លោក ជ័យ ថាវី គ្រូបង្រៀនគួរល្បីឈ្មោះប្រចាំនៅកម្ពុជា ជានរណា?

2014-09-30 17:04:02
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដែលសាលាជ័យ ថាវី បានបើកទ្វាទទួលសិស្សរៀនគួរក្រៅម៉ោង ដើម្បីត្រៀមប្រលងឌីប្លូម បាក់ឌុប និងរៀនត្រៀមប្រលងយកអាហារូបករណ៍សិក្សានៅក្រៅប្រទេស។ កេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីរន្ទឺ បាននាំឲ្យយុវជនតាំងពីក្រុង រហូតដល់ជនបទសុទ្ធតែបានស្គាល់លោកគ្រូ។ ប៉ុន្តែមិត្តអ្នកអាន អាចមិនទាន់ស្គាល់ខ្សែជីវិតពិត របស់សាស្ត្រាចារ្យ ជ័យ ថាវី អ្នកបង្កើតសាលាខាងលើនៅឡើយ។ តើលោកមានប្រវត្តិតស៊ូយ៉ាងណាខ្លះទម្រាំមានថ្ងៃនេះ?

Sabay៖ ជម្រាបសួរលោកសាស្ត្រាចារ្យ តើលោកអាចប្រាប់ពីជីវប្រវត្តិសង្ខេបផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកដល់មិត្តអ្នកអានបានទេ?

ជ័យ ថាវី៖ បាទ អរគុណណាស់ប្អូន! ខ្ញុំឈ្មោះជ័យ ថាវី កើតនៅថ្ងៃ២១ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៦២។ មានស្រុកកំណើតនៅ ភូមិស្បែក ឃុំកណ្ដោលជ្រំ ស្រុកពញាក្រែក ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំជាកូនច្បងក្នុងចំណោមបងប្អូន១០នាក់។ ឪពុករបស់ខ្ញុំជាវិស្វករគីមីនៃមន្ទីរពិសោធន៍ចម្ការកៅស៊ូជប់ នឹងជាឱសថការីផ្នែកផលិតថ្នាំគ្រាប់ ក្នុងសម័យអាណានិគមនិយមបារាំង។ ចំណែកម្ដាយរបស់ខ្ញុំជាមេផ្ទះ គាត់មិនចេះអក្សរនោះទេ ពីព្រោះថា នៅសម័យដែលម្ដាយរបស់ខ្ញុំដឹងក្ដីអាណាព្យាបាលមិនឲ្យកូនស្រី រៀនទេ។

Sabay៖ លោកសាស្ត្រាចារ្យ ចុះប្រវត្តិការសិក្សារបស់លោកយ៉ាងណាដែរបាទ?

ជ័យ ថាវី៖ បាទ! នៅពេលដែលខ្ញុំដឹងក្ដីឆ្នាំ១៩៦៨ ខ្ញុំត្រូវបានឪពុករបស់ខ្ញុំបញ្ជូនទៅរៀននៅសាលាបឋមសិក្សា ម្រាមទាល ហៅជប់ ។ នៅសម័យនោះគេរៀនបញ្ច្រាសមកវិញ គឺចាប់ពីថ្នាក់ទី១២ចុះមកទី១។ ខ្ញុំរៀនបានពីឆ្នាំក៏ឈប់ទៅវិញ ព្រោះមានរដ្ឋប្រហារ១៨មីនា ឆ្នាំ១៩៧០កើតឡើង។ កាលនោះ ពួកអាមេរិកទម្លាក់គ្រាប់បែកច្រើនណាស់មកលើប្រទេសកម្ពុជា សូម្បីសាលារៀនក៏មិនលើកលែងដែរ។ ឆ្នាំ១៩៧០ខ្ញុំបានឡើងមក ភ្នំពេញនៅជាមួយម្ដាយធំ ហើយបានចូលរៀននៅសាលាបឋមសិក្សាចៅពញាហុក សង្កាត់បឹងកេងកង១។ ខ្ញុំរៀនបានចប់ថ្នាក់ទី៧។ ដោយសារសង្គ្រាមកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ឪពុកខ្ញុំបានយកខ្ញុំពីភ្នំពេញទៅនៅស្រុកកំណើតវិញ។ សម័យ ប៉ុលពតចូលមកដល់ ខ្ញុំមិនបានរៀនរហូតដល់ទៅ៨ឆ្នាំ ទើបនៅឆ្នាំ១៩៨១ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានបញ្ជូនចូលសាលាឡើងវិញគឺនៅសាលាមធ្យមសិក្សា កម្រិត២សួង។ ខ្ញុំរៀននៅសួង៣ឆ្នាំ កាលនោះមិនមានគ្រូល្អទេ ព្រោះគ្រូនៅសម័យនោះត្រូវបានប៉ុលពតសម្លាប់ស្ទើរអស់ទៅហើយ។ រដ្ឋាភិបាលនៅសម័យនោះ អនុវត្តផែនការ [អ្នកចេះច្រើនបង្រៀនអ្នកចេះតិច]។

