នៅពីក្រោយជោគជ័យរបស់ពាណិជ្ជករដែលមានចំណូលខ្ទង់លានដុល្លារក្នុង១ឆ្នាំ

2014-11-05 22:19:46
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

មិត្តអ្នកអានពិតជាធ្លាប់ស្គាល់រសជាតិ បឺហ្គឺ របស់ BB world ប៉ុន្តែមិនធ្លាប់ស្គាល់ជីវិត អគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនរូបនេះច្បាស់នៅឡើយទេ។ ពីកុមារដែលបានបោះបង់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់ទី៧ហើយ ប្រែក្លាយជីវិតរបស់ខ្លួនមកជាអ្នកប្រកបអាជីវកម្មប្រកបដោយជោគជ័យ ពិសេសមកទល់នឹងពេលនេះក្រុមហ៊ុនរបស់លោកមានចំណូលប្រចាំ ឆ្នាំប្រមាណ៧លានដុល្លារ។

តើខ្សែជីវិតរបស់លោកយ៉ាងណាខ្លះ?

លោកគួច សុខលី កើតថ្ងៃទី២៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៧ នៅស្រុកព្រៃឈរ ខេត្តកំពង់ចាម។ លោកឪពុកឈ្មោះ គួច ពាង ម្ដាយឈ្មោះ យៀង អេង ជាកូនទី៣ ក្នុងចំណោមបងប្អូន៥នាក់។ គ្រួសាររបស់លោកមានមុខរបរ បើកលក់ដូរ គ្រឿងញ៉ាំបន្តិចបន្តួច។

កុមារភាព

នៅឆ្នាំ១៩៨២ ឪពុកម្ដាយរបស់លោកបានសម្រេចចិត្តផ្លាស់ប្ដូរមករស់នៅរាជធានី ភ្នំពេញ ព្រោះឪពុកលោកយល់ថា ជាទីកន្លែងងាយស្រួលប្រកបមុខរបររកស៊ី និងផ្ដល់ឱកាសឲ្យកូនបានរៀនសូត្រ។ នៅឆ្នាំ១៩៨៣ លោកបានចូលរៀនថ្នាក់មត្តេយ្យនៅសាលាវត្តកោះ។ ឆ្នាំ១៩៨៦ ឪពុកម្ដាយរបស់លោកបានចាប់ផ្ដើមបង្កើតហាងនំប៉័ងមួយឈ្មោះ ៣A (មកទល់បច្ចុប្បន្ន)។

សម្រេចចិត្តឈប់រៀនដើម្បីទៅបំពេញក្ដីស្រមៃ

ជា កូនអ្នករកស៊ី ការងារនៅផ្ទះក៏ច្រើន ដូច្នេះលោកត្រូវឆ្លៀតពេលខ្លះជួយការងារផ្ទះ និងហាងនំប៉័ង ក្រៅពីនេះទើបឆ្លៀតពេលរៀន។ ដោយសារគំនិតជាសហគ្រិន មានតាំងពីកំណើត លោកតែងតែស្រមើស្រមៃចង់ក្លាយជាអ្នករកស៊ីដោយខ្លួនឯង។ នៅឆ្នាំ១៩៩៥ ក្នុងវ័យ១៤ឆ្នាំលោកបានសម្រេចចិត្តឥតស្ដាយក្រោយ គឺឈប់រៀនត្រឹមថ្នាក់ទី៧ ដើម្បីឈានជើងទៅរកសេចក្ដីស្រមៃ ដែលខ្លួនស្រឡាញ់គឺប្រលូកចូលសង្គម ដើម្បីក្លាយជាអ្នករកស៊ីម្នាក់។

ជួបដៃគូដែលមានចិត្តដូចគ្នា

ដោយសារ នៅមានវ័យក្មេងពេក យុវជន រូបនេះក៏បានសម្រេចចិត្តយកពេលវេលាជួយធ្វើការងារហាងនំប៉័ង និងឆ្លៀតពេលរៀនភាសាចិន នៅសាលាទួនហ្វា។ ក្រោយរយៈពេល៣ឆ្នាំ លោកបានជួបយុវជនមួយរូប ដែលមានគំនិតស្រដៀងលោកហើយមានឆន្ទៈដូចគ្នា។ នេះអាចរាប់ថា ចំណុចចាប់ផ្ដើមជីវិតប្រឡូកក្នុងសង្គមរបស់លោក និងដៃគូល្អគឺលោក ជី សិលា ដែលមានចិត្តគំនិតដូចគ្នា គឺចង់ក្លាយជាអ្នករកស៊ី។

