មនុស្ស ដែលខ្ញុំលួចស្រឡាញ់

2016-04-22 17:02:25
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ខ្ញុំចាំបានថាកាលនោះខ្ញុំរៀនថ្នាក់ទី ៣ នៅសាលាបឋមសិក្សាមួយនៅខេត្តកំពង់ចាម ។ នៅថ្ងៃចូលរៀនដំបូង ខ្ញុំពិតជាឯកោណាស់ ដោយខ្ញុំមិនស្គាល់សូម្បីនរណាម្នាក់ក្នុងថ្នាក់ ព្រោះមិត្តជិតស្និតឆ្នាំចាស់ រៀនថ្នាក់ផ្សេង។

ពេលដើរចូលក្នុងថ្នាក់ដំបូង សូម្បីកន្លែងអង្គុយ ក៏មិនដឹងអង្គុយកន្លែងណាដែរ ព្រោះគេចាប់អស់ហើយម្យ៉ាងមិនស្គាល់គេ ដូច្នេះហើយមានតែអង្គុយតុក្រោយ។

លុះពេលអ្នកគ្រូចូលមកដល់ គាត់បានរៀបកន្លែងអង្គុយសាជាថ្មី ដោយក្មេងណាតូចអង្គុយមុខ ដូច្នេះខ្ញុំក៏បានមកអង្គុយមុខវិញ។ ពិតជាចៃដន្យមែន ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះបានអង្គុយក្រោយខ្ញុំ គេនោះចរិតស្ងៀមស្ងាត់មិនសូវចេះនិយាយស្ដីទេ តែមិត្តភ័ក្ដិដែលអង្គុយជិតគេវិញនិយាយគ្មានឈប់ទេ ឯខ្ញុំនិងមិត្តថ្មីដែលអង្គុយជិតខ្ញុំក៏មិនសូវនិយាយស្ដីដែរ។

ថ្ងៃទីមួយ កន្លងផុតទៅខ្ញុំនិងគេមិនបាននិយាយ រកគ្នាទេសូម្បីមុខគេក៏ខ្ញុំមិនបានងាកមើលដែរព្រោះខ្ញុំជាក្មេងមិនសូវចូលចិត្តចាប់អារម្មណ៍អ្នកដទៃ។ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ពួកយើងមិនបាននិយាយគ្នាសោះ តែបើមិត្តភ័ក្ដិគេមានខ្លះ។

បែបនេះរយៈពេលមួយខែទើបយើងស្គាល់គ្នារាងច្បាស់ និងនិយាយរកគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយសារលទ្ធផលប្រលងប្រចាំខែចេញមក គឺគេជាប់លេខមួយ ខ្ញុំជាប់លេខពីរ។ ប្រហែលមកពីលទ្ធផលនេះហើយទើបធ្វើឲ្យយើងបានស្គាល់គ្នា។

តែពេលនោះខ្ញុំខឹងខ្លាំងណាស់ព្រោះតាំងពីដើមមក ខ្ញុំមិនដែលរៀនចាញ់នរណាទេ។ ខ្ញុំរំពឹងថាខែក្រោយខ្ញុំនឹងយកលេខមួយឲ្យបាន ទីបំផុតក៏សម្រេច ហើយខ្ញុំដឹងថាគេក៏ខឹងដូចគ្នា តែពួកយើងខឹងតែក្នុងន័យខំប្រឹងទេ។

ហើយពួកយើងប្រកួតប្រជែងគ្នាគ្រប់មុខវិជ្ជានៅក្នុងថ្នាក់ រហូតថ្ងៃមួយអ្នកគ្រូបានឲ្យពួកយើងឡើងប្រកួត ដោះស្រាយលំហាត់និង អានអំណាន ប្រណាំងគ្នាលើក្ដារខៀន។ ទីបំផុតលទ្ធផល គឺខ្ញុំឈ្នះគេផ្នែកដោះស្រាយលំហាត់តែចាញ់គេផ្នែកអំនាន សរុបទៅគឺស្មើគ្នា។

ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃយើង ស្គាល់គ្នាកាន់តែជិតស្និតទៅៗ ហើយគេក៏ចាប់ផ្ដើមលេងសើចនឹងខ្ញុំ។ ស្នាមញញឹមគេចំពោះខ្ញុំពិតជាស្រស់ស្អាតណាស់ តែពេលនោះខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមិនទាន់មានទេស្នេហា វាគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍ក្មេង ពេលបានជួបក្មេងដែលមានចរិតស្រដៀងគ្នាប៉ុណ្ណោះ។

