ប្រុសសោះ ថាម៉ែឪបង្ខំឲ្យការ ឬគ្រាន់ជាលេសគាត់ទាំងមិនអាសូរបេះដូងខ្ញុំដែលរង់ចាំគាត់រាប់ឆ្នាំ?

2015-02-17 16:34:26
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

មុននឹងចុះផ្សាយអត្តបទនេះក្នុងទំព័រវិបត្តិស្នេហ៍ នាងខ្ញុំសំណូមពរអោយ Sabay ជូយលាក់ឈ្មោះអោយខ្ញុំផងហើយចង់ប្រាប់ថារឿងនេះជារឿងពិតរបស់ខ្ញុះ មិនកុហកសូម្បីតែមួយមាត់ណា។

ខ្ញុំមានអាយុ២៤ឆ្នាំ ពេលនេះខ្ញុំកំពុងធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនមួយដែលមានមុខតំណែងសមរម្យ។ កាលខ្ញុំរៀនថ្នាក់ទី១១ឆ្នាំ២០១១ ខ្ញុំបានស្គាល់បុរសម្នាក់។ ពេលដែលខ្ញុំបានស្គាល់គេគឺពូកយើងចាប់ផ្ដើមរាប់អានគ្នាជាមិត្តធម្មតា តែនៅពេលដែលពួកយើងស្គាល់គ្នាបានប្រហែល២ខែ គេក៏បាប់ផ្ដើមប្រាប់ថាគេចាប់អារម្មណ៍ខ្ញុំ។ តាំងពីពេលនោះមកខ្ញុំចាប់ផ្ដើមស្វែងយល់អំពីគេ ខ្ញុំជាមនុស្សម្នាក់ដែលមិនដែលមានស្នេហាពីមុនមកទេ ។ ហើយការដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៏លើគេគឺពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីពិចារណា គឺមិនមែនជាការភ្លើតភ្លើននោះទេ។

ខ្ញុំជាសិស្សពូកែម្នាក់ផងដែរ ហើយមិនដែលធ្វើអ្វីដែលមិនល្អ មិនសមរម្យឡើយ។ កាលដែលខ្ញុំចាប់ចិត្តលើគាត់ គឺមិនមែនមកពីគាត់ស្អាត ឬមានអ្វីនោះទេ គឺព្រើតែខ្ញុំពិតជាស្រលាញ់គាត់ចេញពីបេះដូង។

នៅសាលារៀនមានមនុស្សជាច្រើនតាមស្រលាញ់ខ្ញុំ តែខ្ញុំមិនដែលយកចិត្តទុកដាក់ឡើយ ។ គាត់ជាអ្នកខេត្ត ព្រៃវែង។ គាត់ជាកូនកសិករម្នាក់ គាត់ឈប់រៀនថ្នាក់ទី៩ គាត់មានបងប្អូន៣នាក់ ជាកូនច្បងនៅក្នុងគ្រូសារ ហើយគាត់មានរបរជាជាជាងធ្វើគ្រឿងអលង្ការនៅ ខេត្តព្រៃវែង ។

ពេលដែលខ្ញុំទាក់ទងជាមួយគាត់ ខ្ញុំតែង ប្រាប់គាត់គ្រប់រឿងដែលមាន ព្រោះខ្ញុំគិតថាចង់អោយគាត់អាចទទួលអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំមាន ទាំងចំណុចមិនល្អរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនដែលប្រាប់ពីចំណុចល្អ ពីគ្រួសារខ្ញុំទៅគាត់ទេ តែខ្ញុំតែងតែប្រាប់រាល់បញ្ហាក្នុងផ្ទះដែលកើតមាន។ គ្រប់ពេលគាត់ជាមនុស្សល្អណាស់ គាត់មិនដែលប្រកាន់នឹងខ្ញុំទេ គឺគ្រប់រឿងទាំងអស់។

ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានគាត់បានប្រាប់ថាគាត់នឹងទៅធ្វើការនៅថៃ គាត់និយាយថាទៅរកលុយដើម្បីខ្ញុំ ហើយគាត់ក៏ចេញទៅ។ និយាយចេញពីអារម្មណ៏ពិតខ្ញុំពិតជាស្រលាញ់គាត់ណាស់ សូម្បីតែឃើញលេខទូរសព្ទគាត់call មកក៏សប្បាយនិយាយមិនចេញដែរ។ គឺពួកយើងស្រលាញ់គ្នាណាស់ ពេលទៅដល់ ថៃ ឲ្យតែរាល់អាទិត្យគាត់តែងcallមកខ្ញុំរហូត។ គឺបែបហ្នឹងរហូត យើងនៅជិតគ្នាតាមទូរសព្ទ យ៉ាងផ្អែមល្ហែម។

