មិត្ត សំអែល ខ្សែប្រយុទ្ធខ្មែរពូកែតែតបាល់បញ្ចូលទីនាទសវត្សរ៍៦០

2014-10-02 14:18:40
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

លោក មិត្ត សំអែលគឺជាអតីតកីឡាករក្រសួងការពារជាតិ និង អតីតកីឡាករជម្រើសជាតិកម្ពុជាមួយរូបក្នុងចំណោមកីឡាករជម្រើសជាតិទាំងឡាយនាទសវត្សរ៍ ៦០ និង ៧០។ ចន្លោះពេលជាប់ជម្រើសជាតិពីឆ្នាំ១៩៦៧ដល់ ១៩៧០ លោកជាខ្សែប្រយុទ្ធម្នាក់ដែលពូកែតែតបញ្ចូលទី ពិសេសពេលណាបាល់បោះចេញពីជ្រុង។ ខណៈដែលកីឡាករឆ្នើមមួយចំនួនបានបាត់បង់ជីវិត និង មួយចំនួនទៀតត្រូវជម្លៀសទៅរស់នៅក្រៅប្រទេស ហើយលោកគឺជាស្ថាបនិកមួយរូបដែលបានរៀបចំក្រុមបាល់ទាត់យុវជនឡើងវិញក្នុងឆ្នាំ១៩៩៣ បន្ទាប់ពីក្រុមបាល់ទាត់ខ្មែរដ៏លេចធ្លោត្រូវបានបំផ្លាញដោយសារសង្គ្រាម។

តើដំណើរជីវិតរបស់កីឡាករជើងចាស់រូបយ៉ាងណាទៀត? សូមតាមដានជាមួយ Sabay ដូចខាងក្រោម៖

លោក មិត្ត សំអែល

ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន

លោក មិត្ត សំអែល កើតនៅថ្ងៃទី ១០ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៤០នៅភូមិ ឃ្លាំងស្បែក ឃុំ កំពង់ល្លួង ស្រុក ពញាឮ ខេត្តកណ្ដាល។ លោកមានកម្ពស់ ១.៧៧ ម៉ែត្រ និង ទម្ងន់៦៣ គីឡូក្រាម។ ឪពុករបស់លោកឈ្មោះ ម៉ាត់ រួន និង ម្ដាយឈ្មោះ រែះ ម៉ាក។ អ្នកមានគុណទាំងពីរបានទទួលមរណភាពតាំងពីមុនសម័យប៉ុល ពត។ មិត្ត សំអែល ជាកូនច្បងក្នុងគ្រួសារដែលមានបងប្អូនបង្កើតប្រុស ៤នាក់ តែស្លាប់ម្នាក់ក្នុងសម័យប៉ុល ពត។ ក្រៅពីលោក ប្អូនទី៣ លោក សារី ហ្វាស់ និង ម៉ាក់ ដូម៉ាន ដែលមានជីវិតរស់នៅនាពេលបច្ចុប្បន្ន។

ប្រវត្តិសិក្សា

ដោយសារចំណង់ចំណូលចិត្ត និងមានទំនោរនឹងការលេងបាល់ទាត់ លោក មិត្ត សំអែល បានបញ្ចប់សិក្សាត្រឹមថ្នាក់ទី៤(ពីដើម)នៅអនុវិទ្យាល័យឯកជនមួយឈ្មោះថា “ព្រះឥន្ទនិមិត្ត” នៅទឹកដីឃុំ កំពង់ល្លួង ខេត្តកណ្ដាល។ លោកបានរំលឹកខ្លះថា ឪពុកម្ដាយរបស់លោក មិនចង់ឲ្យលោកលេងបាល់ទាត់ឡើយបើទោះជាកីឡានេះមានភាពល្បីរន្ទឺនាពេលនោះក៏ដោយ។ តែលោកនៅតែព្យាយមលេង ជាពិសេសពេលសម្រាកពីការសិក្សាជាដើម។

