អរគុណលោកគ្រូដែលជំរុញឲ្យខ្ញុំមានថ្ងៃនេះ

2015-10-16 17:44:34
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ជាកូនកសិករក្នុងស្រុក តំបែរ ខេត្តកំពង់ចាម ខ្ញុំមិនសូវទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ និងចាប់អារម្មណ៍ពីមិត្តភ័ក្ដិ និងលោកគ្រូ អ្នកគ្រូប៉ុន្មានឡើយពេលនៅរៀនតាំងពីអនុដល់វិទ្យាល័យ ព្រោះសម្បុរខ្ញុំខ្មៅ រូបរាងក៏មិនសូវស្អាតចូលចុះចំណោមគេ។ មួយទៀតដោយសាររវល់ធ្វើស្រែចម្ការ និងមិនមានលុយទៅគួរដូចគេ ការសិក្សារបស់ខ្ញុំបានត្រឹមមធ្យមៗដូចគេដូចឯងប៉ុណ្ណោះ។ វាមិនចម្លែកទេដែលលោកគ្រូអ្នកគ្រូពិសេសផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រស្រឡាញ់ចូលចិត្តតែសិស្សពូកែ តែពេលខ្លះខ្ញុំមានអារម្មណ៍អន់ចិត្តខ្លាំងដែរ ព្រោះមិនត្រឹមតែមិនលើកទឹកចិត្តទេ សម្ដី និងទង្វើរបស់ពួកគាត់ពេលខ្លះហាក់ដូចមើលងាយ និងបំបាក់ទឹកចិត្តខ្ញុំជាខ្លាំង។

រូបតំណាង

ចូលដល់ទី ១១ ការសិក្សារបស់ខ្ញុំនៅទ្រឹងមិនសូវទៅមុខដដែល ព្រោះខ្ញុំត្រូវបែងចែកខួរក្បាលគិតរឿងការងារផ្ទះផង និងការសិក្សាផង។ ខ្ញុំហាក់បាក់ទឹកចិត្តចំពោះការមិនយកចិត្តទុកដាក់ពីមនុស្សជុំវិញ និងគិតថា បើរៀនចប់ក៏មិនដឹងមានលុយឯណារៀនបន្តបើគ្រួសារក៏ក្រទៀត។ មើលទៅមានតែទៅរកស៊ីឈ្នួលគេដើម្បីបានលុយខ្លះជួយសម្រាលបន្ទុកគ្រួសារ។ ខ្ញុំគិតថា នឹងឈប់រៀនទៅហើយ តែចៃដន្យមានលោកគ្រូម្នាក់ដែលតែងឈឺឆ្អាលខ្ញុំជាងគេគឺលោកគ្រូ សុខា បង្រៀនមុខវិជ្ជាភូមិវិទ្យា មានរូបរាងសង្ហាបញ្ចប់បរិញ្ញាមកពីភ្នំពេញ។ លោកគ្រូបានប្រាប់ខ្ញុំថា មានតែការរៀនទេ ដែលអាចឲ្យខ្ញុំចាកចេញពីរបរធ្វើស្រែចម្ការ និងមានការគិតទូលាយជាងមុន។ លោកគ្រូថា បើមានការលំបាកគឺគាត់នឹងជួយគិត ជួយដោះស្រាយខ្ញុំ។ មែន! គ្រប់ពេលដែលមានបញ្ហាមិនថា ជីវិត ឬការរៀនសូត្រ ខ្ញុំតែងនិយាយប្រាប់គាត់ ហើយគាត់ជួយឲ្យយោបល់ដល់ខ្ញុំរហូត។ ការរៀនសូត្រខ្ញុំបានល្អជាងមុនបន្តិចម្ដងៗ រហូតអាចប្រឡងចប់ទី ១២ នៅឆ្នាំ ២០១០ ដោយនិទ្ទេសបង្គួរ។

ក្រោយចប់ទី ១២ ការគិតដែលថា នឹងឈប់រៀន ខ្ញុំបែរជាចង់រៀន ចង់ស្គាល់ទីក្រុង ចង់បានចំណេះដឹងដែលក្មេងៗនៅក្នុងភូមិមិនសូវបានទទួល។ ខ្ញុំមិនដឹងថា ខ្ញុំបានកម្លាំងជំរុញចិត្តនោះមកពីណាទេ គ្រាន់តែដឹងថា សម្ដីរបស់លោកគ្រូសុខា ធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់នៅសាលាបន្តទៀត។ ខ្ញុំបានសុំពុកម៉ែខ្ញុំថា ខ្ញុំចង់រៀនបន្តនៅភ្នំពេញ។ ពួកគាត់ពិបាកចិត្តខ្លាំង ព្រោះពួកគាត់មិនមានលទ្ធភាព តែដោយការជំរុញខ្ញុំខ្លាំង គាត់ក៏សម្រេចចិត្តឲ្យខ្ញុំឡើងមករៀនបន្តនៅភ្នំពេញដោយលក់គោយកលុយមកបង់សាលាដ៏តូចមួយ។

