ទេវតាមិនអាណិតមនុស្សស្មោះសោះ! ១០ឆ្នាំ ចុងក្រោយខ្ញុំក្លាយជាស្រីស្លាប់បេះដូងព្រោះប្រុសមុខលុយ

2015-02-02 16:29:19
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

មាន សម្បុរសជ្រះ រាងខ្ពស់ស្តើង បុប្ផា គឺជាបុគ្គលិកមន្រ្តីរាជការម្នាក់ បម្រើការក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋមួយ ក្នុងតួនាទីជាជំនួយការរដ្ឋបាល។ វាជាទូនាទីដ៏ល្អមួយ បើប្រៀបធៀបនឹងការងារផ្សេងៗទៀតក្នុងប្រទេសកម្ពុជានាពេល បច្ចុប្បន្ន។ នាងគួរតែរីករាយនឹងមុខងារនេះ ប៉ុន្តែបុប្ផាហាក់មិនសូវសប្បាយចិត្តសោះ ដោយសាវិបត្តិដ៏ធំមួយបានអន្ទោលតាមប្រាណនាងរហូត។

ដើម្បី បន្ធូរនូវភាពតានតឹងក្នុងអារម្មណ៍ នារីវ័យ៣២ឆ្នាំរូបនេះបានស្វះស្វែងចែករំលែករឿងរ៉ាវរបស់នាងឲ្យ អ្នកដទៃជួយគិត។ ពេលនោះនាងបានមកជួប Sabay ដើម្បីចែករំលែករឿងនេះដល់យុជនទាំងអស់កុំឲ្យដើរខុសគន្លងដូច រូបនាង។

ប៉ុន្តែរឿងដែលនាងចង់ប្រាប់នេះ គឺមិនមែនទាក់ទងនឹងការងារទេ គឺវាទាក់ទងនឹងរឿងប្រុសស្នេហ៍របស់នាងទៅវិញទេ ដែលបានស្គាល់គ្នាជាង១០ឆ្នាំទៅហើយនោះ ប៉ុន្តែត្រូវបែកបាក់គ្នានាពេលថ្មីៗ។

បុប្ភា បាន និយាយរឿងរបស់នាងតាមលំដាប់លំដោយថា នាងមានស្រុកកំណើតនៅ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ។ នៅពេលនាងមានអាយុ២០ឆ្នាំ នាងបានសេពគប់ជាមួយបុរសម្នាក់ ដែលមានផ្ទះក្បែរនាងមិនដល់៥០ម៉ែត្រផង ឯស្រុកកំណើត។ គេគឺជាកូនច្បងក្នុងគ្រួសារមួយ ដែលមានម្តាយជាស្រ្តីម៉េម៉ាយ និងមានប្អូនស្រី៣នាក់ទៀត។

ពន្លកស្នេហ៍រវាងកំឡោះស្រុកស្រែ និងបុប្ផាត្បូងឃ្មុំបានដុះដាលឡើងជាលំដាប់។ គេហ៊ានបង្ហាញទំនាក់ទំនងរបស់គេ ដោយបើកចំហទៅដល់អ្នកស្រុកទៀតផង តាមរយៈការដើរលេង ជាមួយគ្នា និងការទៅលេងគ្រួសារគ្នា ទៅវិញ ទៅមក។

បុប្ផាបានបន្ថែមថា៖ “ចាស់ៗក៏ដឹងរឿងពួកយើង ហើយគាត់ក៏មិនដែលជំទាស់ ព្រោះជាអ្នកស្រុកជាមួយគ្នាស្រាប់ និងបានស្គាល់ពូជពង្សវងត្រកូលច្បាស់តាំងពីជំនាន់ជីទួតជីលួត ជីលាម្លេះ។ ម្ល៉ោះហើយ គាត់ និងខ្ញុំមិនធ្លាប់គិតបារម្ភពីឧបសគ្គដូចជាមានអ្នកជំទាស់ទេ។ យើងមានតែគិតគូរខំរកការងារធ្វើសន្សំលុយកាក់ ដើម្បីទិញផ្ទះសម្បែង សង្ឃឹមថានឹងបានសាងអនាគតរួមគ្នា។ ពីរនាក់ខ្ញុំស្រឡាញ់គ្នាណាស់! នរណាៗក៏ដឹងថាយើងជាប្តីប្រពន្ធទៅអនាគតដែរ”។

ក្រោយពីបញ្ចប់ បាក់ឌុប គេបានមកភ្នំពេញដើម្បីសិក្សានៅថ្នាក់ឧត្តមបន្ត។ បុប្ផារៀនផ្នែកគ្រប់គ្រង ចំណែកមិត្តប្រុសរបស់នាងរៀនផ្នែកគណនេយ្យ។ ជាសំណាងល្អ សង្សារបស់នាងបានការងារធ្វើនៅធនាគារដ៏ធំមួយ។ លុះមួយឆ្នាំក្រោយមក បុប្ផាក៏បានការងារធ្វើដែរគឺនៅក្រសួងមួយ ដែលមានបងជីដូនមួយរបស់នាងម្នាក់នៅភ្នំពេញជួយរត់ការឲ្យ។ ពេលនោះ គេទាំងពីរសុទ្ធតែមានការងារល្អដូចគ្នា ដូច្នេះក្តីរំពឹងថានឹងកសាងអនាគតដ៏ភ្លឺស្វាង គឺខិតជិតមកដល់នាពេលឆាប់ៗខាងមុខ។