ភ្លេចៗខ្លួនខ្ញុំក៏រៀនចប់ ហើយមករៀននៅ ភ្នំពេញ ដោយបានប្រលងជាប់អាហារូបករណ៍។ ពួកយើងនៅតែស្រលាញ់គ្នា ពួកយើងមិនដែលទាស់ចិត្តនឹងគ្នាទេ។ រាល់ឆ្នាំឲ្យតែថ្ងៃបុណ្យនៃ ក្ដីស្រលាញ់ គាត់តែងច្រៀងអោយខ្ញុំស្ដាប់ ហើយនិយាយមកកាន់ខ្ញុំ ថាពេលត្រលប់មកវិញយើងដើរលេងជាមួយគ្នា។

នៅសាលាដែលខ្ញុំរៀនគេអត់អោយប្រើទូរសព្ទទេ ហើយខ្ញុំត្រូវគោរពវិន័យសាលា។ប៉ុន្តែឲ្យតែរៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យគាត់តែងតែ តេមកលេខនៅសាលាដើម្បីនិយាយជាមួយខ្ញុំ។ ទោះបីខ្ញុំមករៀននៅភ្នំពេញតែខ្ញុំមិនដែលដើរលេងផ្ដេសផ្ដាសទេ ហើយទោះមាននិសិត្ស រៀនជាមួយគ្នាតាមស្រលាញ់ ក៏ខ្ញុំមិនដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់ដែរ។ គ្រប់យ៉ាង គឺខ្ញុំរក្សាចិត្តសម្រាប់តែគាត់ម្នាក់។

មានមិត្តជាច្រើនបានប្រាប់ខ្ញុំថាឈប់ស្រលាញ់គាត់ទៅ។ គេថា យើងជាអ្នករៀនទៅស្រលាញ់អីអ្នកអត់រៀនចឹង តែខ្ញុំមិនដែលខ្វល់នឹងសម្ដីពួកគេទេ ។

២ឆ្នាំកន្លងផុតទៅ ពួកយើងនៅតែស្រលាញ់គ្នាដូចពេលចាប់ផ្ដើម។ ពួកយើងទន្ទឹងចាំថ្ងៃដែលគាត់ត្រលប់មកវិញ ដើម្បីបានក្បែរគ្នា មិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំក៏រៀនជិតចប់ គឺនៅតែ២ខែប៉ុណ្ណោះ គាត់ក៏ត្រលប់មកវិញ គឺនៅខែវិច្ឆិកាថ្ងៃទី១៧ឆ្នាំ២០១៤។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិ្តណាស់ ពួកយើងនិយាយទូរសព្ទជាមួយគ្នាររហូត ។

ពេលគាត់មកដល់ខ្មែរវិញ គាត់ចង់មកជួបខ្ញុំណាស់តែដោយសារគាត់មកចំថ្ងៃរៀនចឹងហើយ ទើបសន្យាជួបគ្នារថ្ងែអាទិត្យវិញ។ រង់ចាំថ្ងៃដល់អាទិត្យ ក្នុងបេះដូងខ្ញុំរំភើបញាប់ញរ័ណាស់ ។

ចូលដល់ថ្ងៃសុក្រ គឺ២ថ្ងៃទៀតដល់ថ្ងៃជួបគ្នាហើយ តែបែរជាថ្ងៃដែលនឹកស្មានមិនដល់ ពេលនិយាយទូរសព្ទជាមួយស្ដាប់ទៅគាត់ដូចជាចម្លែកៗ ដូចជាពិបាកចិត្ត ហើយចង់យំ។ ខ្ញុំសួដេញដោលយ៉ាងយូរ ទើបគាត់ប្រាប់ថាម្ដាយគាត់បង្ខំអោយរៀបការ ម្ដាយគាត់រៀបទុកដាក់អស់ហើយ។ ហើយគាត់មិនបានដឹងរឿងអ្វីសោះពីមុន គឺទើបតែដឹងពេលមកដល់ខ្មែរបានបីថ្ងៃ។

