ខ្ញុំ ​​សូម​ជម្រាប​សួរ​ដល់​បងប្អូន​ប្រិយមិត្ត​អ្នកអាន​ទាំងអស់​របស់​គេហទំព័រ​ Sabay។ ខ្ញុំ​មាន​វិបត្តិ​ស្នេហ៍​កន្លង​ទៅ​យូរ​ណាស់​ហើយ​ដែរ។ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​មើល​រឿង​ផ្សេង​ៗ​នៅ​ក្នុង​ទំព័រ​ Sabay​ ជាច្រើន​អំពី​រឿង​វិបត្តិ​ស្នេហា​ ហើយ​ក៏​មិន​ស្មាន​ដល់​ថា​ ​ពេល​នេះ​​ដល់​វេន​ខ្លួន​ឯង​សោះ។ ហើយ​វា​ក៏​ធ្វើ​អោយ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​ ​ការ​បាត់បង់​ស្នេហា​​​ឈឺ​ចាប់​​ប៉ុណ្ណា។ កុំ​អោយ​ខាត​ពេល​យូរ ខ្ញុំ​សូម​​តំណាល​​រឿង​នេះ​​តែ​ម្ដង​​​ ដែល​មាន​ការ​រៀប​​រាប់​ដូច​ខាង​ក្រោម៖

 

ខ្ញុំ​បាន​ជួប​នាង​ ស.ម​ ​ដំបូង ​កាល​​ខ្ញុំ​រៀន​​ឆ្នាំ​​ទី​៣ ​ហើយ​នាង​រៀន​ឆ្នាំ​ទី​​២ ​​តែ​មិន​រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ​ជាមួយ​គ្នា​នោះ​ទេ។ យើង​បាន​ជួប​គ្នា​​នៅ​កោះ​ពេជ្រ ក្នុង​​កម្មវិធី​ជួប​​សិស្ស​អាហារូបករណ៍​​សម្ដេច​​​តេជោ ​ដែល​ខ្ញុំ​ ​និង​នាង​ជា​សិស្ស​អាហារូបករណ៍​​ដូចគ្នា​កាល​​ណោះ។ ការ​ជួប​គ្នា​នោះ​​ ​ជា​រឿង​ដែល​មិន​គួរ​អោយ​ជឿ​​​ទេ ​គឺ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​ទៅ​បន្ទប់ទឹក ហើយ​ងាក​ទៅ​​ខាង​ក្រោយ​ដើម្បី​មើល​ថា​មាន​អ្នក​ណា​ខ្លះ​ដែល​ចេញ​ទៅ​បន្ទប់​ ទឹក​ដូច​ខ្ញុំ​ដែរ ពេល​នោះ​ហើយ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​នាង​អង្គុយ​នៅ​ជួរ​ក្បែរ​ខ្ញុំ ប៉ុន្តែ​នៅ​ខាង​ក្រោយ​ខ្ញុំ។

 

ក្រោយ​តែ​បាន​ឃើញ​នាង​ភ្លាម ​ពេល​នោះ​អារម្មណ៍​ខ្ញុំ​មិន​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​​ទេ​ ​អារម្មណ៍​គឺ​ផ្ដោត​តែ​ទៅ​លើ​រូប​របស់​នាង​តែ​ម្នាក់​គត់ ​​ឬ​ក៏​អាច​និយាយ​បាន​ថា​ នៅ​ក្នុង​សាល​នោះ​គឺ​មាន​តែ​នាង​ ​និង​ខ្ញុំ។ នាង​អង្គុយ​ត្រង់​ខ្លួន​ ទឹក​មុខ​ញញឹម​ជានិច្ច​​ ហើយ​សក់​នាង​ទម្លាក់​ចុះ ​ដែល​នេះ​រឹត​តែ​បង្កើន​សម្រស់​របស់​នាង​ថែម​ទៀត។ ពេល​នោះ​អ្វីៗ​លែង​សំខាន់​សម្រាប់​រូប​ខ្ញុំ​ទៀតហើយ​​ ហើយ​សូម្បី​ពាក្យ​សម្ដី​​​មិត្ត​ភ័ក្ដិ​ខ្ញុំ​​និយាយ​​ថា​​ម៉េច​ ​ក៏​​ខ្ញុំ​លែង​ស្ដាប់​ឮ​​ទៀត​ហើយ។ អ្វី​ដែល​សំខាន់​សម្រាប់​ខ្ញុំ​​ពេល​នោះ​ ​គឺ​ការ​លួច​សម្លឹង​​ទៅ​រូប​នាង​ ​តែ​មិន​មែន​សម្លឹង​រហូត​នោះ​ទេ​ព្រោះ​ខ្លាច​នាង​ដឹង​ខ្លួន។ តែ​ចិត្ត​មួយ​ទៀត​តែង​គិត​ថា​ ស្រី​ស្អាត​តែង​​ជា​​របស់​គេ​។ នេះ​គឺ​​​ជា​កង្វល់​សម្រាប់​រូប​ខ្ញុំ​!

