របរដំដែកស្ទើរបាត់ខ្លួន ស្របពេលទីផ្សារកំពុងត្រូវការច្រើន
- 2017-10-19 02:44:40
- ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0
របរដំដែកស្ទើរបាត់ខ្លួន ស្របពេលទីផ្សារកំពុងត្រូវការច្រើន
ចន្លោះមិនឃើញ
ជាងដែកម្នាក់នៅខេត្តកំពតអះអាងថាការងារជាជាងដែកមមាញឹកច្រើនហើយអាចរកចំណូលចិញ្ចឹមជីវិតបានគួរសម តែលោកថាការងារនេះមិនសូវមានអ្នកចូលចិត្តប៉ុន្មានទេ ដោយសារត្រូវប្រើកម្លាំងខ្លាំង។
លោកថ្លែងថាៈ «ឲ្យតែមានកម្លាំងធ្វើ មានប៉ុន្មានក៏គេត្រូវការ ទាំងកាំបិត ពូថៅ កន្ត្រៃ និងពន្លៀកជាដើម...ប៉ុន្តែរបរដំដែក ជាការងារធ្ងន់ ត្រូវប្រើកម្លាំងខ្លាំង មានការហត់នឿយខ្លាំង ហើយណាមួយពិបាករកកូនជាងដើម្បីជួយធ្វើ ទើបធ្វើឲ្យជាងដែកមួយចំនួនបញ្ចប់អាជីពនេះ»។
លោក ម៉ាត់ ស្មាអែល សព្វថ្ងៃរស់នៅស្រុកជុំគិរី ខេតត្តកំពត។ លោកលើកឡើងថារបរដុំដែកនេះ អាចឲ្យគ្រួសារលោកមានជីវភាពមធ្យម ដោយក្នុងមួយថ្ងៃលោករកកម្រៃបានប្រមាណជា ១០ ម៉ឺនរៀល ប៉ុន្តែលោកថាដោយសាកម្លាំងខ្សោយលោកមិនអាចធ្វើបានរាល់ថ្ងៃនោះទេ ពោលគឺធ្វើមួយថ្ងៃខានបីទៅបួនថ្ងៃ។ ថ្វីបើរបរនេះរកចំណូលបានគួរសម តែលោកថាហាក់ដូចជាគ្មានអ្នកចង់ចាប់ជាជីពនេះឡើយ ដ្បិតកម្លាំងមិនដល់ និងខ្វះកូនជាង។
លោក ស្មាអែល ពន្យល់ថា លោកធ្វើកាំបិត ពូថៅ កន្ត្រៃ ពន្លៀក ដឹង និងគ្រឿងដែកផ្សេងៗទៀត លក់ឲ្យប្រជាពលរដ្ឋ ដែលមកទិញដល់រោងជាងផ្ទាល់ និងបោះដុំឲ្យអ្នកលក់រាយនៅតាមផ្សារ។ ចំពោះដែក លោកថាបានទិញដែកអេតចាយស្វិតមាំ មាន ជន្ទាសរថយន្ត ដែកដុល ដែកផាល នង្គ័ល គោយន្ត និងត្រាក់ទ័រជាដើម។
អាជីវករលក់កាំបិតនៅផ្សារអូឫស្សីម្នាក់និយាយក្នុងលក្ខខណ្ឌមិនបញ្ចេញឈ្មោះ លើកឡើងថារវាងកាំបិតរោងចក្រនាំពីបរទេស និងកាំបិតដំដោយដៃនៅក្នុងស្រុក ថាកាំបិតក្នុងស្រុក មានគុណភាពល្អ ស្វិតមាំជាង កាន់តែសំលៀងកាន់តែមុត ខុសពីកាំបិតរោងចក្រ៕