ គឺខ្ញុំឆ្លងកាត់មក ប៉ុន្តែមិនមែនងាយស្រួលដូចស្ដាប់លឺពេលនេះឡើយ។ នៅថ្ងៃដំបូងដែលខ្ញុំស្លៀកពាក់ចេញទៅក្រៅជាមួយមិត្តម្នាក់ជាជនជាតិរុស្សី ដើម្បីរកកន្លែងធ្វើការ គឺខ្ញុំចេញទៅជាមួយនឹងភាពរងា អាហារមិនគ្រប់ រាងកាយស្ដើងស្គម រៀនគ្មានម៉ោងគេងគ្រប់ ប៉ុន្តែ បានត្រង់ចិត្ត ដែលពោរពេញដោយក្ដីសង្ឃឹម។ ខ្ញុំជឿថា យ៉ាងហោចណាស់នឹងមានការងារណាមួយសម្រាប់ខ្ញុំ ។ ទោះបីជាបានកម្រៃប៉ុណ្ណា ក៏ខ្ញុំនឹងធ្វើ។ តែទីបំផុត ខ្ញុំបានបាត់បង់ការជឿជាក់នេះវិញ ដោយសារតែដើរដល់ហាងចំនួន១០ តែមិនមានអ្នកណាព្រមទទួលយកខ្ញុំ ទាំងអស់។ ប្រសិនបើខ្ញុំបោះបង់ចោលការតស៊ូនៅពេលនោះ គឺបើខ្ញុំស្ដាប់តាមការត្អូញត្អែរនៃកម្លាំងកាយនិងកម្លាំងចិត្ត ខ្ញុំ ប្រហែលជាមិន អាចឈានដើរដល់កន្លែងទី១១ដែល ជាកន្លែងព្រមទទួលយកខ្ញុំនោះឡើយ។

បានការងារក្រៅម៉ោង ជាការចាប់ផ្ដើមនូវសង្គ្រាម «លត់ដំ»

ជារឿងពិបាកបំផុត នៅពេលដែលសិក្សាឆ្នាំដំបូងៗ ភាសាក៏ខ្សោយ មិនសូវស្គាល់គេឯង ហើយត្រូវទិញឯកសារច្រើន ខ្វះលុយនិងត្រូវធ្វើការពេលយប់ទៀត។ គេងបានមួយម៉ោងរឺពីរម៉ោង ហូបសន្សំសំចៃ ភាសានៅមិនទាន់រីកចម្រើនលឿន ដូច្នេះលទ្ធផលរបស់សុធារ៉ា គឺ ប្រលងធ្លាក់ ៣ មុខវិជ្ជា។ « អត់មានផ្លូវអីផ្សេងទេ គឺមានតែសិល្បៈការធ្វើចិត្តអោយសប្បាយក្នុងស្ថានភាពលំបាកនេះហើយដំណោះស្រាយចំពោះមុខ មានតែមួយគត់ គឺត្រូវការប្រាក់ថែមទ្វេដើម្បីរៀនត្រៀមប្រលងសង។

ពុទ្ធឱវាទជួយអោយយកឈ្នះឧបសគ្គ ដោយការតស៊ូ យកឈ្នះមនុស្សអាក្រក់ដោយអំពើល្អ

បន្ថែមពីលើ លទ្ធផលមិនល្អក្នុងការសិក្សា នៅឯការងារក្រៅម៉ោងរបស់ខ្លួនក៏មិនមែនបានរលូនទៅភ្លាមៗដែរ។ នៅកន្លែងលាងឡាន សុធារ៉ាត្រូវប្រឈមនឹងមិត្តរួមការងារជាអ្នកកាន់សាសនាផ្សេងៗ ដែលមានវប្បធម៌ខុសគ្នា ជំនឿ និងទម្លាប់រស់នៅខុសគ្នា ដូច្នេះការមិនយល់ចិត្ត និងបរិយាកាសខ្លះធ្វើអោយពួកគេ មានគំនិតចង់ធ្វើបាប រារាំងប្រយោជន៍ បិទផ្លូវ បង្កគ្រប់បញ្ហាដល់យុវជនខ្មែររូបនេះដោយប្រការផ្សេងៗ។

«ខ្ញុំគ្មានអ្វីទាំងអស់ ដើម្បីតតាំង ក្រៅតែពីបាតដៃពីរ និងពុទ្ធឱវាទ ដ៏រឹងមាំក្នុងដួងព្រលឹង! ខ្ញុំបានជឿខ្ជាប់លើអំពើល្អ រើសយកអំពើល្អ ជាទុនតស៊ូនៅពេលនេោះ។ ដោយសារខ្ញុំមាននិស្ស័យចូលចិត្ត គោរពព្រះសង្ឃ ប្រគេនចង្ហាន់ ខ្ញុំចេះធ្វើម្ហូបចែកចាយ ដូច្នេះ ខ្ញុំនៅទីនេះក៏បន្តការចែករំលែក ទាំងខ្លួនឯងនៅក្ររហាម។ រយៈពេល៨ឆ្នាំនៅរុស្សីនេះ ខ្ញុំធ្វើទានជារឿយៗ ពេលខ្លះបេះពីមាត់ពីក តែការធ្វើទានសប្បាយចិត្ត ឆ្អែតនិងកក់ក្តៅទាំងកាយយើងនៅកណ្ដាលទីរងា ។ ខ្ញុំធ្វើទានបាន៣០០០នាក់យ៉ាងហោច គឺធ្វើទានជាមួួយក្រុមកម្មករដែលលាងឡានជាមួយគ្នា ទំាងគេមិនទាន់រាប់រកយើង ទំាងគេធ្វើបាបយើង រហូតដល់ពួកគេ ចេះដូរចរិតមកនិយមការអោយទានដូចយើង ដែលជាពុទ្ធសាសនិកនេះវិញដែរ។ ផលបានមែន ដូច្នេះពេលទំនេរ យើងតែងបបួលគ្នាចូលគ្នាទិញអ្វីៗមកធ្វើអាហារ ដើរចែកតាមផ្លូវ ហើយទីបំផុតអំណាចនៃចិត្តមេត្តា អំណាចនៃអំពើល្អ សត្រូវបានក្លាយមកជាមិត្ត អ្នកជាន់ពន្លិចបានក្លាយមកជាអ្នកជ្រោមជ្រែងជួយ។ ដោយសារការរិះគិតយកគុណធម៌អំពើល្អនិងព្រះពុទ្ធសាសនាជាមគ្គុទ្ទេសក៍ យកការតស៊ូចិត្តជាអំណាច ហេតុការណ៍ដ៏លំបាកនានាចេះតែធ្លាក់ថយទៅធ្វើអោយខ្ញុំសុខសាន្ត អាចមានវិធីកាន់តែប្រសើរឡើងៗក្នុងការរកប្រាក់តាមសម្មាអាជីវៈ ហើយ រៀនចប់ដល់ថ្នាក់អនុបណ្ឌិត និងចុងក្រោយសម្រេចចិត្តបន្តថ្នាក់បណ្ឌិតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។»