មួយឆ្នាំកន្លងផុតទៅ អ្វីដែលប្រែប្រួលនោះគឺយើងលែងជាក្មេងស្ងាត់ស្ងៀមទៀតហើយ ចេះនិយាយច្រើនជាងមុន ចេះលេងសើច។ លុះពេលបញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សា អ្វីដែលខ្ញុំរំពឹងទុក គឺសង្ឃឹមថាបានរៀនជាមួយគេទៀតនៅឆ្នាំក្រោយ។

ពិតជាព្រហ្មលិខិតមែនយើងរៀនជាបួយគ្នារហូតដល់បញ្ចប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ហើយអ្វីដែលពិសេសនោះគឺយើងអង្គុយជាប់គ្នារហូត នេះប្រហែលជានិស្ស័យហើយ ព្រោះឲ្យតែពេលគ្រូរៀបតុគឺដឹងតែជាប់គ្នា។

ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំខ្ញុំសង្កេតឃើញថា គេកាន់តែលេងសើចនឹងខ្ញុំច្រើនឡើងៗ។ ហើយពេលខ្លះ គេទិញនំឲ្យខ្ញុំញាំ គេជួយបង្រៀនភាសាអង់គ្លេសខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំចង់រៀនតែពេលនោះគ្រួសារខ្ញុំជួបវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច ដូចនេះប៉ាម៉ាក់មិនមានលទ្ធភាពបង់ថ្លៃសាលាអង់គ្លេសទេ។

ក្រោយមកពួកយើង ក៏រៀនបែកគ្នា ពេលចូលអនុវិទ្យាល័យ ដោយគេរៀនថ្នាក់ A ឯខ្ញុំរៀនថ្នាក់ B តែយើងនៅតែនិយាយគ្នាដូចមុន។ហើយនៅពេលបែកគ្នានេះហើយដែលខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំដូចជាមានអារម្មណ៍ថាបាត់អ្វីម្យ៉ាងពីជីវិតខ្ញុំ ហើយចេះតែនឹកដល់គេ នឹកពេលយើងលេងជាមួយគ្នា រៀនជាមួយគ្នា។ តើនេះជាស្នេហាឬ? តែអារម្មណ៍គេយ៉ាងម៉េចនោះខ្ញុំមិនបានដឹងទេ។

ប៉ុន្តែ មួយឆ្នាំកន្លងផុតទៅ ខ្ញុំយល់ថាគេដូចជាប្រែប្រួល ទាំងអត្តចរិត និងការនិយាយស្ដី។

គេមិនសូវនិយាយលេងសើច និងខ្ញុំដូចមុនទេ ពេលជួបគ្នាគេធ្វើធម្មតា ពេលនោះខ្ញុំពិតជាឆ្ងល់ណាស់ថាហេតុអ្វី ហើយខ្ញុំក៏គិតថាប្រហែលមកពីយើងរៀនបែកគ្នាហើយមើលទៅ។

កន្លងទៅរយៈពេល ជិត២ឆ្នាំដែលពួកយើងមិនបាននិយាយគ្នាដូចមុន ព្រោះមិនសូវជួបគ្នា រហូតថ្ងៃមួយ គឺជាថ្ងៃប្រលងឆមាសទី២ ថ្នាក់ទី៩ ដែលជាថ្ងៃត្រូវវេនថ្នាក់ A និង B ឡើងបង្ហូតទង់ជាតិ។ ពេលនោះថ្នាក់ខ្ញុំគ្មាននរណាឡើងទេ ខ្ញុំក៏ដាច់ចិត្តឡើងទៅព្រោះខ្លាចឈរទាំងអស់គ្នា ម្យ៉ាងប្រញាប់ចូលថ្នាក់ត្រៀមប្រលងផង ស្រាប់តែពេលនោះ លេចរូបគេដើរឡើងមកពីក្រោយខ្ញុំ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីគេសុខចិត្តឡើងមក ព្រោះរាល់ដងទោះមិត្តរួមថ្នាក់គេឲ្យឡើងយ៉ាងណាក៏គេមិនឡើងដែរ។

លុះពេលគេឡើងមកដល់ សំនួរដ៏ស្រទន់មួយ រួមនឹងស្នាមញញឹមបានលេចឡើង «តើត្រៀមហើយឬនៅសម្រាប់ថ្ងៃនេះ?»។ ខ្ញុំក៏គិតថា គេប្រហែលចង់សួរសំណួរនេះហើយទើបឡើងមកនោះ មិនបង្អង់យូរខ្ញុំក៏តបទៅគេវិញថា ត្រៀមរួចហើយ។

តាំងពីពេលនោះមក ពួកយើងក៏មិនបាននិយាយគ្នាទៀតដែរសូម្បីពេលជួបមុខគ្នា ក៏មិនហ៊ាននិយាយរកគ្នាដែរ បានតែសម្លឹងកែវភ្នែកគ្នាប៉ុណ្ណោះ។

