បើគិតថាជីវិតខ្លួនឯងលំបាក សូមមកស្គាល់យុវជនតស៊ូទាំង៣រូបនេះសិន

2017-05-02 05:02:53
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

មនុស្សកើតមកមានជីវិតរស់នៅលើផែនដីដូចគ្នា តែវាសនាមិនដូចគ្នាទេ ហើយក៏មិនអាចកំណត់វាសនារបស់ខ្លួនឯងដែរ។ មនុស្សខ្លះកើតមកលើគំនរទ្រព្យសម្បត្តិរស់នៅសុខ ដេកស្រួល ចង់បានអ្វីក៏បានហ្នឹង។ ប៉ុន្តែមនុស្សខ្លះកើតមកស្ថានភាពលំបាកលំបិន តែក្រាញននាលព្រោះតែចង់មានជីវិតរស់នៅសមរម្យដូចគេដូចឯង។ ជាក់ស្ដែងយុវជន ៣រូបខាងក្រោមនេះសុទ្ធតែឆ្លងកាត់ជីវិតលំបាកនឹកស្មានមិនដល់ រហូតអាចទទួលជោគជ័យក្នុងជីវិតរៀងខ្លួន។

១. តាំង មានរិទ្ធិធ្វើការសំណង់តាំងពីថ្នាក់ទី២ដល់សាកលវិទ្យាល័យ

តាំង មានរិទ្ធ និស្សិតចប់បរិញ្្ាបត្រ ជំនាញគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាល នៃសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ ឆ្លងកាត់ជីវិតពោរពេញដោយការតស៊ូ តាំងពីនៅតូចមកម្ល៉េះ មិនដែលស្គាល់អាហារឆ្ងាញ់ រស់នៅស្រួល ស្លៀកពាក់ស្អាតបាតនោះទេ ហើយលោកត្រូវធ្វើការរកលុយតាំងពីរៀននៅថ្នាក់ទី២មកម្ល៉េះ។

តាំង មានរិទ្ធ មានស្រុកកំណើត នៅខេត្តកំពង់ធំ ភូមិឥន្ទកុមារ ឃុំកំពង់ស្វាយ។ លោកមានបងប្អូន៨នាក់ហើយលោកជាកូនទី៥ ក្នុងគ្រួសារ បច្ចុប្បន្នមានអាយុ ២៩ឆ្នាំហើយ ។ រំឭកទៅអតីតកាលលោកត្រូវទៅធ្វើការសំណង់ តាំងពីរៀនថ្នាក់ទី២ ក្រៅពីធ្វើការសំណង់ទាំងកុមារភាព លោកក៏ធ្លាប់ស៊ីឈ្នួលច្រូតកាត់ឱ្យគេដើម្បីរកលុយជួយព្យាបាលជំងឺម្ដាយ។ មកដល់ថ្នាក់ទី៧ លោកបានចាកចេញពីស្រុកកំណើតទៅធ្វើការ ជាអ្នកលាងឡាននៅព្រំដែនថៃ ។ មិនរួញរានឹងជីវិតមួយនេះឡើយ មានរិទ្ធត្រូវធ្វើការសំណង់បន្តទៀត តាំងពីថ្នាក់ទី ១០រហូតដល់ថ្នាក់ទី១២។

រៀនពូកែ តែគ្មានលទ្ធភាពដូចគេ។ ដល់ឆ្នាំ ២០០៩ លោកបានប្រឡងជាប់បាក់ឌុបតែគ្មានលុយរៀនបន្តនោះទេ លោកក៏ត្រូវចាកចេញពីស្រុកកំណើតសារជាថ្មី ទៅរស់នៅខេត្តសៀមរាប ធ្វើជាអ្នករត់តុ។ តស៊ូគង់មានឱកាស មានរិទ្ធ ប្រឡងជាប់អាហារូបករណ៍ ១០០%ពីសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ។ ប៉ុន្តែមករស់នៅភ្នំពេញដំបូង លោកមិនស្គាល់អ្វីទាំងអស់ ថែមទាំងគ្មានលុយច្រើនជាប់ខ្លួន អង្ករក៏គ្មានហូប ព្រោះអ្នកផ្ទះពុំមានអង្ករហូបបាយនោះទេ។ ជីវិតរសាត់អណ្ដែត មកនៅភ្នំពេញលោកត្រូវធ្វើការសំណង់ពេលថ្ងៃ ហើយរៀនពេលយប់ដើម្បីរកលុយរៀននឹងគេ។ ធ្វើការសំណង់នេះគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងទេ រយៈពេល២ឆ្នាំ សូម្បីតែមិត្តភក្ដិស្នាក់នៅជាមួយគ្នាក៏លោកមិនដែលឱ្យអ្នកណាដឹងដែរ។