ដៃគូល្អមិនបោះបង់ចោលគ្នា ទោះមានការងារធ្វើមុនក៏ដោយ

ឆ្នាំ១៩៩៤ ដៃគូរបស់លោកបានចូលប្រឡងចូលធ្វើការងារមុនលោកប្រមាណ១ឆ្នាំនៅ ក្នុងក្រុមហ៊ុនទេសចរណ៍ Peninsula ។ ដោយចិត្តអន្ទះសាយុវជនវ័យក្មេងរូបនេះ នៅឆ្នាំ១៩៩៥ បានសម្រេចចិត្តឈប់រៀនជាលើកទី២ និងយកចំណេះដឹងភាសាចិនតិចតួច ធ្វើជាដើមទុនប្រឡូកក្នុងការងារជាមួយលោក ជី សិលា ធ្វើជាបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនទេសចរណ៍ទទួលបៀវត្សរ៍ត្រឹម៧០ដុល្លារ។

មិនយកលុយឪពុកម្ដាយមករកស៊ី

លោក ក៏មិនខុសមនុស្សដទៃដែរ គឺចង់រកស៊ីពីបាតដៃទទេ មិនចង់ពឹងពាក់លុយរបស់ម៉ែឪឡើយ។ ដោយសារលោកចេះភាសាចិនខ្លះដែរនោះ លោកត្រូវបានក្រុមហ៊ុនចាត់តាំងឲ្យធ្វើជា អ្នកនាំភ្ញៀវ (Guide) ទៅក្រៅប្រទេស និងទទួលភ្ញៀវចិនមកដើរកម្សាន្តក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ធ្វើមនុស្សត្រូវចេះចាប់យកឱកាស

រយៈ ពេលធ្វើជាអ្នកនាំភ្ញៀវ យុវជន សុខលី មិនបានព្រងើយកន្តើយឡើយ គឺលោកបានចាប់ច្បាមយកឱកាសនេះ ធ្វើទំនាក់ទំនងជាមួយភ្ញៀវនៅក្រៅប្រទេសដែលចង់រកស៊ីនៅកម្ពុជា និងឆ្លៀតឱកាសរៀនសូត្រពីការរកស៊ីនៅប្រទេសជឿនលឿនជាច្រើន ដូចជានៅទីក្រុងហុងកុង សិង្ហបុរី ម៉ាឡេស៊ី ជាដើម ដើម្បីស្វែងយល់ និងរៀនសូត្រ ពីការវិវត្តន៍នៃពាណិជ្ជកម្មរបស់ប្រទេសទាំងនោះ។

ឱកាសមកដល់ តែមិនសក្តិសមសម្រាប់ជីវិតរបស់ពួកលោក

នៅ ដើមឆ្នាំ១៩៩៦ មានថៅកែក្រុមហ៊ុនជនជាតិតៃវ៉ាន់ម្នាក់ បានទាក់ទងពួកលោកទាំងពីរ ពឹងពាក់ឲ្យជួយធ្វើ ជាអ្នកគ្រប់គ្រង នៅរង្គសាលរបស់គេឈ្មោះ វិមានចរណៃ (ក្រោយពេទ្យចិន) ។ ចាប់ ផ្ដើមជាមួយប្រាក់ខែថ្មីប្រហែល១០០ដុល្លារ ប៉ុន្តែស្ថានភាពការងារលំបាក គឺត្រូវធ្វើចាប់ពីក្បាលព្រលប់ ដល់ ភ្លឺ ហើយត្រូវទទួលភ្ញៀវ ជាប្រចាំហើយភ្ញៀវមួយចំនួនមានចរិតមិនល្អទេ។ ការងារមិនលំបាកទេសម្រាប់លោក ប៉ុន្តែអ្នកមានគំនិតសហគ្រិន លោកតែងតែមានអារម្មណ៍ធុញថប់ ហើយគិតថាមិនសក្តិសមសម្រាប់ជីវិតរបស់លោកទាល់តែសោះ។

