ដើម​កំណើត​របស់​កីឡា​ហ្វូតសាល​(futsal)ត្រូវ​បាន​រក​ឃើញ​នៅ​ប្រទេស អ៊ុយរុយហ្គាយ ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៣០ ពោល​គឺ​ឆ្នាំ​ដែល​ប្រារព្ធ​ពាន​រង្វាន់​បាល់ទាត់​ពិភពលោក​លើក​ទី១។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣០ ក្រុម​បាល់ទាត់​ជម្រើស​ជាតិ​អ៊ុយរុយហ្គាយ​បាន​ឈ្នះ World Cup នៅ​លើ​ទឹក​ដី​របស់​ខ្លួន​ ដែល​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាជន​មាន​មោទនភាព​ជា​ខ្លាំង​ហើយ​ក៏​នាំ​គ្នា​ទាត់​បាល់​នៅ​គ្រប់​ច្រក​ល្ហក​នៃ​រដ្ឋធានី ម៉ុងតេវីដេអូ (Montevideo) ដើម្បី​អបអរ​ក្រុម​ជម្រើស​ជាតិ​របស់​ខ្លួន។

អ្នក​បង្កើត​ហ្វូតសាល

នៅ​អំឡុង​ពេល​នោះ លោក Juan Carlos Ceriani ដែល​ជា​គ្រូ​ផ្នែក​អប់រំកាយ​សញ្ជាតិ​អាហ្សង់ទីន​ កំពុង​រស់​នៅ​រដ្ឋធានី​នោះ​ដែរ។ លោក​បាន​អង្កេត​យ៉ាង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​លើ​យុវជន​ក្មេងៗ​មួយ​ចំនួន​ដែល​កំពុង​លេង​បាល់​ទាត់​នៅ​លើ​ទីលាន​កីឡាបាល់បោះ។ ខណៈ​នោះ គំនិត​មួយ​បាន​លេច​ឡើង​ពី​ខួរ​ក្បាល​របស់​លោក នោះ​ គឺ​ការ​លេង​បាល់​៥​នាក់​ម្ខាង។

បន្ទាប់​មក​លោក Ceriani ​ក៏​បាន​សំយោគ​ច្បាប់​នៃ​កីឡា Water Polo(លេង​បាល់​ក្នុង​ទឹក) Handball(កីឡា​ម្យ៉ាង​ប្រើ​ដៃ​គប់​បាល់​បញ្ចូល​សំណាញ់​ទី​គូ​ប្រកួត) និង Basketball(បាល់​បោះ) ហើយ​ បង្កើត​ទៅ​ជា​វិធាន​មួយ​ឡើង​សម្រាប់​កីឡា​ហ្វូតសាល​​នេះ។ វិធាន​នេះ​បាន​សាយភាយ​យ៉ាង​រហ័ស​ពាស​ពេញ​ទ្វីប​អាមេរិក​ខាង​ត្បូង។

នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៥ សហព័ន្ធ​កីឡា​ ហ្វូតសាល ​​អាមេរិក​ខាង​ត្បូង​(Confederacion Sudamericana de Futbol de Salon ជា​ភាសា​អង់គ្លេស South American Futsal Confederation) ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​ដោយ​មាន​សមាជិក​៥​ប្រទេស​រួម​មាន អ៊ុយរុយហ្គាយ ប៉ារ៉ាហ្គាយ ប៉េរូ អាហ្សង់ទីន និង​ប្រេស៊ីល។