 

មិន ​យូរ​ប៉ុន្មាន ​ការ​​ថ្លែង​របស់​សម្ដេច​ក៏​បាន​បញ្ចប់​ ហើយ​និស្សិត​គ្រប់​រូប​ក៏​​បាន​បំបែក​គ្នា​ត្រលប់​ទៅ​ផ្ទះ​រៀង​ខ្លួន​វិញ​។ ​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​លួច​ដើរ​ខាង​ក្រោយ​នាង​ ហើយ​លួច​សម្លឹង​នាង​រហូត​ដល់​នាង​ទៅ​បាត់​ពី​ភ្នែក​ខ្ញុំ​ទៅ​ តែ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា​ នាង​រៀន​នៅ​មហា​វិទ្យាល័យ​​ណា​​ ​ដែល​ជា​​ហេតុ​ធ្វើ​ឲ្យ​​​ខ្ញុំ​អាច​​​​ជួប​នាង​​បាន​។

 

ពេល​មក​ដល់​ កន្លែង​ស្នាក់នៅ​វិញ​ ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​មិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់​​ដែល​រៀន​នៅ​សាលា​​ដូច​គ្នា​នឹង ​នាង​ដែរ​​កាល​នោះ។ ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​គេ​​ពី​ភិនភាគ​របស់​នាង​​ ហើយ​គេ​ក៏​បាន​ប្រាប់​ថា​ ​ប្រហែល​មាន​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​​ តែ​មិន​ដឹង​ម្នាក់​ណា​នោះ​ទេ​។ ពេល​នោះ​ ​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ដឹង​ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច​ដែរ។ ប្រហែល​មួយ​ខែ​ក្រោយ​មក​​ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​បញ្ជី​ឈ្មោះ​សិស្ស​របស់​មិត្ត​ខ្ញុំ​ ​ដោយ​​ក្នុង​នោះ​​ក៏​មាន​ឈ្មោះ​នារី​ទាំងពីរ​នោះ​ដែរ ​តែ​មិន​ដឹង​ថា​មួយ​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​នោះ​ទេ។​ ​​ក្នុង​បញ្ជី​នោះ​ ​មាន​លេខ​ទួរសព្ទ​ផង​​ដែរ​​ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​សាកល្បង​តេ​ទៅ​​ទាំង​ពីរ​នាក់​​តែ​ម្ដង។ វា​ហាក់​ដូចជា​ រឿង​ដែល​មិន​គួរ​អោយ​ជឿ​សោះ​ថា​​ នារី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​នោះ​បាន​តេ​​ត្រលប់​មក​វិញ​សោះ។ ​ពេល​នោះ​​ខ្ញុំ​ក៏​ឧស្សាហ៍​តេ​ទៅ​នាង ​ដែល​​កាល​នោះ​​នាង​តែង​សួរ​ខ្ញុំ​ថា​​ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ស្គាល់​លេខ​នាង​ ហើយ​ខ្ញុំ​ហ្នឹង​ជា​អ្នក​ណា​? ​ខ្ញុំ​​ក៏​បាន​ប្រាប់​រឿងរ៉ាវ​ទាំងអស់​​ ​តែ​​នាង​​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ជឿ​ទេ។

 

