វិលវិញបានទេ ឲ្យចៅសម្រេចសន្យាសិន?

2015-07-30 20:06:38
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

មនុស្សនៅក្នុងការចងចាំរបស់ខ្ញុំគឺមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលមានឥទ្ធិពលក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំបំផុត…ជាមនុស្សដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបានគ្រប់ពេលបើកឬបិទភ្នែក…ជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលធ្វើអោយចរិត កាចឆ្នាស រឹងរុះមិនចេះចុះចាញ់ របស់ខ្ញុំសាបរលាប…គាត់គឺជាមនុស្សស្រីដ៏អស្ចារ្យនោះគឺយាយរបស់ខ្ញុំ។

អតីតកាល

ការពិតភាពកក់ក្ដៅតាំងពីវ័យកុមារភាពគឺខ្ញុំតែងទទួលបានពីលោកយាយរបស់ខ្ញុំច្រើនជាងពីម៉ាក់និងប៉ាព្រោះថាកាលនោះទាំងម៉ាក់និងប៉ាគឺសុទ្ធសឹងតែរវល់ប្រកបកិច្ចការរៀងៗខ្លួនៗ។ ម៉ាក់យកខ្ញុំទៅផ្ញើនឹងយាយដែលមានតូបលក់ចាប់ហួយតួចមួយនៅផ្សារចាស់។

ពេលខ្ញុំចេញពីសាលាគឺតែងតែទៅនៅតូបយាយជួយលក់គាត់តិចតួចឬជួយស្រែកហៅគាត់ពេលមានគេមកទិញព្រោះកាលនោះខ្ញុំនៅអាយុ៥ឆ្នាំអីនៅឡើយ។ ពេលទំនេរខ្ញុំជួយលីងសណ្តែកដី និង ច្រកឥវ៉ាន់គាត់ខ្លះៗ។យាយតែងអោយលុយខ្ញុំចាយនិងទិញបង្អែមឬនំបញ្ចុកអោយខ្ញុំញ៉ាំរាល់ពេល ព្រោះគាត់ខ្លាចខ្ញុំឃ្លាន។ ពេលឃើញទីងមោងឬព្រះសង្ឃខ្ញុំតែងរត់យំទៅរកយាយ ហើយទម្រាំជើង។

មានយាយនៅក្បែរគ្មានអ្នកណាអាចធ្វើបាបខ្ញុំបានទេ... មានយាយនៅក្បែរខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា កក់ក្ដៅនិងសុវត្ថិភាពបំផុត។ ពេលខ្ញុំធំបន្តិចយាយតែងយកខ្ញុំទៅវត្តជាមួយគាត់រាល់ថ្ងៃសីលហើយអួតប្រាប់អាចារ្យនិងមិត្តភ័ក្ដិគាត់ថានេះហើយចៅស្រីខ្ញុំវាធំហើយ...វាខំរៀន ហើយរៀនពូកែណាស់។

នៅចាំបានថាយាយបានផ្លាស់មកនៅជុំជាមួយគ្រួសារខ្ញុំបន្ទាប់ពីគាត់បានរអិលដួលហើយជើងខាងស្តាំរបស់គាត់ក៏ពិការ។ ទោះជាយ៉ាងណា ទឹកចិត្តគុណធម៌ដ៏មហិមារបស់យាយមិនបានបាត់បង់ឡើយ។

យាយនៅតែធ្វើការឥតមានឈប់ឈរ។ គាត់លែងលក់ចាប់ហួយទៀតហើយ.. តែគាត់បានក្លាយជាស្ត្រីមេផ្ទះជំនួសម៉ាក់របស់ខ្ញុំម្ដង។យាយធ្វើម្ហូបមួយថ្ងៃ៣ពេល ហើយយាយឆ្លៀតធ្វើនំធ្វើបង្អែមអោយពួកខ្ញុំញ៉ាំទៀត។

