តាន់ មុនីវណ្ណ៖ បេះដូងអ្នកសិក្សា ទោះស្លៀកខោរហែកគូទទៅរៀនក៏មិនខ្មាសគេ

2018-07-25 01:09:00
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ថ្ងៃនេះ Sabay សូមណែនាំបុគ្គលល្បីមួយរូបនៅក្នុងវិថីជំនួញ និងការងារសង្គម លោកបណ្ឌិត តាន់ មុនីវណ្ណ ដែលធ្លាប់ជាក្មេងឆ្លងកាត់សង្គ្រាម ក្រោយរួចផុតពីគ្រាប់កាំភ្លើង នៅសម័យប៉ុលពត លោកបានបង្កើតទំព័រជីវិតថ្មីរបស់លោកយ៉ាងជោគជ័យ ដោយសារការខិតខំប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ និងតស៊ូគ្រប់ស្ថានភាពលំបាកមិនរុញរា។ ចង់ដឹងថា ជីវិតតស៊ូរបស់បុគ្គលជោគជ័យមានអ្វីខ្លះ សូមអានឲ្យលម្អិតនៅខាងក្រោមនេះ៖

លោកបណ្ឌិត តាន់ មុនីវណ្ណ

**ប្រវត្តិរូបសង្ខេប**

កើតនៅឆ្នាំ ១៩៧៣ រាជធានីភ្នំពេញ
កូនកាត់បួនសាសន៍៖ ឪពុកខ្មែរ-ចិន (នៅរស់) ម្ដាយបារាំង-វៀតណាម (ស្លាប់)

បញ្ចប់សិក្សា៖

បណ្ឌិតផ្នែកធុរកិច្ចរដ្ឋបាល
បណ្ឌិតផ្នែកច្បាប់
អនុបណ្ឌិតផ្នែកធុរកិច្ចរដ្ឋបាល
អនុបណ្ឌិតផ្នែកគ្រប់គ្រង
បរិញ្ញាបត្រសេដ្ឋកិច្ច
អតីតសិស្សវិទ្យាល័យស៊ីសុវត្ថិ

តួនាទីឯកជន៖

អគ្គនាយករងក្រុមហ៊ុន ម៉ុង ឫទ្ធី គ្រុប និងជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនចំនួន១០

តំណែងការងារសង្គម៖

អនុប្រធានសភាពាណិជ្ជកម្មកម្ពុជា
សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាពាណិជ្ជកម្មកម្ពុជា-ថៃ
សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាពាណិជ្ជកម្មចិន-អាស៊ាន
សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាភិបាលសមាគមពាណិជ្ជកម្មអាស៊ីអាគ្នេយ៍
សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាពាណិជ្ជកម្មអាស៊ានឥណ្ឌា
សមាជិកសមាគមអ្នកសាងសង់អាស៊ាន
ទីប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់នៃសមាគមអភិវឌ្ឍន៍លំនៅដ្ឋាន
អគ្គលេខាធិការសមាគមអ្នកសាងសង់កម្ពុជា
ទីប្រឹក្សាភិបាលសមាគមស្ត្រីកម្ពុជា
ក្រុមប្រឹក្សាបណ្តុះបណ្តាលថ្នាក់ជាតិនៃទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី
សមាជិកមេធាវី នៃគណៈមេធាវីកម្ពុជា

ជីវិតក្រោយបែកប៉ុលពត

រួចផុតពីគ្រាប់កាំភ្លើងសម័យប៉ុលពត លោកត្រូវបានគេជម្លៀសទៅរស់នៅ ភូមិផ្ទះវាល ឃុំព្រៃដំបូក ស្រុកស្រីសន្ធរ ខេត្តកំពង់ចាម។ ដោយហេតុស្រឡាញ់ការសិក្សាខំប្រឹងក្លៀវក្លារៀនផង លោក រំលឹកថា "នៅអាយុខ្ទង់១០ឆ្នាំ ខ្ញុំដើររើសសម្បកដបលក់មួយថ្ងៃរកបានពី ៣ទៅ៥រៀល... ឯឪពុកខ្ញុំជាអ្នករត់កាណូតខ្ញុំក៏ទិញស្ករគ្រាប់ពីផ្សារចាស់ទៅលក់នៅស្រុក មិនក្រោម១០ស្បោងទេ ហើយ១ស្បោងចំណេញ ៣រៀល" ។

ជាក្មេងដែលគេហៅឈ្មោះក្រៅថា ខួច ទោះខ្លួនតូចមែន តែលោកមិនដែលឲ្យខ្លួនទំនេរឡើយ ខួចតែងឆ្លៀតដើររើសដើមឆៃថាវ ដែលគេបោះចោលយកទៅជ្រក់ ដើរលក់បានលុយមួយចំណែកទៀត ហើយធ្វើការរែកទឹកមួយថ្ងៃ៤០ អម្រែក ដើម្បីបានប្រាក់បន្ថែម។

