តា សល្យ និងខ្មោចនៅជិតប៉ុស្ដិ៍យាម

2018-11-30 12:01:00
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ចាប់ផ្ដើមជាថ្មីជាមួយទំព័រ "នឹកឡើងហួសចិត្ត" ដែលសប្ដាហ៍នេះវិលទៅរឿងខ្មោចវិញម្ដង បន្ទាប់ស្ងាត់បាត់ច្រើនសប្ដាហ៍។

បាទ ខ្ញុំមានរឿងមួយចង់ចូលរួមជាមួយបងប្អូនក្នុងទំព័រ "នឹកឡើងហួសចិត្ត"។ ដើមឡើយខ្ញុំគឺជានិស្សិតស្នាក់នៅវត្តបុទុម កាលពីអំឡុងឆ្នាំ ២០០៨ ដោយស្នាក់នៅតូបជាប់របងខាងជើងវត្ត។ នៅខាងក្រៅរបង មានប៉ុស្ដិ៍ប៉ូលិសមួយ ដែលមានបងៗប៉ូលិសចំនួន ៤នាក់យាមការពារផ្ទះភ្ញៀវជាជនជាតិបរទេស តែខ្ញុំភ្លេចថាជាជនជាតិអ្វីទៅហើយ។ ពួកគេយាមឆ្លាស់វេនគ្នា ៦ម៉ោងម្នាក់ក្នុង១ថ្ងៃ ពោលគឹ ២៤ម៉ោង មិនឲ្យដាច់ទេ។

រូបតំណាង

នៅខាងក្នុងផ្ទះជនបរទេសនោះ គេមានធ្វើជារោងមួយ មានជញ្ជាំងក្ដារកម្ពស់ប្រមាណ១ម៉ែត្រកន្លះពីដី(មិនដល់ដំបូល នៅសល់ចន្លោះពីជញ្ជាំងទៅដំបូលប្រមាណ ២តឹក) សម្រាប់ឲ្យបងប៉ូលិសដេកសម្រាកប្រាណ បន្ទាប់ពីចប់ម៉ោងយាម។ និយាយពីខ្ញុំ ដោយសារតែនៅជិតគ្នា រៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំតែងតែទៅអង្គុយជជែកលេងជាមួយពួកគាត់ពីនោះពីនោះ មិនថាយប់ មិនថាថ្ងៃ។ សំខាន់ ទំនេរពេលណា ទៅពេលនោះ។

អង្គុយជជែកគ្នាយូរៗទៅ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ថា ពួកគាត់មិនទម្លាប់ដេកនៅក្នុងរោងដែលគេធ្វើទុកឲ្យនៅខាងក្នុងរបងនោះឡើយ ពោលគឺឲ្យតែចប់ម៉ោងយាម ទោះម៉ោងប៉ុន្មាន ២-៣ ទៀបភ្លឺក៏ដោយ ក៏ពួកគាត់សុខចិត្តជិះម៉ូតូទៅផ្ទះដែរ។ ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំក៏សួរពួកគាត់បញ្ហានេះ បងប៉ូលិសម្នាក់ឈ្មោះ រ៉ា ប្រាប់ថា ជាការពិត ដែលពួកគាត់មិនដេកនៅកន្លែងនោះទេ។ "អ៊ឺ...រោងនេះអ្ហី គ្មាននរណាហ៊ានដេកទេ ក្រៅតែពីតាសល្យ ខ្មោចលងរាល់តែយប់ឲ្យតែដេក"។

ថ្ងៃខ្លះ ខ្ជិលជិះម៉ូតូទៅទាំងយប់ គាត់ សុខចិត្តលើកប៉ៅអ៊ីមកដេកនៅខាងក្រៅបងជាប់ប៉ុស្តិ៍យាម ក៏មិនដេកនៅក្នុងរោងខាងក្នុងរបងនោះដែរ។ បងប៉ូលិស រ៉ា ប្រាប់ថា អ្នកណាក៏ធ្លាប់ត្រូវខ្មោចលងដែរ ក្នុងរោងនោះ។ "នៅថ្ងៃមួយនៅពេលចូលមកយាមដំបូង ខ្ញុំបានចូលទៅដេក ពេលដេកជិតលក់ទៅហើយ ស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថា មានមនុស្សកំពុងឈរសម្លឹងមកខ្ញុំពីក្រៅរោងតាមចន្លោះខាងលើនៃជញ្ជាំង និងដំបូល...និយាយប្រាប់ប្អូនឯងដល់ត្រង់ហ្នឹង មើលនែបះរោម(គាត់លាត់ដៃអាវឲ្យមើល) ភ្លាម ខ្ញុំក៏បើកភ្នែក ស្រាប់តែឃើញក្បាលមនុស្សខ្មៅស្ទង់ ខំបើកភ្នែកមួយគូធំ អើតមើលមកខ្ញុំ ខ្ញុំស្រែកសួរថា នរណាគេ!។ កែវភ្នែកនោះ ក៏បិទភ្លឹបបាត់ពន្លឺ ខ្ញុំចេញមកក្រៅ អត់ឃើញមាននរណាសោះ"។

