ពីមិត្តសំណព្វ ក្លាយជា Crush

2015-11-10 16:06:10
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

សួស្ដីទាំងអស់គ្នា ខ្ញុំជាអ្នករស់នៅភ្នំពេញ ហើយខ្ញុំចង់រំឭករឿងរ៉ាវរបស់ខ្ញុំរវាងមនុស្សដែលខ្ញុំចងចាំ។ គេឈ្មោះថា ដាង លីហួត ខ្ញុំហៅគេថា អាហួតៗតាំងពីនៅតូចម្ល៉េះ ព្រោះពួកយើងនៅផ្ទះជាប់គ្នា អាយុក៏ស្របាលគ្នា។

កាលនៅតូចខ្ញុំឧស្សាហ៍ទៅលេងនៅផ្ទះ របស់វាព្រោះមានរបស់លេងច្រើន។ ប៉ារបស់អាហួតរស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ម៉ាក់គេជាអ្នកលក់ខោអាវនៅផ្សារ ហើយគេជាកូនទោលផង ដូច្នេះរបស់លេងមានមិនចេះខ្វះទេ តាំងពីឡានបញ្ជាឡើងទៅ។ ក្មេងក្នុងភូមិខ្ញុំ គ្មានអ្នកណាសម្បូររបស់លេងដូចអាហួតទេ។ ពួកយើងរៀនសាលាជាមួយគ្នាតែថ្នាក់ផ្សេងគ្នា ហើយកាលរៀនថ្នាក់ទី ៣ ខ្ញុំមិនទាន់ចេះជិះកង់ទេ ដូច្នេះវាឌុបខ្ញុំទៅរៀនរាល់ថ្ងៃ។

(រូបតំណាង)

ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំទំពាស្ករកៅស៊ូ ហើយជិះពីក្រោយ វាចូលចិត្តជិះកាត់ផ្លូវរលាក់ដើម្បីធ្វើបាបខ្ញុំអោយឈឺគូទ ស្រាប់តែពេលនោះផ្លូវរលាក់ពេក ខ្ញុំក៏ច្រឡំលេបស្ករកៅស៊ូចូលទៅក្នុងពោះ ហើយកាលនោះចាស់ៗតែងប្រាប់ថា បើលេបស្ករកៅស៊ូចូលពោះ វានឹងធ្វើឱ្យស្អិតពោះវៀន ស្លាប់ជាមិនខាន។ ខ្ញុំគ្រាន់តែនឹកឃើញហើយក៏ស្រែកយំ អាហួតសួរថាកើតអី? ខ្ញុំក៏ប្រាប់គេថាខ្ញុំច្រឡំលេបស្ករកៅស៊ូចូលក្នុងពោះ វាក៏ភ័យមិនស្ទើរ ឌុបខ្ញុំត្រឡប់ទៅផ្ទះវាវិញ។ គ្រាន់តែទៅដល់វាស្រែកហៅម៉ារបស់វាក្ដែងៗថា «អាម៉ា! ខ្នៃងាប់ហើយៗ!» (ឈ្មោះខ្ញុំគឺចរណៃតែគេហៅថា ខ្នៃ)។ ទាំងមីង ទាំងពូ ទាំងម៉ារបស់វា នាំគ្នារត់ស្រ មកផ្អើលឆោឡោ ព្រោះឮថាខ្ញុំស្លាប់។ ទម្រាំដឹងរឿងម្នាក់ៗទន់ដៃទន់ជើងអស់ ហើយពួកយើងក៏ខាតរៀនមួយពេលដែរ។

