នេះបានហួសចិត្តមែន...! រត់ទៅពួនគុម្ភចេកផង គល់ស្វាយផង ចុងក្រោយមកអស់លក្ខណ៍ក្នុងពាងអត់ទឹក

2018-03-19 12:03:36
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ភ្លេចៗខ្លួនដល់ថ្ងៃហួសចិត្តទៀតបាត់...សប្ដាហ៍មុនរឿងរបស់បងប្រុសមកពីកំពង់ធំរាងរន្ធត់បន្តិចមែនទេ? សប្ដាហ៍នេះ មានរឿងពីអ្នកខេត្តក្រចេះម្ដង។ ប្រិយមិត្តបើស្ដាប់ទៅ អាចហួសចិត្ត អាចអស់សំណើចដែរ។

ខ្ញុំបាទជាអ្នកខេត្តក្រចេះ ស្រុកឆ្លូង ខ្ញុំមានរឿងមួយកាលពីកុមារ ដែលពេលនោះ ខ្ញុំត្រូវពុកវាយយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារតែមិនស្ដាប់ការទូន្មាន ក៏ដូចជាការណែនាំរបស់គាត់ពាក់ព័ន្ធនឹងគេប្រើឲ្យបឺតសាំងឲ្យគេ។

សូមជម្រាបថា កាលណោះ ខ្ញុំមានវ័យប្រមាណជា ជិត១០ឆ្នាំអីហ្នឹង ហើយនៅទល់មុខផ្ទះខ្ញុំមានមីងមួយឈ្មោះ មីងថា គាត់លក់សាំងមុខផ្ទះ។ នៅល្ងាចមួយ ខ្ញុំត្រូវបាន មីង ថា លួងលោម ឬក៏ថា បោកប្រើក៏ថាបាន គឺគាត់ឲ្យខ្ញុំជួយបឺតប្រេងពីធុងសាំងអាធំតាមទុយោមកបញ្ចូលដបឲ្យគាត់(មិនមែនបឺតបញ្ចូលមាត់តែម្ដងទេ គឺបឺតគ្រាន់តែឲ្យវាហូរមកហើយ ដកទុយោពីមាត់មកបាញ់ចូលដប)។

រូបតំណាង

ដោយសារនៅក្មេងឆោត ម្យ៉ាងវាដូចជាល្បែងលេងផង ខ្ញុំក៏បានជួយបឺតបង្ហូរសាំងបញ្ចូលដបឲ្យមីងថា បានប្រមាណជិត២០ដប។ ក្រោយពីដឹងរឿងនេះ ពុកខ្ញុំខឹងណាស់ ហើយបានហៅខ្ញុំមកស្ដីឲ្យ "អាណា អ្ហែងធំប៉ុណ្ណឹងហើយ...នៅល្ងង់ឲ្យគេបោកប្រើបឺតសាំងឲ្យគេអីចឹងទៀត អ្ហែងដឹងថា វាប៉ះពាល់ដល់សុខភាពទេ...ពុកប្រាប់ឲ្យហើយណា អត់ទៅទៀតទេ លឺអត់...តែម្ដងទៀត ពុកវ៉ៃហើយ"។

ពុកខ្ញុំត្បិតថា គាត់កាច ប៉ុន្តែគាត់មិនដែលវ៉ៃកូនរាល់កំហុសទី១ទេ ហោចណាស់ក៏ទី២ ឬទី៣ដែរ ទើបគាត់វាយ។ យ៉ាងណាកាលណោះ មិនមែនចង់ឌឺគាត់អីទេ ប៉ុន្តែសភាពជាក្មេងចូលចិត្តលេង ផ្សំនឹងមិនចងចាំការព្រមានរបស់ពុកផង ខ្ញុំក៏ទៅផ្ទះមីងថា បឺតសាំងបញ្ចូលដបឲ្យគាត់ទៀត ដោយគ្រាន់តែរំលងមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។

រឿងនេះ ដឹងដល់ពុកខ្ញុំគាត់ខឹងខ្លាំងណាស់...កំហុសលើកទី១គ្រាន់តែព្រមាន តែលើកទី២ មិនរួចខ្លួនឡើយ។ ពុកខ្ញុំពេញដោយកំហឹង យកមែកកន្ទួតមួយក្ដាប់ដៃ វាត់ឆ្វាច់ៗ ជាមួយនឹងពាក្យស្ដីបន្ទោសបន្តបន្ទាប់ "ពុកទើបប្រាប់អ្ហែងហើយតើ ម៉េចអ្ហែងភ្លើទៅឲ្យគេបោកទៀត...អាភ្លើ...ត្រចៀកអ្ហែងហ្នឹងម៉េចមិនចេះចាំអីចឹង...!”។

រូបតំណាង

ខ្ញុំរងនឹងរំពាត់មែកកន្ទួតរបស់ពុកឡើង ពងកន្ទួលលើខ្នង...ឈឺខ្លាំងពេក ខ្ញុំក៏រើចេញពីដៃគាត់ ហើយរត់គេចទៅក្រោយផ្ទះ ដែលពេលនោះម៉ោងប្រមាណជា ៧យប់។ ពុកខ្ញុំមិនដេញតាម តែហៅមកវិញ "ឆាប់មកវិញភ្លាមៗ...អាណា កុំអោយពុកខឹងជាងនេះណា...ឲ្យលឿនឡើង!!!" ពុកស្រែករន្ថើនម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ខ្ញុំនៅតែមិនព្រមចេញ(ឲ្យចេញម៉េច ចេញមកទទួលរំពាត់ទៀត ចាំតែភ្លើតើ!) ខ្ញុំសម្ងំពួនតាមគុម្ពចេក ព្រោះខាងក្រោយផ្ទះខ្ញុំមានដើមចេកច្រើនណាស់។

