មនុស្សស្គាល់មុខតែមិនស្គាល់ចិត្តទេ តិចអស់ខោដូចករណីនេះ

2014-11-17 19:54:48
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

គេថាសេពគប់ប៉ះអ្នកល្អ យើងល្អ។ សេពគប់អ្នកពាល យើងក៏ពាល តែជួនកាលរាប់រកគេទាំងមិនដឹងថាគេពាល មិនមែនក្លាយជាខូចខិលដែរទេ គ្រាន់តែអស់ខោដោយសារពួកពាលអស់ហ្នឹង។ រឿងពិតទើបកើតថ្មីៗខាងក្រោមនេះ ជាបទពិសោធន៍សម្រាប់មិត្តអ្នកអាន ចងចាំកុំឲ្យខាតបង់ទ្រព្យធន់ដោយសារមិត្តភាពស្គាល់គេស្ទើរៗ។

ភ័ក្តិ ជាបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនមួយនៅភ្នំពេញ។ គាត់មិនមានធូរធារទេ។ របស់មានតម្លៃបំផុតគឺម៉ូតូថ្មីជ្រនំមួយមួយគ្រឿង គ្រាន់ទៅធ្វើការ ទៅណាមកណា។ នៅថ្ងៃសម្រាកម្ដងៗ គាត់ចូលចិត្តទៅអង្គុយញ៉ាំភេសជ្ជៈលេងនៅ ម៉ាត មួយម្ដុំទួលទំពូង ក្បែរផ្ទះជួលគាត់។ គាត់ទៅទីនោះតាមចំណាំរាល់ថ្ងៃមិនធ្វើការ។ យូរៗគាត់ក៏ស្គាល់យុវជនម្នាក់វ័យល្បាក់គាត់ ដែលតែងទៅទីនោះជាប្រចាំដែរ ប៉ុន្តែមិនស្គាល់ច្បាស់ថាមានស្រុកកំណើតនៅឯណា ឬធ្វើការអ្វីទេ។ គាត់ចេះតែជជែកពីនេះពីនោះ រាល់ពេលជួបគ្នានៅ ម៉ាត និងបានស្គាល់លេខទូរសព្ទគ្នាទៅមក គ្រាន់បានរាប់អានគ្នា ព្រោះសុទ្ធជាអ្នកជនបទមករៀននិងធ្វើការនៅភ្នំពេញដូចគ្នា។ ស្គាល់គ្នាប៉ុន្មានខែ ភ័ក្តិ ធ្លាប់ទៅជួបជុំញ៉ាំអីជាមួយ យុវជននោះ បីបួនដងដែរ។

៣ខែនៃមិត្តភាព

... វាជាថ្ងៃធ្វើការ មុខកញ្ចក់កុំព្យូទ័រដូចសព្វដងអីចឹង។ ចប់ការងារម៉ោង ៥:៣០ល្ងាច ខ្ញុំទាញម៉ូតូបើកបោលទៅ កោះពេជ្រ លម្ហែមើលគេមើលឯងលេង ព្រោះកំពុងស្ត្រេសតាំងពីព្រឹកម៉្លេះ ការងារហត់ មេក៏សាប់ចង់ស្ពឹកត្រចៀក។ អង្គុយលើម៉ូតូកំពុងវិលកង់ចូលដល់ កោះពេជ្រ មិនទាន់ស្រួលបួលផង ពួកម៉ាក ស្គាល់នៅ ម៉ាត ក៏ខលមកខ្ញុំ ញ័រពេញ ហោប៉ៅ។ គេបបួលខ្ញុំ ថាចង់ទៅញ៉ាំអីព្រោះអផ្សុក ហើយចាំគេប៉ាវ ចំពេលខ្ញុំកំពុងធុញទ្រានស្រាប់។ ម៉ូតូគេរវល់ អត់អីជិះ ឲ្យខ្ញុំទៅឌុប។ ព្រលប់ៗម៉ោងមិនទាន់៧ផង ពួកយើងក៏ទៅដល់ហាងផឹកស៊ីមួយនៅ កន្លែងថ្លឹងឡានផ្លូវ វេងស្រេង កែង សូឡា។ ទីនោះស្ងាត់ មែន ចំជាកន្លែងល្អសម្រាប់សប្បាយកាត់ស្ត្រេសមែន។

