ដឹងប្រវត្តិចូលឆ្នាំខ្មែរហើយនៅ បើមិនទាន់ដឹង តោះអានទាំងអស់គ្នា

2016-04-08 15:00:20
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

មានតំណាលថា នៅដើមនៃភទ្ទកប្ប មានសេដ្ឋីម្នាក់មានបុត្រមួយ ឈ្មោះ “ធម្មបាលកុមារ” ជាអ្នកមានចំណេះវិជ្ជាដ៏វិសេស រៀនចេះចប់ត្រៃវេទតាំងពីអាយុបាន៧ឆ្នាំ។ សេដ្ឋីបិតាបានសាងប្រាសាទឱ្យនៅទៀបដើមជ្រៃមួយធំ នៅឆ្នេរទន្លេដែលជាទីនៅនៃបក្សីទាំងឡាយ ធម្មបាលកុមារនោះបានចេះទាំងភាសាបក្សីទាំងពួង ហើយបានជាអាចារ្យសម្ដែងមង្គលផេ្សងៗដល់មនុស្សទាំងពួងផង។

គ្រានោះមនុស្សលោករមែងរាប់អានព្រះមហាព្រហ្ម និងកបិលមហាព្រហ្ម១អង្គទៀតដែលជាអ្នកសម្ដែងមង្គលដល់មនុស្សទាំងពួង។ ពេលនោះកបិលមហាព្រហ្មបានជ្រាបព័ត៌មានក៏ចុះមកសួរបញ្ហានឹងធម្មបាលកុមារ៣ខ ដោយសន្យាទុកថា បើដោះប្រស្នាបាន នឹងកាត់ព្រះសិរទ្រង់ដើម្បីបូជាចំពោះធម្មបាលកុមារ តែបើដោះមិនរួចនឹងកាត់ក្បាលធម្មបាលកុមារវិញ។ ធម្មបាលកុមារសុំឱ្យពន្យារពេលចំនួន៧ថ្ងៃសិនដើម្បីគិតប្រស្នានោះ។

លុះកន្លងទៅ៦ថ្ងៃហើយក៏នៅតែគិតមិនឃើញ ដឹងខ្លួនថាព្រឹកនេះនឹងត្រូវស្លាប់ដោយអាជ្ញាកបិលមហាព្រហ្មជាប្រាកដហើយ។ ដូច្នេះគួរតែរត់ទៅលាក់ខ្លួនពួនអាត្មាឱ្យស្លាប់ដោយខ្លួនឯង ប្រសើរជាង ទើបចុះពីប្រាសាទទៅដេកពួននៅក្រោមដើមត្នោតមួយគូ។ ដើមត្នោតនោះមានសត្វឥន្ទ្រីញីឈ្មោលធ្វើសំបុកអាស្រ័យនៅ។ វេលាយប់ ឥន្ទ្រីញីសួរឥន្ទ្រីឈ្មោលថា៖ «ព្រឹកស្អែកយើងបានអាហារពីណាស៊ី?» ឥន្ទ្រីឈ្មោលឆ្លើយថា៖ «យើងនឹងស៊ីសាច់ធម្មបាលកុមារដែលត្រូវកបិលមហាព្រហ្មសម្លាប់ ព្រោះដោះប្រស្នាមិនរួច!»

ឥន្ទ្រីញីសួរថា៖ «ប្រស្នានោះដូចម្ដេច?» ឥន្ទ្រីឈ្មោលឆ្លើយ៖ «វេលាព្រឹកសិរីសួស្ដីស្ថិតនៅទីណា? ត្រូវឆ្លើយថា នៅមុខ ហេតុនេះទើបមនុស្សទាំងឡាយត្រូវយកទឹកលុបមុខ! ខ១ទៀតថា ថ្ងៃត្រង់សិរីស្ថិតនៅត្រង់ណា? ត្រូវឆ្លើយថា នៅទ្រូង ហេតុនោះទើបមនុស្សត្រូវយកទឹកលាងទ្រូង! ខ១ទៀតថា វេលាល្ងាចសិរីស្ថិតនៅទីណា? ត្រូវឆ្លើយថា នៅជើងហេតុនេះ ទើបមនុស្សទាំងឡាយត្រូវយកទឹកលាងជើង!» ធម្មបាលកុមារបានឮដូច្នេះ ក៏ត្រឡប់ទៅប្រាសាទវិញ។

ព្រឹកឡើងកបិលមហាព្រហ្មក៏មកសួរប្រស្នា ធម្មបាលកុមារឆ្លើយដោះស្រាយតាមដែលបានឮមក។ កបិលមហាព្រហ្មក៏ហៅទេពធីតាទាំង៧អង្គដែលជាបាទបរិចាវិកាព្រះឥន្ទ្រមកដើម្បីប្រាប់ថា៖ «ឥឡូវបិតាត្រូវកាត់ព្រះសិរដើម្បីបូជាចំពោះធម្មបាលកុមារ តែបើដាក់ក្បាលនោះលើផែនដី នោះនឹងកើតជាភ្លើងឆេះទាំងលោកធាតុ បើបោះទៅលើអាកាសភ្លៀង នោះនឹងរាំង បើចោលក្នុងមហាសមុទ្រនោះទឹកនឹងរីងស្ងួតហួតអស់! ដូច្នេះសូមឱ្យបុត្រីទាំង៧អង្គយកពានមកទទួលព្រះសិរបិតា!»