ហ្វូតសាលឆ្លង​ទៅ​កាន់​ទ្វីប​នានា

កីឡា​ហ្វូតសាល​​បាន​រីក​រាល​ដាល​ឆ្លង​កាត់​ទ្វីប​អាត្លង់ទិច​ទៅកាន់​ទ្វីប​អឺរ៉ុប​តាម​រយៈ​ជន​អន្តោប្រវេសន៍​សញ្ជាតិ​ព័រទុយហ្គាល់​និង​អេស្ប៉ាញ​ដែល​ធ្វើ​ដំណើរ​ត្រលប់​ពី​អាមេរិក​ខាង​ត្បូង​ទៅ​កាន់​ប្រទេស​របស់​ខ្លួន​នៅ​អឺរ៉ុប​វិញ។ ការ​លូតលាស់​នៃ​កីឡា​ប្រភេទ​នេះ​ពី​មួយ​ថ្ងៃ​ទៅ​មួយ​ថ្ងៃ បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​បង្កើត​ FIFUSA ​មួយ​ឡើង(Federacion Internacional de Futbol de Salon) ដែល​មាន​ន័យ​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស​ថា International Futsal Federation(សហព័ន្ធ​កីឡា​ហ្វូតសាល​​អន្តរជាតិ) ដែល​មាន អាហ្សង់ទីន បូលីវី ប្រេស៊ីល ប៉ារ៉ាហ្គាយ ប៉េរូ ព័រទុយហ្គាល់ និង​អ៊ុយរុយហ្គាយ ជា​សមាជិក។

នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​១៩៨៥ លោក Joseph S. Blatter (ពេល​នោះ​ជា​អគ្គ​លេខាធិការ​FIFA) និង​លោក​ Joao Havelange (ប្រធាន​FIFA​នា​ពេល​នោះ) បាន​រួម​គ្នា​សម្រេច​ដាក់​បញ្ចូល​កីឡា​ហ្វូតសាល​​ទៅ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​គ្រួសារ​បាល់ទាត់​សកលលោក (global football family) ។

ជាមួយ​នឹង​គោលបំណង​សម្រេច​ការ​បញ្ចូល​គ្នា​ខាង​លើ លោក Blatter បាន​ប្រគល់​ភារកិច្ច​នេះ​ទៅ​ឲ្យ​ជំនួយ​ការ​របស់​លោក​ឈ្មោះ Miguel Galan Torres ដែល​ជា​កូន​កាត់​ឈីលី-អេស្ប៉ាញ និង​លោក Jose Bonett ជនជាតិ​ប្រេស៊ីល​ដែល​ជា​ទី​ប្រឹក្សា​របស់​លោក Havelange។ នៅ​ក្នុង​ជំនួប​ដំបូង​របស់​ពួក​គេ​ទាំង​ពីរ​នេះ ពួក​គាត់​បាន​រក​ឃើញ​ថា​ការ​លេង​ហ្វូតសាល​​នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង​មិន​មាន​ភាព​ដូច​គ្នា​សោះ​ឡើយ ពោល​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​ច្បាប់​សម្រាប់​ប្រកួត ការ​ប្រើប្រាស់​ទីលាន និង ​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​បាល់ ខុស​គ្នា​ទាំង​អស់​ទៅ​តាម​តំបន់​ផ្សេង​ៗ​គ្នា។

ដល់​ឆ្នាំ​១៩៨៦

ឈាន​ដល់​ខែ​មករា ​ដើម​ឆ្នាំ​១៩៨៦ លោក Galan Torres និង លោក Bonett ចាប់​ផ្ដើម​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​មិន​ចុះ​សម្រុង​គ្នា​នេះ​ជា​បន្ទាន់។ មន្ត្រី​ទាំង​ពីរ​ខាង​លើ​បាន​សម្រេច​ប្រើ​ច្បាប់​បាល់ទាត់​ជា​គំរូ​សម្រាប់​លេង ​ហ្វូតសាល​ ហើយ​ក្រុម​ម្ខាង​មាន​គ្នា​៥​នាក់។ សេចក្ដី​សម្រេច​មួយ​ទៀត​ក្នុង​ចំណោម​ការ​សម្រេច​ទាំង​ឡាយ គឺ​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​ទីលាន​និង​ទំហំ​ទី​ដូចគ្នា​ទៅ​នឹង​កីឡា handball(កីឡា​ម្យ៉ាង​ដែល​ប្រើ​ដៃ​គប់​បាល់​បញ្ចូល​សំណាញ់​ទី) ដែរ។ នៅ​មាន​ការ​ស្នើ​ដាក់​បញ្ចូល​នូវ​លក្ខខណ្ឌ​មួយ​ចំនួន​ផ្សេង​ទៀត​ពី FIFUSA  រួម​ទាំង​ការ​ស្នើ​ឲ្យ​ខ្ចី​ពី​កីឡា​ ice hockey ផង​ដែរ។ នៅ​ទី​បំផុត បន្ទាប់​ពី​ការ​រៀប​ចំ​អស់​ពេល​យ៉ាង​យូរ ​មក​ហើយ​នោះ ច្បាប់​ ​ហ្វូតសាល ​​បណ្ដោះ​អាសន្ន​ត្រូវ​បាន​លេច​រូប​រាង​ឡើង។

