អ្នកថតរូបទម្លាយការងារអូតេសលើយន្តហោះ

2014-12-25 18:09:09
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

អូតេសបម្រើលើយន្តហោះ គឺជាការងារមួយដែលយុវជនជាច្រើនប្រាថ្នាចង់បាន ដោយសារគេសង្កេតឃើញថា អ្នកធ្វើការងារនេះតែងស្លៀកពាក់ស្អាតបាត ពូកែទាំងភាសាបរទេស និងបម្រើភ្ញៀវចម្រុះសាសន៍។ ប៉ុន្តែយុវជនជាច្រើនយល់ថា ការងារនេះមិនងាយនឹងមានអ្នកណាទទួលបានងាយស្រួលនោះទេ។

ប៉ុន្តែលោក អ៊ុយ នូសិរីមុនី អាយុ៣២ឆ្នាំ ដែលជាអ្នកថតរូបសោះ មានឱកាសបានធ្វើជាអូតេសឲ្យក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ខ្មែរ Cambodia Angkor Air អស់រយៈពេលពីរឆ្នាំមកហើយ។ ការជាប់ការងារជាអូតេស ត្រូវបានអ្នកថតរូបរូបនេះបញ្ជាក់ថា គ្រាន់តែយកពាក្យទៅដាក់សាមញ្ញធម្មតា នៅពេលលោកឮដំណឹងប្រកាសរើសបុគ្គលិក ហើយក៏ត្រូវគេហៅឲ្យទៅធ្វើតេស្តតែម្ដង។

មុនីថា៖ “ឮប្អូនស្រីខ្ញុំថា ធ្វើអូតេសហ្នឹងអាចដើរលេងបានច្រើនប្រទេស។ ខ្ញុំចូលចិត្តថតរូបផង ដោយឮតែបានទៅច្រើនប្រទេស គឺចង់ធ្វើតែម្ដង។ អីចឹងខ្ញុំក៏ទៅដាក់ពាក្យលេងទៅ នៅពេលដឹងថាគេប្រកាសជ្រើសរើសបុគ្គលិក"។

ថ្វីត្បិតតែកាលណោះ មុនី គឺគ្រាន់តែជាអ្នកថតរូបម្នាក់ក្តី តែលោកធ្លាប់ជាប់អាហារូបករណ៍ទៅសិក្សាផ្នែកធនធានមនុស្សនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី និងសាំងហ្គាពួររយៈពេលមួយឆ្នាំដែរ ចន្លោះពីឆ្នាំ២០០២ និង២០០៣។ ក្រោយត្រឡប់មកស្រុកខ្មែរវិញ លោកបម្រើការងារឲ្យអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយរហូតដល់ឆ្នាំ២០០៦។

ពេលលាឈប់ពីការងារអង្គការនោះ លោកបានធ្វើជាអ្នកដើររកទីតាំងថតភាពយន្តឲ្យផលិតកម្មក្រៅស្រុក។ នៅពេលជាមួយគ្នានេះដែរ លោកក៏បានចាប់ផ្ដើមការងារថតរូប ដោយលក់ឲ្យផលិតកម្មភាពយន្តក្រៅស្រុក និងស្ថាប័នព័ត៌មានមួយចំនួន។ ទើបឆ្នាំ២០១១ លោកក៏បានជាប់ការងារជាអ្នកបម្រើលើយន្តហោះ។ ប៉ុន្តែឱកាសបានជាប់ការងារនេះ ត្រូវឆ្លងកាត់ការប្រកួតប្រជែងក្នុងចំណោមបេក្ខជនរាប់រយនាក់ឯណោះ ខណៈបេក្ខជនដែលត្រូវជ្រើសរើស គឺតែ៩នាក់ទេ ប្រុស៣ ស្រី៦។

លោកថា លក្ខខណ្ឌនៃការជ្រើសរើសគឺទាមទាឲ្យបេក្ខជនមានរូបសម្បត្តិសមរម្យ ដោយបុរសត្រូវមានកម្ពស់យ៉ាងហោច១,៦៨ម៉ែត្រ ខណៈនារីវិញត្រូវមានកម្ពស់ពី១,៥៨ម៉ែត្រឡើងទៅដែរ។

លោកបន្ថែមថា៖ “មានសម្ភាសន៍ច្រើនតង់ណាស់ ទាំងចំណេះដឹងទូទៅ ភាសាអង់គ្លេស រូបសម្បត្តិ ការស្លៀកពាក់ និងកាយសម្បទា។ តាមពិតទៅ រូបសម្បត្តិគឺយកម៉ាសមរម្យ ព្រោះការងារនេះគឺផ្ដោតលើសេវាបម្រើដល់អ្នកដំណើរជាង"។ ក្រោយពីជាប់ការងារនេះហើយ មុនី ត្រូវបានក្រុមហ៊ុនបញ្ជូនទៅហាត់រៀននៅប្រទេសវៀតណាម ជាមួយនឹងបេក្ខជន៨នាក់ផ្សេងទៀត។

លោកថា៖ “ដំបូងឡើយ គេឲ្យយើងរៀនពីរបៀបទំនាក់ទំនងភ្ញៀវ ពីព្រោះការប្រើប្រាស់ភាសាលើយន្តហោះ ខុសពីភាសាយើងប្រើជាទូទៅ។ ជាធម្មតា យើងត្រូវតែប្រើភាសាឲ្យគួរសមជាង។ បន្ទាប់មកទៀត យើងត្រូវរៀនពីសុវត្ថិភាព ដូចជាចេះឆែកទូរសព្ទ អុកស៊ីហ្សែន និងគន្លឹះព្យាបាលផ្សេងៗ"។ លោកបានហាត់រៀនបម្រើការងារក្នុងយន្តហោះពីរប្រភេទគឺ ATR ដែលផ្ទុកអ្នកដំណើរ ៦៨នាក់ និងAirbus ដែលផ្ទុកអ្នកដំណើរបាន១៨៤នាក់។