ការងារថៅកែលេបសន្យា

មិនយូរប៉ុន្មាននៅដើមឆ្នាំ១៩៩៧ ថៅកែក្រុមហ៊ុនតៃវ៉ាន់ម្នាក់ ដែលចង់រកស៊ីនៅកម្ពុជាបានទាក់ទងជាមួយលោក និងលោកជី សិលា ធ្វើជាបុគ្គលិក និងជួយការងារឲ្យ ក្រុមហ៊ុនកាត់អក្សរដោយកុំព្យូទ័រឈ្មោះ Song u art។ លោកបានទទួលបៀវត្សរ៍ ១៥០ដុល្លារក្នុង១ខែ ទទួលបានការសន្យាថា នឹងទទួលបានភាគរយនៃប្រាក់ចំណេញខ្លះ។

ថ្ងៃទី៥-៦ខែ កក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៧ ទោះមានព្រឹត្តិការណ៍ផ្ទុះអាវុធក្នុងក្រុងភ្នំពេញក្ដី ក៏ក្រុមហ៊ុនមួយនេះបានដំណើរការដដែល ប៉ុន្តែ ដោយពុំឃើញការគោរពសន្យាពីសំណាក់ថៅកែរូបនោះ ខណៈលោកជាអ្នកកាន់កាប់ឲ្យដំណើរការ ប៉ុន្តែប្រាក់ចំណេញប៉ុន្មាន គឺត្រូវក្រសោបយកទាំងស្រុង ពេលនោះលោក និងដៃគូបានសម្រេចចិត្តដើរចេញដោយអស់សង្ឃឹម។

ទស្សនៈវែងឆ្ងាយ និងមើលឃើញឱកាស

មិនមែន ជារឿងចៃដន្យទេ លោកបានរកឃើញមុខរបរថ្មីមួយតាមរយៈការដើរកម្សាន្ត នៅតាមប្រទេស ជឿនលឿន លោកបានសង្កេតឃើញថា ការចាក់តន្ត្រីប្រទេសគេបានប្រើប្រាស់ជាប្រភេទស៊ីឌីអស់ហើយ ប៉ុន្តែប្រជាជនកម្ពុជានៅប្រើប្រាស់ជាកាសែតម៉ាញ៉េ ម្យ៉ាងទៀតដោយសារឧបករណ៍ចាក់ស៊ីឌីនៅពេលនោះមានតម្លៃថ្លៃពេក ប៉ុន្តែលោកទាំងពីគិតថា កម្ពុជាគង់ដើរទៅដល់ចំណុចនោះដូចគេដែរ។

ខ្ចីបុល ដើម្បីរកស៊ី

ដោយ មានភាពជាសហគ្រិន លោកនិងដៃគូ បានប្រើប្រាស់គំនិតបែបសុទិដ្ឋិនិយមថា នៅថ្ងៃខាងមុខកម្ពុជាក៏នឹងមានតម្រូវការប្រើប្រាស់ស៊ីឌី ដូចបណ្ដាប្រទេសជឿនលឿនជាច្រើនទៀត។ លោកនិងដៃគូរបានសម្រេចចិត្តបង្កើតហាង ពិភពស៊ីឌី ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅបណ្ដោយផ្លូវព្រះសីហនុ ជិតស្តុបពេទ្យចិន ដោយចាប់ផ្ដើមដំបូងត្រឹម ៥០០ដុល្លារ ម្នាក់។ ប៉ុន្តែការ អនុវត្តខុសពីការគិតទាំងស្រុង ប្រាក់១ពាន់ដុល្លារមិនអាចប្រើប្រាស់គ្រប់គ្រាន់ឡើយ ដូច្នេះលោកនិងដៃគូបានសម្រេចខ្ចីលុយពីឪពុកម្ដាយ ទាំងសងខាងបន្ថែម ។ ទោះជាមានការបន្ថែមក៏ដោយ ហាងរបស់លោកនាពេលនោះអាចទិញឌីសបានត្រឹម៥០បន្ទះប៉ុណ្ណោះមកដាក់ តាំងលក់។