តាំងពីដើមមកយាយមិនដែលសំដីធំដាក់ចៅៗណាមួយម៉ាត់ទេ។ គាត់គួរអោយគោរពបំផុតហើយចាស់ៗជំនាន់គាត់ចូលចិត្ត ស្រលាញ់គាត់គ្រប់ៗគ្នា។យាយតែងទុកចំណែកអោយខ្ញុំច្រើនជាងប្អូនរបស់ខ្ញុំរហូត។ពេលត្រូវមាត់ប៉ាយាយតែងជាអ្នក ចេញមុខការពារខ្ញុំហើយលួងលោមខ្ញុំជានិច្ច។ យាយតែងអោយលុយខ្ញុំទៅរៀនពីលើរបបដែលម៉ាក់អោយ ហើយពេលយាយទំនេរគាត់កាត់ខោអាវ ដេរក្រមា កាបូបប៊ិចអោយខ្ញុំទៀត។

យាយអោយខ្ញុំរៀនសូត្រធម៌ជាមួយគាត់ហើយបង្រៀនអោយខ្ញុំស្លៀកសារុងនៅផ្ទះ គាត់ចង់អោយខ្ញុំធ្វើជាស្ត្រីមេផ្ទះច្រើនជាងជាស្ត្រីធ្វើការក្នុងសង្គម។

ពេលថ្ងៃៗមុនយាយចូលសម្រាន្តគាត់តែងនិយាយពីប្រវត្តិស្នេហារបស់គាត់កាលនៅក្មេងប្រាប់ខ្ញុំ ហើយនិយាយពីរឿងរ៉ាវច្រើនទៀតដែលសុទ្ធសឹងជារឿងអតីតកាលក្នុងនោះរឿងជូរចត់ក៏មាន រឿងកំប្លែងក៏មាន។

យាយតែងប្រាប់ខ្ញុំអោយធ្វើជាមនុស្សអត់ធ្មត់គ្រប់ស្ថានភាពទាំងអស់កុំអាងអីអាងទឹកភ្នែក។ យាយគឺជាវីរនារីគឺជាស្រីគ្រប់លក្ខណ៍បំផុតលើលោក..ខ្ញុំមិនដែលលឺយាយនិយាយអាក្រក់ពីអ្នកណាឡើយ...ហើយក៏មិនដែលឃើញយាយច្រណែនអ្នកណាដែរ។ តែយាយមានជំងឺប្រចំាកាយគឺជំងឺបេះដូង និងជំងឺលើសឈាម។

កាលពី៨ឆ្នាំមុនយាយបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺយ៉ាងខ្លាំងគ្រូពេទ្យបានអោយគ្រួសាររបស់ពួកខ្ញុំត្រៀមចិត្តសម្រាប់គាត់ព្រោះគាត់អាចរស់នៅយ៉ាងយូរបំផុតត្រឹម១ឆ្នាំទៀតប៉ុណ្ណោះដោយសារបេះដូងរបស់គាត់ដាច់សរសៃតូចៗជាច្រើនហើយ។

បន្ទាប់ពីដំណឹងនេះគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនឹងមីងៗរបស់ខ្ញុំទាំងអស់បានបង្កើតដំណើរកម្សាន្តជុំគ្នាលើកដំបូងបំផុតរវាង៥គ្រួសារទៅខេត្តកោះកុង... វាពេលវេលាដ៏ល្អបំផុតដែលមិនអាចបំភ្លេចបានដោយបានឃើញស្នាមញញឹមរបស់យាយ និង ទឹកមុខដ៏រីករាយរបស់យាយ។ យាយតែងតែទទូចសុំអោយកូនៗនិងចៅៗគាត់ទាំងអស់ដើរលេងជុំគ្នាតែដោយហេតុផលរវល់ពួកយើងតែងតែមើលរំលងពីក្ដីសុបិនរបស់គាត់។