ក្រោយៗ​មក​​ ខ្ញុំ​តែង​តែ​តេ​ទៅ​រក​នាង​រហូត​ ពេល​ខ្លះ​នាង​លើក​ តែ​​​មាន​​ពេល​ខ្លះ​ក៏​មិន​លើក​​ដែរ ​(មិន​លើក​ច្រើន​ជាង​ ​​​ទោះ​លើក​ក៏​និយាយ​គ្នា​មិន​បាន​យូរ​នោះ​ទេ)។ ថ្ងៃ​មួយ​ ​ខ្ញុំ​ក៏​ដាច់​ចិត្ត​តេ​ទៅ​នាង​​ ហើយ​ក៏​សួរ​នាង​ថា​មាន​សង្សារហើយ​ ​ឬ​នៅ​? ចម្លើយ​នោះ​គឺ​​នាង​មាន​ហើយ​​ ដែល​ធ្វើ​អោយ​ខ្ញុំ​ស្ទើរ​ស្លាប់​ទាំង​រស់​ តែ​នាង​បន្ត​ថា​​ នាង ​និង​សង្សារ​​មិន​សូវ​មាន​ទំនាក់ទំនង​គ្នា​ទេ​ ​ដែល​នេះ​​​ធ្វើ​អោយ​ខ្ញុំ​បន្ត​តេ​ទៅ​នាង​ទៀត​​ ទោះ​ដឹង​ថា​គេ​មាន​សង្សារ​ក៏​ដោយ​។ មាន​ថ្ងៃ​មួយ​នោះ​ ​ខ្ញុំ​បាន​តេ​ទៅ​នាង​ ពេល​នោះ​នាង​យំ​ខ្លាំង​ណាស់​ ហើយ​ពេល​ខ្ញុំ​សួរ​នាង​ថា​​ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​យំ នាង​និយាយ​ថា​ ​សង្សារ​នាង​សុំ​នាង​បែក​គ្នា។​ ​គ្រាន់​តែ​​ឮ​​ពាក្យ​នេះ​ភ្លាម​​ ខ្ញុំ​សែន​សប្បាយ​ចិត្ត​ខ្លាំង​ណាស់ ​តែ​ក៏​មាន​ពិបាក​ចិត្ត​ខ្លះ​ដែរ​​​ ដោយ​សារ​ឮ​​​​សូរសំឡេង​​យំ​របស់​នាង។

 

ខ្ញុំ​ក៏​តែង​តែ​តេ​ទៅ​នាង​ ស្ដាប់​នាង​រៀបរាប់​​ ស្ដាប់​នាង​យំ​ ដើម្បី​អោយ​នាង​បាន​ធូរ​ស្បើយ​ក្នុង​ចិត្ត។ មួយ​រយៈ​ក្រោយ​មក​ ​នាង​ក៏​បាន​ប្រសើរ​​​ខ្ញុំ​​វិញ​ថា​ បាន​ខ្ញុំ​ជា​ទីប្រឹក្សា​​នាង​រហូត។

 

សុំ​រួម​រ័ក​ច្រើន​ដង​ពេក​ ខ្ញុំ​​សម្រេច​ដើរ​ចេញ​ ត្រូវ​អត់?

 

មាន ​ថ្ងៃ​មួយ​នោះ​ ​ខ្ញុំ​ក៏​ដាច់​ចិត្ត​សុំ​នាង​ធ្វើ​សង្សារ​ តែ​នាង​ក៏​និយាយ​ថា​​កុំ​ស្រលាញ់​នាង​ធ្វើ​អ្វី​​ ព្រោះ​នាង​គ្មាន​ពេល​អោយ​ខ្ញុំ​ទេ។​​ ​​ខ្ញុំ​និយាយ​ថា​មិន​ជា​អ្វី​ទេ​ ​អោយ​តែ​បាន​ដូច​រាល់​ថ្ងៃ​នេះ​ ​គឺ​បាន​ហើយ​។ នាង​ក៏​តប​ថា​ អីចឹងធ្វើសង្សា៥០%​សិន​ទៅ​ ​ក៏​ព្រោះ​នាង​មិន​ទាន់​បាន​ឃើញ ខ្ញុំ​នៅ​ឡើយ។ គ្រាន់​តែ​​​ឮ​ពាក្យ​នេះ​ភ្លាម ​ខ្ញុំ​​សែន​សប្បាយ​​ចិត្ត​ខ្លាំង​ណាស់​ ​ព្រោះ​​នេះ​ជា​រឿង​ដែល​មិន​គួរ​អោយ​ជឿ​​សម្រាប់​រូប​ខ្ញុំ។