ទេវតានឹងជួយអ្នកបើសិនជាអ្នកជួយខ្លួនឯងជាមុន

មិន ខុសអ្វីពីការគិតរបស់លោកនិងដៃគូប៉ុន្មាន តម្រូវការស៊ីឌីមានការកើនឡើងជាបណ្ដើរៗពីភ្ញៀវបរទេស លោកអាចត្រឹមយកប្រាក់ពីការលក់បានទៅបង្វិលទិញស៊ីឌី ពីក្រៅប្រទេសចូលមកវិញ។ កាលៈទេសៈពេលនោះ មានជនបរទេសជាច្រើនមកធ្វើការនៅកម្ពុជា មុនពេលពួកគេត្រលប់ទៅវិញបានប្រគល់ស៊ីឌីចម្រៀងជាច្រើនឲ្យ ពួកគាត់ទុកលក់ ដែលនេះជាការផ្ដល់ទុនបន្ថែមឲ្យលោកយ៉ាងដូច្នេះដែរ។ទីផ្សារ ស៊ីឌីហាក់ចាប់ផ្ដើមហក់ឡើងយ៉ាងគំហុកធ្វើឲ្យហាងរបស់លោកក្លាយជា គោលដៅតែមួយសម្រាប់ការទិញ ពេលនោះលោកចាប់ផ្ដើមមានគំនិតនាំចូលម៉ាស៊ីនចម្លង ស៊ីឌីបទចម្រៀងចាស់ៗ។

ពីហាងលក់ស៊ីឌីតូចតាច ជាហាងបោះដុំស៊ីឌីមុនគេ

រយៈ ពេល១ឆ្នាំក្រោយទីផ្សារស៊ីឌីចាប់ផ្ដើមត្រូវប៉ាន់ខ្លាំង លោកចាប់ផ្ដើមចម្លងស៊ីឌីបោះតាមផ្សារធំៗជាពិសេសផ្សារទួលទំពូង ដែលជាទីផ្សារមានតម្រូវការច្រើនជាងគេ។

គំនិតជាសហគ្រិនមិនឈប់ត្រឹមនេះឡើយ

ការ រកស៊ីចេះតែកាក់កប ប៉ុន្តែជាសហគ្រិនមិនស្កប់ស្កល់ត្រឹមប៉ុណ្ណឹងឡើយ មានមិត្តរបស់លោកមកពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ី បានណែនាំលោកឲ្យបើកហាង លក់បឺហ្គឺ ព្រោះនៅកម្ពុជានាពេលនោះមិនទាន់មាននៅឡើយទេ ហាងអាហារបែបហ្វាសហ្វូត។ លោកនិងដៃគូចាប់អារម្មណ៍ ហើយបានសិក្សានិងស្វែងយល់ខ្លះៗ ប៉ុន្តែជាអកុសលមិត្តម្នាក់នោះបានស្លាប់ក្នុងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ក្នុងពេលត្រលប់ទៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ីវិញ។

ហ៊ានជួលដីទាំងមិនដឹងថា ធ្វើអ្វីបានចំណេញមកវិញ

លោក គួច សុខលី ជាមនុស្សម្នាក់មិនស្ងៀមឡើយ។ នារសៀលមួយពេលលោកអង្គុយលេងមុខហាងស៊ីឌី ឃើញស្លាកដាក់លក់ដីវាលដ៏ធំមួយចំកែងផ្លូវ ពេទ្យចិន (អគារ៤២ជាន់កំពុងសាងសង់បច្ចុប្បន្ន)។ លោកបាននិយាយលេងថា ដីនេះប្រហែលថ្លៃហើយ ទើបគ្មានអ្នកជួល ។ពេលនោះលោកនិងដៃគូ បានគិតគ្នារួច ក៏ទូរស័ព្ទទៅសួរម្ចាស់ដីពីតម្លៃ ហើយគេប្រាប់មកវិញថា តម្លៃ ៣ពាន់ដុល្លារក្នុង១ខែ។ ពេលនោះ មិនដឹងថា មានអ្វីមកជំរុញចិត្តលោក និង លោក សិលា ទេ ប៉ុន្តែពួកលោកបានសម្រេចយកលុយទៅកក់ទាំងព្រលឹមដល់ផ្ទះម្ចាស់ដី តែម្ដង ទាំងមិនដឹងថា យកដីទៅធ្វើអ្វីទើបទទួលបានកម្រៃមកវិញនោះទេ ។ អាចថាជា សំណាងដែរ ម្ចាស់ដីនោះរាប់អានគ្នាជាមួយម្ដាយលោកជី សិលា ពេលនោះម្ចាស់ដីបានបន្ធូរបន្ថយប្រាក់កក់ជាច្រើន និងព្រមជួលដីនោះឲ្យពួកលោក។