នៅចាំបានថាយាយចង់អោយខ្ញុំខំញ៉ាំអោយច្រើនអោយធាត់មានសាច់ជាងនេះ។ គាត់តែងប្រាប់ខ្ញុំថាបំណងរបស់គាត់គឺចង់ទៅលេងភ្នំបូកគោព្រោះទីនោះត្រជាក់ គាត់ចង់ចាប់ពពក និងចំណាយពេលវេលាជាមួយចៅៗអោយបានច្រើនបំផុតតាមលទ្ធភាពដែលពួកខ្ញុំអាចផ្តល់អោយបាន។ ការសន្យាបានត្រឹមតែសន្យាពួកខ្ញុំធ្លាប់បានសន្យាជាច្រើន ច្រើនរាប់មិនអស់ តែទីបំផុតពាក្យសន្យាទាំងនោះបានត្រឹមតែជាការសោកស្ដាយព្រោះទម្រាំដល់ពេលដែលការ សន្យាទាំងនោះវិវត្តន៍ទៅជាការពិតរូបយាយបានចាកចេញពីយើងទៅហើយ។

អំឡុងពេលចុងក្រោយដែលខ្ញុំមិនបានត្រៀមខ្លួនថា យាយនឹងចាកចេញខ្ញុំបានរៀបគម្រោងជាច្រើននឹងប្រាប់យាយថាចៅបានបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រដោយជោគជ័យហើយចៅធាត់ជាងមុនហើយ ចៅកាត់សក់ខ្លីហើយ ចៅមានការងារធ្វើហើយ ចៅត្រៀមខ្លួននឹងទទួលយកប្រាក់ខែដំបូងហើយ ចៅនឹងនាំយាយទៅលេងភ្នំបូកគោ ចៅនឹងជូនយាយទៅវត្តរាល់សីល ចៅនឹងកំដរយាយធ្វើម្ហូប ចៅនឹងច្របាច់ជើងអោយយាយរាល់យប់មុនយាយសម្រាន្ត ចៅនឹង....... ការពិតដែលគួរអោយឈឺចាប់។

ឈុនលីន និងយាយ

សំឡេងទូរស័ព្ទបានមកកាត់ការស្រមៃជាមួយនឹងគម្រោងដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ខ្ញុំសម្រាប់យាយ...ម៉ាក់ថាយាយដួលព្រឹកមិញ ឥលូវនៅតាមផ្លូវទៅពេទ្យកាល់ម៉ែតហើយមីងទាំងអស់របស់ខ្ញុំក៏មកជាមួយដែរ។ អ្វីដែលខ្ញុំអាចធ្វើបានគឺរៀបចំខ្លួនប្រញាប់បំផុតដើម្បីទៅមើលយាយ។ ខ្ញុំតាំងចិត្តជាស្រេចថានៅមន្ទីរពេទ្យទោះយាយស្ថិតក្នុងសភាពបែបណាក៏ខ្ញុំមិនទន់ខ្សោយបង្ហូរទឹកភ្នែកដែរព្រោះយាយនឹងមិនសប្បាយចិត្តបើគាត់ឃើញខ្ញុំយំ។