រហូតដល់ថ្នាក់ទី១១ ខ្ញុំបានឮថា មាននារីម្នាក់តាមស្រលាញ់គេគឺអ្នករៀនថ្នាក់ជាមួយគេ អារម្មណ៍ពេលនោះពិតជាច្របូកច្របល់ណាស់ ព្រោះខ្ញុំគិតក្នុងចិត្តថា ថ្ងៃដែលយើងរៀនចប់វិទ្យាល័យ ខ្ញុំនិងប្រាប់គេពីអារម្មណ៍ខ្ញុំដែល លួចស្រលាញ់គេយូរមកហើយនោះ។

ស្រាប់តែពេលនេះមាននារីផ្សេងបានសារភាពមុនទៅហើយ។ ខ្ញុំពិតជាចង់ដឹងណាស់ថាគេយល់ព្រមទេ ក្រោយមកខ្ញុំឮតាមមិត្តខ្ញុំថា គេតែងគេចពីនារីម្នាក់នោះរហូត អារម្មណ៍គិតថាប្រហែលគេមិនស្រលាញ់ហើយ។

ថ្នាក់ទី១២ យើងក៏បានរៀនជាមួយគ្នាវិញ ដោយនាយកសាលាប្ដូរកម្មវិធីថ្មី។ ចូលរៀនដំបូង យើងមិនបាននិយាយគ្នាដូចមុនអញ្ចឹង រហូតដល់ពាក់កណ្ដាលឆមាស ទើបយើងនិយាយគ្នាដូចមុន ហើយរាល់ថ្ងៃគេចេះតែយកលំហាត់គណិតមកសាកឲ្យខ្ញុំដោះស្រាយ ខ្ញុំមិនដឹងពីគោលបំណងគេនោះទេ។

តែខ្ញុំឆ្នាំនេះពិតជារៀនខ្សោយណាស់ ធ្លាក់កូដដល់លេខ ៨ រាល់ខែ ហើយចំពោះរូបវិទ្យារៀនមិនយល់សោះមិនដឹងហេតុអី? ចំណែកគេរៀនពូកែគ្រប់មុខ។

ពិតជាគួរឲ្យបារម្ភណាស់! នេះជាឆ្នាំប្រលងផង ដូចនេះខ្ញុំមានតែខំប្រឹងស្រាវជ្រាវដោះស្រាយលំហាត់ដោយខ្លួនឯងទេ។ តែពិតជាពិបាកណាស់ព្រោះប៉ះលំហាត់ខ្លះមិនយល់ មិនដឹងសួរនរណាព្រោះខ្ញុំមិនហ៊ានសួរគេទេខ្លាចអាប់មុខ ព្រោះកាលពីក្មេងធ្លាប់តែខ្លាំង ឯមិត្តស្រីៗក៏មិនជាគ្រាន់ជាងខ្ញុំប៉ុន្មានដែរ។

មួយរយៈក្រោយមក ខ្ញុំបានស្គាល់មិត្តភ័ក្ដិប្រុសម្នាក់ទៀត ឈ្មោះក្រៅ Pu ដែលខ្លាំងរូបវិទ្យាដែរ ហើយ Pu ជាមិត្តនឹងគេម្នាក់នោះ។ ខ្ញុំឧស្សាហ៍យកលំហាត់សួរ Pu ណាស់នៅក្នុងថ្នាក់ ។

ក្រោយមកខ្ញុំនិង Pu បានក្លាយជាមិត្តល្អ ព្រោះខ្ញុំឧស្សាហ៍call សួរលំហាត់គេណាស់ ហើយជួនកាល Pu call មកលេងខ្ញុំប្រហែល២០ទៅ៣០នាទី។ អារម្មណ៍ខ្ញុំពេលនោះមិនបានគិតពីរឿងគេម្នាក់នោះ ទៀតទេព្រោះយកពេលគិតតែប្រឹងរៀន។

ចំពោះរឿងដែលគេមាននារីតាមស្រលាញ់នោះ ក៏ឮម្ដងទៀតថា នារីនោះមិនបានរៀនថ្នាក់ជាមួយយើងទេ។ តែលើកនេះខ្ញុំមិនបានឮពីនរណាទេ គឺខ្ញុំបានឃើញដោយខ្លួនឯង គេឌុបនារីម្នាក់នោះទៅរៀនរាល់ថ្ងៃ អារម្មណ៍ខ្ញុំប្រាប់ថាបើគេមិនស្រលាញ់ គេមិនខំទៅចាំឌុបទៅមកៗរាល់ថ្ងៃបែបនេះទេ ហើយអ្វីដែលកាន់តែច្បាស់នោះគឺគេចាប់ផ្ដើមអង្គុយជាមួយគ្នា នៅម៉ោងរៀនគួរអង់គ្លេស អាវក៏ពាក់ជា couple ដែរ ហើយមានពេលមួយនោះគេនិយាយជាមួយខ្ញុំសុខៗ គ្រាន់តែឃើញនារីម្នាក់ដើរចូលមកដល់ ក៏ឈប់និយាយជាមួយខ្ញុំទាំងពាក់កណ្ដាលទី។