ជីវិតឡើងមករស់នៅភ្នំពេញជាថ្មី

ចាស់ៗតែងនិយាយក្មេង ដែលមានឪពុកម្ដាយសញ្ជាតិច្រើនសាសន៍ ជាក្មេងឆ្លាត និងប៉ិនប្រសប់ខាងធ្វើជំនួញ។ ឥឡូវងាកមកត្រង់ចំណុចនេះ លោក តាន់ មុនីវណ្ណ មានដុងជាអ្នករកស៊ីតាំងពីក្មេង "ខ្ញុំឆ្ងល់ខ្លួនឯងដែរ កាលណោះខ្ញុំគ្មានចំណេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់អ្វីទេ តែចេះរកស៊ីតាំងពីតូច" ។ ពេលមកដល់ភ្នំពេញសាជាថ្មី ប្រុសខួចបន្តការសិក្សាថ្នាក់ទី៣ ដោយមកនៅជាមួយម្ដាយមីងនៅអូរឬស្សីជួយលក់ស្បែកជើងគាត់ ដើរលក់ឆ្នោតផង លក់កាសែតផង។

ធ្លាប់ជាកូនក្នុងគ្រួសារអភិជន លោកបណ្ឌិត និយាយទាំងភ្នែកក្រហមថា៖ "ក្រោយបែកប៉ុលពតមក គ្រួសារខ្ញុំគ្មានសល់អ្វីទេ ម្ដាយក៏ត្រូវគេសម្លាប់ចោល ទីទ័លក្រខ្លាំង សូម្បីខោរហែកគូទយកទៅឲ្យជាងដេរសាប់ៗរហូតជាងលែងសាប់ឲ្យ...ពេលខ្លះខ្ញុំអង្គុយស្រក់ទឹកភ្នែកម្នាក់ឯងអាណិតខ្លួន ព្រោះគ្រាន់តែខោស្លៀកទៅរៀនក៏គ្មាន" ។

នៅអាយុប្រហែល ២០ឆ្នាំ លោកបោះពួយទៅធ្វើជាអ្នកកួកជេម៉ូតូ ឡាន កួកជេដី ធ្វើត្បូងជាដើម។ របរនេះ បានជួយឲ្យលោកធូរធារទាំងនៅក្មេង សល់លុយជាង១០ម៉ឺនដុល្លារស្មើនឹងជាង ១០លានដុល្លារធៀបសម័យបច្ចុប្បន្ន។ យុវជនវ័យជំទង់នេះអះអាងថា៖ "មុនខ្ញុំរៀបការជាមួយកូនលោកឧកញ៉ា ម៉ុង ឫទ្ធី ខ្ញុំសល់លុយរាប់ សែនដុល្លាររួចទៅហើយ មានលុយទិញឡាន ទិញផ្ទះ ទាំងនេះមិនមែនជាការចៃដន្យទេតែជាការប្រឹងប្រែងរបស់ខ្ញុំ" ។

បច្ចុប្បន្ន លោក មុនីវណ្ណ កំពុងបន្តការសិក្សាបណ្ឌិតផ្នែករដ្ឋបាលសាធារណៈ។ លោកធ្លាប់ជាមេធាវី និងមានក្រុមហ៊ុនមេធាវីអន្តរជាតិ ប៉ុន្តែក្រោយពីរៀបការរួចលោកក៏ប្តូរអាជីពពីអ្នកច្បាប់មកជាអ្នកជំនួញ និងក្ដោបក្ដាប់ក្រុមហ៊ុនប្រមាណ ១០ក្នុងដៃ។ ម្យ៉ាងលោករីករាយចូលរួមផ្ដល់ប្រឹក្សាយោបល់ផ្នែកច្បាប់ និងធ្វើជាសហប្រធានក្រុមការងារផ្សេងៗក្នុងនាមតំណាងឲ្យសមាគមនានា។

ដំបូន្មានសម្រាប់យុវជនជំនាន់ក្រោយ

និយាយដល់រឿងជីវិតលំបាក លោករៀបរាប់មិនអស់ទេ តែយ៉ាងណាលោកចង់ដាស់តឿនដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយ បើទោះជាប្រទេសសុខសន្តិភាពគ្មានសង្រ្គាមមែនពិត តែយុវជនជាទំពាំងស្នងឫស្សី មិនត្រូវរំលងការសិក្សានោះឡើយ។ លោកថ្លែងហាក់អស់សំណើចបន្តិច៖ "កាលខ្ញុំនៅរៀន អ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែកនោះ គឺគ្មានបាយញ៉ាំ តែមកដល់សម័យឥឡូវ យុវជនមួយចំនួនលំបាកត្រឹមគ្មានម៉ូតូជិះទៅរៀន ពិបាករកការងារធ្វើ ពិបាករកការងារដែលមានប្រាក់ខែច្រើន ពិបាកគ្មានលុយទិញឡានថ្លៃៗ ឬពិបាកមិនបានប្រើទូរសព្ទទំនើបទៅវិញ" ។

ដើម្បីក្លាយជាសសរស្ដម្ភប្រទេសជាតិដ៏រឹងមាំ យុវជនជានិស្សិតជំនាន់ក្រោយ ត្រូវចេះតស៊ូក្នុងការរៀនសូត្រ ចេះបង្កើតឱកាសការងារ បណ្ដុះគំនិតលើកិច្ចការជំនួញ។ លោក មុនីវណ្ណ បន្ថែមថា យុវជន ឬនិស្សិតឆ្នើម ជាក្រុមមនុស្សចូលរួមស្ដាប់វាគ្មិនពូកែៗ និងអានសៀវភៅច្រើន ដើម្បីរកផ្លូវជោគជ័យទៅថ្ងៃអនាគត៕

អត្ថបទ៖ ស៊ិន សាវ៉េត