តែអ្វីៗមិនដូចការតាំងចិត្តរបស់ខ្ញុំឡើយ ... ទឹកភ្នែកខ្ញុំហូរតាំងពីឃើញមីងៗរបស់ខ្ញុំអង្គុយចាំយាយនៅក្រៅបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ម្ល៉េះ ... យាយយ៉ាងម៉េចហើយមីង? គ្មានចម្លើយ... ខ្ញុំសុំពេទ្យចូលមើលយាយគេអោយចូលបានតែពីរនាក់ទេ មីងខ្ញុំម្នាក់ត្រូវចេញហើយដូរអោយខ្ញុំចូលមើលយាយម្ដង... ខ្ញុំដើរចូលក្នុងបន្ទប់ទាំងសង្ឃឹមថាយ៉ាងហោចណាស់ក៏យាយអាចមើលឃើញរូបរាងខ្ញុំដែរ។ ផ្ទុយពីការគិតយាយបិទភ្នែកទាំងពីរជិតឈឹង ខ្លួនយាយកម្រើកដោយសារខ្យល់អុកស៊ីសែនដែលបញ្ចូលតាមច្រមុះនិងសរសៃទាញតែប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំហៅយាយរហូតតែគាត់មិនបានតបនឹងខ្ញុំទេគាត់មិនមើលមុខខ្ញុំមិនលឺសំឡេងខ្ញុំហៅគាត់ទេ។ខ្ញុំយំហើយនៅតែព្យាយាមហៅយាយតិចៗល្មមតែលឺពីរនាក់ព្រោះខ្ញុំមិនចង់រំខានអ្នកជំងឺដែលនៅក្បែរនោះទេ។ ម៉ាក់ចូលមករៀបរាប់ស្ថានភាពរបស់យាយយាយដួលនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកយូរដែរទើបប៉ានិងប្អូនពៅខ្ញុំដឹង។ មីងទីមួយខ្ញុំយំរហូតខ្យល់គនៅទីនោះ ...ខ្ញុំជូតទឹកភ្នែកហើយសួរគ្រូពេទ្យនៅទីនោះ... យាយខ្ញុំយ៉ាងម៉េចហើយអ៊ំពេទ្យ? គាត់ដាច់សរសៃខួរក្បាលច្រើនកន្លែងគ្មានលទ្ធភាពនឹងព្យាបាលគាត់ទេ ពេទ្យអោយនាំគាត់មកផ្ទះវិញ។

មិនអាចទេ...ខ្ញុំទើបតែខលទៅយាយ២ថ្ងៃមុននេះទេគាត់និយាយជាមួយខ្ញុំច្រើនណាស់ ហើយពួកយើងនិយាយត្រូវគ្នាណាស់។ យាយសើចរហូតហើយយាយបានប្រាប់ថាពេលខ្ញុំទៅពោធិ៍សាត់គាត់នឹងធ្វើស៊ុបមាន់ខ្មៅដែលខ្ញុំចូលចិត្តអោយខ្ញុំញ៉ាំទៀតចុះថ្ងៃនេះម៉េចក៏អ៊ុំពេទ្យថាយាយខ្ញុំគ្មានសង្ឃឹម? ពេទ្យរុញយាយពីបន្ទប់មួយទៅបន្ទប់មួយស្កេនខួរក្បាលឆ្អឹងនឹងសរសៃ ផ្សេងៗ។ ខ្ញុំ បងជីដូនមួយខ្ញុំ និងប្អូនជីដូនមួយខ្ញុំម្នាក់ទៀតរត់តាមគ្រែដែលគេរុញយាយរហូតយើងចង់លឺណាស់ថាយាយមិនអីទែតែផ្ទុយទៅវិញយើងបានឃើញត្រឹមតែទឹកមុខអស់សង្ឃឹមពីគ្រូពេទ្យ...យាយខ្ញុំគ្មានសង្ឃឹមនឹងដឹងខ្លួនវិញទេមែនទេ?

ភាពអស់សង្ឃឹមបានមកបន្លាចយើងម្ដងទៀតនៅពេលដែលគ្រូពេទ្យនិយាយចុងក្រោយថាសភាពរបស់យាយទោះយកទៅដល់ប្រទេសណាក៏គ្មានសង្ឃឹមដែរយាយអាចរស់បានដោយសារអុកស៊ីហ្សែនក្នុងពេលមួយរយៈខ្លីប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំគ្មានមានកម្លាំងនឹងស្ដាប់ពាក្យអ៊ំពេទ្យនិយាយទៀតឡើយ...បងៗនិងមីងៗខ្ញុំម្នាក់ៗយំរហូតទន់ដៃទន់ជើងក្នុងសភាពការណ៍បែបនេះម៉ាក់ខ្ញុំរឹងមាំជាងគេគាត់សម្រេចចិត្តភ្លាមៗថាយកយាយត្រលប់ទៅវិញ ហើយអញ្ជើញតាអារ្យសូត្រធម៌អោយយាយស្ដាប់មុនគាត់ផុត។ ខ្ញុំទទួលយកមិនបានទេ...យាយនៅស្រស់ញញឹមទើបនឹងបង្អាប់ខ្ញុំថ្មីៗចុះឥលូវ?