ជំនួយការរដ្ឋបាលរូប នេះថ្លែងថា៖ “តាមពិតទៅ ខ្ញុំធ្លាប់ជួយសង្សាររបស់ខ្ញុំយ៉ាងច្រើន ទម្រាំគាត់បានចូលធ្វើការកន្លែងល្អ រាប់ទាំងពីលុយកាក់ និងការពឹងពាក់បងខ្ញុំអោយជួយនិយាយឲ្យគាត់ ឬធានាគាត់ជាដើម។ តែដោយសារគាត់មានសមត្ថភាពស្រាប់ គាត់ក្លាយជាមនុស្សលេចធ្លោយ៉ាងរហ័ស ហើយបានក្លាយជាប្រធានផ្នែកទៀតផង”។

កាលនោះ ពេលដែលគេទាំងពីរបាន ធ្វើការងារគ្រប់គ្នា គ្រួសាររបស់គេទាំងពីរក៏គ្រោងរៀបចំមង្គលការឲ្យពួកគេ ដោយកំណត់យកឆ្នាំ២០០៧។ មង្គលការមិនទាន់នឹងកើតឡើងផង គេទាំងពីរក៏បានទិញផ្ទះមួយនៅភ្នំពេញ កាលពីឆ្នាំ២០០៦ តាមការបង់រំលោះដោយប្រើរយៈពេល៥ឆ្នាំទើបបានផ្ទះនោះដាច់ មុខ។

បុប្ផានិយាយថា៖ “ដំបូងខ្ញុំគិតថា ផ្ទះនោះគឺជាចំណងដៃរឹងមាំសម្រាប់ខ្ញុំ និងគាត់ ប៉ុន្តែតាមពិត វាគឺជាជំហាននាំទៅរកក្តីវិនាសអន្តរាយសោះ។ ម្ចាស់ផ្ទះដែលលក់បណ្តាក់ឲ្យយើងនោះ គឺជាអ្នកមានម្នាក់នៅភ្នំពេញ។ គាត់មានដីច្រើនណាស់ និងប្រកបរបរលក់ផ្ទះ និងសង់ផ្ទះនៅស្ទើរគ្រប់កន្លែង។ ដោយសារគាត់មានផ្ទះនៅជិតនោះ និងគាត់ចេញចូលធនាគារញឹកញាប់ ទើបគាត់ ជួបមិត្តប្រុសខ្ញុំ។ គាត់ក៏ចាប់អារម្មណ៍ ហើយក៏ទាក់ទងមិត្តប្រុសខ្ញុំឲ្យកូនស្រីគាត់”។

រូបតំណាង

អានអត្ថបទវិបត្តិស្នេហ៍របស់យុវវតីម្នាក់៖ សុំរួមរ័កច្រើនដងពេក ខ្ញុំសម្រេចដើរចេញ ត្រូវអត់?

និយាយមកដល់ ត្រង់នេះ បុប្ផាបានគ្រវីក្បាលហួសចិត្ត មិនគួរណាអ្នកមានរូបនោះ ចង់បានសង្សាររបស់នាងទៅធ្វើជាកូនប្រសាគាត់សោះ។ គេបានអញ្ជើញមិត្តប្រុសរបស់នាងទៅហូបបាយនៅផ្ទះគេជារឿយៗ។ អ្នកមាននោះមានកូនស្រីប្រហែលបី ឬបួននាក់ឯណោះ សុទ្ធតែរៀនបានតិច ប៉ុន្តែចូលចិត្តលេងខ្លួនហ៊ឺហា។ ដោយឃើញសង្សាររបស់បុប្ផាជាអ្នករៀនសូត្រ គេក៏ចង់បានគាត់មកជាសមាជិកគ្រួសាររបស់គេ។

បុប្ផាបញ្ជាក់ បន្ថែមថា៖ “គ្រួសារអ្នកមាននោះថែមទាំងសុំសង្សារខ្ញុំនាំពួកគេទៅលេង ស្រុកទៀតផង។ គេទិញជំនូនទៅច្រើនណាស់ ដូចរបៀបស្រីដណ្តឹងប្រុសអញ្ចឹង។ អ្នកភូមិគេសង្ស័យ គេបាននាំគ្នាដុកខ្ញុំឲ្យប្រយ័ត្ន។ ពេលខ្ញុំសួរមិត្តប្រុសខ្ញុំ គាត់ថាកុំរវល់អី។ គាត់មិនទៅស្រឡាញ់ស្រីទីក្រុងទេ”។