ហាងបឺហ្គឺទី១ បានលេចជារូបរាងឡើងយ៉ាងប្រផុតប្រផើយ

ក្រោយ ពីបានដីមកកាន់កាប់ហើយ ដោយធ្លាប់មានគំនិតគិតថា ប្រជាជនកម្ពុជានឹងឈានទៅរកភាពស៊ីវិល័យ ដូចដែលលោកបើកហាងស៊ីឌី មុនគេដូច្នេះដែរ គំនិតក្នុងការបើកហាងបឺហ្គឺ ជំហាននេះនាំឲ្យលោកលោតចូលក្នុងទីផ្សារហ្វាសហ្វូតបានមុនគេនៅ កម្ពុជាដែរ។

មើលតែគេ អាចចេះដែរឲ្យតែមានឆន្ទៈ

ដោយគ្មានបទពិសោធន៍លោក និងដៃគូ ចែកការងារគ្នាធ្វើគឺ លោក មើលការខុសត្រូវការដ្ឋានសំណង់ និងលោក សិលា បានធ្វើដំណើរទៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី សាំងហ្គាពួរ ថៃ ដើម្បីមើលទាំងវិធីលក់ និងវិធីផលិតបឺហ្គឺ សាកល្បងឲ្យបានគ្រប់រសជាតិ ការតុបតែង និងការបម្រើសេវាកម្មនៅហាងរបស់ប្រទេសគេ ទើបយកដាក់ឲ្យដំណើរការក្នុងហាងរបស់លោក។

មនុស្សមិនទាល់ច្រកទេ

គម្រោង សាងសង់ហាងនេះ លោកគិតពីដំបូង ចំណាយត្រឹមតែ៥ម៉ឺនដុល្លារប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែការចំណាយបានឡើយដល់៨ម៉ឺនដុល្លារ។ គម្រោងដើរដល់៩០ភាគរយ លោកបែរអស់លុយពីខ្លួនរលីងពេលនោះគឺមានតែបោះបង់ចោលត្រឹមនោះ ប៉ុណ្ណោះ។ ពេលនោះលោក និងដៃគូបានពិភាក្សាគ្នាសម្រេចចិត្តទូរស័ព្ទប្រាប់ម្ចាស់ដីតាម ត្រង់ ប៉ុន្តែដោយហេតុតែការរាប់អានរវាងមនុស្សចាស់ និងនិស្ស័យរបស់ពួកលោកជាមួយម្ចាស់ដី ពេលនោះម្ចាស់ដីបានសួរថា បើគ្មានលុយក្មួយឯងគិតយ៉ាងម៉េចទៀត? ពេលនោះលោកគ្មានយោបល់សោះ រហូតដល់ម្ចាស់ដី ប្រាប់ថា “បើគ្មានលុយ មីងឲ្យខ្ចី និងបង្វិលលុយកក់ឲ្យប្រើប្រាស់វិញ ព្រោះ ខ្ញុំចូលចិត្តក្មេងៗដែលចេះរកស៊ីណាស់”។ សំដីខាងលើនេះដូចជាទេវតាមកប្រោសអីចឹងដែរ មនុស្សអស់សង្ឃឹមហើយបែរជាបានទទួលមកវិញ នេះជាក្តីសង្ឃឹមថ្មី។

ធ្វើជាថៅកែផង និងជាអ្នករត់តុផង

នៅ ដើមឆ្នាំឆ្នាំ២០០០ ហាងបឺហ្គឺ ដ៏ធំមួយឈ្មោះ BB World បានចាប់ផ្ដើមដំណើរការលក់ជាផ្លូវការ ជាមួយបុគ្គលិកមិនដល់៥នាក់ផង។ លើសពីការរំពឹងទុករបស់លោក ពេលនោះមនុស្សមកច្រើនរហូតដល់បុគ្គលិកបម្រើមិនទាន់ ពេលនោះ លោកនិងដៃគូ មិនបានប្រកាន់ខ្លួនថា ថៅកែនោះទេ មានគោលបំណងតែមួយគត់គឺបម្រើអតិថិជនឲ្យបានដិតដល់ និងយកចិត្តទុកដាក់បំផុត ដោយមានពេលខ្លះ លោកក្លាយជាអ្នករត់តុ ពេលខ្លះក្លាយជាអ្នកធ្វើអនាម័យទៀតផង។

