ប្រមូលគ្នា ទៅស៊ើបរឿងអាប ស្រាប់តែត្រូវអាបដេញ រត់ចង់ដាច់ខ្យល់!

2018-03-26 12:01:00
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

១សបា្តហ៍កន្លងមកផុត ទំព័រ "នឹកឡើងហួសចិត្ត" បានវិលមកវិញ។ ជាមួយគ្នានេះ អ្នកបាត់ដំបូងម្នាក់ បានលាតត្រដាងប្រាប់ថា លោកធ្លាប់ជួបបទពិសោធន៍មួយដែរកាលលោកមិនទាន់ចេញពីភូមិកំណើតមក រាជធានី។ បទពិសោធន៍នោះ កឺថាជួបរឿង “អាបដេញ”។ ដូច្នេះសូមតាមដានការអធិប្បាយរបស់លោក តារា ខាងក្រោម៖

រូបតំណាង

ខ្ញុំ បាទជាអ្នកស្រុកគាស់ក្រឡ ខេត្តបាត់ដំបង...និយាយឲ្យពិតទៅ ខ្ញុំមិនជាអ្នកមានជំនឿជឿលើរឿងអបិយជំនឿអូមអាមអីនោះទាល់តែ សោះ ប៉ុន្តែដោយសារអារឿងមិនជឿហ្នឹងហើយ ទើបកើតជារឿង ព្រោះតែចង់ឈ្នះគេ ចង់ដឹង និងចង់សាក ស្របពេលមានល្បីថា មានអាប ចេញរកស៊ីពេលយប់កណ្តាលអាធ្រាត្រហើយមានគេឃើញរឿយៗ។

រឿងនោះ កន្លងយូរមកហើយ ហើយក៏ចាំមិនអស់ដែរ តែអាចប្រាប់ដោយសង្ខេបថា កាលណោះ អំឡុងឆ្នាំ ១៩៩៧-៩៨ នៅមុខផ្ទះខ្ញុំតាមបណ្ដោយផ្លូវជិតលេខ៥ មានការដ្ឋានសំណង់ផ្ទះល្វែងមួយកំពុងសាង សង់ ដែលមានកម្មករ ៥-៦នាក់អ្នកនៅធ្វើការទីនោះ។ ពួកគាត់ទាំងអស់ រាប់អានគ្នាជាមួយពុកខ្ញុំណាស់។ ដូច្នេះហើយទើបស្ទើររាល់ថ្ងៃ ពួកគាត់តែងចេញចូលមកអង្គុយជជែកលេងជាមួយពុកខ្ញុំពីនេះពីនោះ មិនដែលខាន។

ដូចរាល់ដង ថ្ងៃមួយម៉ោងជិតយប់ទៅហើយ ពូត្រេន និងពូថាន់ ដែលជាកម្មករនៅការដ្ឋានសំណង់ខាងលើ បានមកផ្ទះខ្ញុំ ប្រាប់ពុកខ្ញុំថា គាត់បានជួបអាបយប់មិញ។ លឺអីចឹង ខ្ញុំបាននិយាយទៅគាត់ “មិនដែលទេពូ… អាអាបអីហ្នឹង មានតែក្នុងរឿងថៃតើ…កុំម៉ោបោកពូ!”។

ពូ ត្រេន តបមកខ្ញុំវិញ “អញអត់កុហកទេអា រ៉ា អញឃើញវាមែន វាបានទាំងដេញអញទៀត…បើអ្ហែងមិនជឿយប់ហ្នឹងមកដេកជាមួយអញមក!”។ “អ្ហើយ…ខ្ញុំនៅតែមិនជឿដដែលហ្នឹង កុំមកប្រូ! ” ខ្ញុំតបទៅវិញក្នុងសភាពជាក្មេងចចេស។ “ទៅ…ទៅណាឲ្យបាត់ទៅ ទុកអញពិភាក្សាជាមួយល្បង(ឪពុកខ្ញុំ)បន្តិច!”។ ដឹងថាប្រកែកមិនឈ្នះក្មេងចចេសដូចខ្ញុំ គាត់បានដេញខ្ញុំចេញ។

រូបតំណាង

ខ្ញុំ បានដើរចេញ...តែបើទោះមុនហ្នឹងខ្ញុំប្រកែកជាមួយគាត់ តែខ្ញុំគ្រាន់ប្រកែកលេងៗទេ តាមពិតក្នុងចិត្តឯណេះ ក៏ជឿខ្លះៗដែរ ព្រោះមុនហ្នឹង ខ្ញុំធ្លាប់លឺបងជាតិ នៅមុខផ្ទះខ្ញុំដែរហ្នឹង បានប្រាប់ថា គាត់បានឃើញភ្លើងអាបរាល់តែយប់ គឺឲ្យតែចាប់ពីម៉ោង១២រំលងអាធ្រាត្រតទៅ គឺឃើញហើយ ដោយភ្លើងអាបនោះ មិនមែនមានតែមួយទៀត គឺមានដល់ទៅបួនឯណោះ មកពី៤ទិសដែរ។