ខ្ញុំស្ដាប់ឮ ខ្ញុំស្ទើរអស់ដង្ហើម តែខ្ញុំធ្វើជានិយាយធម្មតាថា បើបែបហ្នឹងមែន បងធ្វើតាមម្ដាយបងចុះ អូនមិនខឹងនឹងម្ដាយបងទេ តែអូនខឹងបងដែលមិនច្បាស់លើខ្លួនងង គឺមិនដែលមានម្ដាយឯណាបង្ខំកូនប្រុសកើតទេ គឺព្រោះមកពីបងស្រលាញ់គេដែរ។

ប៉ុន្តែគាត់ថាគាត់មិនដែលស្រលាញនារីនោះទេ ហើយក៏មិនដែលជួបពីមុនដែរ។ «បងមិនទានស្គាល់ មុខគេទេ បងចង់ប្រាប់អូនថាទោះបីជាបងរៀបការជាមួយគេតែមួយជីវិតនេះអូនជាមនុស្សស្រីដែលបងស្រលាញ់បំផុត»។

ដឹងអត់គាត់បាននិយាយអ្វីទៀតមកកាន់ខ្ញុំ? គាត់ថា សំទោស គាត់គ្មានជម្រើសទេ បើគាត់មិនព្រមម្ដាយឪពុករបស់គាត់នឹងលែងលះគ្នាដោយសារគាត់។ ឪពុករបស់គាត់គ្មានស្ដាប់ហេតុផលអ្វីទេ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថាគាត់បាននិយាយជាមួយម្ដាយគាត់ថា គាត់ធ្វើតាមគ្រួសារជាលើកចុង ក្រោយបើទៅសួរគេរហើយគេបដិសេធនោះ ចាប់ពីពេលនេះតទៅម្ដាយឪពុករបស់គាត់គ្មានសិទ្ធគ្រប់គ្រង់លើជីវិតគាត់ទៀតទេ។

រូបតំណាង

សម្ដីដែលគាត់និយាយចេញមកធ្វើអោយខ្ញុំទន់អស់ជើងដៃ ខ្លួនស្រាលដូចចំបើង។ មនុស្សដែលខ្ញុំស្គាល់ មនុស្សដែលខ្ញុំស្រលាញ់ គេមិនជឿជាក់លើខ្ញុំ។ គេមិនយល់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំថាខ្ញុំជាមនុស្សស្រីម្នាក់ហ៊ានតស៊ូដើម្បីគេ តែគេបែរ បានត្រឹមនិយាយពាក្យ សំទោស មកកាន់ខ្ញុំដែលកំពុងហូរទឹកភ្នែកស្ទើរធ្លុះបេះដូង។

ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៏ លែងទុក្ខលើគាត់ភ្លាម តាំងពីខ្ញុំស្គាល់គាត់ គាត់មិនដែលកុហកខ្ញុំទេសូម្បីតែមួយមាត់។ តែពេលនេះខ្ញុំបែរជាមានអារម្មណ៏ថាគាត់កំពុងបោកប្រាស់ខ្ញុំ។ គ្រប់រឿងដែលគាត់និយាយគឺ គាត់ចេះតែថា អាងតែខ្ញុំមិនឃើញផ្ទាល់ភ្នែក។

គាត់លើកហេតុផលប្រាប់ខ្ញុំ ថាម្ដាយគាត់ថាខ្ញុំជាអ្នករៀនបានខ្ពង់ខ្ពស់គាត់ជាអ្នកស្រែចំការ មិនអាចរស់នៅជាមួយគ្នាបានសុខសាន្តឡើយ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលគាត់និយាយមិនចូលត្រចៀកខ្ញុំសោះ ព្រោះរឿងនេះខ្ញុំធ្លាប់និយាយជាមួយគាត់ដដែលៗតាំងពីពេលដែលគាត់ចាប់ផ្ដើមថាស្រលាញ់ខ្ញុំពីដំបូងមកម្លេះ។ ហើយគាត់ជាអ្នកនិយាយដោយមាត់គាត់ខ្លួនងងថាមិនអីទេ ព្រោះគាត់ស្រលាញ់ខ្ញុំ មិនគិតរឿងទាំងនោះទេ។