សាកទើបដឹង

នាឆ្នាំ២០០២ ផ្សារទំនើបសុរិយាកំពុងតែដំណើរការសាងសង់ លោកនិងដៃគូបានមើលឃើញឱកាសដ៏ធំមួយដែលធ្លាប់ឃើញនៅបរទេស នៅក្នុងផ្សារទំនើបតែងតែមានហាង បឺហ្គឺ ភីហ្សាជាដើម។ ពេល នោះលោកបានទំនាក់ទំនងគេប៉ុន្តែមិនសូវសង្ឃឹមទេ ព្រោះមានគូប្រជែងមួយដែលគេមានអាទិភាពជាង ប៉ុន្តែដោយគេចរចាមិនត្រូវគ្នា ឱកាសដ៏ល្អនេះ បានធ្លាក់មកលើក្រុមហ៊ុនរបស់លោក។

២ខែ បើកហាង២

នៅ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០០៣ ហាងបឺហ្គឺទី២សាខាផ្សារទំនើបសុរិយា បានដំណើរការ និងបន្ទាប់ទៀតហាងកាហ្វេទំនើបមួយកន្លែង ឈ្មោះ ជុង ង្វៀង នៅជិតអាងទឹកអូឡាំពិក បានដំណើរការ និងបានពង្រីកជាបន្តបន្ទាប់មករហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ។

បច្ចុប្បន្នភាព

លោកគួច សុខលី ភរិយាឈ្មោះ វ៉ា សាមឿន មានបុត្រ៣នាក់ ។ សព្វថ្ងៃ ជានាយកប្រតិបត្តិ ក្រុមហ៊ុន CBM Cooperation ជាក្រុមហ៊ុនផ្ដោតលើសេវាកម្មអាហារ ដែលមានពាណិជ្ជសញ្ញាល្បីៗ ដូចជា BB World, Pizza World ,T&C Coffee , Lotteria , Tour les Jours ,ជាដើម។ ក្រោមពាណិជ្ជសញ្ញាជាង១០ កន្លែង (ជាហាងដែលមានទីតាំងនៅដាច់ដោយឡែក) និង ២០កន្លែងទៀតគឺស្ថិតនៅតាមមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្មធំជាច្រើន។

ផែនការអនាគត

ក្រុមហ៊ុន CBM cooperation ជាក្រុមហ៊ុននាំមុខគេ លើផ្នែកសេវាកម្មម្ហូបអាហារ និងជាក្រុមហ៊ុនដែលមានហាងច្រើនជាងគេដែរ ។ សម្រាប់ឆ្នាំ២០១៣នេះ ហាងនំប៉័ងលំដាប់អន្តរជាតិ Tour les Jours មួយទៀតនៅសាខាផ្លូវព្រះសីហនុ និងផ្លូវកម្ពុជាក្រោម។ ដោយមើលឃើញពីសក្ដានុពលម្ហូប កូរ៉េ ជប៉ុន ដែលកំពុងពេញនិយមនៅជុំវិញពិភពលោក ក្រុមហ៊ុន CBM cooperation ក៏មានគម្រោងបើកហាងលក់ម្ហូប កូរ៉េ ជប៉ុន ជូនដល់ភ្ញៀវជាតិ និងអន្តរជាតិផងដែរ នាពេលខាងមុខ។

បទពិសោធន៍ជីវិត

លោក គួច សុខលី បានលើកឡើងថា៖ “អ្វីដែលខ្ញុំមើលឃើញគឺ មនុស្សភាគច្រើនបាននិយាយថា គ្មានដើមទុនច្រើន មិនអាចរកស៊ីកើតនោះទេ ប៉ុន្តែចំពោះរូបខ្ញុំផ្ទាល់ចាប់ផ្ដើមរកស៊ីជាមួយលុយ៥០០ដុល្លារ ប៉ុណ្ណោះ”។ លោកបន្តថា “ដូច្នេះសូមកុំឲ្យគំនិតអវិជ្ជមាននេះមកជាកត្តារាំងស្ទះចិត្ត របស់អ្នកចំពោះការបើកអាជីវកម្ម។ ឧទាហរណ៍ថា លុយ១០ដុល្លារទិញសណ្ដែកដីមករែកលក់ ក៏ជាសហគ្រិនដែរ ហើយក៏អាចធ្វើឲ្យខ្លួនឯងក្លាយជាអ្នកមានដែរ បើចេះប្រើប្រាស់បានត្រឹមត្រូវ”។