លោក មិត្ត សំអែល

ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍

មិត្ត សំអែល បានរៀបការជាមួយអ្នកស្រី លី សារី ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៤។ អ្នកស្រី លី សារី ជាអតីតអ្នកបម្រើការងារនៅនាយកដ្ឋានអប់រំកាយ និងកីឡា តែបច្ចុប្បន្នចូលនិវត្តន៍។ សំឡេងភ្លេងការរបស់អ្នកទាំងពីរបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីអ្នកទាំងពីរបានស្គាល់ចិត្តថ្លើមគ្នាតាមរយៈផ្ទះនៅមិនឆ្ងាយពីគ្នាប៉ុន្មានពោលនៅក្នុងភូមិជាមួយគ្នា។ ចំណងដៃអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់លោកទាំងពីរបង្កើតបានកូនប្រុស៤នាក់។ កូនប្រុសច្បងសំអែល សាលីន ទី២ សំអែល ការីយ៉ា ទី៣ សំអែល ណាសែ និង កូនប្រុសពៅ សំអែល ណាសា។

ការចាប់ផ្ដើមលេងបាល់ទាត់

លោកបានចាប់ផ្ដើមលេងបាល់ទាត់តាំងពីឆ្នាំ១៩៥៦ ដែលពេលនោះមានវ័យត្រឹម១៦ឆ្នាំ។ ការលេងបាល់កាលជំនាន់នោះមិនទាន់មានបាល់លេងត្រឹមត្រូវទេ តែជាបាល់រុំក្រមា ឬ ក្រណាត់។ លុះក្រោយមកទៀត ទើបមិត្តភ័ក្ដិចូលលុយគ្នាទិញបាល់បារាំងលេងដោយចំណាយលុយអស់ ២ជីកន្លះចំពោះបាល់មួយ។

លោកមិត្ត សំអែល ខាងស្ដាំ

ការលេងបាល់ទាត់បានធ្វើឪពុកម្ដាយរបស់លោកមានការខឹងសម្បារយ៉ាងខ្លាំង ពីព្រោះតែអត់ខិតខំរៀនសូត្រ។ តែ បំណាច់តែស្រឡាញ់ លោកបានព្យាយាមលេងទាំងព្រឹកទាំងថ្ងៃ ពេលណាជួបជុំជាមួយមិត្តភ័ក្ដិ និងនៅសាលារៀនជាដើម។ លុះដល់ឆ្នាំ១៩៦០ លោកបានចូលរួមលេងឲ្យក្រុមនៅក្នុងភូមិ ឃ្លាំងស្បែក ហើយ ក្រោយមកទៀត ក៏ចូលរួមលេងឲ្យក្រុមហ៊ុន Shell។ បន្ទាប់មកទៀតលោកបានក្លាយជាកងទ័ពអាកាសនៅព្រលានយន្តហោះពោធិចិនតុង។ ដោយសារតែលោកមានមូលដ្ឋាន និងមានបទពិសោធន៍លេងបាល់យ៉ាងជំនាញ លោកត្រូវបានកោះហៅចូលលេងជាកីឡាករជម្រើសរបស់ក្រសួងការពារជាតិក្នុងឆ្នាំ១៩៦៥។