ប៉ុន្តែឥឡូវម៉េចក៏ផ្សេង? ខ្ញុំពិតជាមិនអាចទទួលយកបានទេ ខ្ញុំព្យាយាមអង្វរគាត់ តែគាត់បានត្រឹមយំ មិននិយាយអ្វី ក្រៅពីនិយាយថាបងគិតមិនចេញទេថាត្រូវធ្វើបែបណា ព្រោះឪពុកម្ដាយគាត់ដាច់ខាតហើយ។ គាត់ដឹងថាខ្ញុំជាមនុស្សត្រឹមត្រូវ គាត់មិនគិតយកផ្លូវរត់គេចទេ គាត់បានត្រឹម និយាយ ថា «ការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំមិនខុសគ្នានឹងការឈឺចាប់របស់គាតទេ»។

គាត់ថាបើអាចធ្វើបានគាត់មិនអោយមនុស្សស្រីដែលគាត់ស្រលាញ់បំផុតម្នាក់នេះស្រក់ទឹកភ្នែកសូម្បីតែបន្តិចឡើយ។ មែនហើយខ្ញុំយំ ហើយនេះក៏ជាលើកទីមួយដែរដែលខ្ញុំយំដោយសារគាត់ ព្រោះគាត់មិនដែលធ្វើអោយខ្ញុំទាស់ចិត្តទេពីមុនមក វាក៏ជាលើកទី១ដែរដែលខ្ញុំយំដោយសារស្នេហា។

គាត់បាននិយាយថាទោះជាយ៉ាងណាក៏គាត់មកជួបខ្ញុំដែរ នៅថ្ងៃអាទិត្យ តែខ្ញុំប្រកែក។ ខ្ញុំមិនអាចមានចិត្តរឹងមាំក្លាហានជួបគាត់ទេ គឺខ្ញុំពិតជាមិនអាចធ្វើចិត្តបានទេ។ គាត់អង្វរខ្ញុំ តែខ្ញុំនៅតែប្រឆាំងបេះដូងដែលបែកប្រេះស្រាំរបស់ខ្ញុំដាច់ខាត មិនជួបនឹងគាត់ឡើយ។ គាត់ព្រមតាមខ្ញុំ ហើយនិយាយថាអោយតែអូនសប្បាយចិត្ដបងព្រមធ្វើតាមអូន ។

យប់ឡើងគាត់តេទូរសព្ទមកខ្ញុំទៀត។ និយាយទូរសព្ទជាមួយខ្ញុំបណ្ដើរពួកយើងយំបណ្ដើរ។បើតាមចិត្តខឹងខ្ញុំមិនចង់និយាយជាមួយគាត់ទេតែពេលនេះ បេះដូងរបស់ខ្ញុំមិនអាចទទួលយកបានភ្លាមៗទេ វានៅតែទួញសោកចង់ឮសំឡេងគាត់។

គាត់ចង់ជួបខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏យល់ព្រមជួបគាត់ ព្រោះខ្ញុំគិតថាយ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំក៏អាចឃើញមុខគាត់ ឃើញមុខមនុស្សដែលខ្ញុំទន្ទឹងចាំ ជាលើកចុងក្រោយមុននឹងបែកគ្នា។ ពួកយើងយល់ព្រមថានឹងជួបគ្នា។

ស្អែកឡើងគឺយប់ថ្ងៃសៅរ៍គាត់ Call មកខ្ញុំនិយាយធម្មតា ខ្ញុំប្រាប់គាត់ថាខ្ញុំគិតច្បាស់ហើយខ្ញុំមិនជួបគាត់ទេ។ ថ្ងៃស្អែកខ្ញុំមនឹងដូរលេខទូរសព្ទថ្មី ហើយមួយជីវិតនេះមិនជួបមុខគាត់ទៀតទេ។ គាត់អង្វរខ្ញុំថាហេតុអ្វីខ្ញុំធ្វើចឹង? គាត់សូមត្រឹមចង់ដឹងសុខទុក្ខ សុំCall មកលេងយូរៗម្ដងមិនបានទេអី? ខ្ញុំឆ្លើយថាបើមនុស្សស្រីដែលបងត្រូវរៀបការជាមួយគេដឹងគេឈឺចាប់ប៉ុណ្នា ? ខ្ញុំមិនចង់អោយរឿងរ៉ាវទៅជាអាក្រក់លើសនេះទេ។ ខ្ញុំព្រមដើរចេញដោយមិនទាមទារអ្វីទាំងអស់ ទោះក្នុងបេះដូងរបស់ខ្ញុំស្រលាញ់គេណាស់ និងមិនដែលគិតថានឹងមានថ្ងៃនេះ។ ខ្ញុំពិតជាពិបាកចិត្តរកអ្វីផ្ទឹមមិនបានឡើយ។