ដើម្បី​ចង់​ដឹង​ថា​តើ​ច្បាប់​បណ្ដោះ​អាសន្ន​នេះ​នឹង​មាន​គុណសម្បត្តិ​យ៉ាងណា​នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រកួត​ផ្លូវ​ការ​នោះ វា​ចាំ​បាច់​ណាស់​ថា​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ពិសោធន៍​ជា​មុន​សិន។ ជាមួយ​នឹង​ការ​ប្រឹងប្រែង​ធ្វើ​ច្បាប់​នេះ វិភាគទាន​របស់​លោក Pablo Porta Bussons (ដែល​ពេល​នោះ​ជា​ប្រធាន​សមាគម​បាល់ទាត់​អេស្ប៉ាញ[RFEF]​និង​ជា​សមាជិក​គណៈកម្មាធិការ​ប្រតិបត្តិ​របស់ FIFA) ពិត​ជា​មាន​សារ​សំខាន់​ណាស់​ដើម្បី​សម្រេច​ជោគជ័យ។ វិភាគទាន​របស់​លោក Porta Bussons គឺ​ការ​ព្យាយាម​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​សមាជិក RFEF ឲ្យ​រៀប​ចំ​ការ​ប្រកួត​ជើងឯក​ប្រឌិត​មួយ។ បន្ទាប់​ពី​ទទួល​បាន​ការ​យល់ព្រម​ លោក Porta បាន​បញ្ចុះបញ្ចូល​សហការី​របស់​លោក​ឈ្មោះ Gyorgy Szepezi សញ្ជាតិ​ហុងគ្រី ថា​សមាគម​បាល់ទាត់​ហុងគ្រី គួរ​តែ​រៀប​ចំ​ការ​ប្រកួត​ដណ្ដើម​ពាន​រង្វាន់​មួយ​ដើម្បី​ជា​ការ​ធ្វើតេស្ត​ច្បាប់​ខាង​លើ។ ព្រឹត្តិការណ៍​​នោះ​បាន​កើត​ឡើង ដោយ​មាន​ក្រុម​ចូល​រួម​ដូច​ជា បែលហ្ស៊ិក ហុល្លង់ សហរដ្ឋអាមេរិក អេស្ប៉ាញ ប៉េរូ ប្រេស៊ីល អ៊ីតាលី ហើយ​ជ័យជម្នះ​ជើងឯក​នេះ​បាន​ធ្លាក់​ទៅ​លើ​ក្រុម​ម្ចាស់​ផ្ទះ​ហុងគ្រី។ ការ​សាកល្បង​ទទួល​បាន​លទ្ធផល​ជា​ផ្លែ​ផ្កា​ហើយ​បង្ហាញ​ថា​ច្បាប់​ខាង​លើ​អាច​យក​ជា​ការ​បាន។