ទោះចង់ឬមិនចង់នេះជាជម្រើសតែមួយគត់ដើម្បីអោយយាយទៅបានស្ងប់យើងគ្រប់គ្នាត្រូវតែទទួលស្គាល់ការពិតព្រោះយាយជរាណាស់ហើយបេះដូងយាយខ្សោយខ្លាំងហើយលទ្ធផលស្កេនក៏បានបង្ហាញថាសរសៃក្បាលរបស់យាយដាច់ស្ទើរតែទាំងស្រុងទៅហើយទោះយកយាយទៅសិង្ហបុរីក៏មិនប្រាកដថាអាចសង្គ្រោះគាត់បានដែរ។ ពួកខ្ញុំបានត្រឹមតែយំអោយយាយហើយហៅយាយទាំងគិតថាពួកយើងនឹងបាត់បង់យាយយ៉ាងប្រាកដ។

…………………………………………………………………………..

១៨ថ្ងៃនៅផ្ទះឯខេត្តពោធិ៍សាត់

ម៉ាក់បានអញ្ជើញអាចារ្យមកសូត្រធម៌ជូនយាយរាល់ល្ងាច។ អារ្យសុទ្ធតែស្គាល់យាយ ពួកគាត់ខ្លះយំពេលឃើញសភាពរបស់យាយគាត់រៀបរាប់ទាំងទឹកភ្នែកស្រណោះយាយធ្លាប់ឃើញកាន់ឈើច្រត់ទៅវត្តមិនដែលខានមួយសីលដល់មកឥលូវគេងស្ដូកមួយកន្លែងមិនមាត់មិនក។ លឺគាត់និយាយពួកខ្ញុំកាន់តែក្ដុកក្ដួល... យាយអើយដឹងខ្លួនវិញមកយាយ! បើកភ្នែកឡើងនិយាយមករកចៅៗមួយម៉ាត់មក....យាយ...... អ្នកជិតខាងមកសួរសុខទុក្ខយាយមិនលោះពេលឡើយ ម្នាក់ៗមកសុទ្ធតែយំហើយរៀបរាប់កាលពីយាយនៅមានស្មារតី។ បងប្អូននៅដល់ណាក៏មកកំដរយាយដែរ រហូតមានអ៊ុំខ្ញុំម្នាក់សម្រេចចិត្តបួសដើម្បីអោយយាយបានស្ងប់គាត់នៅសូត្រធម៌កំដរយាយរហូតតាំងពីយាយលែងដឹងខ្លួន។ ពួកខ្ញុំផ្លាស់វេនគ្នានៅចាំមើលសភាពរបស់យាយរហូតដល់យប់ជ្រៅ។យាយពិសាមិនកើតទេពួកខ្ញុំបាញ់ទឹកសណ្ដែក បបរថ្នាំ និងផ្លែឈើផ្សេងៗតាមបំពង់ដែលតរហូតដល់ក្រពះគាត់តែម្ដង។ នេះជាអ្វីដែលយើងអាចធ្វើសម្រាប់យាយជាលើកចុងក្រោយបំផុត។

មួយថ្ងៃពួកយើងជូតខ្លួនអោយយាយនិងផ្លាស់ខោអាវគាត់ពីរទៅបីដង។ ពេលយប់យើងបន្តក់ថ្នាំភ្នែក ហើយខ្សឹបក្នុងចិត្តសុំអោយយាយដឹងខ្លួនមើលឃើញកូនៗនិងចៅៗនៅជុំវិញខ្លួន។ តែហាក់គ្មានលទ្ធផលអ្វីឡើយ។ជិតពីរសប្ដាហ៍យាយហាក់ប្រែប្រួលច្រើនពេលខ្លះខ្ញុំឃើញទឹកភ្នែកយាយហូរពេល ខ្ញុំអោនថើបគាត់ ហើយនិយាយថាបើយាយដឹងខ្លួនចៅព្រមធ្វើតាមយាយគ្រប់យ៉ាង។ ចៅនឹកយាយនឹកយាយគ្រប់ពេលចៅចង់ពាក់ខោដែលយាយកាត់អោយ ចង់ស្ដាប់រឿងយាយកាលនៅក្មេង នឹកចម្រៀងដែលយាយធ្លាប់ច្រៀង នឹកម្ហូបដែលយាយតែងតែធ្វើពិសេសនឹកស្នាមញញឹមនិងទឹកមុខដែលយាយងរពេលចៅលលេង....នឹកយាយណាស់នឹកបំផុត។