នៅតែ៣ថ្ងៃទៀតខ្ញុំដល់ថ្ងៃដែលត្រូវប្រលងបញ្ចប់ឆ្នាំហើយ តែខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៏មើលសៀវភៅសោះ។ ខ្ញុំបានដូរលេខទូរសព្ទតាំងពីពេលនោះមក ហើយលែងពាក់ព័ន្ធនឹគាត់។

និយាយពីការប្រលងវីញខ្ញុំបានទទួលលទ្ធផលលេខ២ក្នុងចំនោមសិស្ស៥៥អ្នក។ទោះបីខ្ញុំឈឺចាប់ខ្ញុំយំតែខ្ញុំមិនដែលទុកសៀវភៅចោលទេ។និយាយពីខ្ញុំប្រហែលជាគាត់គិតថាខ្ញុំចិត្តដាច់ពីគាត់ណាស់មើលទៅ តែតាំងពីពេលនៅមកយប់ណាក៏ខ្ញុំគេងយំដែរ មិនដែលញ៉ាំបាយឡើយ។ ខ្ញុំទៅសាលាមើលសៀវភៅស្រក់ទេកភ្នែកដោយមិនដឹងខ្លួន គឺខ្ញុំមានអាការបែបនេះអស់កន្លះខែទើបញ៉ាំបាយបានខ្លះ។

ថ្ងៃមួយម៉ោងប្រហែល១០យប់មិត្តខ្ញុំម្នាក់បានខ្ចីទូរសព្ទខ្ញុំនិយាយតែដោយលេខថ្មីរបស់ខ្ញុំអស់លុយទើបខ្ញុំអោយសីមនោះទៅគេ គ្រាន់តែមិត្តខ្ញុំដាក់ភ្លាមគាត់ callចូលភ្លាម ហើយខ្ញុំក៏សំរេចចិត្តនិយាយជាមួយគាត់ សួសុខទុក្ខធម្មតា។

គាត់និយាយថាគាត់តែងតែព្យាយាមចុចមកខ្ញុំរហូតតែអត់ចូលសោះ។ បេះដូងដ៏ទន់ជ្រាយខ្ញុំបង្ខមមាត់ខ្ញុំឲ្យសារភាពប្រាប់គាត់ថាខ្ញំនឹកគាត់ណាស់ ហើយគាត់ប្រាប់ថាគាត់ក៏នឹកខ្ញំដែរ នឹងបារម្ភខ្ញុំដូចដើម។ខ្ញុំខ្លាចបេះដូងកាន់តែប្រេះស្រាំ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថាបានហើយខ្ញុំចង់គេង ហើយប្រាប់គាត់ថាចាំថ្ងៃ១៤កុម្ភចាំខ្ញុំចុចទៅគាត់ទៀត ជាលើចុងក្រោយ។

១៤កុម្ភៈមកដល់ខ្ញុំគិតថានឹងចុចទៅរកគាត់តាមសន្យា តែជាចៃដន្យមិត្តភ័ក្ដិរបស់ខ្ញុំបានអោយខ្ញុំមើលរូបដែលគាត់ថតទុកតាំងមុខរោងថ្ងៃគាត់រៀបការ។ ឃើញភ្លាមខ្ញុំ ខ្ញុំក៏សំរេចចិត្តកាច់ស៊ីមចោល។ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមកទើបខ្ញុំដឹងថាថ្ញៃ១៤កុម្ភៈនោះគាត់មកភ្នំពេញ ហើយថ្ងៃ១៩គាត់នឹងរៀបការ។ គាត់បានចុចមករកខ្ញុំ តែខ្ញុំបានកាចស៊ីមចោលបាត់ទៅហើយ។ នេះប្រហែលជានិស្ស័យរបស់ពូកយើងហើយមើលទៅ ហើយលឺថាគាត់មិនដែលញាំបាយទេ ហើយគាត់រៀបការទាំងខ្លួនឈឺ។

អ្វី ៗទាំងអស់សុទ្ធតែខ្ញុំមិនបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកនោះ គឺវាគ្រាន់តែរៀ់ងរ៉ាវដែលខ្ញុំឮតពីគេ ។ តែបើជាការពិត ចង់ដឹងណាស់ថាឪពុកម្ដាយរបស់គាត់មានក្ដីសុខណាស់មែនទេ ពេលដែលគាត់ទៅជាយ៉ាងហ្នឹង? មិនចេះផឹក ទៅជាចេះផឹក ប្រែប្រួលអស់បែបនេះ?

