នាឡិកាដៃ

2015-09-25 21:33:17
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

តាំងពីតូចមកទល់ពេលមានការងារធ្វើដូចសព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំពុំសូវមានមិត្តភក្ដិភេទប្រុសច្រើនទេ គឺមានតែ២-៣នាក់ប៉ុណ្ណោះ ព្រោះយើងរៀនជាមួយគ្នាតាំងពីបឋមដល់វិទ្យាល័យហើយឥលូវរឹតតែខ្សត់ទៅទៀត។ បើទោះជាពេលនេះ យើងខានជួបមុខនិងបាត់ទំនាក់ទំនងពីគ្នាមែន តែខ្ញុំនៅតែចាំឈ្មោះពួកគេជានិច្ច ដោយសារតែអ្នកទាំងនោះហើយ ដែលតែជួយពន្យល់ខ្ញុំកាលនៅរៀនជាមួយគ្នា។

ក្នុងចំណោមមិត្តផ្ទុយភេទទាំង៣នាក់របស់ខ្ញុំ ប្រសិទ្ធ ជាក្មេងឆ្លាតជាងគេ ហើយក៏ជាមិត្តរៀនថ្នាក់ជាមួយខ្ញុំរហូតផងដែរ តាំងពីថ្នាក់ទី៥រហូតដល់ទី១១។ គេរៀនពូកែគ្រប់មុខ មិនថាអក្សរសាស្ត្រ ឬគណិតសាស្ត្រនោះទេ បើនិយាយពីមុខវិជ្ជាសង្គមវិញ គេសូត្រឡើងចាំមាត់តែម្ដង។

ខ្ញុំមានអនុស្សាវរីយល្អៗជាច្រើនជាមួយប្រសិទ្ធ ទាំងពេលរៀន និងពេលលេង។ ខ្ញុំជាក្មេងស្រីកម្ជិលម្នាក់ ស្អប់ណាស់រឿងកត់មេរៀន ហើយនិងធ្វើកិច្ចការផ្ទះ តែចុងខែម្ដងៗចំណាត់ថ្នាក់ខ្ញុំនៅក្នុងតារាងកិត្តិយសក្បែរៗ ប្រសិទ្ធ ជានិច្ច។ ហេហេ មិនមែនជារឿងងាយទេ ដែលចង់យកប័ណ្ណសរសើរស្ទើររាល់ខែនោះ តែដូចបកចេកទុំសម្រាប់ខ្ញុំ ដោយសារខ្ញុំមានក្មេងម្នាក់ចាំចម្លងមេរៀនឲ្យ និងឲ្យចម្លងចម្លើយពេលធ្វើកិច្ចការផ្ទះ និងលំហាត់ក្នុងថ្នាក់ម្ដងៗ គឺ ប្រសិទ្ធ នោះអី។

យើងក្លាយជាមិត្តភក្ដិស្និទ្ធស្នាលនិងគ្នា រហូតដល់មិត្តភក្ដិក្នុងថ្នាក់យល់ច្រលំថា ជាសង្សារគ្នា។ អធ្យាស្រ័យផង! អត់ដែលមាន ហើយក៏អត់ចង់ស្គាល់ពាក្យថា «សង្សារ» តាំងពីហ្នឹងមកទល់សព្វថ្ងៃ ឡើងអ្នកធ្វើការជាមួយហៅខ្ញុំថា «កញ្ញា Forever Alone» ទៅហើយ។

មានថ្ងៃមួយនោះ ខ្ញុំទៅរៀនម៉ោងគណិតយឺតជាងកន្លះម៉ោង ដោយសារបែកកង់ម៉ូតូ ចំពេលគ្រូដាក់លំហាត់ប្រចាំខែទៀត។ ទាយមើល ខ្ញុំបានពិន្ទុប៉ុន្មាន បើខ្វះតែ១៥នាទីទៀត ដល់ម៉ោងប្រមូលកិច្ចការទៅហើយនោះ។

