មកពីអាមេរិកកែខ្លួន ហើយប្រែ​ក្លាយ​​ជា​អ្នកដឹកនាំក្បាច់​​រាំ​ Hip Hop

  • 2014-11-21 16:13:22
  • ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

នៅ​ម្ដុំ​ដេប៉ូ​លក់​ឈើ​មួយ​កន្លែង​ក្នុង​សង្កាត់​ច្បារអំពៅ​ ក្មេង​ៗ​តូច​ធំជា​ច្រើន​នាក់​ស្លៀក​ពាក់​ខោអាវ​លេង​រូប​ប្លែក​ៗ​ បាន​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា​តាំង​ពី​ព្រលឹម។ ឧបករណ៍​បំពង​សំឡេង​បាន​​បន្លឺ​ឡើងយ៉ាង​រណ្ដំ។ ក្នុង​ហ្វូង​កុមារ​ទាំង​នោះ ​គេ​ប្រទះ​ឃើញ​បុរស​ម្នាក់​ ស្ថិត​ក្នុង​សំលៀក​បំពាក់​ពណ៌​ក្រហម​មួយ​ឈុត​ មាន​សក់​វែង និង​មាន​រូប​សាក់​ពេញ​ខ្លួន​ប្រាណ​។

 

បុរស​រូប​នោះ​មាន​ឈ្មោះ​ថា​ “សាប៊ីល​ ទុយ” ឬ​​ ឈ្មោះ​ហៅ​ក្រៅ​ថា​ “KK” ​ ដែល​ជា​អតីតអ្នកទោស​​ម្នាក់​របស់​អាមេរិក។ ប៉ុន្តែ​អតីត​ទណ្ឌិត​​រូប​នេះ​ បាន​ក្លាយ​ជាវីរៈបុរសរបស់​កុមារ​ទាំង​នេះ​ ពី​ព្រោះ​លោក​បាន​នាំ​ក្បាច់​រាំ​របស់​លោក​ខាង​លិច​ គឺ “ហ៊ីបហប”​ មក​បង្រៀន​កូន​ខ្មែរ​ដំបូង​គេ​ ព្រមទំាង​កែប្រែ​ជីវិត​រស់នៅ​របស់​ពួកគេ​ទៅរក​ភាពវិជ្ជមាន។

 

ប៉ុន្តែការ​នាំ​យក​ក្បាច់​រាំ​របស់​បរទេស​មក​កាន់​ប្រទេស​កម្ពុជា ​គឺ​មិន​មែន​ធ្វើ​ឡើង​តាម​ឆន្ទៈ​របស់​លោក​ឡើយ។ សាប៊ីល ទុយ​ ដែល​ទៅ​រស់​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ជាមួយ​ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​ខ្លួន​ ក្រោយ​ពី​របប​​​ខ្មែរ​ក្រហម​ដួល​រលំ​ បាន​​ប្រព្រឹត្តិ​បទ​ល្មើសរហូត​ដល់​​ជាប់​ពន្ធ​នាគារ​​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ ជិត​៧​ឆ្នាំ​ឯណោះ។ ​លោក​​ក៏​ត្រូវ​បាន​រដ្ឋាភិបាល​អាមេរិក​បញ្ជូន​មក​ស្រុក​ខ្មែរ​វិញ​នា​ឆ្នាំ​២០០៤​ ដំណាល​គ្នា​នឹង​យុវជន​ខ្មែរ​​ ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្តិ​បទ​ល្មើស​នានា ​ជាង​មួយ​រយ​នាក់​ផ្សេង​ទៀត។

 

ថ្វីត្បិត​កម្ពុជា​​ជា​ទឹក​ដី​កំណើត​របស់​ឪពុក​ម្ដាយ​លោក​ក្ដី ​ស្រុក​ខ្មែរ​គឺ​ហាក់​ដូច​ជា​ពិភព​ថ្មី​មួយ​សម្រាប់​លោក​ទៅវិញ​ ពេល​​មក​ដល់​ដំបូង។ លោក​ត្រូវ​បែក​ពី​កូន​របស់​ខ្លួន​ សូម្បី​ពាក្យ​ថា​ លា​មួយ​ម៉ាត់ ក៏​លោក​មិន​បាន​និយាយ​ដែរ។

 

 