ថ្ងៃដែលទទួលសញ្ញាបត្រ មានរិទ្ធ បានធ្វើដំណើរពីភ្នំពេញទៅ កំពង់ធំដែលជាទឹកដីកំណើត យកសញ្ញាបត្រជូនម្ដាយ។ លោកប្រាប់ថា ទៅដល់ម្ដាយលោកសុំស្ទាបលោក រួចនិយាយថាកូនមករស់នៅភ្នំពេញយូរធំប៉ុណ្ណាហើយ ហើយម្ដាយពិតជាចង់ឃើញសញ្ញាបត្រនោះខ្លាំងណាស់។ ដោយសារតែពេលលោកទៅដល់យប់ជ្រៅហើយ មើលមិនឃើញទើបព្រឹកឡើងលោក លុតជង្គង់ទាំងពីរយកសញ្ញាបត្រជូនម្ដាយ ហើយទាំងម្ដាយលោក ទាំងលោកផ្ទាល់បានស្រក់ទឹកភ្នែករំភើបចិត្ត រកពាក្យអ្វីនិយាយមិនបាន មានតែទឹកភ្នែកនេះហើយជួយបញ្ជាក់ពីទំហំនៃក្ដីរំភើបដែលលោកមាន។

២. នៅ ស៊ីថា ធ្វើនំលក់មុខវាំងមួយថ្ងៃមួយកន្ត្រក រហូតមានលុយរៀនចប់បរិញ្ញាបត្រ

ចាកចេញពីស្រុកកំណើតមកផ្សងព្រេងរស់នៅភ្នំពេញ បានធ្វើឱ្យយុវជនម្នាក់ឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ជីវិតគ្រប់រសជាតិ ជាអ្នករត់តុ ជាអ្នកលាងចាន លក់បាញ់ឆែវ ចុងក្រោយធ្វើនំលក់ខ្លួនឯង ទម្រាំអាចយកសញ្ញាប័ត្របរិញ្ញាបត្រ អក្សរសាស្ត្រអង់គ្លេសជូនឪពុកម្ដាយ។

ស៊ីថា ចាប់ផ្ដើមធ្វើនំម្សៅជ្រេវិញ ដែលលោកយាយរបស់លោក ធ្លាប់បង្រៀនកាលនៅស្រុកព្រោះគ្មានលុយបង់ថ្លៃសាលា។ ជាការពិតការធ្វើលក់នំនេះ ធ្វើឱ្យលោកចាប់ផ្ដើមរីកចម្រើន និងធូរធារជាងមុន នំម្សៅជ្រេនេះ លោកប្រាប់ថាងាយស្រួលធ្វើ អស់ដើមតិច ហើយចំណេញច្រើន ដោយមួយថ្ងៃលោកធ្វើមួយកន្ត្រក មាន២០ ទៅ ៣០ប្រអប់ បន្ទាប់មកលោកយកទៅលក់នៅមុខវាំង។

នំដែលលោកស៊ីថា ធ្វើលក់មានការគាំទ្រច្រើនណាស់ លោកលក់ត្រឹម ១ម៉ោង ឬ២ម៉ោងប៉ុណ្ណោះគឺអស់ហើយ ដោយសារតែលោកពូកែអំពាវនាវ។ ក្នុងមួយថ្ងៃលោកអាចរកលុយពីការលក់នំនេះបាន ១០ ទៅ១២ម៉ឺនរៀល ក្នុងនោះថ្លៃដើមត្រឹមតែ៤ម៉ឺនរៀលទេ។ ប្រាក់ចំណូលដែលរកបានមួយផ្នែកលោកទុកបង់ថ្លៃផ្ទះ និងមួយផ្នែកទៀតទុកបង់ថ្លៃសាលា ក្នុងមួយឆ្នាំ ៥០០ដុល្លារ។