 

ប្រហែល​​កន្លះ​ខែ​ក្រោយ​មក​ ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទៅ​ជួប​នាង​នៅ​សាលា​តែ​ម្ដង។ ​គ្រាន់​តែ​បាន​ជួប​ខ្ញុំ​ភ្លាម​​ នាង​ខ្មាស​​ខ្ញុំ​ខ្លាំង​ណាស់​ តែ​ទី​បំផុត​ពូក​យើង​ក៏​បាន​ជួប​គ្នា​​ និង​បាន​និយាយ​គ្នា​លេង។ ពេល​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ​ ​ខ្ញុំ​ក៏​សួរ​នាង​ថា​ ​យ៉ាង​ម៉េច​ដែរ?​ នាង​ថា​សង្សារ​គឺ​សង្សារ​ហើយ​គ្មាន​៥០%អី​ទៀត​ទេ។ ពេល​នោះ​ទំនាក់ទំនង​ពួក​យើង​ក៏​រឹត​តែ​កើន​ទ្វេ​ដង​ឡើង​ទៀត។ មាន​ពេល​ខ្លះ​ នាង​និយាយ​ថា​បើ​ថ្ងៃ​ណា​មួយ​នាង​បែក​ពី​ខ្ញុំ​នាង​សុខចិត្ត​ស្លាប់​ទៀត​ផង។ ពេល ​វេលា​ក៏​ទៅ​មុខ ស្នេហា​ពូក​យើង​ក៏​ទៅ​តាម​នោះ​ដែរ។ ឈាន​ដល់​ឆ្នាំ​ទី​៤​ ​ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ការងារ​ធ្វើ​​ ដោយ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​បង្កើត​គេហទំព័រ​នៅ​ទី​ភ្នាក់ងារ​ជាតិ​មុខរបរ​​ និង​ការងារ​(NEA)​​ ដែល​ចំណុះ​អោយ​ក្រសួង​ការងារ​​ ដោយ​​តម្រូវ​អោយ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ប្ដូរ​វេន​រៀន​ទៅ​​ពេល​​យប់​វិញ​ ​ហើយ​សង្សារ​ខ្ញុំ​​​ក៏​ប្ដូរ​វេន​រៀន​ទៅ​​សៅរ៍ – អាទិត្យ​វិញ​​ ​ព្រោះ​ពី​ថ្ងៃ​​ចន្ទ​​ដល់​សុក្រ នាង​​ទៅ​រៀន​កាត់​ដេរ​​​នៅ​ហាង​មួយ​កន្លែង​។ ​វេលា​នេះ​ហើយ​​​ ដែល​ស្នេហា​ពួក​យើង​ចាប់​ផ្ដើម​ប្រែប្រួល។​ ពេល​ណា​​ក៏​នាង​ថា​​រវល់​រហូត​​ ដល់​តេ​ពេល​យប់​​ នាង​ថា​ម៉ាក់​នាង​មិន​អោយ​និយាយ​ទេ។ ​ពេល​ខ្លះ​នាង​ថា​​ទូរសព្ទ​គ្មាន​លុយ​តេ​ ពេល​ខ្លះ​ខ្ញុំ​ឃើញ​នាង​លេង​ Facebook ​ឡើង​ពីរ​ទៅ​បី​ម៉ោង​ឯ​ណោះ​។ ដល់​ពេល​ខ្ញុំ​សួរ​ថា​ ​បើ​ទួរសព្ទ​គ្មាន​លុយ​​ តើ​អាច​លេងFacebookកើត​ទេ? ពេល​ខ្ញុំ​សួរ​នាំ​នាង​​ នាង​ថា​ខ្ញុំ​រក​រឿង​នាង​ ​និង​មិន​យល់​ពី​ចិត្ត​​នាង។ ​ពេល​ខ្លះ​​នាង​បាន​លើក​និយាយ​ជាមួយ​ខ្ញុំថា​ ខ្ញុំ​តែង​សួរ​​នាង​​ម្ដេច​មិន​តេ​មក​ខ្ញុំ​វិញ​ ​ហើយ​មាន​ឃើញ​សារ​ខ្ញុំ​​អត់? នាង​និយាយ​ថា​​ សារ​ច្រើន​ពេក​មិន​ដឹង​សារ​អ្នកណា​​ខ្លះ​ទេ​ ​ខ្ជិល​មើល។ ​គ្រាន់​​តែ​​ឮ​ពាក្យ​នេះ​ភ្លាម​ ​ខ្ញុំ​ស្ទើរ​ស្លាប់​ទាំង​រស់។ នេះ​ខុស​កាល​ពីមុន​ ពេល​ខ្ញុំ​តេ​ទៅ​ បើ​នាង​រវល់​ ​នាង​តែង​តែង​និយាយ​ថា៖ “​ចាំ​ពេល​អូន​ឈប់​រវល់​​ ចាំ​អូន​តេ​ទៅវិញ”។ ​ពេល​នេះ​ ​នាង​មិន​ទាំង​បាន​និយាយ​អ្វី​ផង​​ នាង​ថា​រវល់​ខ្លាំង​ណាស់​​ កុំ​តេ​មក​អី​​ ហើយ​បើ​ចាំ​អោយ​នាង​ឈប់​រវល់​ ឲ្យ​នាង​​តេ​មក​វិញ​នោះ​​ ប្រហែល​ឆ្នាំ​ក្រោយ​ទើប​តេ​​មក​​។ ពេល​​មុន​អោយ​តែ​ឃើញ Miss called ឬ SMS ខ្ញុំ​ពេល​ណា​ ​នាង​តែង SMS ឬក៏Miss Called មក​វិញ​​ តែ​ពេល​​នេះ​​ទោះ Miss called ឬ SMS ចង់SMS ១០០០​ដង ឬ​​១០០០០០ដង​ ​ក៏​គ្មាន​ការ​ឆ្លើយ​ត្រឡប់​មក​វិញ​ដែរ​ ​ហើយ​​ហេតុផល​​របស់​នាង​គឺ​​​ក្រោម​លេស​ថា​រវល់។

