ស្វែងយល់ខ្លះៗ ពីការស្នើសុំច្បាប់ថត និងចរាចរណ៍ភាពយន្ត-វីដេអូ នៅកម្ពុជា

2016-07-28 15:29:13
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

យោងតាមនីតិវិធីដែលមានក្នុងសៀវភៅ "សម្រង់ឯកសារពាក់ព័ន្ធការងារគ្រប់គ្រង ត្រួតពិនិត្យសិល្បៈភាពយន្ត វីដេអូ" របស់ក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ បញ្ចេញដោយលោក ស៊ិន ចន្ទសាយ៉ា ប្រធាននាយកដ្ឋានភាពយន្ត រាល់ក្រុមហ៊ុនផលិតកម្ម ឬរូបវន្តបុគ្គល ដែលមានបំណងធ្វើផលិតកម្មភាពយន្ត ឬផលិតកម្មវីដេអូដើម្បីអាជីវកម្មទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស គឺត្រូវសុំអាជ្ញាប័ណ្ណពីក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ ក្រោយចុះបញ្ជីនៅក្រសួងពាណិជ្ជកម្មរួច។

ឈុតមួយនៃរឿង "គ្រាប់ពេជ្រ" (រូបតំណាងភាពយន្តខ្មែរ)

មុនឈានដល់ការអធិប្បាយពីការស្នើសុំ និងការត្រួតពិនិត្យលើសំណុំឯកសារស្នើសុំថតភាពយន្ត ខារ៉ាអូខេណាមួយ លោក ស៊ិន ចន្ទសាយ៉ា បានពន្យល់ពីអ្វីទៅដែលហៅថា "ភាពយន្ត" ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងពីដែនសមត្ថកិច្ចរបស់នាយកដ្ឋានលោក ក៏ដូចជាក្រសួងវប្បធម៌។

តាមប្រធាននាយកដ្ឋានខាងលើ "ភាពយន្ត" គឺសំដៅដល់សំណុំឯកសារដែលមានទាំងសំឡេង និងរូបភាព ដែលអាចរក្សាទុកក្នុងឧបករណ៍ផ្ទុកណាមួយដូចជា ហ្វីល Memory ឬ Hard Disk ជាដើម ដែលអាចយកទៅប្រើសម្រាប់ចាក់បញ្ចេញរូបភាព និងសំឡេងបាន។ ដោយឡែកចម្រៀងដែលមានតែសំឡេង មិនស្ថិតក្រោមសមត្ថកិច្ចរបស់នាយកដ្ឋានភាពយន្ត និងក្រសួងទេ។

ស៊ិន ចន្ទសាយ៉ា បន្ថែមថា ដោយឡែកវីដេអូចម្រៀង និងខារ៉ាអូខេ ដែលមានសំឡេង និងរូបភាព រាប់រាប់ជាផ្នែកនៃសិល្បៈទី៧ដែរ។ ដូច្នេះរាល់ការថត និងចរាចរណ៍លើទីផ្សារ តម្រូវឲ្យមានការស្នើសុំពីក្រសួង។ "ពេលពួកគាត់ត្រៀមចេញផលិតជាភាពយន្ត វីដេអូចម្រៀងដែលយើងហៅថា MV ហ្នឹង រួមជាមួយខារ៉ាអូខេផង ត្រូវដាក់ពាក្យសុំមកក្រសួងដោយភ្ជាប់ជាមួយខ្លឹមសារ Script រូបភាពមកផង លុះពេលគាត់ថតចប់ហើយ គ្រោងចេញផ្សាយ ត្រូវសុំដាក់ពាក្យសុំមកក្រសួងម្ដងទៀត"។

ទោះជាច្បាប់តម្រូវដូច្នេះក្ដី ប៉ុន្តែជាក់ស្ដែងលោក សាយ៉ា បញ្ជាក់ថា នៅមានចន្លោះប្រហោងច្រើនលើការអនុវត្ត ដោយផលិតកម្មខ្លះ ឬបុគ្គលខ្លះ បានថតចេញជាលទ្ធផលសម្រេចហើយ ទើបមកធ្វើការស្នើសុំពីក្រសួង។ "ជួនកាលទៀត អាសំណុំឯកសារដែលគាត់ស្នើសុំពីដំបូងផ្សេង ដល់ថតរួចផ្សេង ខុសពីគ្នាក៏មាន និយាយទៅនៅមានរឿងច្រើន"។ ស៊ិន ចន្ទសាយ៉ា បន្ថែម

បន្តមកដំណើរការស្នើសុំថត វិញ បន្ទាប់ពីទទួលបានការស្នើសុំ នាយកដ្ឋានភាពយន្ត ក៏ដូចជាក្រសួង នឹងធ្វើការវិភាគពិចារណាទៅលើចំណុចមួយចំនួនពីផលិតផលភាពយន្តនានា មានដូចជា រូបភាពហិង្សា សិចស៊ី អាក្រាត សុខដុមភាពនៃសង្គម និងរូបភាពតក់ស្លុតជាដើម។ វិភាគលើចំណុចទាំងនេះ ស្នាដៃនានា នឹងត្រូវចាត់ចំណាត់ថ្នាក់ទៀត មុនពេលអនុញ្ញាតឲ្យចរាចរណ៍លើទីផ្សារបាន។

តាមលោក សាយ៉ា ក្រសួងនឹងផ្ដល់ចំណាត់ថ្នាក់ភាពយន្តដែលបានសុំការអនុញ្ញាត ទៅតាមខ្លឹមសារ និងរូបភាពមានក្នុងភាពយន្តនីមួយៗដូចខាងក្រោម ៖