ថាហើយព្រះអង្គក៏កាត់ព្រះសិរហុចទៅឱ្យព្រះនាងទុង្សាជាកូនច្បង។ ព្រះនាងទុង្សាក៏បានយកពានមកទទួលព្រះសិរបិតា រួចហែប្រទក្សិណភ្នំព្រះសុមេរុ៦០នាទី ទើបអញ្ជើញទៅប្រតិស្ឋានទុក ក្នុងមណ្ឌលនៅក្នុងគុហាគន្ធមាលី ភ្នំកៃលាស បូជាគ្រឿងទិព្វផេ្សងៗ។ ព្រះវិស្សកម្មទេវបុត្រក៏និមិត្តរោងទិព្វធ្វើពីកែវ៧ប្រការ ឈ្មោះថា “ភគ វតីសភា” ឱ្យជាទីប្រជុំនៃទេវតាលុះដល់គម្រប់១ឆ្នាំជា សង្ក្រាន្តតនាងទេពធីតាទាំង៧ក៏ផ្លាស់វេនគ្នា មកអញ្ជើញព្រះសិរកបិលមហាព្រហ្មចេញមកហែប្រទក្សិណភ្នំព្រះសុមេរុជារៀងរាល់ៗឆ្នាំ ហើយត្រឡប់ទៅស្ថានទេវលោកដើម្បីតម្កល់វិញ។

ឈ្មោះទេពធីតាមហាសង្ក្រាន្ត និងគ្រឿងអាភរណៈ៖ -ថ្ងៃអាទិត្យ ទុង្សាទេវី សៀតផ្កាទទឹម គ្រឿងប្រដាប់បទុមរាគ សោយផ្លែឧទុម្ពរ អាវុធស្កាំកងចក្រ ឆ្វេងស័ង្ខ ពាហនៈ គ្រុឌ។ -ថ្ងៃចន្ទ គោរាគទេវី សៀតផ្កាអង្គាបុស្ស គ្រឿងប្រដាប់បុក្តា សោយប្រេង អាវុធស្តាំព្រះខ័ន ឆ្វេងឈើច្រត់ ពាហនៈ ខ្លា។ -ថ្ងៃអង្គារ គោរាក្សសាទេវី សៀតផ្កាឈូក គ្រឿងប្រដាប់មោរា សោយលោហិត អាវុធស្តាំត្រីសូល៍ ឆ្វេងធ្នូ ពាហនៈ អស្សតរ។ -ថ្ងៃពុធ មណ្ឌាទេវី សៀតផ្កាចម្ប៉ា គ្រឿងប្រដាប់ពិទូរ្យ សោយទឹកដោះសិប្បី អាវុធស្ដាំម្ជុល ឆ្វេងឈើច្រត់ ពាហនៈ លា។ -ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ កិរិណីទេវី សៀតផ្កាមណ្ឌា គ្រឿងប្រដាប់មរកត សោយសណ្ដែក ល្ង អាវុធស្ដាំកង្វេរ ឆ្វេងកាំភ្លើង ពាហនៈ ដំរី។ -ថ្ងៃសុក្រ កិមិរាទេវី សៀតផ្កា ចង្កុលនី គ្រឿងប្រដាប់បុស្សរាគម សោយចេកណាំវ៉ា អាវុធស្ដាំព្រះខ័ន ឆ្វេងពិណ ពាហនៈ ក្របី។ -ថ្ងៃសៅរ៏ មហោទរាទេវី សៀតផ្កាត្រកៀត គ្រឿងប្រដាប់នីលវត័ន៍ សោយសាច់ទ្រាយ អាវុធស្ដាំកងចក្រ ឆ្វេងត្រីសូល៍ ពាហនៈ ក្ងោក។

ទំនៀមចូលឆ្នាំ ទំនៀមពិធីចូលឆ្នាំប្រព្រឹត្តទៅចំនួន៣ថ្ងៃ។ ថ្ងៃដំបូងជាថ្ងៃមហាសង្ក្រាន្ត ថ្ងៃទី២ជាថ្ងៃវារៈវន័បត ថ្ងៃទី៣ជាថ្ងៃឡើងស័ក។ ឯការកំណត់ខែ ថ្ងៃ ម៉ោង នាទីដែលឆ្នាំចាស់ត្រូវផុតកំណត់ ហើយទេព្តាឆ្នាំថ្មីត្រូវចុះមកទទួលតំណែងពីទេព្តាឆ្នាំចាស់នោះ គេអាចដឹងបានយ៉ាងទៀងទាត់ ដោយអាស្រ័យតាមក្បួនហោរាសាស្ត្របែបបុរាណគឺក្បួនមហាសង្ក្រាន្តនេះឯង។

ចាប់ពីត្រឹមសម័យក្រុងនគរធំឡើងទៅ ខ្មែរយើងប្រើចន្ទគតិ (វិធីដើរនៃព្រះចន្ទ) ទើបកំណត់យកខែមិគសិរជាខែចូលឆ្នាំ ហើយជាខែទី១ ខែកក្តិក ជាខែទី១២។ លុះក្រោយមកទើបគេនិយមប្រើសុរិយគតិ (វិធីដើរនៃព្រះអាទិត្យ) ជាសំខាន់វិញ ហើយកំណត់ចូលឆ្នាំក្នុងខែចេត្រ (ខែទី៥) ដែលជាឆ្នាំកំណត់ព្រះអាទិត្យចូលកាន់មេរាសី ហើយថ្ងៃចូលឆ្នាំរមែងត្រូវលើថ្ងៃទី១៣ ខែមេសា (ចេត្រ) រៀងរាល់ឆ្នាំ ប៉ុន្តែយូរៗទៅមានភ្លាត់ម្តងៗ ចូលឆ្នាំក្នុងថ្ងៃទី១៤ ក៏មានខ្លះដែរ។...

ចុចត្រង់នេះដើម្បីចូលអានបន្ត...