 

រូប​តំណាង

បើ​និយាយ​ពី​ការ​ រវល់​វិញ​​ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ ​ខ្ញុំ​រវល់​ជាង​នាង​ទៅទៀត​ ព្រោះខ្ញុំធ្វើការពីម៉ោង៨​ព្រឹក​​ រហូតដល់ម៉ោង​៥​​ល្ងាច​ ​ហើយ​បន្ត​ទៅ​រៀន​យប់​ដល់​ម៉ោង​​៨​កន្លះ​​ទៀត។ នៅ​​ថ្ងៃ​​សៅរ៍ ​អាទិត្យ​វិញ​ ​ខ្ញុំ​យក​ពេល​​សរសេរ​និក្ខេបបទ​ ​បញ្ចប់​ឆ្នាំ​សិក្សា​​ទៀត​ ​តែ​ទោះ​ជា​​បែប​នេះ​ក្តី​ ​ខ្ញុំ​នៅតែ​អាច​តេ​ទៅ​នាង​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ​បីដង​​ទៅ​បួន​ដង​ឯណោះ​​ ក៏​ព្រោះ​ខ្លាច​នាង​ថា​ ​យើង​មិន​ខ្វល់​ពី​នាង​ ​ខណៈ​​ដែល​​នាង​វិញ​​មិន​​ដែល​តេ​មក​ខ្ញុំ​សោះ។

 

 