អ្នកទាំងអស់គ្នាប្រហែលទាយមិនត្រូវទេ។ គឺថា១០០ពិន្ទុកប់ៗចឹងហ្មង ព្រោះថាស្រីរៀនមិនពូកែ តែឆ្លាតម្នាក់នេះ កញ្ឆក់ក្រដាសកិច្ចការរបស់ ប្រសិទ្ធ បាន យកទឹកលុបមកលុបឈ្មោះម្ចាស់គេ ដាក់ឈ្មោះខ្លួនឯងវិញយ៉ាងស្អាត។ គួរឲ្យអាណិតប្រសិទ្ធដែរ អត់ហ៊ានមាត់ទេ ហើយខែហ្នឹងឈ្មោះ ប្រសិទ្ធ នៅក្រោមឈ្មោះខ្ញុំម្ដង ក្នុងតារាងកិត្តិយស។

បើនិយាយពីរឿងធ្វើដំណើរវិញ ប្រសិទ្ធ ជាតៃកុងដ៏ល្អម្នាក់របស់ខ្ញុំ ព្រោះគេត្រូវទៅយកខ្ញុំពីផ្ទះទៅសាលា និងជូនខ្ញុំពីសាលាមកដាក់ដល់មាត់ទ្វាផ្ទះរាល់ថ្ងៃ។ សំខាន់ធ្វើបាបម៉េច ក៏ម្នាក់ហ្នឹងមិនចេះរអ៊ូ មិនចេះខឹងដែរ ដឹងជំពាក់កម្មពៀរខ្ញុំ ប៉ុន្មានតោនទេ។

ចូលដល់ថ្នាក់ទី១១ ប្រសិទ្ធ រៀនមិនសូវខ្លាំងដូចមុនទេ។ ឮគេរអ៊ូប្រាប់ខ្ញុំថា ប៉ាម៉ាក់គេឧស្សាហ៍ឈ្លោះគ្នា ព្រោះប៉ាគេមានទាក់ទងជាមួយមនុស្សស្រីខាងក្រៅ។ ខ្ញុំអាណិតគេដែរ តែមិនដឹងជួយយ៉ាងម៉េច បានត្រឹមនិយាយលើកទឹកចិត្តបន្តិចបន្តួច។

ជាងមួយខែក្រោយមក ប្រសិទ្ធ ប្រាប់ថា ជម្លោះរវាងប៉ានិងម៉ាក់គេកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ឈានដល់លែងលះគ្នា ព្រោះប៉ាគេឈ្លក់នឹងស្រីក្មេងដកលែងបាន។ ជាលើកទី១ ដែលខ្ញុំឃើញ ប្រសិទ្ធ យំនៅមុខខ្ញុំ ព្រោះក្មេងប្រុសម្នាក់នេះ រឹងមាំ ហើយស្ងប់ស្ងៀមខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំមិនដឹងធ្វើអី មានតែយំជាមួយគេដែរ។

មុនប្រលងឆមាសទី១មកដល់ ការសិក្សារបស់ ប្រសិទ្ធ ធ្លាក់ចុះច្រើនណាស់ ដ្បិតគេនៅជួយមើលមុខរបរម្ដាយ ដែលធ្លាក់ខ្លួនរងជំងឺផ្លូវចិត្ត ក្រោយប៉ារបស់គេចាកចេញទៅ។ លទ្ធផលឆមាសទី១របស់គេ ស្ទើរមិនគួរឲ្យជឿ សិស្សពូកែមិនធ្លាប់ធ្លាក់ពីតារាងកិត្តិយស បែរជាប្រលងប៊ិះធ្លាក់។

រដូវវិស្សមកាលតូចមកដល់ ខ្ញុំ និងប្រសិទ្ធ មិនបានជួបគ្នាញឹកញាប់ដូចមុនទេ តែថ្ងៃមួយខ្ញុំឮដំណឹងដ៏រន្ធត់ថា ផ្ទះរបស់គេឆេះខ្ទេចខ្ទី ដោយសារទុស្សេខ្សែភ្លើង។ ឱ ប្រសិទ្ធ អើយ! ឯងកំពុងជួបទុក្ខហើយ បែរជាមកជួបរឿងអញ្ចឹងទៀត។