ក្រោយបញ្ចប់វគ្គសិក្សា លោកត្រូវចូលបម្រើការងារឲ្យCambodia Angkor Air ភ្លាម ជាអ្នកបម្រើភ្ញៀវ ដោយសាកល្បងដំបូងចំនួន៣ខែ។ ពេលចូលបម្រើការងារ លោកត្រូវបានគេតម្រូវឲ្យមានលិខិតជាច្រើន ដូចជា ប័ណ្ណសុខភាព ឬអាជ្ញាប័ណ្ណហោះហើរ។ រាល់មួយឆ្នាំម្ដង លោកក៏ត្រូវទៅត្រួតពិនិត្យសុខភាពឡើងវិញដែរ។

អូតេសរូបនេះត្រូវបានមេរបស់ខ្លួនសួរសំនួរជាច្រើន រាល់ពេលហោះហើរម្ដងៗ ដើម្បីបង្ការកុំឲ្យលោកភ្លេច។ ពេលខ្លះអ្នកបម្រើការងារលើយន្តហោះមួយចំនួនអាចភ្លេចពីវិធីបង្ការសុវត្ថិភាពផ្សេងៗ ពេលដែលយន្តហោះជួបបញ្ហាម្ដងៗ។

លោកបន្ថែមថា៖ "តាមពិតទៅ យើងឃើញការងារអូតេសដូចជាត្រឹមបម្រើម្ហូបអាហារដល់ភ្ញៀវ តែតាមពិតទៅគ្រាន់តែឡើង និងចុះមាន២០ដំណាក់កាលឯណោះ"។ រាល់ការហោះហើរម្ដងៗមិនប្រាកដថា គ្មានបញ្ហានោះទេ។ ដូចជាថ្ងៃមួយ ត្រូវជួបព្យុះ តួយន្តហោះទាំងមូលដែលលោកកំពុងធ្វើដំណើរមានសភាពញ័រខ្លាំង ហើយចង្ការបស់លោកបានប៉ះទៅនឹងអ្វីមួយ ប៉ុន្តែលោកថា ការប៉ះទង្គិចនោះពុំមានរងរបួសអ្វីខ្លាំងក្លាទេ។

ជាទូទៅ ប្រជាជនខ្មែរភាគច្រើនយល់ថា ការងារលើយន្តហោះនេះដូចជាប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ណាស់ ពីព្រោះបើសិនជាយន្តហោះខូច ខុសពីឡាន គឺត្រូវធ្លាក់មកដីដែលមានកម្ពស់រាប់គីឡូម៉ែត្រ ហើយតែងនាំមកនូវសោកនាដកម្មដ៏ធំធេង។ ប៉ុន្តែអូតេសរូបនេះយល់ផ្ទុយទៅវិញថា៖ "បើមើលតាមស្ថិតិ យន្តហោះជាមធ្យោបាយធ្វើដំណើរដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុតលើពិភពលោក។ ក្នុងស្ថិតិចំនួនហោះហើរមួយលានដង យន្តហោះជួបបញ្ហាតែម្ដងទេ។ ប៉ុន្តែស្ថិតិមធ្យោបាយធ្វើដំណើរលើដីវិញ បួនម៉ឺនដង គឺជួបឧប្បត្តិហេតុម្ដង។ ចំពោះខ្ញុំអត់មានភ័យខ្លាចអ្វីទេ ពីព្រោះខ្ញុំប្រកាន់តាមក្បួនសុវត្ថិភាពផ្សេងៗ បើសិនយន្តហោះជួបបញ្ហា"។

លោកឲ្យយោបល់ថា បើយុវជនដែលចង់បានការងារនេះ មិនគួរភ័យខ្លាចរឿងនេះឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញពួកគេគួរតែព្យាយាមដុះខាត់ភាសាបរទេស សិក្សាស្វែងយល់ពីចំណេះដឹងទូទៅ និងគួរដាក់ពាក្យភ្លាមដោយពុំត្រូវរារែក ពេលឮដំណឹងជ្រើសរើសបុគ្គលិកចូលបម្រើការងារនេះ។ រយៈពេលពីរឆ្នាំមកនេះ ក្រៅពីប្រទេសកម្ពុជា លោកបានធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះទៅកាន់ប្រទេសចិន ថៃ និងវៀតណាម។ លោកថា នៅពេលក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍របស់លោកពង្រីកការហោះហើរទៅកាន់ប្រទេសផ្សេង លោកក៏នឹងមានឱកាសធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសទាំងនោះដែរ។

ក្នុងមួយខែៗ មុនី ត្រូវធ្វើដំណើរទៅតាមយន្តហោះ ពី១៥ទៅ២០ថ្ងៃ។ ពេលយន្តហោះត្រូវឈប់សម្រាកនៅខេត្តណា ឬប្រទេសណា លោកត្រូវក្រុមហ៊ុនជួលសណ្ឋាគារលំដាប់ផ្កាយ៤ ឬផ្កាយ៥ឲ្យស្នាក់នៅនៅទីនោះ។ មើលទៅលោកដូចជាមានពេលសម្រាប់ពី១០ទៅ១៥ថ្ងៃដែរក្នុងមួយខែៗ ប៉ុន្តែលោកថា ភាគច្រើនគឺត្រូវសម្រាកនៅបរទេស ឬនៅខេត្តសៀមរាម។ ដូច្នេះលោកមានពេលម្ដងៗតែពីរទៅបីថ្ងៃដើម្បីមកជួបភរិយា និងកូនជាទីស្រឡាញ់ទាំងពីររបស់លោក៕