មាន​ពេល​មួយ​នោះ​​ នាង​បាន​ទៅ​លេង​កំពង់​សោម​​ជាមួយ​មិត្តភ័ក្ដិ​​​នៅ​​ឯ​សាលា​​របស់​នាង​​ ហើយ​​បាន​ដេក​​នៅ​ទី​នោះ​មួយ​​យប់​ថែម​ទៀត​ផង។ ពេល​នាង​ត្រលប់​មក​វិញ​​ នាង​បាន​តេ​មក​ខ្ញុំ​ម្ដង​ ​តែ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​លើក​ ​ហើយ​ទូរសព្ទ​​​ក៏​គ្មាន​លុយតេ​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​។ ខ្ញុំ​​ចាំ​​ស្អែក​ ​ចាំ​​តេ​​ទៅ​វិញ។ ម៉ោងប្រហែល​៨​កន្លះ​​ព្រឹក​ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​សារ​មួយ​ក្នុង​ទូរសព្ទ​​​ខ្ញុំ​​ នោះ​ជា​គឺ​សារ​របស់​នាង។ ​ខ្ញុំពិត​ជា​សប្បាយ​ចិត្ត​ខ្លាំង​​ណាស់​ ពី​​ព្រោះ​​ខ្ញុំ​ខាន​ឃើញ​វា​ជា​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ​ ​តែ​អ្វី​ដែល​ធ្វើ​អោយ​ខ្ញុំ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​នោះ​​ គឺ​ប្រយោគ​នៅ​ក្នុង​សារ​នោះ​ថា “ពួក​យើង​បែក​គ្នា​ទៅ”។ នៅ ​ពេល​នោះ​ ​សម្រាប់​​រូប​ខ្ញុំ​​ ពិភពលោក​ដូច​ជា​នៅ​ទ្រឹង​​​គ្មាន​ចលនា​។ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ផង​ដែរ​ ​ខ្ញុំ​គ្មាន​អារម្មណ៍​ធ្វើ​ការ​នោះ​ទេ​​ ហើយ​ព្យាយាម​តេ​ទៅ​នាង​​ តែ​នាង​មិន​លើក​ទេ។

 

 

ពេល​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​មក​ កន្លែង​ស្នាក់នៅ​វិញ​ ​មិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ដែល​រៀន​ជាមួយ​នាង​បាន​និយាយ​ថា​​ មាន​មិត្ត​របស់​​នាង​​ម្នាក់​ទៀ​ត​​​ទៅ​លេង​កំពង់សោម​ដែរ​​ ​បាន​និយាយ​ថា​ ​សង្សារ​ខ្ញុំ​​នាំ​​សង្សារ​នាង​ ​ទៅដើរ​លេង​នៅ​កំពង់សោម​នោះ​ដែរ។ គ្រាន់​តែ​បាន​ស្ដាប់​រឿង​នេះ​ភ្លាម​ ​ខ្ញុំ​កាត់​ន័យ​យល់​​​ភ្លែត​​ពី​មូល​​ហេតុ​​ដែល​​នាង​សុំ​ខ្ញុំ​​បែក​​។ ដោយ​មិន​អស់​ចិត្ត​ ខ្ញុំ​បាន​​ចូល​ទៅ​កាន់ Profile Facebookរបស់​នាង​ ​ក្រែង​ឃើញ​រួប​ថត ពួក​នាង​ទៅ​លេង​សមុទ្រ​​ តែ​ក្នុង​នោះ​គ្មាន​ទេ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​​បន្ត​ទៅ​ Account​ ផ្សេង​ដែល​ជា Friend​ របស់​នាង ហើយ​ពេល​នោះ​ ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឃើញ​រួប​មួយ​សន្លឹក​ដែល​ថត​រួមគ្នា​រវាងនាង​​​និង​មនុស្ស​ ប្រុស​ជា​ច្រើន​នាក់ ​ដោយ​​​ក្នុង​នោះ​​ ក៏​មាន​មនុស្ស​ប្រុស​ម្នាក់​​​ថត​រូប​​ស្និទ្ធ​ស្នាល​​​ជាមួយ​នាង​ដែរ។

 

 