ដៃម្ខាងរបស់យាយចាប់ផ្ដើមកម្រើកនៅចុងសប្ដាហ៍ទី២ក្ដីសង្ឃឹមចាប់ផ្ដើមចេញរូបរាងពួក យើងគិតថាយាយនឹងដឹងខ្លួននៅពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះយាយនឹងមិនទៅណាចោលយើងដូចអ៊ុំពេទ្យនោះចេះតែនិយាយទេ។ ពួកយើងនិយាយរកយាយរាល់ថ្ងៃអោបយាយរាល់ថ្ងៃហើយទន្ទឹងយ៉ាងអន្ទះសាចាំយាយដឹងខ្លួនហើយឆ្លើយតបនឹងយើងវិញ។

អ្នកណាទៅដឹងនៅថ្ងៃទី១៨នៃជំងឺរបស់យាយគាត់មិនត្រឹមតែមិនធូរស្រាលនោះទេតែគាត់បានទៅចោលយើងក្នុងរយៈពេលតែមួយប៉ប្រិចភ្នែកប៉ុណ្ណោះ..... នៅចំពោះមុខខ្ញុំទឹកមុខយាយប្រែទៅជាស្វាយយ៉ាងលឿនខ្លួនយាយចាប់ផ្ដើមត្រជាក់ស្រេបម៉ាក់និយាយថាយាយផុតហើយ....ពុទ្ធោយាយ.....។

…………………………………………………………………………………….

បាត់បង់មនុស្សជាទីគោរពស្រលាញ់អ្នកដែលធ្លាប់ជួបប្រទះប្រាកដជាដឹងថាឈឺប៉ុណ្ណា... ឈឺខ្លាំង.. ខ្លាំងណាស់.... ខ្ញុំតែងច្រណែនអ្នកដែលមានយាយនៅក្បែរ។ ខ្ញុំតែងច្រណែនអ្នកមានវាសនាហៅពាក្យយាយ តែខ្ញុំគ្មានយាយហៅនឹងគេទៀតទេយាយដែលខ្ញុំស្រលាញ់បំផុតបានទៅចោលខ្ញុំហើ យគាត់ទៅទាំងដែលខ្ញុំបានជំពាក់សន្យាជាច្រើនជាមួយគាត់...។ យាយចៅស្រលាញ់យាយពីមុន និង ពេលនេះគឺមិនផ្លាស់ប្ដូរនោះទេ យាយនៅតែស្ថិតនៅក្នុងការចងចាំរបស់ចៅជានិច្ច។ សូមយាយទៅកាន់សុគតិភព៕

អត្ថបទ៖ ឈុនលីន

មានអត្ថបទពាក់ព័ន្ធនឹងមនុស្សដែលអ្នកចងចាំ ចង់ឲ្យ Sabay ចុះផ្សាយ សូមទំនាក់ទំនងតាម៖

លេខទូរសព្ទ៖ 017 557 688 អ៊ីមែល៖ prak.chanseyha@cidc.com.kh លេខទូរសព្ទ៖ 099 588 880 អ៊ីមែល៖ bin.bunna@cidc.com.kh

ចង់ដឹងលក្ខខណ្ឌដើម្បីសរសេរផ្ញើមកកាន់ Sabay បានសូមចុចត្រង់នេះ!