កំឡុងពេលនោះខ្ញុំពិតជាឈឺចាប់ណាស់ ព្រោះខ្ញុំត្រូវធ្វើទឹកមុខធម្មតា ព្រោះខ្លាចមិត្តដទៃដឹងថាខ្ញុំលួចស្រលាញ់គេ ពិសេសគឺគេតែម្ដង។

តែខ្ញុំស្ទើរតែទប់មិនបានទៅហើយ ព្រោះម៉ោងរៀនអង់គ្លេស គេតែងអង្គុយក្រោយខ្ញុំរួមនឹងនារីម្នាក់នោះដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំលឺសំដីគេនិយាយគ្នាគ្រប់ម៉ាត់។ ក្រោយមកខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តឈប់រៀនអង់គ្លេស ដោយប្រាប់មិត្តភ័ក្ដិថាយប់ពេក តែការពិតគឺចង់គេចពីគេ ដើម្បីកុំឲ្យខ្លួនឯងឈឺចាប់ពេក។

កំឡុងពេលនោះ Pu ជាមិត្តល្អម្នាក់មិនត្រឹមតែជួយបង្រៀនរូបវិទ្យាដល់ខ្ញុំទេថែមទាំងឧស្សាហ៍ធ្វើឲ្យខ្ញុំសើចទៀតផងព្រោះយើងបានរៀនបារាំងជាមួយគ្នា ដែលពេលខ្លះវាក៏ជួយឲ្យខ្ញុំភ្លេចការឈឺចាប់មួយគ្រា ព្រោះរាល់ដងខ្ញុំសើចគឺសុទ្ធតែសំដែងទេ ខ្ញុំបានទុកគេជាមិត្តល្អបំផុត តែមិត្តភាពនេះមិនអាចលើសពីមិត្តទេ។

តាំងពីថ្ងៃនោះមកខ្ញុំបានប្រាប់ខ្លួនឯងថា ខ្ញុំនិងបំភ្លេចគេនោះឲ្យបាន ហើយខ្ញុំនឹងមិនឲ្យជួបគេរហូតទៅ ព្រោះបែបនេះទើបអាចភ្លេចគេបាន ។ ក្រោយមកខ្ញុំក៏គេចពីគេរហូតដល់មករៀនតនៅភ្នំពេញ ហើយយើងក៏មិនដែលជួបគ្នាទៀតដែរ ទោះជាមាន reunion មិត្តចាស់ក៏ដោយ ដោយខ្ញុំយកលេសថារវល់រៀន។

មកទល់ពេលនេះគឺរយៈពេល ៤ ឆ្នាំ ហើយអ្វីដែលខ្ញុំចង់ប្រាប់ពេលនេះគឺ ខ្ញុំបានកាត់ចិត្តពីគេហើយ ទោះជាខ្ញុំធ្លាប់ជួបគេចៃដន្យក៏ខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៍ថាឈឺចាប់ដែរ នេះប្រហែលមកពីខ្ញុំរវល់គិតតែពីរឿងរៀន និងដោយសារពេលវេលាកន្លងទៅ។

ពាក្យចុងក្រោយសម្រាប់មិត្តខ្ញុំតាំងពីតូច «អគុណដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំស្គាល់ស្នាមញញឹមលើកដំបូង» តែប្រហែលយើងមិនក្លាយជាមិត្តល្អនឹងគ្នាដូចកាលពីតូចទេ។ ចំពោះ Pu អគុណដែលតែងជួយខ្ញុំរហូតមក ពិតជាអរគុណណាស់មិត្តល្អ ទោះពេលនេះយើងទើបស្គាល់គ្នាតែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាដូចស្គាល់អ្នករាប់ឆ្នាំមកហើយ៕

ចុចអាន៖ មនុស្សស្រីល្អ ពិតជាពិបាកតាម អត្ថបទ៖ Ly Jing

មានរឿងរ៉ាវចង់ចែករំលែកសូមផ្ញើទៅកាន់ e-mail: kong.chanvanneng@sabay.com

ឬទូរសព្ទទៅកាន់លេខ ០១០ ៧០០ ៧២៧

ចុចអានអត្ថបទ មនុស្សដែលខ្ញុំចងចាំ ទាំងអស់ដើម្បីដឹងពីរបៀបនៃការសរសេរផ្សេងៗគ្នា