ប្រមាណជា កន្លះម៉ោង បាត់មិនឃើញខ្ញុំចេញមក ពុកខ្ញុំពេលនោះ មិនដឹងថា គាត់ចង់តាមវៃទៀត ឬបារម្ភខ្ញុំយ៉ាងម៉េចៗក៏មិនដឹង គាត់តាំងយកភ្លើងដុតស្លឹកចេកងាប់ៗជាប់ដើមមួយហើយមួយទៀត ឡើងឆេះសន្ធោសន្ធៅ ដើម្បីតាមរកខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានរត់គេចទៅពួនបន្តទៀតនៅក្រោមដើមស្វាយរបស់អ៊ុំយ៉ាន ដែលផ្ទះនៅជាប់គ្នា តាំងពីពុកខ្ញុំដុតដើមចេកទី១ម្ល៉េះ។

រូបតំណាង

ដុតគ្រប់ដើមចេកហើយ នៅតែរកខ្ញុំមិនឃើញ ពុកក៏ដើរទៅផ្ទះវិញ។ ដោយឡែកខ្ញុំ ក្រោយភ្លើងឆេះដើមចេករលត់អស់ ដោយសារមូសខំាផង ផ្សំនឹងខ្លាចខ្មោចផង បានលបសសៀរៗ មកចូលសម្ងំក្នុងពាងអត់ទឹកមួយនៅមុខផ្ទះក្បែរជន្លង់ម្លូវិញ។ ពេលនោះ មិនដឹងថាខ្លួនឯងគិតយ៉ាងម៉េចទេ ប្រុងដេកក្នុងពាងនោះរហូតភ្លឺក៏មិនដឹង...គឺដឹងតែសម្ងំក្នុងនោះមិនមាត់។

ប៉ុន្តែប្រមាណកន្លះម៉ោងក្រោយមក រឿងចៃដន្យ ក៏កើតឡើង...ម៉ោងប្រមាណ ៨យប់ទៅហើយ យាយទួតខ្ញុំ គាត់អស់ម្លូពិសា ក៏ស្រាប់តែគាត់ចុះពីលើផ្ទះកាន់ចង្កៀងដើរសំដៅជន្លង់ម្លូរបស់គាត់គើមៗមក។ មើលតាម ចន្លោះមាត់ពាង ខ្ញុំឃើញពន្លឺចង្កៀងយាយរំកិលមករកខ្ញុំសន្សឹមៗ ឯខ្ញុំក៏ពុកពោះភឹបៗដែរ។ បន្តិចក្រោយមក យាយខ្ញុំ ក៏មកដល់មែន។ "អ្ហា...អាខ្នា អាខ្នា...ម៉េចមកនៅក្នុងពាងនេះវ៉ី...”។ យាយទូតខ្ញុំស្រែក ទន្ទឹមនឹងភ្ញាក់ផង។

រូបតំណាង

តែប៉ុណ្ណេះ អាសន្នក៏មកដល់ជាថ្មី...ពុកខ្ញុំលឺ ក៏ចុះពីលើផ្ទះមក ហើយចាប់ខ្ញុំបាន គាត់វាយថែមៗបានប៉ុន្មានរំពាត់ទៀត...ព្រោះពុកខ្ញុំទម្លាប់គាត់ គឺខឹងកាន់តែខ្លាំង បើគាត់វាយហើយយើងរត់នោះ។ យ៉ាងណាក៏មិនខ្លាំងដូចមែកកន្ទួតរបស់គាត់មុននេះដែរ។ ក្រោយកំហឹងបន្ថយកំសួល...ពុកខ្ញុំ ក៏បាននាំខ្ញុំទៅមុជទឹក ហើយឲ្យឡើងទៅលើផ្ទះស៊ីបាយ។

កាលណោះ ខ្ញុំនឹកហួសចិត្តបន្តិច ខឹងនឹងយាយខ្ញុំបន្តិច។ "យាយអើ្ហយ...យាយ ថ្មើរនេះហើយ មករកម្លូអីទៀត ម៉ោង៧-៨យប់ហើយហ្នឹង...!” ខ្ញុំនឹកក្នុងចិត្ត។

និយាយទៅហួសចិត្ត...បើមិនអីចឹងខ្ញុំប្រហែលរួចខ្លួនទៅហើយកាលណោះ...អ្នកណាខ្លះធ្លាប់ត្រូវរំពាត់លើកដៃ!!!

បងប្អូនមានអនុស្សាវរីយ៍ហួសចិត្ត សើចសប្បាយ ចង់ចែករំលែក សូមទាក់ទងលេខ ០១០ ៥៥៥ ៦៩៥ ឬផ្ញើសារជាសំឡេងមកប្រអប់សារនៃទំព័រ នឹកឡើងហួសចិត្ត ក៏បាន៕

អត្ថបទ៖ ទារិកា