លោក​​ថ្លែង​ថា​៖ “បើ​ទោះ​បី​​ជា​ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​ខ្ញុំ​ជា​ខ្មែរ​ក្ដី​ ខ្ញុំ​និយាយ​ខ្មែរ​មិន​ច្បាស់​ទេ​ ​ពេល​មក​ដល់​ទី​ក្រុង​ភ្នំពេញ​ដំបូង”។​ ​ទោះ​បី​យ៉ាង​ណា​ លោក​បាន​ដាក់​ចិត្ត​ ដាក់​កាយ​សម្រប​ខ្លួន​រស់​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​កម្ពុជា​​​ឲ្យ​ទាល់​តែ​បាន​ ពីព្រោះ​លោក​គ្មាន​សិទ្ធិ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​វិល​ទៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​វិញ​ឡើយ​ សូម្បី​ទៅ​លេង​បង​ប្អូន ​ក្នុង​មួយ​ជីវិត​នេះ។ លោក​បាន​ប្ដេជ្ញា​ថា​ នឹង​កែ​ខ្លួន​ ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​លោក​នៅ​​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​សប្បាយ​ចិត្ត​​។ ពេល​មក​ដល់​កម្ពុជា​ដំបូង​​ សាប៊ីល ទុយ ​បាន​ធ្វើ​ការ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ឲ្យ​អង្គការ​ក្រៅ​រដ្ឋាភិបាល​មួយ​ ដោយ​ជួយ​ចែក​រំ​លែក​ចំណេះ​ដឹង​​ផ្នែក​ការពារខ្លួនពី​គ្រឿង​ញៀន​ និងវិធីផ្តាច់​ដល់​ជន​រង​គ្រោះ​ដោយសារ​គ្រឿង​ញៀន។ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ លោក​តែង​សង្កេត​​ឃើញ​ថា​ កុមារ​កម្ពុជា​ជា​ច្រើន​នាក់​នៅ​តែ​ដើរ​អនាថា​ តាម​ចិញ្ចឹម​ផ្លូវ​ ប៉ុន្តែ​អង្គការ​ដែល​លោក​ធ្វើ​ការ​​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ឲ្យ​​ពុំ​អាច​ជួយ​អ្វី​ដល់​ពួក​គេ​បាន​ទេ​ ពី​ព្រោះ​ខុស​គោល​ដៅ​របស់​គេ។ ម្ល៉ោះ​ហើយ​ ទើប​​លោក​​សម្រេច​យក​ផ្ទះ​ខ្លួន​ឯង​ ផ្ដល់​ជា​កន្លែង​ដល់​កុមារ​តាម​ចិញ្ចើម​ផ្លូវ​ទាំង​ឡាយ​ ដែល​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​ពី​លោក។

 

លោក​ថ្លែង​បន្ថែម​​ថា៖ ​“នៅ​អាមេរិក​ គឺ​គេ​ជួយ​យើង​ច្រើន​ណាស់។ ទៅ​រៀន​អត់​អស់​លុយ​ទេ ​ហើយ​អ្វី​ផ្សេង​ៗ​ទៀត​ ក៏​អត់​អស់​លុយ​ដែរ។ ខ្ញុំ​ខូច​ប៉ុន​ហ្នឹង​ហើយ​ នៅ​តែ​គេ​ជួយ​បណ្ដុះ​បណ្ដាល​ខ្ញុំ​ទៀត។ ប៉ុន្តែ​នៅ​ទី​នេះ​ ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​ថា​ ក្មេង​លំបាក​ណាស់​រឿង​រៀន​រឿង​សូត្រ។ ​បើ​គេ​ខូច​ហើយ​ គឺ​ពុំ​សូវ​មាន​អ្នក​ជួយ​កែប្រែ​គេ​ទៀត​​  ដូច្នេះ​ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចង់​ជួយ​ពួក​គេ។ ខ្ញុំ​បាន​រស់​នៅ​ជាមួយ​នឹង​ក្មេង​ខ្វះ​ការ​អប់រំ​ ក្មេង​កំព្រា និង​ក្មេង​ដែល​មាន​បញ្ហា​ជា​ច្រើន​ទៀត​ ដូច្នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​យល់​ពី​ចិត្ត​របស់​ពួក​គេ។ កុមារ​តែង​តែ​មាន​កំហុស​ ប៉ុន្តែ​ពេល​ដែល​គេ​ធ្វើ​ខុស​ យើង​គួរ​តែ​ផ្ដល់​ឱកាស​ដល់​ពួក​គេ​បាន​កែ​ប្រែ​ ទើប​គេ​អាច​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ល្អ​បាន”។ ការយល់​ឃើញ​បែប​នេះ​ ក៏​ព្រោះ​ សាប៊ីល ទុយ​ មិន​ចង់​ឲ្យ​កុមារ​កម្ពុជា​មាន​វាសនា​ដូច​រូប​លោក។ នៅ​ពេល​លោក​បាន​ប្រព្រឹត្តិ​ខុស​នឹង​ច្បាប់​របស់​គេ​ រដ្ឋាភិបាល​សហរដ្ឋអាមេរិក​ ពុំ​បាន​ផ្ដល់​ឱកាស​ដល់​រូប​លោក​ទេ។ គេ​សុខ​ចិត្ត​និរទេស​លោក​ចេញ​ពី​ប្រទេស​របស់​គេ​ ដោយ​មិន​គិត​ថា ​​លោក​ត្រូវ​បែក​បាក់​ពី​គ្រួសារ​ ជាពិសេស​កូន​ជាទី​ស្រលាញ់​របស់​លោក​ឡើយ។