កិច្ច​ប្រជុំ RFEF និង​ការ​ប្រកួត​ចាប់​ផ្ដើម

មួយ​រយៈ​ខ្លី​ក្រោយ​មក នៅ​ក្នុង​កិច្ច​ប្រជុំ​មួយ​ក្នុង​ការិយាល័យ​ចាស់​របស់​ RFEF ក្នុង​ក្រុង​ម៉ាឌ្រីដ​ ដែល​បាន​ការ​ចូល​រួម​ដោយ​អ្នក​តំណាង​មក​ពី​ប្រទេស​ផ្សេងៗ​គ្នា បាន​សម្រេច​កែប្រែ​ចំណុច​ខ្លះ​ៗ​ដែល​បាន​ចែង​នៅ​ក្នុង​ច្បាប់​នោះ​ដើម្បី​បង្កើន​ប្រសិទ្ធភាព​និង​គុណភាព​នៃ​ច្បាប់។ បន្ទាប់​មក​ RFEF បាន​ស្នើ​បង្កើត​ពាន​រង្វាន់​ប្រឌិត​លើក​ទី​ពីរ ​បន្ទាប់​ពី​ហុងគ្រី ដើម្បី​ធ្វើតេស្ត​ច្បាប់​ដែល​ទើប​នឹង​បាន​កែ​សម្រួល​​ម្ដង​ទៀត។ សំណើ​ត្រូវ​បាន​យល់ព្រម ហើយ​ព្រឹត្តិការ​នៃ​ការ​ប្រកួត​ត្រូវ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ឡើង​នៅ​ La Coruna , El Ferrol និង Santiago de Compostela ក្នុង​ខែ​កុម្ភៈ​ឆ្នាំ​១៩៨៧។ ក្រុម​ដែល​បាន​ចូល​រួម​លើក​ទី​ពីរ​នេះ​មាន​ បែលហ្ស៊ិក ប្រេស៊ីល ហុល្លង់ សហរដ្ឋអាមេរិក ព័រទុយហ្គាល់ ហុងគ្រី និង អ៊ីតាលី។ ពេល​នោះ​ក្រុម​ម្ចាស់ផ្ទះ​អេស្ប៉ាញ យក​ឈ្នះ​ក្រុម​បែលហ្ស៊ិក​នៅ​វគ្គ​ផ្ដាច់ព្រ័ត្រ។
ក្នុង​ខែ​កញ្ញា​ឆ្នាំ​១៩៨៧​ដដែល លោក Galan និង Bonetti បាន​ស្នើ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ប្រារព្ធ​ការ​ប្រកួត​ដើម្បី​ធ្វើតេស្ត​ជា​លើក​ទី​៣ ដែល​លើក​នេះ​ធ្វើ​នៅ​អាមេរិកឡាទីន​ម្ដង​វិញ។ ប្រេស៊ីល​ជា​ម្ចាស់ផ្ទះ​បាន​អញ្ជើញ​ ឈីលី ប៉េរូ អាហ្សង់ទីន បែលហ្ស៊ិក ហុល្លង់ ព័រទុយហ្គាល់ អេស្ប៉ាញ សហរដ្ឋអាមេរិក និង ប៉ារ៉ាហ្គាយ ឲ្យ​មក​ចូល​រួម​ព្រឹត្តិការណ៍​លើក​ទី​៣​នេះ។ ការ​ប្រកួត​ត្រូវ​បាន​ធ្វើ​ឡើង​នៅ​ទីក្រុង Brasilia ដែល​នៅ​ទី​បំផុត​ ប្រទេស​ប៉ារ៉ាហ្គាយ​ ជា​អ្នក​គ្រង​ជើងឯក​លើក​ទី​៣​នេះ។

ការ​បង្កើត​ពានWorld Cup

បន្ទាប់​ពី​ការ​ប្រារព្ធ​ពាន​រង្វាន់​លើក​ទី​៣​នៅ​ប្រេស៊ីល​នា​ឆ្នាំ​១៩៨៧​នោះ លោក Galan បាន​ជួប​ជាមួយ​លោក Blatter និង​បាន​រាយការណ៍​ថា​ការងារ​របស់​លោក​បាន​ចប់​សព្វគ្រប់​អស់ហើយ​ ហើយ​ដំណាក់​កាល​ចុង​ក្រោយ​ដែល​ត្រូវ​បំពេញ​សម្រាប់​ហ្វូតសាល​នោះ​គឺ​ត្រូវ​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ World Cup សម្រាប់​ហ្វូតសាល។ ជា​ការ​ឆ្លើយ​តប លោក Blatter ក៏​បាន​សម្រេច​រៀប​ចំ​ឲ្យ​មាន FIFA Futsal World Cup ។