ខ្ញុំនិង អាម៉ាកថ្មីខ្ញុំហៅ ប៊ីយ៉ា មួយថូ និងគ្រឿងក្លែមខ្លះ អង្គុយតិះៗនិយាយគ្នាលេង។ មួយសន្ទុះ ពួកម៉ាកថ្មី សួរខ្ញុំ៖ «ទូរសព្ទមានលុយអត់វើយ ទូរសព្ទឯងអស់លុយបាត់វី! ខ្ចី SMS តិច»។ ខ្ញុំហុច អាអ៊ិនចុចពិល ឲ្យវាដោយមិនឆ្ងល់ថាវាចុចទៅស្រី ឬអ្នកណា? វាឲ្យទូរសព្ទមកវិញ ពេលដែលខ្ញុំកំពុងលើកកែវស្រាក្រេបតិចៗរហូតអស់ពីបាតកែវ។ «ពួកម៉ាកឯងម៉ោដែរ វាម៉ោដល់ឥលូវហើយ»។ វាប្រាប់ខ្ញុំ។

«អឺ! ម៉ោក៏ល្អ! បានគ្នាជល់កែវច្រើនវាសប្បាយ»។ ខ្ញុំគិតនិងរង់ចាំ។ មួយសន្ទុះម្នាក់នោះក៏មកដល់តែអត់ដឹងជិះអីមកទេ។ អ្នកលក់ក៏រៀបកែវ ចានឲ្យ យើងក៏បន្តជជែកបណ្ដើរផឹកតិចៗបណ្ដើរ។

មួយស្របក់ អាម្នាក់មកថ្មីនោះ គេលើកទូរសព្ទ មិនដឹងអ្នកណាខលមកទេ។ ដល់និយាយចប់គេថា សង្សារគេចង់មកដែរ។ គេចង់ទៅយកសង្សារគេ តែអម្បាញ់មិញប្អូនគេឌុបមក អត់បានជិះម៉ូតូមកទេ អីចឹងអត់អីជិះទៅ។ «មើល! អញខ្ចីម៉ូតូទៅឌុបគេ(សង្សារ) មកដែរ»។ អាម្នាក់នោះនិយាយទៅ ពួកម៉ាកថ្មីខ្ញុំ។

“អញអត់យកម៉ូតូមកផង ជិះមកជាមួយ ភ័ក្តិហ្នឹង។ ឥឡូវខ្ចីម៉ូតូ ភ័ក្តិ ទៅម៉ាភ្លេតទៅចឹង?»។ ពួកម៉ាក ថ្មី ខ្ញុំបង្ហើរឡើង ហើយអាម្នាក់នោះក៏ខ្ចីខ្ញុំតាមហ្នឹង ថាមួយភ្លេតទេ សង្សារគេនៅក្បែរហ្នឹងដែរ។

ខ្ញុំស្ទាក់ស្ទើរ ព្រោះមិនដែលស្គាល់វាផង។ តែអាពួក ម៉ាកថ្មី ខ្ញុំទះស្មាខ្ញុំហើយថា «ខ្លាចអី? អញនៅទីនេះតើ»។ មែនហើយស្គាល់វាច្រើនដែរ ហើយវានៅជាមួយតើ គ្មានទៅស្អីទេ។ ខ្ញុំក៏ឲ្យអាម្នាក់ មុខបាក់ភ្នែកខូង ដូចអ្នកញៀនថ្នាំ នោះខ្ចីជិះទៅ។ វាទៅ នៅតែយើងពីរនាក់និយាយលេងបន្ត។