ទោះបីជាជោគជ័យហើយក៏នៅតែស្ដាយចំពោះការសិក្សា

ការសម្រេចចិត្តឈប់សិក្សានៅវ័យក្មេងខ្ចី លោកបញ្ជាក់ថា ៖”ចំពោះខ្ញុំហាក់នៅមានអារម្មណ៍ថា ស្ដាយខ្លះដែរ ព្រោះយល់ថា កាលណោះបើខ្ញុំរៀនឲ្យបានច្រើនហើយច្បាស់សិនចាំប្រឡូកចូលក្នុង ការរកស៊ីម្ល៉េះបានល្អប្រសើរជាងនេះ ប៉ុន្តែគំនិតមួយទៀតបញ្ជាក់ប្រាប់ខ្លួនខ្ញុំថា បើខ្ញុំចាំដល់រៀនចេះចាំធ្វើម្ល៉េះក៏គ្មានថ្ងៃនេះដែរ”។

គ្រប់គ្រងមនុស្សជារឿងលំបាកបំផុត

លោកមានគោលជំហរលើចំណុចនេះថា ”ទោះខ្ញុំរៀនបានតិចមែន ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំរៀនរយៈពេល ២០ឆ្នាំមកនេះ គឺការប្រើប្រាស់មនុស្សទៅតាមលំដាប់ខុសៗ គ្នា ដូចជាអ្នកដែលធ្វើការថ្នាក់ទាប គឺត្រូវការប្រើសម្ដី ប្រភេទគ្រាមភាសា ទើបពួកគាត់អាចស្ដាប់យល់ ហើយថ្នាក់ជាន់ខ្ពស់ ត្រូវប្រើប្រាស់ភាសាមួយ ដែលអាចឲ្យពួកគាត់ស្ដាប់យល់។ ប៉ុន្តែមកដល់សព្វថ្ងៃខ្ញុំ នៅតែគិតថា ការគ្រប់គ្រងមនុស្សជារឿងលំបាក ជាការប្រកួតប្រជែងសម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំ”។

ការចែករំលែកគំនិតជាសហគ្រិន

សំខាន់ ពួកគាត់ត្រូវយល់ដឹងសិនថា ធ្វើការឲ្យគេ គឺពួកគាត់បានទទួលមកវិញនូវប្រាក់ខែជាប្រចាំ ប៉ុន្តែប្រាក់ខែទាំងនោះត្រូវបានកំណត់រួចជាស្រេចដោយ ស្វ័យប្រវត្តិ ។ ចំណែកឯអ្នករកស៊ីវិញគាត់អាចចំណេញ ១ម៉ឺនដុល្លារ ក្នុងមួយខែ ប៉ុន្តែក៏អាចខាតវិញ ១ម៉ឺន ក្នុង១ខែដែរ ដូច្នេះសម្រាប់យុវជនដែលមានគំនិតចង់បង្កើតអាជីវកម្មដោយខ្លួនឯង មុនសម្រេចចេញប្រឡូកក្នុងការរកស៊ី ត្រូវសួរខ្លួនឯងសិន តើហ៊ានប្រកួតប្រជែងជាមួយអ្នកដទៃ និងខ្លួនឯងដែរឬទេ ។ ចំណុច សំខាន់មួយគឺ មនុស្សជោគជ័យជាច្រើននៅលើពិភពលោក តែងតែចូលចិត្តអ្វីប្លែកៗពីគេ ដែលពីដំបូង មនុស្សភាគច្រើននិយាយថាពួកគេឆ្កួត ប៉ុន្តែក្រោយមកទើបគេទទួលស្គាល់ថា ជោគជ័យរបស់ពួកគាត់ គឺកើតចេញពីការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ពួកគាត់ដែលគេគិតមិនដល់។ សរុបមកវិញ ដើម្បីឆ្ពោះទៅរកភាពជោគជ័យ ចាំបាច់ត្រូវប្រឹងឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព ហើយផ្ដោតទៅលើអ្វីដែល អ្នកចង់ធ្វើ៕

អានអត្ថបទ៖ ៥ រឿងពីមន្ទីរពេទ្យសម្បុរសធម៌ធំបំផុតគន្ធបុប្ផានៅកម្ពុជា សូមចុចត្រង់នេះ!

អត្ថបទ៖កង ចាន់បញ្ញា