ខ្ញុំបានយកខោអាវ និងរបស់ញ៉ាំបន្តិចបន្តួចទៅឲ្យគេ។ ប្រសិទ្ធ និយាយទាំងមុខគ្មានព្រលឹងក្នុងខ្លួនថា គេប្រហែលត្រូវផ្លាស់ទៅនៅស្រុកកំណើតម្ដាយហើយ បើនៅទីនេះទៀត មិនដឹងរំពឹងអីទេ ព្រោះទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ ត្រូវអគ្គីត្របាក់យកអស់ហើយ។

ប្រសិទ្ធ ត្រូវឈប់រៀនទាំងកណ្ដាលទី។ ខ្ញុំអាណិតគេ នឹកគេ បារម្ភគេ មិនចង់ឲ្យគេឃ្លាតឆ្ងាយពីខ្ញុំឡើយ ព្រោះយើងទាំងពីរដូចជាបងប្អូនបង្កើតទៅហើយ។ ថ្ងៃគេចេញទៅស្រុក ខ្ញុំបានជូនដំណើរគេ ហើយហុចនាឡិកាមួយគ្រឿងទៅឲ្យគេ។ ខ្ញុំ និងប្រសិទ្ធ ឱបគ្នាហើយយំ យំជាង៥នាទីទើបឈប់។

តាំងពីនោះមក យើងដាច់ទំនាក់ទំនងគ្នាឈឹងតែម្ដង។ ចង់រក ប្រសិទ្ធ ឲ្យឃើញ តែមិនដឹងរកដោយរបៀបណា បើកាលនោះរវល់តែយំ ភ្លេចសួរថា ទៅនៅស្រុកណា ខេត្តណា ឈឹង។

ខ្ញុំបានបញ្ចប់បាក់ឌុបដោយជោគជ័យ ហើយចូលធ្វើការក្នុងក្រុមហ៊ុនមួយភ្លាម ជាក្រុមហ៊ុនរបស់មិត្តភក្ដិបងប្រុសខ្ញុំ។ ខ្ញុំនៅតែនឹកដល់ ប្រសិទ្ធ ព្រោះបើគ្មានគេជួយបង្ហាត់បង្រៀនខ្ញុំកាលរៀនជាមួយគ្នាទេ ខ្ញុំប្រហែលប្រលងបាក់ឌុបមិនជាប់ ហើយក៏គ្មានឱកាសការងារនៅថ្ងៃនេះដែរ។

ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំធ្វើការថែមម៉ោងរហូតដល់យប់។ ពេលជិះចេញពីធ្វើការ ខ្ញុំចេះតែមានអារម្មណ៍ថា មានម៉ូតូមួយតាមពីក្រោយខ្ញុំ។ ខ្ញុំលឿន គេលឿន ខ្ញុំបង្អង់ គេបង្អង់ដែរ។ មើលតាមកញ្ចក់ឃើញមនុស្សប្រុស២នាក់ ពាក់ម៉ាស និងមួយឃ្លុបជិតទាំង២នាក់ ខ្ញុំរឹតតែបុកពោះខ្លាំងឡើងៗ ខំប្រឹងបន្ថែមល្បឿនម៉ូតូ។

ស្មានមិនខុសទេ សម្លេងម៉ូតូខាងក្រោយកាន់តែមកកៀក ម្នាក់ជិះក្រោយកញ្ឆក់កាបូបខ្ញុំឡើងដាច់ខ្សែ។ ចោរទាំងពីរបើកកាន់តែលឿន តែចៃដន្យមានឡានមួយមកពីមុខ។ ផាំង!!! ជនបាតសង្គមទាំង២ដួលត្រលប់ត្រឡិន សន្លប់ស្ដូកស្ដឹងពេញថ្នល់។

