យុវតីខ្មែររៀនសុទ្ធតែពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិនៅថៃ រំពៃចង់បានការងារនៅទីនោះទៀត!

2014-10-09 19:15:28
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

កញ្ញា ស្រស់សោភា ផល ស្រីល័ក្ខ បច្ចុប្បន្នកំពុងសិក្សាមុខជំនាញ “គ្រប់គ្រងពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ” ឬ ហៅថា International Business Management នៅសាកលវិទ្យាល័យ Assumption University នៅប្រទេសថៃ បានប្រាប់ Sabay ថា កញ្ញាចង់ទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ មុននឹងត្រលប់មកកម្ពុជា។ តើមានហេតុផលអីបានជាស្រីស្អាតរូបនេះសម្រេចចិត្តបែបនេះ? សូមតាមដានបទសម្ភាសន៍ខាងក្រោម។

Sabay៖ តើ កញ្ញាបញ្ចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យនៅសាលាណា? ហើយមានបំណងទៅសិក្សានៅក្រៅប្រទេសតាំងពីពេលណាមក?

ស្រីល័ក្ខ៖ ខ្ញុំបានបញ្ចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យនៅវិទ្យាស្ថានប៊ែលធីអន្តរជាតិ។ កាលខ្ញុំនៅតូចនៅពេលចូលរៀនដំបូង ខ្ញុំតែងតែមានបំណងទៅសិក្សានៅក្រៅប្រទេសជានិច្ច។ ខ្ញុំមានបំណងចង់ស្វែងយល់វប្បធម៌បរទេស និងចែករំលែកវប្បធម៌ខ្មែរទៅកាន់ពិភពលោក ក្នុងបំណងឲ្យប្រទេសផ្សេងៗស្គាល់កម្ពុជាកាន់តែច្បាស់។

ខ្ញុំក៏ចង់បន្តប្រើភាសាអង់គ្លេសឲ្យកាន់តែស្ទាត់ជំនាញថែម ទៀត។ លើសពីនេះ ក៏ចង់សាកល្បងរស់នៅម្នាក់ឯងឆ្ងាយពីគ្រួសារ និង ចង់បង្កើតមិត្តភ័ក្ដិថ្មីៗ ដើម្បីជាផលប្រយោជន៍ និង ចែករំលែកចំណេះដឹងជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ ការស្រូបយកប្រព័ន្ធសិក្សាថ្មីក៏ជារឿងសំខាន់ ដែលខ្ញុំត្រូវតែចាប់យកឲ្យខានតែបាន។

Sabay៖ តើកញ្ញាទៅសិក្សានៅប្រទេសថៃតាំងពីពេលណាមក? សិក្សាជាភាសាអង់គ្លេសឬ ភាសាថៃ?

ស្រីល័ក្ខ៖ ខ្ញុំសិក្សានៅប្រទេសថៃ ប្រហែលជាកន្លះឆ្នាំហើយ បើគិតដល់ពេលនេះ។ ដោយសារ សាកលវិទ្យាល័យនេះជាសាលាអន្តរជាតិ ដូច្នេះការបង្ហាត់បង្រៀនមិនមែនជាភាសាថៃទេ គឺ ភាសាអង់គ្លេសទាំងអស់។

Sabay៖ តើមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលចូលដល់ថ្នាក់រៀនដំបូង? មាននិស្សិតបរទេសប៉ុន្មាននាក់ និងនិស្សិតខ្មែរប៉ុន្មាននាក់ដែលកំពុងសិក្សាជាមួយកញ្ញា?

