៦ ចំណុចសំខាន់បំផុតអ្នកមករៀននៅភ្នំពេញត្រូវចាំទុក ប្រយ័ត្នរៀនចប់ស្រឡះដៃធេង

2017-10-19 04:27:07
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ចាកចេញពីស្រុកកំណើត ដើម្បីបន្តការសិក្សានៅទីក្រុង គឺប្រៀបដូចជាការផ្លាស់ប្ដូរជីវិតដ៏ធំមួយ។ ៤ឆ្នាំថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ជាពេលវេលាដែលត្រូវរៀនរស់ រៀនក្រោកឈរដោយខ្លួនឯង មិនមែនបាននៅជិតឪពុកម្ដាយដូចពីមុនទៀតទេ។ ដូច្នេះហើយត្រូវធ្វើដូចម្ដេចខ្លះ ទើបឱ្យជីវិតរស់នៅទីក្រុងដ៏ឆើតឆាយមួយនេះទទួលបានជោគជ័យដ៏ត្រចះត្រចង់ជូនខ្លួនឯង និងគ្រួសារ ហើយរឿងអ្វីខ្លះត្រូវតែប្រយ័ត្នជានិច្ច ទើបមិនធ្វើឱ្យជីវិតបរាជ័យ? ខាងក្រោមនេះជាការចែករំលែកពីសាស្ត្រាចារ្យ ឈួន រដ្ឋា បង្រៀនមុខវិជ្ជា សហគ្រិនភាព នៅសាកលវិទ្យាល័យឯកជនមួយ៖

១. ការជ្រើសរើសមុខជំនាញ

ការជ្រើសរើសជំនាញ គឺជារឿងសំខាន់ដំបូងគេបង្អស់មុនចាកចេញពីស្រុកកំណើត មកនៅភ្នំពេញ។ ប្រសិនបើរៀនតាមគ្នា រៀនតាមតម្រូវការទីផ្សារ ដោយមិនផ្អែកលើសមត្ថភាពទេពកោសល្យរបស់ខ្លួនឯងនោះទេ នោះការសិក្សាក៏មិនមានប្រសិទ្ធភាពដែរ។ ដូច្នេះក្រោយរៀនចប់ប្រាកដជាពិបាករកការងារធ្វើ ហើយបើទោះជារកបានក៏មិនត្រូវនឹងជំនាញដែលបញ្ចប់ពីសាកលវិទ្យាល័យដែរ។នេះបើតាមការលើកឡើងពីសាស្ត្រាចារ្យ ឈួន រដ្ឋា។

២. ការសេពគប់មិត្តភក្ដិ

សាស្ត្រាចារ្យ សហគ្រិនភាព រូបនេះបន្តទៀតថា ចំណុចនេះកាន់តែសំខាន់ មិត្តភក្ដិរាប់អានអំឡុងពេលរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យកាន់តែប្រុងប្រយ័ត្នជាងពេលរៀននៅវិទ្យាល័យទៅទៀត។ ការរៀនបន្តថ្នាក់ឧត្ដមសិក្សា ប្រៀបដូចជាជំហានមួយឈានទៅរកអនាគតដ៏ល្អនៅថ្ងៃខាងមុខ។ ដូច្នេះត្រូវសេពគប់បុគ្គលណាជាអ្នកមានក្រមសីលធម៌ ចំណេះដឹង ជាអ្នកមានឧត្ដមគតិខ្ពស់ ដែលអាចផ្ដល់នូវបទពិសោធន៍ ការចែករំលែកព័ត៌មានល្អៗ ហើយក៏ជាចំណែកមួយជួយឱ្យយើង កាន់តែសម្លឹងឃើញពីអនាគតបានវែងឆ្ងាយ។