ចំណែកខ្ញុំ ដាក់ជន្ទល់ម៉ូតូចុះ ភ័យស្ទើររាគនោម ញ័រសាច់ទទ្រើក។ ប៉ូលីស និងអ្នកដំណើរតាមផ្លូវចោមរោមមើលចោរ ខ្ញុំឯណេះមិនទាន់ហ៊ានទៅអើតអាចង្រៃទាំង២នាក់នោះទេ ព្រោះនៅភ័យនៅឡើយ។

សម្រួលចិត្តបានបន្តិច ខ្ញុំដើរមួយៗទៅមើលមុខជនបង្កនោះ។ គ្រាន់តែឃើញមុខចោរភ្លាម ខ្ញុំទន់ជើងដួលគ្រឹប។ ម្នាក់អង្គុយក្រោយនោះ បែកក្បាលពីក្រោយធ្លាយខួរ ដៃពាក់នាឡិកាដែលខ្ញុំធ្លាប់ទិញឲ្យ ព្រះអើយមិនគួរឲ្យជឿទេ គេគឺ «ប្រសិទ្ធ» មិត្តល្អតែមួយក្នុងការចងចាំរបស់ខ្ញុំ។

ក្រោយមកទើបខ្ញុំដឹងថា ម្ដាយរបស់ ប្រសិទ្ធ បានស្លាប់តាំងពីទៅដល់ស្រុកបាន៣ខែម្ល៉េះ។ ប្រសិទ្ធ ត្រូវប្រើជីវិតរសាត់អណ្ដែត ដូចកូនទូកឥតច្រវា កណ្ដាលវដ្ដសង្សារជីវិត ដោយសារតែបងប្អូននៅឯស្រុក មិនបានបីបាច់ថែរក្សាគេឡើយ។ គេបានធ្លាក់ខ្លួនចូលក្រោមការអូសទាញរបស់ពួកបងតូចបងធំ ផឹកស្រា ជក់បារី ប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀន ហើយចុងក្រោយក្លាយជាចោរលួច ចោរឆក់ ដើម្បីចិញ្ចឹមក្រពះ និងទិញថ្នាំញៀន។ ខ្ញុំដឹងរឿងនេះ ពីដៃគូរបស់គេដែលនៅរស់ ក្រោយរបួសធ្ងន់ពេលបើកម៉ូតូបុកឡាន។

ជីវិតមនុស្សពិតជាមិនទៀងមែន ពេលខ្លះមិនចង់ធ្វើ តែត្រូវតែបង្ខំចិត្តធ្វើ។ សូមទៅឲ្យបានសុខ ហើយជាតិក្រោយយើងធ្វើជាមិត្តភក្ដិនិងគ្នាទៀតណា ប្រសិទ្ធ។ អរគុណចំពោះការថែរក្សានាឡិកា ដែលខ្ញុំបានឲ្យឯងតាំងពីថ្ងៃបែកគ្នា។ ខែក្រោយជាខួប២ឆ្នាំរបស់ឯងហើយ ខ្ញុំនឹងទៅធ្វើចង្ហាន់ទៅវត្ត ឧទ្ទិសកុសលឲ្យឯងដូចឆ្នាំមុនអញ្ចឹង ហើយឆ្នាំបន្ទាប់ទៅ ក៏ខ្ញុំមិនភ្លេចដែរ។ ប្រសិទ្ធ ខ្ញុំនឹកឯងណាស់សម្លាញ់។

ដោយ អង្គារ៍វឌ្ឍនា

មានអត្ថបទពាក់ព័ន្ធនឹងមនុស្សដែលអ្នកចងចាំ ចង់ឲ្យ Sabay ចុះផ្សាយ សូមទាក់ទង៖

លេខទូរសព្ទ៖ 017 557 688 អ៊ីមែល៖ prak.chanseyha@cidc.com.kh លេខទូរសព្ទ៖ 099 588 880 អ៊ីមែល៖ bin.bunna@cidc.com.kh

ចង់ដឹងលក្ខខណ្ឌដើម្បីសរសេរផ្ញើមកកាន់ Sabay បានសូមចុចត្រង់នេះ!