បុរសអភ័ព្វស្នេហ៍៖ "ខ្ញុំស្ទើរក្លាយជាមនុស្សឆ្កួតហើយ ជាមនុស្សឯកកោរបំផុតលើលោកនេះ"

2016-05-30 17:52:56
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

“តើបងខុសអ្វី? ភរិយាជាទីស្រលាញ់ចាកចេញពីជីវិតខ្ញុំក្រោយពីរួមរស់ជាមួយគ្នាអស់រយៈពេលជិត ៣០ឆ្នាំ”។ នេះជាការរៀបរាប់របស់បុរសអភ័ព្វស្នេហ៍ម្នាក់កំពុងតស៊ូរស់ដោយពឹងលើមុខរបរឡើងត្នោត។

រូបតំណាង

រស់ដា (ឈ្មោះក្រៅ) ពោះម៉ាយអភ័ព្វស្នេហ៍វ័យ ៤៩ឆ្នាំរស់នៅស្រុកទ្រាំងបានប្រាប់ Sabayថា លោកជាកូនកំព្រាឪពុកម្ដាយតាំងពីអាយុ ១០ឆ្នាំបានរៀបការជាមួយភរិយានៅឆ្នាំ ១៩៨៨ និងមានកូនប្រុសស្រី ៤នាក់ ជាចំណងដៃក្រោយពីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍។

ដោយពុំបានរៀនសូត្រ និងគ្មានចំណេះដឹងអ្វីសោះក្រៅពីមុខរបរធ្វើស្រែលោកធ្វើជាអ្នកឡើងត្នោតធ្វើទឹកត្នោតផ្អែម និងត្នោតជូរអោយភរិយាលក់ដើម្បីបានប្រាក់កម្រៃបន្ថែម។ លោក ដា រៀបរាប់បន្តថា ជីវិតប្ដីប្រពន្ធពេលនោះមានសុភមង្គលណាស់ហើយការរកស៊ីវិញត្បិតមិនទាន់ធូរធារតែគ្មានបញ្ហាចោទទេ។ “ក្នុងមួយថ្ងៃខ្ញុំឡើងត្នោតពី ៨ទៅ១០ដើមលក់ទឹកត្នោតយូរទៅសន្សំប្រាក់ទិញបានម៉ូតូមួយគ្រឿងរួមទាំងគោមួយនឹម និងដីស្រែមួយចំនួនទៀត។

បុរសតូចល្អិតរូបនេះបន្ថែមថា ហេតុតែស្រលាញ់ភរិយាពេកគាត់បានទិញគ្រឿងលម្អតុបតែងអោយនាង ជាពិសេសនោះទិញទូរស័ព្ទល្អ ១គ្រឿងផ្គាប់ចិត្តភរិយា។ “ប៉ុន្តែក្រោយពីមានទូរស័ព្ទថ្មី ខ្ញុំធ្វើអ្វីក៏ខុសនាងផ្លាស់ប្ដូរច្រើន ដើរបាត់ពីផ្ទះជួនថ្ងៃជួនយប់មានអ្នកទូរស័ព្ទ មកញឹកញាប់ហើយចេញទៅនិយាយឆ្ងាយពីខ្ញុំតែខ្ញុំចេះតែធ្វើមិនដឹងមិនឮ។

ក្រោយមកនាងបានបបួលខ្ញុំលក់គោ លក់ដីស្រែសំអាងហេតុផលថា យកលុយមករកស៊ីនៅផ្សារខ្ញុំក៏បំពេញបំណងភរិយាប្រមូលប្រាក់បានមួយចំនួន។ ប៉ុន្តែក្រោយពីបានលុយនាងបានទៅជាមួយបុរសម្នាក់បាត់ស្រមោលឈឹងរហូតទល់សព្វថ្ងៃនេះ។

ជាមួយទឹកមុខអស់សង្ឃឹមអភ័ព្វស្នេហ៍រូបនេះថ្លែងថា៖ "ខ្ញុំស្ទើរក្លាយជាមនុស្សឆ្កួតហើយ ជាមនុស្សឯកកោរបំផុតលើលោកនេះ ខណៈកូនប្រុសម្នាក់ចេញទៅធ្វើកម្មករនៅភ្នំពេញបាត់ដំណឹងឈឹងតែម្ដង។ ឯម្នាក់ទៀតធ្វើការនៅសៀមរាបតែមិនដែលមករកខ្ញុំទេ ចំណែកកូនស្រីពីរនាក់ទៀតក៏មិនដែលនឹកនាខ្ញុំដែរ។ ក្ដីសង្ឃឹមក្នុងជីវិតចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំ គឺរបរឡើងត្នោត រកមួយថ្ងៃហូបមួយថ្ងៃ។"

អត្ថបទ៖ ជិន វេន