៣. ការប្រើប្រាស់ពេលវេលា

ការប្រើប្រាស់ពេលវេលាអំឡុងពេលមកនៅភ្នំពេញ កាន់តែសំខាន់ទៀត។ ចំណុចនេះមានន័យថា ភាពជោគជ័យ ឫបរាជ័យរយៈពេល៤ឆ្នាំនៃថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រក៏អាស្រ័យលើការប្រើប្រាស់ពេលវេលាឱ្យមានតម្លៃ ធ្វើអ្វីដែលមានប្រយោជន៍ឱ្យបានច្រើន។ ដូច្នេះត្រូវបែងចែករវាងពេលវេលាត្រូវសប្បាយ និងការសិក្សាឱ្យដាច់ស្រឡះពីគ្នា ត្រូវធ្វើអ្វីដែលគិតថាមានផលល្អចំពោះខ្លួនឯងកុំរៀននិយាយពាក្យចាំ ព្រោះពាក្យចាំនេះហើយនាំឱ្យខាតពេលវេលាពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ ក្នុងនោះរួមមាន ការសិក្សាភាសាបរទេស កុំព្យូទ័រ វគ្គបណ្ដុះបណ្ដាល និងការចាប់ឱកាសការងារផ្សេងៗជាដើម។ នេះបើតាមការលើកឡើងបន្ថែមទៀតរបស សាស្ត្រាចារ្យខាងលើ។

៤. ការហ្វឹកហាត់ចិត្តកុំឱ្យភ្លើតភ្លើន

សាស្ត្រាចារ្យ ឈួន រដ្ឋា បន្តទៀតថា មករស់នៅទីក្រុងដ៏ឆើតឆាយភ្លើងចម្រុះពណ៌ អាចធ្វើឱ្យមានកូនចិត្តចង់ដឹង ចង់ស្គាល់ ចង់ផ្លាស់ប្ដូរជីវិតពីអ្នកខេត្តមកជាអ្នកទីក្រុងបែបហ៊ឺហា។ ប្រសិនបើមិនចេះខាំមាត់សង្កត់ចិត្តទេ អាចភ្លេចខ្លួន ភ្លេចការសិក្សា ភ្លេចនឹកគិតដល់ឪពុកម្ដាយ នៅឯស្រុកកំណើត។ ដូច្នេះត្រូវនឹកក្នុងចិត្តជានិច្ចថា យើងមកនៅភ្នំពេញនេះ គឺដើម្បីរៀន ដើម្បីអនាគត ដើម្បីគ្រួសារ ដើម្បីងើបផុតពីភាពលំបាក កុំព្រោះតែភ្លេចខ្លួនមួយពេល អាចនាំឱ្យមានវិប្បដិសារីអស់មួយជីវិត។

៥. ការចេះអភិវឌ្ឍខ្លួនពីមួយជំហានទៅមួយជំហាន

ភាពចុះញ៉ម ភាពខ្លាច មិនហ៊ានប្រថុយ តែងគិតថាខ្លួនមិនអាចធ្វើបាន ក៏មិនអាចឱ្យជីវិតទទួលបានជោគជ័យពេលមករៀននៅទីក្រុងដែរ។ ដូច្នេះត្រូវរៀនអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពពីមួយជំហាន ទៅមួយជំហាន ហ៊ានប្រឡូកជាមួយមនុស្សក្នុងសង្គម ការចាប់ឱកាសនានាមិនថា ការងារ ឫការប្រកួតប្រជែងសមត្ថភាពនោះទេ។ ប្រសិនបើមិនហ៊ានធ្វើរឿងទាំងនេះទេ ក៏មិនមានអ្វីរីកចម្រើនដែរ។

៦. ការសម្លឹងបានវែងឆ្ងាយ

មនុស្សម្នាក់ៗចាំបាច់ត្រូវមានមហិច្ឆតារៀងខ្លួន ទើបមានការរីកចម្រើន។ មិនខុសអីពីនិស្សិតដែលមករៀននៅភ្នំពេញ ត្រូវចេះសម្លឹងពីអនាគតបានវែងឆ្ងាយ ត្រូវកំណត់ផ្លូវដែលត្រូវដើរ និងគោលដៅដែលចង់ទៅដល់ មិនមែនឱ្យតែរៀនចប់មានការងារធ្វើហើយ គិតថាខ្លួនឯងជោគជ័យនោះទេ។ ដូច្នេះត្រូវរៀនមានមហិច្ឆតា មានក្ដីស្រមៃ តែក៏ត្រូវសួរខ្លួនឯងដែរថា តើអ្វីដែលបានកំណត់នោះ ខ្លួនឯងអាចដើរដល់ ឫក៏អត់ ហើយមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ឫនៅដើម្បីបំពេញក្ដីស្រមៃនោះ៕

ចុចអានអត្ថបទពាក់ព័ន្ធ៖

អត្ថបទ៖ វឌ្ឍនៈ