ជាប់ជម្រើសជាតិ ១៩៦៧-១៩៧០

ដោយសារទេពកោសល្យលេងកាន់តែល្អទៅៗ លោកបានជាប់ជាកីឡាករក្នុងក្រុមបាល់ទាត់ជម្រើសជាតិខ្មែរក្នុងឆ្នាំ១៩៦៧។ ជំនាញផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោក គឺការប្រើក្បាលដើម្បីតែតបញ្ចូលទី។ សឹងតែគ្រប់ការប្រកួត របស់ ក្រុមក្រសួងការពារជាតិ និង ជម្រើសរើសជាតិកម្ពុជា លោកតែងតែរកគ្រាប់បាល់បញ្ចូលទីដោយការប្រើក្បាល។ តែការជាប់ជម្រើសជាតិរបស់លោក មិនបានចេញទៅប្រកួតនៅក្រៅស្រុកឡើយ។ អំឡុងដែលលោកក្លាយជាកីឡាករក្នុងក្រុមជម្រើសជាតិ លោក បានលេងមិត្តភាពជាមួយ មីយ៉ាន់ម៉ាដោយក្រុមជម្រើសជាតិខ្មែរមានក្រុម A និង B។ ក្រុមA ប្រកួតចាញ់ មីយ៉ាន់ម៉ា ០-១ តែក្រុមBរបស់លោក បានយកឈ្នះ មីយ៉ាន់ម៉ា ១-០ វិញនៅពហុកីឡាដ្ឋានជាតិអូឡាំពិក។ ក្រោយមក លោកក៏បានលេងជាមួយក្រុម Dynamo Kyiv តែចាញ់ក្រុមនេះដោយលទ្ធផល ៤-០ និងលេងក្នុងការប្រកួតមិត្តភាពជាច្រើនទៀតដែលលោកមិនបានចាំអស់។

លោកមិត្ត សំអែល (ជួរមុខរូបកណ្ដាល)

ការបណ្ដុះបណ្ដាលកីឡាករ

ក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៩ លោក មិត្ត សំអែល គឺជាអ្នកធ្វើឲ្យបាល់ទាត់ខ្មែរមានពន្លឺឡើងវិញ បន្ទាប់ សម័យប៉ុលពត បានបញ្ចប់។ កីឡាករដែលលោកធ្លាប់បង្ហាត់ និង បណ្ដុះបណ្ដាលដោយផ្ទាល់ដៃមានដូចជា រិទ្ធ ឌីកា, អៀង សាក់នីដា, នាង ចេនឡា, គឹម ចាន់ប៊ុណ្ណារិទ្ធ, កៅ គីរី, សំ វណ្ណដេត, រិទ្ធ កាណូ និង ឆោម វាសនា ជាដើម។

ការងារជាកងទ័ពអាកាស

ឆ្នាំ១៩៦៣ លោកបានចូលបម្រើការងារនៅ «មូលដ្ឋានទ័ពអាកាសចរពោធិចិនតុង» រហូតដល់ឆ្នាំ១៩៧០ ពោលមុនពេលប្រទេសកម្ពុជាធ្លាក់ក្នុងភ្លើងសង្គ្រាម។

ទោះជាបែបណា ឆ្នាំ ១៩៧០-១៩៧៥ លោកមានតួនាទីជាភ្នាក់ងារការិយាល័យទី២ សេនាធិការទ័ពអាកាសខ្មែរប្រចាំការនៅអាកាសយានដ្ឋានស៊ីវិលយោធាពោធិចិនតុង។