ស៊ីថា លក់នំម្សៅជ្រេនេះតាំងពីឆ្នាំ ២០១១ មកម្ល៉េះ ក្រៅពីអាចបង់ថ្លៃសាលា លោកបានសន្សំលុយទិញម៉ូតូជិះទៀតផង។ ប៉ុន្តែលោកទើបតែបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រឆ្នាំ ២០១៦ នេះទេ ដោយសារលោករៀនមិនជាប់លាប់នោះឡើយ ហើយលោកត្រូវព្យួរឈ្មោះ ដើម្បីរកលុយសម្រាប់បង់ថ្លៃសាលាជាច្រើនលើក។ បច្ចុប្បន្ននេះ លោកមានការងារប្រាក់ខែសមរម្យនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយកន្លែង ប៉ុន្តែមុខរបរធ្វើនំលក់នេះលោកនៅតែបន្តដោយសារតែបាននំនេះហើយ ទើបលោកមានថ្ងៃនេះ ហើយក៏ជាប្រាក់ចំណូលដ៏សំខាន់សម្រាប់លោកផងដែរ។

៣. សឿម សា បាយពងទា២គ្រាប់ជាមួយឪពុក រហូតជាប់បាក់ឌុបទាំងនឹកស្មានមិនដល់

មិនមែនបាយហាង មិនមែនបាយប្រអប់ តែជាបាយខ្ចប់តាមថង់វេចមកពីផ្ទះ មានត្រឹមពងទា ២គ្រាប់ ធ្វើឲ្យបេក្ខជន សឿម សា តាំងចិត្តប្រឡងជាប់បាក់ឌុបឆ្នាំ២០១៦ ទាំងនឹកស្មានមិនដល់។

សឿម សា គឺជាកូនប្រុសពៅក្នុងត្រកូលគ្រួសារអ្នកស្រែចម្ការមួយនៅខេត្តសៀមរាប ដែលស្គាល់តែពាក្យថាហត់នឿយ ប្ដូរមកវិញត្រឹមកម្រៃតិចតួចស្ដួចស្ដើងប៉ុណ្ណោះ។ ដោយសារទឹកចិត្តស្រលាញ់ការរៀនសូត្រ សឿម សា បានប្ដេជ្ញាថាមិនបោះបង់ឡើយ ទោះគ្រួសារក្រលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ខុសពីបងៗ៣នាក់ទៀតដែលត្រូវបញ្ចប់ជីវិតសិក្សាពាក់កណ្ដាលផ្លូវ។ ឪពុកម្ដាយឃើញបែបនេះ ក៏ជំរុញឲ្យកូនពៅរបស់ខ្លួន បន្តការសិក្សារហូតដល់ថ្នាក់បាក់ឌុបនៅវិទ្យាល័យបន្ទាយស្រី និងប្រឡងជាប់និទ្ទេស E ក្នុងឆ្នាំ២០១៦ នៅមណ្ឌលវិទ្យាល័យ ១០មករា ឆ្នាំ១៩៧៩។

ងាកទៅថ្ងៃប្រឡងបាក់ឌុប សឿម សា បាននិយាយថា គ្មានម្ហូបអ្វីដើម្បីទទួលទានឲ្យមានកម្លាំងដូចគេឡើយ គឺមានតែពងទា ២គ្រាប់ខ្ចប់ជាមួយបាយមកពីផ្ទះ។ ប៉ុន្តែវាជាអាហារថ្ងៃត្រង់ដ៏មានន័យបំផុត ព្រោះអាចយល់ពីទឹកចិត្តឪពុកដែលខំតស៊ូអត់ឃ្លានជាមួយកូន។ "ថ្ងៃនោះ អត់មានអីទេបង មានតែពងទា ២គ្រាប់ហ្នឹង ហូបជាមួយពុក... ខ្ញុំអាណិតគាត់ណាស់ ចឹងហើយបានខំប្រឹង តែមិននឹកស្មានថាជាប់ផង ព្រោះមិនដែលមានលុយរៀនគួរជាប់លាប់ដូចគេ"។ មកដល់ពេលនេះការតស៊ូ អត់ធន់នឹងភាពលំបាក មិនចុះចាញ់កន្លងមកបានធ្វើឱ្យជីវិតយុវជនម្នាក់នេះចាប់ផ្ដើម ប្រសើរឡើងហើយ៕

អត្ថបទ៖ វឌ្ឍនៈ