ពេល ​នោះ​​ ខ្ញុំ​បាន​ព្យាយាម​តេ​ទៅ​នាង​រហូត ​នាង​ក៏​លើក​​ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សាកសួរ​អំពី​រូប​មួយ​សន្លឹក​​ដែល​នាង​ថត​ជាមួយ​​បុរស​ ម្នាក់​នោះ​​ដែរ។​ នាង​ថា ​​គេ​ម្នាក់​នោះ​ជា​មិត្ត​ តែ​មិន​សូវ​និយាយ​រក​គ្នា​ទេ​​ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​និយាយ​ថា​​ មិន​សូវ​និយាយ​រក​គ្នា​​ ម៉េច​អាច​ថត​បែបនេះ​កើត?​​​នាង​ថា​ជា​មិត្ត​ មិន​ជឿ​ក៏​អត់​ទៅ។ ​ពេល​នោះ​ ខ្ញុំ​ក៏​និយាយ​ទៀត​ថា​​ មាន​មនុស្ស​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា​​ យើង​​នាំ​សង្សារ​ទៅ​ តើ​នេះ​វា​យ៉ាង​ម៉េច​ទៅវិញ?​ នាង​ឆ្លើយ​ថា​ ​ភ្នែក​មួយ​ណា​ដែល​ឃើញ​នាំ​សង្សារ​ទៅ​នោះ?​ ហើយ​នាង​ក៏​បិទ​ទូរសព្ទ​ទៅ។ ​ ក្រោយ ​មក​​ នាង​ក៏​​ប្ដូរ​លេខ​ទូរសព្ធ​ផង​ដែរ​ ​ហើយ​ចាប់​ពី​ពេល​នោះ​​មក​​ពួក​យើង​ក៏​ផ្ដាច់​ទំនាក់ទំនង​​គ្នា​មកដល់​ឥឡូវ។ ក្នុង​រូបភាព​នោះ​ ​បើ​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ប្រុស​ម្នាក់​នោះ​វិញ​ ខ្ញុំ​មុខ​ជា​មិន​ហ៊ាន​ថត​​ដល់​ថ្នាក់​​ហ្នឹង​ទេ ។ ​ខ្ញុំ​​ថែម​ទាំង​បាន​យក​រួប​នោះ​ទៅ​សួរ​គេ​គ្រប់​គ្នា​ គេ​ថា​មិន​ជឿ​ទេ​ថា​មនុស្ស​ប្រុស​ ​និង​ស្រី​ម្នាក់​នោះ​ជា​មិត្ត​និង​គ្នា​នោះ។

 

 

​ជា​ចុង​ក្រោយ​ ​ខ្ញុំ​ចង់​ប្រាប់​នាង​ថា​​ មិន​ថា​មាន​រឿង​អ្វី​កើត​ឡើង​នៅ​ថ្ងៃ​អនាគត​ទេ​​ ទោះ​មាន​ការ​ផ្លាស់​​ប្ដូ​អ្វី​ក៏​ដោយ ​តែ​ការ​ស្រលាញ់​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ចំពោះ​នាង​ ​គឺ​មិន​ប្រែប្រួល​ឡើយ។ បើ​អាច​សូម​ជាតិ​ក្រោយ​អោយ​ ​ខ្ញុំ​អាច​បាន​ស្រលាញ់​នាង ​​និង​អាច​មើល​ថែ​នាង​អស់​មួយ​ជីវិត។ សូម​អរគុណ​ដល់​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែល​បាន​ចំណាយ​ពេលវេលា​អាន​អត្ថបទ​មួយ​នេះ។

 

 

ពី​ខ្ញុំ​ ស.ហ

 

តម្លៃ​សេវា​ផ្លូវ​ភេទ​គ្រប់​លំដាប់​ត្រូវ​បាន​ទម្លាយ

 

ប្រសិនបើ ​ប្រិយមិត្ត​ មាន​បញ្ហា​​ស្នេហា​ដែល​​​ចង់​ចែក​រំលែក​ដល់​មិត្ត​អ្នក​អាន​បាន​ជា​បទ​ ពិសោធន៍ ឬ​ជួយ​​ជា​យោបល់​ក្នុង​ការ​ដោះ​ស្រាយ​ សូម​ផ្ញើ​អត្ថបទ​រឿង​រ៉ាវពិតរបស់​​​​​ ​អ្នក​មក​កាន់​ pen.sophana@cidc.com.kh៕