ស្រីល័ក្ខ៖ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាប្លែកខុសពីនៅកម្ពុជា។ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងពេលចូលដល់សាលាដំបូង។ មិត្តរួមថ្នាក់ខ្ញុំ ជួនកាលមានសិស្សបរទេសជាង ១០ នាក់ ហើយជួនកាលក៏តិចទៅតាមហ្នឹងដែរ ព្រោះយើងចូលរៀនទៅតាមមុខវិជ្ជាដែលចុះឈ្មោះចូលរៀន។ ប៉ុន្តែក៏មាននិស្សិតខ្មែរពីរបីរូបដែរ ដែលចុះឈ្មោះចូលរៀនមុខវិជ្ជាដូចខ្ញុំ បើសរុបប្រហែលជាមាននិស្សិតពីខ្មែរទៅ ៣០ នាក់នៅសាកលវិទ្យាល័យ Assumption ទាំងមូល ។

Sabay៖ មានធ្លាប់គិតទេ ចុះបើអត់មាននិស្សិតខ្មែរ តើនៅតែចង់បន្តការសិក្សានៅទីនោះ ឬ យ៉ាងណា?

ស្រីល័ក្ខ៖ ចាស៎ តាមពិតទៅ បើអត់មាននិស្សិតខ្មែរ ក៏ខ្ញុំត្រូវតែមកសិក្សាដែរព្រោះជាបំណងរបស់ខ្ញុំដើម្បីទទួល បានចំណេះពីក្រៅប្រទេស។ Sabay៖ កញ្ញានៅឆ្ងាយពីគ្រួសារជាទីស្រលាញ់ តើកញ្ញាគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍បែបម៉េចនៅពេលនឹកផ្ទះម្ដងៗ?

ស្រីល័ក្ខ៖ ការ ពិតទៅអារម្មណ៍នៅតែនឹកគ្រួសារជានិច្ច។ ប៉ុន្តែពេលខ្ញុំនឹកផ្ទះម្ដងៗ ខ្ញុំតែងបបួលមិត្តភ័ក្ដិជិតស្និទ្ធខ្មែរ ឬ ថៃទៅដើរលេងផ្សារ ឬ ក៏និយាយតាម Skype ឬ Facebook ទៅគ្រួសារខ្ញុំនៅស្រុកខ្មែរ ឬ ជាមួយមិត្តភ័ក្ដិជាដើម។ ការធ្វើកិច្ចការផ្ទះខ្លះ ឬ ចម្អិនអាហារ ឬការស្រាវជ្រាវ អ៊ិនធីណែត ក៏ជាផ្នែកមួយដើម្បីបំបាត់ជំងឺនឹកក្រុមគ្រួសារខ្លាំងដែរ។

Sabay៖ ឭសូរថា គ្រួសារសុទ្ធតែបម្រើការងារផ្នែកថែទាំ សុខភាព ហើយ បងស្រីជាពេទ្យទៀត ហេតុអ្វីបានជ្រើសរើសយកជំនាញ មុខពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិទៅវិញ?

ស្រីល័ក្ខ៖ ត្រឹមត្រូវណាស់ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំធ្វើការងារខាងផ្នែកថែទាំសុខភាព ប៉ុន្តែខ្ញុំជ្រើសរើសជំនាញនេះ ក៏ព្រោះតែខ្ញុំ ចង់បង្កើតមុខរបរដោយខ្លួនឯង។ តាមការស្រមៃរបស់ខ្ញុំ ក្រុមហ៊ុនរបស់ខ្ញុំ ទំនងជាផ្ដល់តម្រូវការចាំបាច់សម្រាប់ជីវភាពរបស់នៅប្រចាំថ្ងៃ សម្រាប់មនុស្ស។ ទោះជាយ៉ាងណា ខ្ញុំមិនឆ្លើយថាយ៉ាងណាទេ ប៉ុន្តែត្រូវរង់ចាំមើលទីផ្សារក្នុងរយៈពេល ៤ឆ្នាំទៅមុខទៀត។ មុននឹងចូលទៅបង្កើតជំនួញខ្លួនឯង ខ្ញុំក៏នឹងត្រៀមខ្លួនធ្វើការឲ្យគេមួយរយៈពេលសិនបើសិនជា អាច។ Sabay៖ សិក្សាតាមបែបប្រព័ន្ធក្រេឌីត តើអាចប្រាប់បានទេនៅសាកលវិទ្យានោះ រៀនប៉ុន្មានក្រេឌីតទើបចប់? ចុះកញ្ញា សង្ឃឹមថាអាចចប់មុន ៤ ឆ្នាំទេ?