នៅមានរឿងជាច្រើនទៀតដែលពួកយើងបានធ្វើរួមគ្នា ដូចជាដើរចុចកណ្ដឹងផ្ទះគេជាដើម។ អា ហួតខ្លាចឆ្កែណាស់ បើដឹងថាផ្ទះណាមានឆ្កែ វាមិនហ៊ានទាំងដើរកាត់ផង ហើយខ្ញុំចូលចិត្តបន្លាចវារឿងឆ្កែនេះណាស់។ នៅមានរឿងមួយទៀត គឺចូលចិត្តឡើងដើមជម្ពូឱ្យប្រឡាក់ខោអាវអស់ ខ្លាចម៉ាស្ដីអោយក៏នាំគ្នាទៅងូតទឹកចេញ កាលនោះមិនខ្មាសគ្នាទេ ងូតទឹកស្រាតជាមួយគ្នាទៀតផង។ តែមិត្តភាពយើងបាត់បង់ទាំងស្រុង នៅថ្ងៃមួយដែលខ្ញុំដើរទៅលេងផ្ទះវាដូចរាល់ដង ប៉ាវាទើបតែផ្ញើឡានបញ្ជាមួយគ្រឿងពីអាមេរិកមក ធំហើយថ្លៃទៀត។ ខ្ញុំចូលចិត្តដណ្ដើមវាគ្រប់យ៉ាង អ្វីដែលជំរុញឱ្យខ្ញុំហ៊ានធ្វើអញ្ចឹងព្រោះអោយតែពេលឈ្លោះគ្នាម៉ា កាត់សេចក្ដីឱ្យខ្ញុំឈ្នះរហូត។ តែលើកនេះពេលដែលខ្ញុំប្រទាញប្រទង់គ្នា អាហួតក៏ច្រានខ្ញុំ ត្រូវនឹងតុកញ្ចក់សម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ ក្បាលក៏បែក តុកញ្ចក់ក៏បែក។ ពូ និង ម៉ារត់មកមើល ចំណែកម៉ាក់របស់វារៀបនឹងទៅតូបលក់ឥវ៉ាន់ មកដឹងថាអាហួតច្រានខ្ញុំបែកក្បាល គាត់ទាញស្មាព្យួរខោអាវវ៉ៃវាយកតែម្ដង តាំងពីតូចក្រូចឆ្មាមក នេះជាលើកទីមួយហើយដែលគាត់វ៉ៃអាហួតខ្លាំងដល់ម្ល៉ឹង។ អាហួតវាយំផងនិយាយផងថា មកពីខ្ញុំដណ្ដើមវា តែមីងមិនព្រមឈប់វ៉ៃទេ។ ពូរបស់អាហួតក៏បីខ្ញុំដឹកទៅពេទ្យ ជាលទ្ធផលក្បាលខ្ញុំត្រូវដេរប្រាំបីថ្នេរស្នាមដល់ថ្ងៃនេះ។ ខ្ញុំត្រូវឃុំក្នុងផ្ទះមិនអោយដើរលេង មិនអោយទៅរៀន៤ថ្ងៃ ទើបអនុញ្ញាតឱ្យដើរលេងផ្ទះគេបានទៀត។ តែគ្រាន់តែដើរដល់មាត់ទ្វាផ្ទះ វាដេញខ្ញុំចេញមិនឱ្យចូល ផ្ទះវាឡើយ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមកខ្ញុំលែងបានលេងជាមួយវាទៀតហើយ ហើយខ្ញុំក៏ត្រូវរៀនជិះកង់ខ្លួនឯងដែរ។

នៅដើមឆ្នាំថ្មីពេលដែលពួកយើងឡើងថ្នាក់ទី៤ ប៉ាអាហួតធានាវាទៅរស់នៅអាមេរិក។ នៅមុនថ្ងៃចេញទៅ វាដើរមកផ្ទះខ្ញុំដោយកាន់ឡានបញ្ជាដែលយើងដណ្ដើមគ្នាលើកមុនយកមកគប់មុខផ្ទះខ្ញុំ ហើយនិយាយថា «បើចង់បានណាស់ អញអោយ»។