១៖ អនុញ្ញាតអោយផ្សព្វផ្សាយសម្រាប់អ្នកមើលទូទៅ៖ ភាពយន្តដែលទទួលបានចំណាត់នេះ គឺរូបភាពហិង្សា សិចស៊ី អាក្រាតជាដើម គឺមានតិចតួច និងមានកម្រិតសមស្រប។ ២៖អនុញ្ញាតអោយផ្សព្វផ្សាយសម្រាប់តែអ្នកមើលមានអាយុ ១៥ ឡើងទៅ៖ ធាតុផ្សំទាំងអស់ក្នុងភាពយន្តមិនមានសម្រាប់អ្នកមើលមានអាយុ១៤ឆ្នាំចុះ។ ៣៖អនុញ្ញាតសម្រាប់អ្នកមានអាយុ ១៨ឆ្នាំឡើង៖ ភាពយន្តប្រភេទនេះ គឺអាចមានភាពសិចស៊ី ឬអាក្រាត សមនឹងអាយុអ្នកទស្សនា។ ៤៖ គឺមិនអនុញ្ញាតតែម្ដង តែករណីនេះ មិនសូវមានទេ។

លោក ស៊ិន ចន្ទសាយ៉ា បញ្ជាក់បន្ថែមថា ផលិតករ ភាគច្រើនចង់បានចំណាត់ថ្នាក់ខ្ពស់(ចំណាត់ថ្នាក់ទី១) ដូច្នេះត្រូវផលិតតម្រូវតាមចំណាត់ខាងលើ។ "ភាគច្រើន គាត់ចង់បានចំណាត់ថ្នាក់ខ្ពស់ដែលចំហសម្រាប់មនុស្សទូទៅ ដូច្នេះត្រូវតែកុំមានភាពសិចស៊ីខ្លាំង មិនអីចឹង គឺយើងអាចឲ្យត្រឹមសម្រាប់អ្នកមើលអាយុ ១៨ឆ្នាំឡើង តែបើគាត់កាត់ចោល អីចឹងយើងអាចឲ្យខ្ពស់ជាងនេះ គឺពី ១៥ឆ្នាំឡើងអីចឹងទៅ។ តែនៅមានករណីខ្លះទៀត ពេលបង្ហាញយើង គាត់កាត់ឈុតហ្នឹងចេញ តែដល់ពេលបញ្ចាំង គាត់យកអាឯកសារអត់កាត់ ទៅបញ្ចាំងដដែល វាពិបាកចឹង!”។

ឈុតមួយនៃរឿង "គ្រាប់ពេជ្រ" (រូបតំណាងភាពយន្តខ្មែរ)

យោងតាមប្រកាសលេខ ១៦៦ប្រ.ក ស្ដីពី "ការធ្វើចំណាត់ថ្នាក់ និងការផ្ដល់ទិដ្ឋាការភាពយន្ត និងវីដេអូ" របស់ក្រសួងវប្បធម៌ នៅបានអធិប្បាយថែមទៀតពីចំណាត់ថ្នាក់ភាពយន្តខាងលើ៖

១.រាល់ស្នាដៃភាពយន្ត និងវីដេអូដែលបានទទួលចំណាត់ថ្នាក់ទី២(សម្រាប់អ្នកមានអាយុ ១៥ឆ្នាំឡើង) ករណីយកទៅចាក់ផ្សាយតាមប្រព័ន្ធទូរទស្សន៍ ឬទូរទស្សន៍ខ្សែកាប ធ្វើអាជីវកម្មបញ្ចាំងចល័ត ព្រមទាំងការផ្សព្វផ្សាយតាមទូរផ្សព្វផ្សាយសាធារណៈដទៃទៀត គឺអាចចាក់បញ្ចាំងបាននៅចន្លោះម៉ោង ១០:០០យប់ទៅម៉ោង ០៦:០០ព្រឹក។ ក្នុងករណីផ្សព្វផ្សាយជាលក្ខណៈអាជីវកម្មជួល ឬលក់ ត្រូវអនុវត្តន៍ឲ្យបានសមស្របតាមការកំណត់ គឺជួល លក់ ឲ្យតែអតិថិជនមានអាយុចាប់ពី ១៥ឆ្នាំឡើងទៅប៉ុណ្ណោះ។

២.រាល់ស្នាដៃភាពយន្ត និងវីដេអូដែលបានទទួលចំណាត់ថ្នាក់ទី៣ គឺអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើអាជីវកម្មបញ្ចាំងតែក្នុងរោងភាពយន្តប៉ុណ្ណោះ។

៣.ស្នាដៃភាពយន្ត និងវីដេអូ សម្រាប់ធ្វើការចាក់បញ្ចាំងផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈ តាមគ្រប់មធ្យោបាយផ្សព្វផ្សាយ ឬដាក់តាំងលក់ ជួល ចាំបាច់ត្រូវដាក់បង្ហាញសញ្ញាសម្គាល់ដូចមានក្នុងចំណាត់ថ្នាក់ទាំង៣ នៅលើផ្ទៃរឿង ប័ណ្ណឃោសនា និងប្រអប់វេចខ្ចប់សម្ភារៈផ្ទុកស្នាដៃភាពយន្ត និងវីដេអូនោះ។ ចំណុចចុងក្រោយ ជនណាដែលប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងបទប្បញ្ញត្តិដូចមានចែងក្នុងប្រកាសនេះ ត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះមុខច្បាប់ជាធរមាន៕

អត្ថបទ៖ ទារិកា