អាជីពជាអ្នកបេះដូង នៅកំពត

2015-09-01 16:19:39
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ជាមួយកង់ចាស់មួយ កូនពូថៅតូចមួយសៀតគល់ចង្កេះ និង ខ្សែមួយចង្វាយពាក់នៅដៃកង់បុរសកូនពីរឈ្មោះ ស៊ៅ ចាន់ថា អាយុ ៣៥ ឆ្នាំ កំពុងលើកកង់ដាក់លើឡានដឹកទំនិញ ជាមួយនិងគ្នីគ្នាប្រមាណជា ៧-8 នាក់ទៀត ដើម្បីទៅបេះផ្លែដូង។

ចាន់ថា ដែលរស់នៅក្នុងភូមិត្រមែង ឃុំត្រមែង ស្រុកឈូក ខេត្តកំពត បានប្រាប់ Sabay ថា គាត់ប្រកបរបរជាអ្នកឡើងបេះដូងនេះច្រើនឆ្នាំមកហើយ វាបានក្លាយទៅជាមុខរបរចម្បងសម្រាប់គាត់ជំនួសឲ្យការងារស្រែភ្លឺ។តែវាមិនមែនជាការងារដែលត្រូវធ្វើរាល់ថ្ងៃនោះទេ ទាល់តែឡានដឹកដូងមកទើបបានទៅ ជួន ២ ថ្ងៃ ជួន ៣ ថ្ងៃបានម្តង វាអត់ទៀងទេ បើថៅកែលក់ដូងអស់បានគាត់មក ពេលហ្នឹងបានមានការងារធ្វើ ។ “ចេះរកផ្សែផ្សំគ្នាទៅ ដាំបន្លែខ្លះ ឡើងដូងខ្លះ ក្រៅពីធ្វើស្រែ ជាជាងទុកពេលទំនេរឥតប្រយោជន៍ គ្រាន់មានលុយឲ្យកូនទៅរៀន និងទុកផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ”។

និយាយផង សើចផង បុរសកូនពីរនេះ បានប្រាប់ថា “ការងារនេះអត់ពិបាកអីទេ ឲ្យតែចេះឡើងដើមដូង មានកង់ ១ កូនពូថៅ ១ និង ខ្សែ ១ចង្វាយ ទៅបានហើយ។ ចងខ្សែនឹងធ្លាយដូងហើយ កាប់សម្រូតចុះដី រួចឲ្យម្ចាស់ផ្ទះគេជួយស្រាយខ្សែ ពេលយើងទៅបេះតាមផ្ទះ ព្រោះដើមខ្លះ ២ ទៅ ៣ ធ្លាយ។ មួយផ្ទះជូនបេះបាន ៥ឡួ ១០ឡូ ផ្ទះខ្លះជាង ១០ ឡូ បេះតែ ២-៣ ផ្ទះបានបាត់ទៅហើយ ១ថ្ងៃអាចបេះបាន ៣០ ឡូ អាហ្នឹងចំថ្ងៃណាបានច្រើន តែថ្ងៃខ្លះបាន ២០ ឡួក៏មាន វាអត់ទៀង ព្រោះមានឡានផ្សេងគេបេះដែរ ដល់ពេលអញ្ចឹងយើងបេះអត់សូវបាន។

ស្រដៀងគ្នាដែរ ម៉ក់ អេប អាយុ ៤២ ឆ្នាំ ដែលឡើងឡានជាមួយ ស៊ូវ ចាន់ថា ដែរ បានប្រាប់ថា កុំតែបានរបរឡើងដូង គ្រាន់មានលុយចាយខ្លះ ព្រោះធ្វើស្រែធ្វើមិនសូវបាន គឺបានតែទុកគ្រាន់ហូប ហើយតែចប់រដូវធ្វើស្រែគឺ ទំនេរអត់មានអីធ្វើទេ។ ថៅកែដូងដែលបុរសទាំងពីរខាងលើធ្វើការឲ្យបានប្រាប់ថា គាត់មានរទេះខ្លួនឯង ខ្ទង់ ២០ គ្រឿង សម្រាប់ឲ្យអ្នកទិញខ្ចីយកទៅរុញដើរលក់ ពេលល្ងាចបានគិតគូរលុយកាក់។ “គិតទៅ១ខែមកបេះប្រហែល ២០ដង ក្នុង ១ ជើង អាចដាក់បានប្រហែល ១៣០ឡួ”។ ថៅកែ ដូង បានប្រាប់បន្ថែម។