ឆ្នាំ១៩៨៣ ខ្ញុំបានប្រឡងជាប់ថ្នាក់ឌីប្លូម កាលនោះខ្ញុំអាយុ២១ឆ្នាំឯណោះ។ អាយុខ្ញុំលើស ខ្ញុំត្រូវកែអាយុ ដើម្បីចូលរៀននៅសាលាកម្រិត៣កំពង់ចាម។ នៅឆ្នាំ១៩៨៦ ខ្ញុំបានប្រលងជាប់បាក់II។ ខ្ញុំបានដាក់ពាក្យប្រលងចូលរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យសុខាភិបាល។ ប៉ុន្តែជាអកុសល ខ្ញុំប្រលងមិនជាប់។ ខ្ញុំប្រឡងធ្លាក់នៅសាលានោះ ដោយសារតែ ក្នុងប្រវត្តិរូបមិនមានអ្នកធានាដែលមានឋានៈខ្ពស់ៗ។ ព្រោះសម័យនោះ ជាសម័យរដ្ឋកម្ពុជា អ្នកធានាប្រវត្តិរូបសំខាន់ណាស់។ ខ្ញុំក៏ប្រលងចូលធ្វើជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកគីមីវិទ្យា ហើយត្រូវរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ៥ឆ្នាំទៀត។ តាមពិតទៅ ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើជាគ្រូប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែបើខ្ញុំមិនធ្វើខ្លាចគេចាប់ទៅធ្វើជាទាហាន ហើយម្យ៉ាងទៀត គ្រូនៅសម័យនោះមិនសូវមានផង។ បច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំរៀន ត្រឹមតែអនុបណ្ឌិតMBAប៉ុណ្ណោះ។

Sabay៖ ចុះប្រវត្តិការងារវិញ តើលោកធ្វើការងារអ្វីខ្លះ?

ជ័យ ថាវី៖ ឆ្នាំ១៩៨៩ខ្ញុំរៀនមហាវិទ្យាល័យបាន៣ឆ្នាំ ដោយសារប្រទេសយើងខ្វះគ្រូបង្រៀន ខ្ញុំត្រូវចេញមកធ្វើគ្រូនៅសាកលវិទ្យាល័យតែម្ដង។ កាលនោះខ្ញុំមិនទាន់មានបរិញ្ញាបត្រទេ គឺខ្ញុំបង្រៀនផងរៀនខ្លួនឯងផង។ កាលនោះខ្ញុំបង្រៀននៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញផង មកបង្រៀនគួរនៅបាក់ទូកផង ហើយបច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំគឺជាប្រធានដេប៉ាតេម៉ង់គីមីវិទ្យានៃ សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ។

Sabay៖ ហេតុអ្វីបានជាលោកសាស្ត្រាចារ្យបើកសាលាបង្រៀនគួរនេះឡើង? បើកតាំងពីពេលណាមក? ការបើកដំបូងមានរូបភាពដូចម្ដេចដែរ?

ជ័យ ថាវី៖ មូលហេតុដែលខ្ញុំបើកសាលាបង្រៀនគួរនេះឡើងដោយសាតែខ្ញុំចង់ ពង្រីកចំណេះដឹងរបស់ខ្ញុំ ហើយម្យ៉ាងទៀតវាជាអាជីពក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀនម្នាក់។ នៅឆ្នាំ១៩៨៩ជាឆ្នាំដែលខ្ញុំចេញបង្រៀនដំបូង កាលនោះយើងបើកនៅផ្ទះល្វែង។ សាលាជ័យថាវី គឺបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩៩៣ កាលនោះមានតែ២ទៅ៣ថ្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលល្បីកាន់តែខ្លាំង ខ្ញុំក៏បានពង្រីកបន្ថែមទៀត ហើយគ្រូៗទាំងអស់ដែលបានបង្រៀនជាមួយគ្នា បានមូលមតិគ្នាដាក់ឈ្មោះថា សាលាជ័យ ថាវីនេះទៅ។

Sabay៖ លោកសាស្ត្រាចារ្យ តើសាលាជ័យ ថាវីចាប់ផ្ដើមល្បីខ្លាំងនៅពេលណា? មូលហេតុអ្វី?

ជ័យ ថាវី៖ បាទសាលានេះចាប់ផ្ដើមល្បីខ្លាំងនៅឆ្នាំ១៩៩៧។ មូលហេតុដែលធ្វើឲ្យសាលានេះល្បីខ្លាំង ព្រោះកម្មវិធីអប់រំ នៅកាលនោះវាខុសពីបច្ចុប្បន្ន។ អ្នកដែលជាប់បាក់ឌុបចង់រៀនបន្តនៅមហាវិទ្យាល័យត្រូវតែប្រលងចូល។ អីចឹងហើយ សិស្សទាំងនោះត្រូវតែមករៀនវិញ្ញាសាត្រៀមដើម្បីប្រលង ចូលមហាវិទ្យាល័យ។

Sabay៖ ចុះហេតុអ្វីបានជា លោកសាស្ត្រាចារ្យមិនទៅបង្រៀននៅសាលាជ័យ ថាវី បែរជាមកបង្រៀននៅសាលាចំណេះដឹងទូទៅភ្នំពេញវិញ?