បើ ទោះបីជាមានការបកស្រាយពីសង្សារខ្លួនក្តី បុប្ផាក៏នៅតែពិបាកចិត្តពីមួយថ្ងៃ ទៅមួយថ្ងៃ សូម្បីជីវិតស្នេហារយៈពេល១០ឆ្នាំរបស់នាងក៏ទប់អារម្មណ៍នាង លែងបានទៀតហើយ។ នាងគិតថា គ្រួសារអ្នកមាននៅភ្នំពេញនោះ ប្រាកដជាមិនលែងមិត្តប្រុសរបស់នាងងាយៗនោះទេ។ គេតែងទៅមកស្រុកកំណើតរបស់នាងមិនឈប់សោះ ដោយមានទិញនេះ ទិញនោះ ឲ្យម្ដាយមិត្តប្រុសនាងមិនចេះស្វាង។ ចុងក្រោយ គេថែមទាំងធានាជួយអោយប្អូនស្រីរបស់គាត់ពីរនាក់ទៀតបានស្នាក់ទៅ រៀនបន្តនៅភ្នំពេញដែរ។ នាងបន្តទាំងសើចស្ងួតថា៖ “ពេលនោះហើយដែលខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំត្រូវគេផាត់ចោល។ ម្តាយសង្សាររបស់ខ្ញុំដែលធ្លាប់ហៅខ្ញុំថាកូនប្រសាពេញៗមាត់ បានស្កាត់មកជួបខ្ញុំនៅភ្នំពេញ ហើយបានលើកដៃសំពះអង្វរខ្ញុំទាំងទឹកភ្នែក សុំឲ្យខ្ញុំចាកចេញពីកូនប្រុសគាត់ ដូច្នេះកូនស្រីៗរបស់គាត់នឹងមានគេជួយឧបត្ថម្ភបានសិក្សារៀន សូត្រ។ គាត់ស្រក់ទឹកភ្នែក តែខ្ញុំមិនស្រក់ទេ ព្រោះបេះដូងខ្ញុំបានស្លាប់ឈឹងតាំងពីឮសម្តីគាត់ពីដំបូង ម៉្លេះ។ គាត់ថា កូនរបស់គាត់ទំាងអស់នឹងមានអនាគត ប្រសិនបើកូនច្បងរបស់គាត់យកកូនស្រីថៅកែសំណង់នោះ”។

កូនប្រុស អ្នកជនបទ ដែលតែងគោរពម្តាយយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនបំផុត បានស្របទៅតាមចិត្តម្តាយដោយសម្រេចរៀបការជាមួយនឹងកូនស្រី ថៅកែសំណងនោះតែម្តង ទុកបុប្ផាឲ្យរស់នៅកណ្តោចកណ្តែងតែម្នាក់ឯង។ ឥឡូវនេះ អាយុនាងកាន់តែច្រើន ហើយកេរ្តិ៍ឈ្មោះធ្លាប់ត្រូវសង្សាដឹកព្រឹកល្ងាច បានផ្សព្វផ្សាយពេញត្រចៀកអ្នកស្រុក។ ប៉ុន្តែនាងនៅតែព្យាយាមធ្វើខ្លួនឯងឲ្យរឹងប៉ឹង ដោយគិតថា នាងអាចនឹងជូបអ្នកថ្មីដែលសុខចិត្តរៀបការជាមួយនាងមិនខាន។

អ្វី ដែលនាងនៅស្តាយនោះ គឺចិត្តដែលស្រឡាញ់បុរសនោះរហូតដល់១០ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែនាងសង្ឃឹមថា ប្អូនស្រីៗនឹងមិនត្រូវងប់ងុរ និងមានជំនឿ១០០ភាគរយទៅលើបុរសណាម្នាក់ទេ។ ចំណែកបុរសវិញ ក៏មិនគួរបោះបងសង្សារខ្លួនចោល សុខចិត្តក្បត់ស្នេហា ក៏ព្រោះលាភសក្ការៈដែរ។ បុប្ផាយល់ថា បើបានស្រឡាញ់គ្នាត្រូវរ៉ូវហើយ ត្រូវរៀបការឆាប់ៗ កុំទុកយូរ នាំតែយប់យន់សុបិនច្រើនដូច បុប្ផា ដែរ ។ ចុះចំណែកអ្នកវិញគិតយ៉ាងមិចដែរ?

ចុចត្រង់នេះ...! ដើម្បីចូលទៅបណ្ដុំរឿងរ៉ាវស្នេហ៍ពិតជាច្រើនទៀតដែលមិត្តអ្នកអានផ្ញើរមក Sabay

ស្នេហាធ្វើបាបមនុស្សមែន! ៥ឆ្នាំលះបង់ឲ្យគាត់ បន្សល់ឲ្យខ្ញុំត្រឹម «អារម្មណ៍ស្អប់មនុស្សប្រុស»

បើមិត្តអ្នកអានមានរឿងរ៉ាវស្នេហាចង់ចែករំលែកលើ Sabay និងស្វែងរកមតិ សូមផ្ញើរឿងមកកាន់ pen.sophana@cidc.com.kh ៕