ស្រីល័ក្ខ៖ ដើម្បីបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ខ្ញុំត្រូវបញ្ចប់ ១៤២ ក្រេឌីត ហើយ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាបញ្ចប់ឲ្យបានមុន ៤ឆ្នាំ។ មិនមែនតែខ្ញុំទេ ប៉ុន្តែនិស្សិតផ្សេងៗទៀតក៏អាចធ្វើបានដូចគ្នាប្រសិនបើយើង ខំប្រឹងប្រែងឲ្យបានខ្លាំងក្លា។ ទោះខ្ញុំមិនទាន់ទទួលបានក្រេឌីតនៅឡើយព្រោះទើបចាប់ផ្ដើម សិក្សាឆមាសទី១ ប៉ុន្តែ រូបខ្ញុំផ្ទាល់ត្រូវតែព្យាយាមឲ្យខ្លាំងតាមតែអាចធ្វើទៅ បានដើម្បីឲ្យបានចប់លឿន។

Sabay៖ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់បរិញ្ញាបត្រ តើកញ្ញានឹងមកធ្វើការនៅកម្ពុជា ឬ យ៉ាងណា? ហេតុអ្វី?

ស្រីល័ក្ខ៖ ពេល បញ្ចប់ការសិក្សា ខ្ញុំចង់ធ្វើការនៅប្រទេសថៃសិន។ ខ្ញុំមិនមានន័យថា មិនត្រលប់មកធ្វើការនៅកម្ពុជានោះទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចង់ទទួលបានបទពិសោធន៍នៅថៃ សិន ហើយបន្ទាប់មកត្រូវយកមកចែករំលែកនៅកម្ពុជានាឆ្នាំបន្ទាប់។

Sabay៖ កន្លងមក នៅប្រទេសថៃតែងតែឃើញធ្វើបាតុកម្មជាញឹកញាប់ ចុះមានប៉ះពាល់ដល់ការសិក្សារបស់កញ្ញា ឬទេ?

ស្រីល័ក្ខ៖ បាតុកម្មនាពេលកន្លងមកនោះ ធ្វើឡើងនៅក្រុងបាងកក ប៉ុន្តែសាកលវិទ្យាល័យរបស់ខ្ញុំនៅឆ្ងាយពី បាងកក ពោល Assumption University សាខា Bang na។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំក៏បារម្ភខ្លះដែរចំពោះបញ្ហានេះ។ ទោះជាយ៉ាងណា សាកលវិទ្យាល័យមិនបានរអាក់រអួលទេ និងដំណើរការសិក្សានៅធម្មតារហូតមក។

អ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍បំផុតនោះគឺ ក្នុងផ្នត់គំនិតទូទៅ គេថាថៃហាក់ស្អប់ខ្មែរ ប៉ុន្តែមិត្តភ័ក្ដិរបស់ខ្ញុំជនជាតិថៃ គឺមិនព្រងើយកន្តើយឬ ធ្វើឫកពារដាក់ខ្ញុំឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេរួសរាយរាក់ទាក់ និង ចេះជួយយកអាសាគ្នាទៅវិញទៅមកទៀតផង។

ការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ Assumption University គឺបង់ថ្លៃទៅតាមមុខវិជ្ជាដែលនិស្សិតចុះឈ្មោះ។ ដូច្នេះការចុះឈ្មោះរៀនតិចមុខវិជ្ជានោះ ការចំណាយគឺអាចតិច ប៉ុន្តែអាចរៀនចប់យឺតជាងអ្នកចុះឈ្មោះរៀនច្រើនមុខវិជ្ជា៕

-ចង់ដឹងថា យុវជនខ្មែរណាខ្លះបានអាហាររូបករណ៍ទៅសិក្សានៅក្រៅប្រទេស ចុចត្រង់នេះ

អត្ថបទ៖ ឆន ទិត្យ រូបថត៖ ផ្តល់ឱ្យ