ជ័យ ថាវី៖ នៅ ពេលដែលសាលារបស់យើងកាន់តែល្បី ឆ្នាំ២០០៦ ខ្ញំក៏មានបំណងមួយចង់បើកសាលាដោយខ្លួនឯង នៅពេលនោះខ្ញុំមិនចង់ដាក់ឈ្មោះថា សាលាចំណេះដឹងទូទៅភ្នំពេញទេ គឺយើងចង់ដាក់ឈ្មោះថា សាលាជ័យ ថាវី ប៉ុន្តែត្រូវបានគេយកឈ្មោះនេះទៅចុះក្នុងបញ្ជីពាណិជ្ជកម្មមុន។ ហេតុនេះក្រសួងពាណិជ្ជកម្មមិនចុះឲ្យខ្ញុំទេ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានដាក់រូបរបស់ខ្ញុំនៅខាងមុខសាលាដើម្បីបញ្ញាក់ ថា ខ្ញុំបង្រៀននៅទីនេះ។

Sabay៖ មកទល់ពេលនេះតើ លោកសាស្ត្រាចារ្យបាននិពន្ធសៀវភៅបានប៉ុន្មានក្បាល ហើយសៀវភៅមួយណាដែលល្បីជាងគេ?

ជ័យ ថាវី៖ បើតាមខ្ញុំរាប់ប្រហែល១០០ក្បាល ស្ទើរគ្រប់សៀវភៅទាំងអស់ដែលខ្ញុំសរសេរ គឺគេទទួលស្គាល់ទាំងអស់។ ប៉ុន្តែបើនិយាយតាមកាលៈទេសៈ កាលដែលនៅកម្មវិធីចាស់ខ្ញុំបានដកស្រង់តាមសៀវភៅវៀតណាមនោះគឺ សៀវភៅប្រជុំវិញ្ញាសាភាគ១ រហូតដល់ភាគ៣ កាលនោះល្បីខ្លាំងណាស់។

Sabay៖ ខ្ញុំសូមរំលឹកពីអតីតកាលបន្តិច តើអ្វីទៅដែលលោកមិនអាចបំភ្លេចបាននៅក្នុងជីវិត?

ជ័យ ថាវី៖ បាទអ្វីដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបាននោះគឺនៅ១៩៧០ គឺខ្ញុំបានដឹកដៃប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំរត់គេចពីការទន្លាក់គ្រាប់ ផ្លោងពីចក្រពត្តិអាមេរិក ហើយភ្នែកខ្ញុំសម្លឹងឃើញគ្រាប់របស់យន្តហោះអាមេរិកទម្លាក់គ្រាប់ ចំកន្លែងធ្វើការរបស់ខ្ញុំ។ រឿងជាច្រើនទៀតគឺ នៅរបបប៉ុលពត ខ្ញុំត្រូវបានឲ្យមើលក្របី ហើយនឹងឡើងត្នោត។

Sabay៖ លោកសាស្ត្រាចារ្យ អ្វីជាភាពជោគជ័យរបស់លោក?

ជ័យ ថាវី៖ បាទភាពជោគជ័យរបស់ខ្ញុំនោះគឺ តាមរយៈគ្រូបង្រៀន និងប្រាក់ដែលបានមកពីការបង្រៀន ខ្ញុំអាចដោះស្រាយជីវភាពរស់នៅក្នុងគ្រួសារខ្ញុំបានដោយស្រួល។ មួយវិញទៀត គ្រប់គ្នាដែលជាអ្នកសិក្សានៅក្នុងប្រទេស បានស្គាល់ខ្ញុំ ហើយគ្រូគីមីវិទ្យានៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាប្រហែលជា៩០% ជាកូនសិស្សរបស់ខ្ញុំ។

Sabay៖ អ្វីជាការចែករំលែកដល់យុវវ័យផ្សេងទៀតដែលចង់ក្លាយខ្លួនជា សាស្ត្រាចារ្យល្បីដូចជារូបលោក?

ជ័យ ថាវី៖ បាទ អគុណណាស់ ការចែករំលែកគឺខ្ញុំចែករំលែកជារៀងរាល់ថ្ងៃហើយ។ យុវវ័យដែលចង់ក្លាយខ្លួនជាសាស្ត្រាចារ្យល្បី គឺត្រូវខិតខំស្រាវជ្រាវបន្ថែមជាដាច់ខាត មិនត្រូវនៅស្ងៀមនោះទេ។ ការបង្រៀនទៀតសោតគឺត្រូវមានគរុកោសល្យជាចាំបាច់៕

អានអត្ថបទ៖ បណ្ឌិត សុខ ទូច អ្នកវិភាគនយោបាយដ៏មានថ្វីមាត់ ទម្លាយប្រវត្តិតស៊ូគ្មាននរណាដូច ចុចត្រង់នេះ

អត្ថបទ៖ ខុត សីហា