លោក Galan ក៏​បាន​ផ្ដើម​ស្វែងរក​ប្រទេស​ដើម្បី​ធ្វើ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​សម្រាប់​ពាន​រង្វាន់​ហ៊្វូតសាល​ពិភពលោក។ ប្រធាន​សមាគម​​ហ្វូតសាល​ប្រចាំ​ប្រទេស​ហុល្លង់ លោក Tom van der Hulst ក៏​បាន​ចេញ​មុខ​មក​អះអាង​ពី​សមត្ថភាព​របស់​សមាគម​លោក​ក្នុង​ការ​រៀប​ចំ​ធ្វើ​ជា​ម្ចាស់​ផ្ទះ។ ការ​ដេញ​ថ្លៃ​ជា​ផ្លូវ​ការ​ដើម្បី​ទទួល​សិទ្ធិ​ធ្វើ​ជា​ម្ចាស់​ផ្ទះ​របស់​ប្រទេស​ហុល្លង់​ ត្រូវ​បាន​គណៈកម្មាធិការ​ប្រតិបត្តិ​ FIFA ទទួល​យក។ ពាន​រង្វាន់​ជា​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​នេះ​ត្រូវ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​នៅ​ទី​ក្រុង Amsterdam, Hertogenbosch, Arnhem Leeuwarden, Utrecht និង Rotterdam នា​ខែ​មករា​ឆ្នាំ​១៩៨៩។ ពេល​នោះ​ ប្រេស៊ីល​បាន​ក្លាយ​ជា​ជើងឯក​ពាន​រង្វាន់​ហ្វូតសាល​ពិភពលោក​ជា​លើក​ដំបូង​ក្រោយ​ពី​ផ្ដួល​ម្ចាស់ផ្ទះ​ហុល្លង់​ក្នុង​លទ្ធផល ២-១ នៅ​វគ្គ​ផ្ដាច់​ព្រ័ត្រ។

http://youtu.be/HCZEyMW25ZU

ប្រេស៊ីល​បាន​ឈ្នះ​ពាន​រង្វាន់​ពិភពលោក​នេះ​២​ដង​ទៀត​ជាប់​ៗ​គ្នា​ ពោល​គឺ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩២ នៅ​ហុងកុង និង ១៩៩៦ នៅ​អេស្ប៉ាញ។ World Cup លើក​ទី​៤​ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​នៅ​ប្រទេស​ហ្គាតេម៉ាឡា ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០០ អេស្ប៉ាញ​បាន​ក្លាយ​ជា​ជើងឯក​វិញ​ម្ដង ហើយ​៤​ឆ្នាំ​បន្ទាប់​មក​ទៀត ពោល​គឺ​ឆ្នាំ​២០០៤ អេស្ប៉ាញ​ការពារ​តំណែង​ជើងឯក​បាន​ដោយ​ជោគជ័យ​នៅ​លើ​ទឹក​ដី តៃវ៉ាន់។ កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០០៨​កន្លង​ទៅ​ ប្រេស៊ីល​បាន​គ្រង​ពាន​រង្វាន់​ពិភពលោក​នេះ​ជា​លើក​ទី​៤​នៅ​លើ​ទឹក​ដី Rio de Janeiro របស់​ខ្លួន។

បច្ចុប្បន្ន មាន​កីឡាករ​និង​កីឡាការិនី​ហ្វូតសាល​ជាង​២​លាន​នាក់​នៅ​ទូទាំង​ពិភពលោក​ដែល​ត្រូវ​បាន​ចុះ​ឈ្មោះ​ជា​ផ្លូវ​ការ​នៅ​ FIFA៕

ប្រែ​សម្រួលៈ យ៉ុង ម៉ុងហាក់