អត្ថបទពាក់ព័ន្ធ៖ នេះ! កីឡាករខ្មែរឈ្នះមេដាយមាសនៅ GANEFO និង Asian Games

អាជីពជាគ្រូបង្វឹកនិងដឹកនាំ

-ក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៩ លោកមិត្ត សំអែល ក្លាយជាគ្រូបង្វឹកក្រុមបាល់ទាត់នាយកដ្ឋានអបរំកាយ និង កីឡារាជធានីភ្នំពេញ -ឆ្នាំ១៩៨៤-១៩៨៥ ជាគ្រូបង្វឹកនៅសាលាទ័ពជើងគោកចម្រុះ -ឆ្នាំ ១៩៨៥-១៩៨៦ ជាគ្រូបង្វឹកក្រុមអាកាសចរយោធាពោធិចិនតុង -ឆ្នាំ១៩៨៧-១៩៨៨ ជាគ្រូបង្វឹកក្រុមបាល់ទាត់របស់ខណ្ឌ ៧មករា -ឆ្នាំ១៩៨៩-១៩៩២ ជាគ្រូបង្វឹក យោធាភូមិភាគប្រាំ -ឆ្នាំ១៩៩៣-១៩៩៧ ជាគ្រូកីឡាបាល់ទាត់ពិភពពាណិជ្ជ(U13-U15) និងជាស្ថាបនិកមួយរូបដែលធ្វើឲ្យបាល់ទាត់ខ្មែររស់ឡើងវិញរួមទាំងការបណ្ដុះបណ្ដាលកីឡាករវ័យក្មេងជាច្រើននាក់ -ឆ្នាំ១៩៩៨ លោកបានបង្ហាត់ និងដឹកនាំក្រុមយុវជនកម្ពុជាទៅចូលរួមប្រកួតពានរង្វាន់នៅសិង្ហបុរី -ឆ្នាំ១៩៩៩-២០០៨ លោកបានប្រមូលកីឡាករមួយចំនួនដែលលោកធ្លាប់បណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យទៅចូលរួមនៅក្លិបកងរាជអាវុធហត្ថលើផ្ទៃប្រទេស (PM) ឬស្វាយរៀងពេលបច្ចុប្បន្ន។

ឆ្នាំ២០០៩-២០១០

ក្រោយពីបានបណ្ដុះបណ្ដាលកីឡាករវ័យក្មេងតាំងពីឆ្នាំ១៩៨០មក លោកបានបន្តរៀបចំក្រុមបាល់ទាត់យុវជនបន្តទៀតដែលមានឈ្មោះថា “ក្រុមកីឡាបាល់ទាត់អភិវឌ្ឍន៍ភាគខាងជើងរាជធានីភ្នំពេញ” នៅអំឡុងឆ្នាំ២០០៩-២០១០។ ក្នុងនោះ លោករៀបចំបានចំនួន ៣ក្រុមដែលសុទ្ធតែជាកីឡាករអាយុក្រោម ១៣ឆ្នាំ។

ឆ្នាំ២០១១

លោក មិត្ត សំអែលបានរៀបចំក្រុមបាល់ទាត់វ័យក្មេងបានពីរក្រុម “ក្រុមកីឡាបាល់ទាត់រស្មីក្រហមក” ដែលមាន U13 និង U15 រួមទាំងក្រុមបាល់ទាត់យុវជនប្រឆាំងគ្រឿងញៀនU13 ចំនួនមួយក្រុមទៀត។ ក្នុងចំណោមកីឡាករដែលលោកបង្ហាត់ មានកីឡាករU13 ចំនួន១០នាក់បានជាប់ជម្រើសជាតិ។ ជាមួយគ្នានោះ លោកបានបញ្ជូនគ្រូទៅសិក្សាគ្រូបាល់ទាត់កម្រិត D និង C។

លោកមិត្ត សំអែល វ័យ៧១ឆ្នាំ(រូបទី២រាប់ពីស្ដាំ)

គោលបំណងទៅអនាគត

ដ៏រាបណាលោកនៅមានជីវិតរស់នៅ លោក មិត្ត សំអែលនៅតែបន្តជួយជ្រោមជ្រែងដល់កីឡាករបាល់ទាត់ខ្មែរវ័យក្មេងទៅតាមលទ្ធភាពដែលលោកអាចធ្វើបាន។ ការជួយរៀបចំនិងជ្រោមជ្រែងដល់ក្មេងៗស្រករក្រោយU13-U15 ក្នុងគោលបំណងដើម្បីឲ្យវិស័យបាល់ទាត់ខ្មែរអាចប្រកួតប្រជែងនៅក្នុងតំបន់និងអាចយកឈ្នះប្រទេសជិតខាងមួយចំនួន៕

ប្រវត្តិអ្នកកីឡាជាច្រើនសូមចុចទីនេះ...

អត្ថបទៈ ឆន ទិត្យ