ឆ្នាំ ២០១៤ វាមកលេងខ្មែរម្ដង ហើយខ្ញុំកំពុងតែរៀនថ្នាក់ទី១២ដែរ។ មិននឹកស្មានថាវាសង្ហាហួសពីការគិតយ៉ាងនេះ ត្រូវហើយសាច់ឈាមគេអ្នកស្រុកក្រៅ។ អ្វីដែលមិនផ្លាស់ប្ដូរនោះគឺខ្ញុំនិងវា មិននិយាយរកគ្នាដដែល។ តែពេលមួយដែលគ្រួសារគេនិងគ្រួសារខ្ញុំបានដើរលេងនៅខេត្តកោះកុងទាំងអស់គ្នា ពេលជិះទូកនៅព្រៃកោងកាងវាដាក់កាណុងកាមេរ៉ាសំដៅមកខ្ញុំ ហើយមើលដោយជ្រួញចិញ្ចើម។ លុះយប់បន្តិចពួកយើងក៏ដើរមើលអំពិលអំពែក វាក៏មកអំប៉ែៗ ដើរក្បែរខ្ញុំហើយសួរ «ក្បាលហ្នឹងអត់ទាន់បាត់ស្នាមទេ?»។ យើងអត់និយាយរកគ្នា ៨ ឆ្នាំហើយនេះជាសម្ដីទីមួយដែលខ្ញុំបានឮពីគេ។ ដោយសារតែសំណួរហ្នឹងហើយទើបធ្វើឱ្យពួកយើងនិយាយរកគ្នាវិញ។ ពេលមិននិយាយរកគ្នា មួយម៉ាត់ក៏មិនបញ្ចេញដែរ តែបើបាននិយាយវិញតាប៉ែដូចគ្នា! យើងនិយាយច្រើនហួស រហូតដណ្ដើមគ្នានិយាយ។ ពួកយើងរំឭករឿងកាលនៅក្មេងៗ តាំងពីសួនអំពិលអំពែកដល់សណ្ឋាគារ គេរំលើកតែរឿងធ្លាប់ងូតទឹកស្រាតជាមួយខ្ញុំទេ ឯខ្ញុំរំឭកតែរឿងគេខ្លាចឆ្កែ។ អ្វីដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់គឺ គេលែងហៅខ្ញុំថាខ្នៃហើយ គេហៅខ្ញុំថាចរណៃវិញ ចំណែកខ្ញុំស្មានតែហ៊ានហៅគេ អាហួតហ្អី? ប្រាកដជាហៅហួតហើយ។

មកខ្មែរបានតែ២០ថ្ងៃ វាក៏ត្រឡប់ទៅអាមេរិកវិញ អ្វីដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំ Crush វាគឺមុនពេលត្រឡប់ទៅវិញវាយក កន្សែងបង់ក មួយមកឱ្យខ្ញុំហើយប្រាប់ថា របស់ទិញផ្ញើ តែភ្លេចឱ្យ។ គួរឱ្យស្រឡាញ់ដល់ហើយ! តែទោះយ៉ាងណាខ្ញុំមិនអាចឱ្យវាដឹងថា ខ្ញុំលួចស្រឡាញ់វាទេ ខ្លាចបាត់បង់មិត្តភាព ព្រោះមិនមែនជារឿងងាយឡើយដែល Crush លើមិត្តភ័ក្ដិខ្លួនឯងនោះ។ ដែលខ្ញុំហ៊ានចែករំលែករឿងនេះតាម Sabay ព្រោះខ្ញុំជឿថា Crush របស់ខ្ញុំអត់ចេះអានខ្មែរទេ កាលនៅរៀន ថ្នាក់ទី៣ រាប់«ក» ដល់ «អ»មិនចេញផង! សរសេរអក្សរមិនត្រូវជួរ បើអានវិញ តែពីរជួរដឹងតែគាំងហើយ និយាយរួមវាអត់ពូកែដូចខ្ញុំទេ តែបើអង់គ្លេស និង ចិនវិញគេខ្លាំងតាំងពីដើម ព្រោះគ្រួសារគេដូចមិនសូវរវីរវល់រឿងភាសាខ្មែរទេ។

ទោះបីគេជា Crush របស់ខ្ញុំក៏ដោយ តែខ្ញុំមិនចង់ឱ្យគេស្រឡាញ់ខ្ញុំវិញទេ ទុកឱ្យខ្ញុំលួចស្រឡាញ់គេម្នាក់ឯងបានហើយ៕

អត្ថបទ៖ ចរណៃ

មានអត្ថបទពាក់ព័ន្ធនឹងមនុស្សដែលអ្នកចងចាំ ចង់ឲ្យ Sabay ចុះផ្សាយ សូមទាក់ទង៖

e-mail៖ kong.chanvanneng@cidc.com.kh ឬ ទាក់ទងមកលេខទូរសព្ទ៖ ០១០ ៧០០ ៧២៧

ចង់ដឹងលក្ខខណ្ឌដើម្បីសរសេរផ្ញើមកកាន់ Sabay បានសូមចុចត្រង់នេះ