ដូច្នេះខ្ញុំកើតគំនិតចង់រកកាពិតនៃរឿងនេះ ប៉ុន្តែមិនមែនថាខ្ញុំនេះ មិនខ្លាចទេ គឺកំពូលអ្នកខ្លាចហើយ ប៉ុន្តែក៏ហ៊ានណាស់ដែរ រាល់តែលើកឲ្យចាស់ៗជុំគ្នានិយាយរឿងខ្មោចព្រាយអីហ្នឹង ខ្ញុំដឹងតែត្បុលទៅនៅកណ្តាលវង់ហើយ លុះក្រោយពីស្តាប់ហើយ ម៉ែប្រើឲ្យឡើងផ្ទះតែឯងអត់ហ៊ានផង។

ដុះដាល គំនិតចង់ដឹងការពិតពីក្រោយរឿងនេះ ខ្ញុំបានទៅកៀគរមិត្តភ័ក្តិ៤-៥នាក់ទៀត ចូលរួមធ្វើជាភ្នាក់ស៊ើបអង្កេតរឿងអាប។ ពួកយើងបានព្រមព្រៀងគ្នា ហើយម៉ោងប្រមាណជា ៩យប់ ពួកយើងប្រដាប់ដោយភ្លើងកែវម្នាក់មួយ បានចេញទៅវាលស្រែដើម្បីឆ្លុះកង្កែបបណ្តើរៗសិន ព្រោះភ្លៀងទើបធ្លាក់ ទម្រាំដល់ម៉ោង១២រំលងអាធ្រាត្រ អាបចេញ។ ក្រៅពីនោះ ក៏មានបន្លាពុទ្រាម្នាក់មួយមែកដែរ ព្រោះដឹងថាអាបខ្លាចរបស់នេះ។

នៅវាលស្រែ ពួកយើងបានឃើញភ្លើងកែវប្លុងៗជាច្រើន ដែលជិតបំផុតភ្លើងទាំងនោះ ក៏មានចម្ងាយប្រមាណជាង១គីឡូពីខ្ញុំដែរ។ អាទ្រក មិត្តភ័ក្តិខ្ញុំនិយាយថា “ង៉ៃនេះអ្នកឆ្លុះកង្កែបច្រើនណាស់វើយ បើអីចឹង អាប ឯណាហ៊ានចេញទៅហ្អា!”។ ខ្ញុំតបវិញ “ចុះវាមានចេញឥឡូវឯណា ម៉ោង ១ ម៉ោង ២ឯណោះ បានវាចេញ ទម្រាំដល់ពេលនោះ អ្នកឆ្លុះកង្កែប ទៅដេកអស់បាត់ហើយ”។ អាទ្រក លែងមាត់ គិតតែប្រឹងឆ្លុះបន្តកង្កែប។

រូបតំណាង

កំពុងតែជក់នឹងការ ឆ្លុះកង្កែប ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ថា ភ្លើងកែវមួយចេះតែរំកិលមកពួកខ្ញុំ។ ខ្ញុំពោល “ចុម អាភ្លើងកែវមួយនោះ មិញដូចនៅឆ្ងាយយើងណាស់ ឥឡូវមកដល់កៀកយើងលឿនម៉េះហ្អា!”។ អាឆិល ដែលអត់មាត់យូរហើយតប “គ្មានអីទេ ជួនកាល មកពីយើងរវល់តែជក់ឆ្លុះ ទើបអត់ចាប់អារម្មណ៍”។ ខ្ញុំក៏លែងមាត់ បន្តឆ្លុះទៀត ប៉ុន្តែប្រមាណ៥នាទី ភ្លើងកែវនោះមកកាន់តែកៀក គឺប្រមាណជាជិត ១០០ម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះពីខ្ញុំ “ម្តងនេះ អញច្បាស់ណាស់ គឺភ្លើងហ្នឹងដូចជាដើរលឿនណាស់ អាឆិល!”។

អាឆិល តបមកវិញ “ចុះម៉េច អ្ហែងគិតថា អាប អ្ហី មិនទាន់ដល់ម៉ោងវាចេញទេ!”។ ខ្ញុំលែងតប ក៏បញ្ចាំងភ្លើងកែវឡើងទៅលើ “វាម៉ោមុនម៉ោងហើយ អាឆិល...!” ខ្ញុំស្រែកស្ទើរភ្លាត់សំលៀង ព្រោះពេលនោះ អាប វាបានហោះមកចំពីមុខភ្លើងកែវខ្ញុំ(វាតាមភ្លើង)។ “អ្ហាក…អាប…អាប…” អាឆិល អាទ្រក អាតេង និងអា ណាត ស្រែកព្រមគ្នា។