ភ្លេចៗខ្លួន អាពួកម៉ាក ខ្ចីទូរសព្ទខ្ញុំម្ដងទៀតយកទៅ SMS។ វាចុចទូរសព្ទបណ្ដើរ ដើរញញឹមរេរាបណ្ដើរ មើលទៅវាសប្បាយបិទមាត់មិនជិត ដូចសង្សារព្រមចេញក្រៅដាច់យប់ ជាមួយយប់នេះអីចឹង។ ខ្ញុំមិនខ្វល់នឹងវាទេ គិតតែពីស្តាប់ភ្លេង និងតិះប៊ីយ៉ា រ៉ិះៗ។ វាចុចទូរសព្ទ ដើរទៅមុខទៅក្រោយ។ ទៅក្រោយហើយ ក៏ដើរមកវិញទាំងមិនដកភ្នែកពីទូរសព្ទ។ មកដល់ក្បែរខ្ញុំ មិនសុខទេ គិតតែចុច SMS ដើរទៅក្រោយទៀត។ «យី! អានីស រវល់មែន បានស្រីវាភ្លេចឯងហើយតើ» ខ្ញុំគិត ហើយចេះតែមើលគេ មើលឯងផឹកស៊ីក្បែរតុខ្ញុំ។

ច្រើននាទីហើយ ម៉េចអាអន្ទិតខ្ចីម៉ូតូនោះមិនទាន់ឌុបសង្សារមកដល់ទៀត? ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាអត់សូវស្រួលសោះ។ ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រឺត ធ្លាក់ថ្លើមក្ឌុក ភ្ញាក់ថាចាញ់បោកគេហើយ រេភ្នែកទៅក្រោយសម្លឹងរក ពួកម៉ាកថ្មី តែបាត់ស្រមោលឈឹងមិនដឹងទៅណា។ ខ្ញុំរត់ឈូទៅក្រោយកន្លែងដែលវាឈរចុចទូរសព្ទមិញហ្នឹងសោះ តែអត់ឃើញ វាដាក់មេប្រូចបាត់ទៅហើយ។ ខ្ញុំសួរអ្នកយាមម៉ូតូ គេថាម្នាក់នោះចេញទៅបាត់ហើយ តែអត់ចាប់អារម្មណ៍ថាជិះអីទៅទេ។

ទីបំផុតទើបខ្ញុំដឹង ថាចាញ់បោកអាចោរខ្មោចយកនោះ អស់ទាំងម៉ូតូ អស់ទូរសព្ទកញ្ចាស់ ហើយនៅត្រូវចេញលុយថ្លៃប៊ីយា សាច់ក្លៀមទៀត។ ខ្ញុំចុចទូរសព្ទទៅ ទូរសព្ទអ៊ិនចុចពិលខ្ញុំដែលអាមុខងាប់នោះយកទៅ តែវាមិនលើក ហើយពេលចុចទៀត វាក៏បិទ ខលលែងចូល។ ខ្ញុំដឹងថាវាបោកខ្ញុំបានដោយជោគជ័យហើយ ខ្ញុំបានត្រឹមទៅប្ដឹងប៉ូលិស ទាំងអារម្មណ៍អស់អីពីខ្លួន។

ខ្ញុំបន្ទោសខ្លួនឯងមិនឈប់ ហេតុអីឆាប់ទុកចិត្តអាចង្រៃនោះម៉្លេះ? ខ្ញុំស្ដាយដែលរាប់រកចំមនុស្សទមិឡដូចវា។ នេះជារឿងពិតរបស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំចង់ចែករំលែកប្រាប់បងប្អូនទាំងអស់គ្នា។ សូមប្រយ័ត្ន កុំឲ្យដូចខ្ញុំ។

ពីខ្ញុំ អ្នកចាញ់បោកគេ