បានឈរជើងគ្រាន់បើបន្តិច ចាប់ផ្ដើមបង្កើតគម្រោងជួយអ្នកដទៃ

ដោយសារកាលមកដល់រុស្សីដំបូងៗ មានការលំបាកខ្លាំងជាបទពិសោធន៍ស្រាប់ ដូច្នេះ សុធារ៉ាទុកថាកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនជានិស្សិតច្បងត្រូវតែជួយប្អូនៗដែលមកដល់ថ្មីៗជាបន្តបន្ទាប់។ «យើងមានសមាគមតំណាងនិស្សិតនៅរុស្ស៊ីហើយដែលមុននេះខ្ញុំមានតួនាទីជាអនុប្រធានទី១។ ខ្ញុំជាមួយប្រធានសមាគម លោក អេង ប៉ូលីត (បានធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍) បានទៅទទួលនិស្សិតដល់ព្រលានយន្តហោះ នាំទៅកាន់ស្ថានីយរថភ្លើងម៉ោងកណ្ដាលអាធ្រាត្រ ទាក់ទងទៅកាន់សាកលវិទ្យាល័យ និយាយជារួមនៅពេលដែលនិស្សិតទាំងអស់ត្រូវការ យើងតែងតែបើកចំហទទួលជួយពួកគេត្បិតយើងធ្លាប់យល់អំពីការលំបាកនៅពេលមករៀនដំបូងៗ។ យើងក៏សូមអរគុណចំពោះស្ថានទូតខ្មែរនៅមូស្គូដែលតែងតែជួយនិស្សិតយើងកន្លងមក ឧទាហរណ៍ពេលមួយមាននិស្សិតត្រូវគេបណ្ដេញចេញពីសាកលវិទ្យាល័យដោយសារប្រលងមិនជាប់។ យើងបានខិតខំស្វះស្វែងដោះស្រាយបញ្ហាដោយទៅជួបដោយផ្ទាល់ជាមួយសកលវិទ្យាធិការពន្យល់អំពីការលំបាកនានាក្នុងនាមជានិស្សិតបរទេសជាមួយនឹងលិខិតអមរបស់ស្ថានទូតកម្ពុជា យើងក៏អាចដោះស្រាយបញ្ហានេះបាន ជាលទ្ធផលប្អូនប្រុសនោះអាចបន្តរៀនដោយបង់ប្រាក់បន្តិចបន្តួច។ មានករណីមួយដែលខ្ញុំនៅចាំបំផុតនោះ គឺប្អូនស្រីម្នាក់ត្រូវដឹកតាមរថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ ត្បិតគាត់មានបញ្ហាសុខភាព ខ្ញុំត្រូវទៅតាមប្អូនស្រីជាមួយប្រធានសមាគមនិស្សិតទាំងកណ្ដាលយប់អធ្រាត្រ។

សម្រាប់យុវជនខ្មែរដែលចង់បានអាហារូបករណ៍សិក្សានៅរុស្សី

សុធារ៉ាផ្កាំតាមរយៈ Sabay ថា ចាំបាច់ត្រូវតាមដានព័ត៌មានដែលបិទផ្សាយនៅការិយាល័យអាហារូបករណ៍ (ជិតស្ថានីយទូរទស្សន៍អប្សរាបឹងកេងកង)។ ត្រូវមានសក្ដានុពលខាងរូបវិទ្យា គីមីវិទ្យា គណិតវិទ្យា បូកផ្សំវប្បធម៌ទូទៅអោយហើយស្រេច។

បេក្ខភាពបណ្ឌិត ផ្នែកប្រព័ន្ធសាធារណការ លោករៀល សុធារ៉ា និងបញ្ចប់ការសិក្សា នៅរវាង១៤ខែខាងមុខតែលោកកំពុងចិញ្ចឹមចិត្តចង់បន្តទៅថ្នាក់បណ្ឌិតរដ្ឋចំនួន៥ឆ្នាំថែមទៀត។ Sabay សូមជូនពរលោកជួបតែជោគជ័យ និង សេចក្ដីសុខត្រឡប់មកវិញបម្រើជាតិជាគំរូដ៏ប្រពៃដល់យុវវ័យផ្សេងទៀត៕