ខ្ញុំត្រូវរៀនបណ្ដើរ និងធ្វើការក្រៅម៉ោងបណ្ដើរដើម្បីបានលុយមកចំណាយលើការស្នាក់នៅហូបចុក។ ខ្ញុំរៀនជំនាញទីផ្សារត្បិតមិនសូវបានស្លៀកពាក់ស្អាតបាត និងនៅក្នុងម៉ាស៊ីនត្រជាក់ដូចគេតែវា ជាអ្វីដែលខ្ញុំស្រឡាញ់។ ខ្ញុំយកជំនាញនេះព្រោះខ្ញុំមិនសូវប៉ិនខាងលេខ និងមួយទៀតចង់ជម្នះខ្លួនឯងដែលមិនសូវហ៊ាននិយាយចូលនឹងអ្នកដទៃ។ រៀនដល់ឆ្នាំទីបីខ្ញុំបានដាក់ពាក្យធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនតូចមួយដើម្បីយកបទពិសោធន៍។ ខ្ញុំបានរៀនចប់នៅបរិញ្ញាបត្រទីផ្សារនៅឆ្នាំ ២០១៤ ដូចគេដូចឯងដែរ តែល្អជាងគេត្រង់ខ្ញុំមានការងារស្រាប់ក្រោយចប់ និងមានតួនាទីគ្រាន់បើដែរ។ ខ្ញុំស្ទើរមិនជឿថា ខ្ញុំឯងអាចឈរនៅទីនេះ រៀនចប់សញ្ញាប័ត្រនេះ។ ឥលូវខ្ញុំអាចរកលុយចាយវាយខ្លួនឯងបានសមល្មម និងអាចផ្ញើទៅផ្ទះរាល់ខែទៀត។ ពុកម៉ែគាត់សប្បាយចិត្តណាស់ដែរពេលឃើញខ្ញុំមានការងារបែបនេះ។

ចុងក្រោយខ្ញុំចង់អរគុណលោកគ្រូសុខាដែលជួយលើកទឹកចិត្ត និងជួយខ្ញុំពេលលំបាកពេលនៅរៀនវិទ្យាល័យ។ បើគ្មានការបង្ហាញទិសរបស់លោកគ្រូ ម្ល៉េះពេលនេះខ្ញុំនៅស្រុកធ្វើស្រែចម្ការ ឬរៀបការមានកូនដូចនារីចម្ការទូទៅមិនខាន។ មិនមែនរិះគន់ទេ តែខ្ញុំចង់ឲ្យលោកគ្រូអ្នកគ្រូផ្នែកគណិត គីមី និងរូបវិទ្យាទាំងអស់ដឹងថា មិនមែនសិស្សដែលអន់ផ្នែកលេខសុទ្ធតែមិនអាចធ្វើអ្វីបានទេ។ ខ្ញុំចង់ឲ្យលោកគ្រូអ្នកគ្រូយកចិត្តទុកដាក់ និងជួយបង្ហាត់បង្ហាញសិស្សមិនសូវពូកែ និងក្រខ្សត់ដូចខ្ញុំឲ្យមានកម្លាំងចិត្តឡើងល្អជាងសរសើរសិស្សពូកែបង្អាប់រហូតបាក់ទឹកចិត្តដូចខ្ញុំ។ សម្រាប់អ្នកមានជីវភាពដូចខ្ញុំផ្សេងទៀត សូមតស៊ូប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រឲ្យបានខ្ពស់ ព្រោះចំណេះវិជ្ជានេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកចេញពីភាពក្រីក្រ និងបើកខួរក្បាលអ្នកឲ្យទូលាយបាន។

ពីខ្ញុំ ប៉ែន វត្តី

មានអត្ថបទពាក់ព័ន្ធនឹងមនុស្សដែលអ្នកចងចាំ ចង់ឲ្យ Sabay ចុះផ្សាយ សូមទាក់ទង៖

លេខទូរសព្ទ៖ 017 557 688 អ៊ីមែល៖ prak.chanseyha@cidc.com.kh លេខទូរសព្ទ៖ 099 588 880 អ៊ីមែល៖ bin.bunna@cidc.com.kh

ចង់ដឹងលក្ខខណ្ឌដើម្បីសរសេរផ្ញើមកកាន់ Sabay បានសូមចុចត្រង់នេះ!