ពាក្យលួងលោមណាខ្លះ នារីនិយមប្រើពេលជួបរឿងអីនោះ?

2014-10-06 15:54:06
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ពេលដែលបេះដូងរបស់អ្នកពោរពេញដោយសេចក្ដីស្នេហាត្រូវ ខ្ទេចខ្ទាំ នោះក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នកច្បាស់ជាលេចចេញនូវឃ្លាប្រយោគជាច្រើន ដើម្បីលួងចិត្តខ្លួនឯងកុំឲ្យទន់ជ្រាយតទៅទៀត។ តើនារីតែងលេចនូវពាក្យលួងលោមអ្វីខ្លះទៅហ្ន៎?

ខាងក្រោមនេះជាពាក្យលួងលោមចិត្តផ្សេងៗនៅពេលជួបនឹងរឿងដំបៅបេះដូង៖

“ត្រូវរឹងប៉ឹង ហើយញញឹមឡើង ឈប់គិតពីម្នាក់នោះទៀតទៅ ព្រោះថ្ងៃណាមួយយើងនឹងជួបមនុស្សល្អជាងនេះ”។ មួយឃ្លានេះជួយឲ្យ កញ្ញា ណៃស៊ីម និស្សិតសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ តែងតែគិតនៅពេលដែលស្នេហារបស់គេបានដើរដល់ផ្លូវបំបែក។ បើទោះជាស្នេហាធ្វើឲ្យរូបគេស្រក់ទឹកភ្នែកក៏ដោយ ប៉ុន្តែមានតែស្នាមញញឹមទេ ដែលអាចតតាំងនឹងកង្វល់នោះដើម្បីស្វែងរកក្តីសង្ឃឹមថ្មី។

ទើបនឹងបែកគ្នាហើយថ្មីៗមិនដល់មួយខែផង កញ្ញា សោភ័ណ្ឌ រ៉េតវិទ្ធា មិនដែលដាក់សម្ពាធលើខ្លួនឯង និងអតីតសង្សារឲ្យកាន់តែមានអារម្មណ៍ស្មុគស្មាញទេ ដោយសាររូបគេប្រកាន់យកគំនិតមួយថា៖ “សប្បាយចិត្តនៅពេលដែលឃើញមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់សប្បាយចិត្ត“ ដើម្បីជួយព្យាបាលបេះដូង។

និស្សិតរូបនេះ ក៏បានបញ្ជាក់ផងដែរថា៖ “ បើទោះជាគេក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកណាក៏មិនសំខាន់ដែរ សំខាន់នោះគឺឲ្យតែគេសប្បាយចិត្ត។ ប៉ុណ្ណឹងខ្ញុំពេញចិត្តហើយ”។

រូបតំណាង

ចំណែក ឯកញ្ញា រឿន ណារិន បុគ្គលិកធនាគារមួយ ដែលធ្លាប់ជួបប្រទះនឹងស្នេហាបរាជ័យ ប៉ុន្តែរូបគេមិនដែលបង្ហាញពីសភាពចុះញោមក្នុងរឿងនេះទេ។ នេះក៏ព្រោះតែរូបគេតែគិតថា៖ “ស្នេហាប្រុសស្រីគ្រាន់តែជាមួយផ្នែកសម្រាប់ជីវិតប៉ុណ្ណោះ។ គ្មានបុរសម្នាក់នោះ មិនមែនគ្មានអ្វីៗទាំងអស់នោះទេ“។ បុគ្គលិកធនាគាររូបនេះ បានបន្តទៀតថា អ្នកបាត់បង់ស្នេហាត្រូវមើលពិភពលោកឲ្យទូលាយ ព្រោះគ្រួសារ មិត្តភ័ក្តិ និងអ្នកដទៃទៀតចាំជួយលើកទឹកចិត្ត។

បើទោះជា ស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលស្នេហារលូនក៏ដោយ ក៏កញ្ញា ហេង សុខ វ័យ២៦ឆ្នាំ ជាបុគ្គលិកអង្គការ បានត្រៀមចិត្តជាស្រេចក្នុងករណីបែកគ្នាដោយប្រការណាមួយ។ កញ្ញាក៏បានកំណត់ទុកនូវប្រយោគមួយសម្រាប់ខ្លួនឯងថា៖ “ខ្ញុំអាចរស់បានសម្រាប់គុណតម្លៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ មិនមែនសម្រាប់តែបុរសនោះតែម្នាក់ទេ” ដោយសារតែជីវិតរីករាយមានតម្លៃជាងអ្វីៗទាំងអស់សម្រាប់រូបគេ។

ចុះនារីៗដទៃទៀតបានប្រកាន់យកគំនិតដូចម្ដេចដែរ?

អានបណ្ដុំអត្ថបទតិចនិកស្នេហាពិសេសសូម ចុចត្រង់នេះ!

រឿងដ៏សំខាន់ក្រៅពីការរួមភេទដែលស្ត្រីត្រូវដឹងពេលមករដូវ

កន្លែងសំខាន់ៗនៃរាងកាយនារីៗដែលបុរសមើលហើយលួចស្រមើស្រមៃ

៦យ៉ាងដែលស្រីៗគិត ពេលឃើញប្រុសៗដំបូង

អត្ថបទ៖ ផល្លា សុម៉ាលីណា