តែបើរឿងដែលគេនិយាយអស់នេះ គាត់គ្រាន់តែបោកប្រាស់ខ្ញុំនោះ សូរថាគាត់ជាមនុស្សថោកទាបណាស់? បើគាត់គ្រាន់តែប្រាប់ខ្ញុំថាអស់ចិត្តមួយមាត់វាពិបាកណាស់មែនទេ ដើម្បីអោយខ្ញុំអស់ចិត្ត ឬក៏គាត់សប្បាយចិត្តដែលខ្ញុំត្រូវបៀមទុក្ខអីចឹងព្រោះស្នេហ៍ស្មោះ?

រហូតមកដល់ពេលនេះ២០១៥ ខែកុម្ភៈ បេះដូងរបស់ខ្ញុំនៅតែមិនអាចភ្លេចចគាត់បាន ទោះខ្ញុំមិនដែលទាក់ទងគាត់ មិនដែលឃើញគាត់ ព្រោះយើងនៅខេត្តផ្សេងគ្នា។ ប៉ុន្តែបេះដូងខ្ញុំក៏មិនដែលទទួលការស្រាលាញ់ពីអ្នកផ្សេងដែរ គឺមិនមែនមិនចង់ទទួលទេតែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ចិត្តស្មោះរបស់ខ្ញុំលែងមានហើយ ចិត្តស្មោះខ្ញុំស្លាប់បាត់ហើយ។ ស្នេហាដែលគ្មានលក្ខខ័ណ្ឌវាមិនអាចកើតឡងម្ដងទៀតទេ ហើយខ្ញុំក៏មិនជឿលើវាទៀតដែរ គឺគាត់សម្លាប់វា។

មែនហើយ គេនិយាយថាមនុស្សស្រី ដែលមានសង្សាឈឺចាប់ខ្លាំងពេលបាត់បង់ស្នេហា ទាល់តែយើងបាត់បង់ខ្ញួនប្រាណជាមួយគេ តែចំពោះខ្ញុំហេតុខ្ញុំឈឺចាប់ម្លេះបើខ្ញុំមិនដែលសូម្បីតែការអោបថើបមួយដងណាឡើយសោះ? ហេតុអីក៏ចិត្តខ្ញុំវិញអស់អារម្មណ៍ស្នេហាគ្មានសំរាប់អ្នកណាទៀត?

ខ្ញុំមិនដែលធ្វើតាមអារម្មណ៏ខ្លួនងងទេដែលចង់ជួបគាត់ គឺខ្ញុំ មិនដែលទាក់ទងទៅគាត់ឡើយតាំងតែពីដឹងថាគាត់ត្រូវម្ដាយបង្ខំ។ ប៉ុន្តែគាត់ជាការចងចាំរបស់បេះដូងខ្ញុំអស់មួយជីវិត ទោះបីយើងមិនបានជួបគ្នា មិនអាចរស់នៅជាមួយគ្នាតាមបេះដូងទួញចង់បាន។

គណនេយ្យ FB ក្លែងក្លាយចាក់ដោតឲ្យបេះដូងខ្ញុំចុកឈាម

ស្នេហាធ្វើបាបមនុស្សមែន! ៥ឆ្នាំលះបង់ឲ្យគាត់ បន្សល់ឲ្យខ្ញុំត្រឹម «អារម្មណ៍ស្អប់មនុស្សប្រុស»

ទេវតាមិនអាណិតមនុស្សស្មោះសោះ! ១០ឆ្នាំ ចុងក្រោយខ្ញុំក្លាយជាស្រីស្លាប់បេះដូងព្រោះប្រុសមុខលុយ

មិត្តអ្នកអានមានរឿងរ៉ាវស្នេហ៍ចង់ចែករំលែក និង ស្វែងរកមតិនៅលើ Sabay សូមផ្ញើរឿងរបស់ប្រិយមិត្តមកកាន់ pen.sophana@cidc.com.kh៕