ពួកយើងបានចែកផ្លូវគ្នារត់បាតជើងសព្រាត បាត់អស់ភាពជាភ្នាក់ងារស៊ើបរឿងអាប ព្រោះអ្វីៗបានកើតឡើងអត់បានព្រាង ហើយលែងនឹកនាថាមានបន្លាពុទ្រាអីទៀតហើយ ពេលនោះប្រាសអាយូសរៀងខ្លួន សក់អាណាក្បាលអាហ្នឹង។

ខ្ញុំអត់ដឹងថា អាពួកម៉ាកខ្ញុំរត់ទៅទិសណាខ្លះទេ គឺដឹងត្រឹមតែពួកវារត់ធ្លាក់ប្រឡាយ ឯខ្ញុំរត់កាត់វាល កាត់ស្រែ ពីរបី រត់ផង ស្រែកផង ងាកក្រោយវានៅតែដេញទៀតអត់ឈប់សោះ គឺរត់ទាល់តែដល់ចុងភូមិជិតផ្ទះខ្ញុំកន្លែងការដ្ឋានសំណង់ដែលមាន ភ្លើងអំពូលម៉ែត្របំភ្លឺ ទើបវាលែងដេញ ប៉ុន្តែវានៅតែហោះសំកាំងនៅកន្លែងងងឹតផុតពន្លឺដដែល រហូតទាល់តែ ពូត្រេន និងពូថាន់ រួមទាំងកម្មករគ្នាគាត់បីបួននាក់ទៀតចេញមកដេញវាវិញ បាននាងអាបថ្លើមពាសមេឃនោះ ព្រមបកក្រោយ។

ពូត្រេន សួរបញ្ឈឺខ្ញុំ “ម៉េចហើយ ជឿចាស់នៅ អាល្អិត?”។ ខ្ញុំនៅស្ងៀម ព្រោះហត់ចង់ដាច់ខ្យល់ស្លាប់ទៅហើយ។ ព្រឹកឡើង ជួបជាមួយអាពួកម៉ាកខ្ញុំ សួរថា “ពួកឯងរត់ទៅណាបានជានាង អាបនោះ មិនដេញ មកដេញអីតែអញ” ពួកវាឆ្លើយថា ហក់ចូលប្រឡាយបិទភ្លើងកែវ ព្រោះវាតាមតែភ្លើងកែវទេ។ ពួកវានិយាយអីចឹងទើបនឹកឃើញ ភ្លើងកែវលើក្បាលរបស់ខ្ញុំ ចឹងបានវាចេះតែដេញមិនឈប់។

ផុតពី នោះមកពីរបីថ្ងៃ ខ្ញុំធ្លាក់ខ្លួនឈឺចាញ់ច្រាបវា លស់ព្រលឹង រហូតទាល់និមន្តព្រះសង្ឃស្រោចទឹកពីរបីដង ទើបជាសះវិញ។ ក្រោយពីជាសះពីអាការភ័យលស់ព្រលឹង ខ្ញុំនៅតែមិនអស់ចិត្ត រឿងវាមកមុនម៉ោង ព្រោះខ្ញុំចាំច្បាស់ណាស់ថា បងជាតិ ប្រាប់ថា វាចេញតែម៉ោងរំលងអាធ្រាត្រទេ ចុះថ្ងៃហ្នុងម៉េចវាមកមុនម៉ោង រកតែត្រៀមខ្លួនមិនទាន់អីចឹង។

ខ្ញុំក៏ទៅជួបបងជាតិ សួរពីររឿងនេះ បងជាតិឆ្លើយថា “អាឆ្កួត...វាចេញម៉ោងរំលងអាធ្រាត្រ តែពេលស្ថិតក្នុងខែភ្លឺទេ ព្រោះវាចាំឲ្យលោកខែលិចសិន ដោយឡែក ខែងងឹតវិញ វាមកមិនទៀងទេ តាមតែវានឹកឃើញ!”។ ពុទ្ធោហួសចិត្ត…!!!

បងប្អូនមានអនុស្សាវរីយ៍ហួសចិត្ត សើចសប្បាយ ចង់ចែករំលែក សូមទាក់ទងលេខ ០១០ ៥៥៥ ៦៩៥ ឬផ្ញើសារជាសំឡេងមកប្រអប់សារនៃទំព័រ នឹកឡើងហួសចិត្ត ក៏បាន!!!

អត្ថបទ៖ ទារិកា