រូបតំណាង

បង រ៉ា បន្តថា ក្រោយពីមិនឃើញមាននរណានៅក្បែររោងដេកសោះ គាត់ក៏ដើរចេញមកក្រៅ សួរមិត្តរួមការងារ ថាមានដើរទៅជិតរោងដេកទេ។ បងប៉ូលិស សារឹម ឆ្លើយថា "អត់ទេ...ហ្នឹងបែបឃើញអីហើយមែនទេ...អីចឹងហើយ រោងហ្នឹងគ្មាននរណាដេកបានទេ ក្រៅពីតាសល្យ"។ បង សារឹម ប្រាប់ថា គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែជួប ដូចគាត់ ម្ដងនោះ ពេលដេកកំពុងលក់ស្រួល ស្រាប់តែមានសំឡេងដាស់ឲ្យភ្ញាក់ គ្រាន់តែបើកភ្នែក ឃើញខ្មៅស្ទុងឈរឆ្ដុបនៅចុងជើង គាត់ស្រែកឡើងផ្អើលគេទាំងយប់។ ក្រោយពីដឹងរឿង បង រ៉ា បានរើភួយខ្នើយ មកដេកជិតប៉ុស្តិ៍ខាងក្រៅវិញ។

និយាយពីតា សល្យ គាត់មានវ័យចំណាស់ជាងគេក្នុងចំណោមប៉ូលិសទាំង៤នាក់នោះ។ ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានចាំស្កាត់ទៅជួបសួរគាត់ពីបញ្ហាខាងលើ។ គាត់ក៏ឆ្លើយថា មិនខុសទេ រោងនេះខ្មោចលងណាស់ គាត់ក៏ធ្លាប់ជួបដែរ ប៉ុន្តែបញ្ហាត្រង់ថា គាត់គ្មានជម្រើស ទើបដាច់ខាតត្រូវប្រឈមមុខនឹងខ្មោចរាល់រាត្រី។ "ផ្ទះអញនៅឆ្ងាយណាស់អាវ៉ា ឯអង្គស្នួលឯណោះ ទៅមិនកើតទេ...មានតែដេកហ្នឹង។

រូបតំណាង

តា សល្យ ក៏ប្រាប់ទៀតថា គាត់ក៏ខ្លាចដូចគ្នា ប៉ុន្តែការដែលសុខចិត្តដេកក្នុងរោងនោះ ទី១ ដោយសារផ្ទះឆ្ងាយដូចប្រាប់ខាងលើ ទី២ នៅខាងក្រៅវាលៗពេក គាត់សម្រាន្តមិនលក់។ គាត់ថា ដំបូងៗ គាត់ជួបរឿងដូចអ្នកផ្សេងអីចឹង គឺពេលខ្លះ ដេកៗ ស្រាប់តែឃើញសក់ធ្លាក់ពីលើដំបូលមក ពេលខ្លះឃើញស្រមោលខ្មៅមួយដើរកាត់ចុងជើងជាដើម។ ប៉ុន្តែក្រោយៗមក គាត់ថា គាត់ដឹងវិធី។

រូបតំណាង

"អាក្អូនឯង ឃើញអញយូរមួយថង់មករាល់ថ្ងៃ អ្ហែងដឹងទេ គឺស្រាស"។ តាសល្យ តែងតែយូរស្រាសកន្លះលីត្រៗ មករាល់ថ្ងៃ ដូច្នេះហើយ ឲ្យតែជិតចប់ម៉ោងយាម គាត់ចាប់ផ្ដើមផឹក លុះចប់ម៉ោងយាម គាត់ស្រវឹងល្មម។ "អញផឹកឲ្យស្រវឹង ហើយដេកលក់បាត់ ស្រវឹងលក់បាត់...អ្ហែង(ខ្មោច)ចង់មកលងអីលងទៅ អញមិនខ្វល់ ព្រោះអញមិនដឹងហាហា(តាសល្យសើច)”។ ម្យ៉ាងរបស់គាត់ដែរ...!!!

អត្ថបទ៖ ទារិកា