 

នៅថ្ងៃ​មួយ​កុមារ​ដែល​រស់​នៅ​ជាមួយ​ សាប៊ីល ទុយ​ ​ មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​នឹង​ក្បាច់​រាំ​ហ៊ីបហប់​របស់​គាត់។ ពួកគេ​ស្នើ​សុំ​​រៀន​ក្បាច់​រាំ​នេះ​ពី​លោក​ ហើយ សាប៊ីល ទុយ ​​ក៏​បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ​ដោយ​ពុំ​ស្ទាក់​ស្ទើរ។ ក្រោយ​មក​ លោក​បាន​បង្កើត​កន្លែង​របស់​លោក​ជា​អង្គការ​ ដោយ​ដាក់​​ឈ្មោះថា​ Tiny Toones។ បច្ចុប្បន្ន ក្រុម​រាំ​ហ៊ីបហប់​របស់​លោក ​មាន​ហាង​ឆេង​គ្រាន់​បើ​ សឹង​ខ្លាំង​ជាង​ទម្រង់​​សិល្បៈ​ដទៃ​ទៅ​ទៀត។ អង្គការ​ក្រៅ​រដ្ឋាភិបាល​, បា​, ឬ​សណ្ឋាគារ​នានា​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​ តែង​តែ​ជួល​ក្រុម​របស់​លោក​ទៅ​រាំ​ជា​ញឹក​ញយ។ ពេល​ខ្លះ ​ប្រទេស​មួយ​ចំនួន​ ក៏​បាន​អញ្ជើញ​ក្រុម​របស់​លោក​ឲ្យ​ទៅ​សម្ដែង​ដែរ។ ប៉ុន្តែ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ​ បញ្ហា​ក៏​កើត​​មាន​ឡើង។ អ្នក​អភិរក្ស​សិល្បៈ​បុរាណ​ បាន​ចោទ​ប្រកាន់​លោក​ថា​ បាន​នាំ​វប្បធម៌​ពាលា​អាវាសែ​មក​ឲ្យ​កូន​ខ្មែរ។

 

ប៉ុន្តែ​ទស្សនៈ​នេះ​ត្រូវ​លោក​បដិសេធ​ថា​៖ “ខ្ញុំ​គិត​ថា​ មក​ពី​គាត់​មិន​យល់។ ហ៊ីបហប​ នេះ​ គឺ​ដូច​ជា​កីឡា​មួយ​អញ្ចឹង។ បើ​ក្មេង​ស្រលាញ់​ ក្មេង​ចូល​ចិត្ត​ ក្មេង​ទៅ​ហាត់​ហើយ។ វា​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​សុខភាព​ល្អ​ ដូច​កីឡា​ដែរ។ អ្វី​ដែល​សំខាន់​ គឺ​ពេល​ដែល​គេ​ហាត់​ គេ​មិន​បោះ​បង់​ចោល​ការសិក្សា​របស់​គេ។ ការ​រង​របួស​តិច​តួច​ គឺ​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ ព្រោះ​ការ​ហាត់​ គឺ​តែង​តែ​មាន​ឈឺ​ខ្លះ​ ​ស្រួល​ខ្លះ​​អីចឹង​ហើយ។ ចាស់​ៗ​នៅ​អាមេរិក​ គាត់​យល់​ណាស់”។

 

បច្ចុប្បន្ន ​ ចំនួន​កុមារ​ដែល​មក​សិក្សា​នៅ​សាលា​បឋម​ក្នុង​មណ្ឌល​របស់​លោក​មាន​រហូត​ដល់​ ទៅ ​៥០០​នាក់​ឯណោះ។ ក្នុង​នោះ​ មាន​កុមារ​កំព្រា​ខ្លះ​ ដែល​លោក​សម្រេច​ផ្ដល់​កន្លែង​ឲ្យ​ពួកគេ​ស្នាក់​នៅ។ ក្រៅ​ពី​ការ​សិក្សា​ចំណេះ​ដឹង​ទូទៅ​ ពួក​គេ​អាច​ហាត់​រៀន​ក្បាច់​រាំ​​ហ៊ីបហប់​ដែល​នេះ​ជា​អត្តសញ្ញាណ​របស់​ អង្គការ​ Tiny Toones​ របស់​លោក។ ​សាប៊ីល ទុយ​ ឲ្យ​ដឹង​ថា​ ប្រជាជន​ខ្មែរ​នៅ​ក្រៅ​ស្រុក ​ក៏​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​មក​ជួយ​លោក​ជា​ញឹក​ញាប់​ដែរ។ អ្នក​ខ្លះ​ផ្ដល់​ជា​មូលនិធិ​ និង​​​ខ្លះទៀត​សុខចិត្ត​​ជិះ​យន្ត​ហោះ​មក​ជួយ​លោក​ដល់​ស្រុក​ខ្មែរ៕

 

អត្ថបទ៖ មាស រ័ត្ន

អត្ថបទពេញនិយម